Η έρημος θα ανθίσει
Ο θρύλος υπόσχεται ότι η αποκατάσταση του Δισκοπότηρου θα έχει τη δύναμη να γιατρέψει την πληγωμένη γη. Όταν επιστραφεί στον ακρωτηριασμένο Ψαρά-Βασιλιά, θα θεραπεύσει τη λαβωματιά του, την αιτία της αρρώστιας που μαστίζει το βασίλειό του. Και το Δισκοπότηρο, υποστηρίζουμε, είναι το αγνοημένο θηλυκό στοιχείο, η Αδερφή-Νύμφη του χριστιανισμού, η σύζυγος του Ιησού. Πώς θα ήταν ο κόσμος μας αν η Νύμφη δεν είχε χαθεί ποτέ? Και πώς θα είναι όταν θα αποκατασταθεί?
Η έλλειψη ισορροπίας που παρατηρείται στους θεμελιώδεις θεσμούς μας, οι οποίοι έχουν ως βάση έναν πατέρα Θεό στην κορυφή μιας εξ ολοκλήρου αρσενικής τριάδας, Δ, είχε καταστροφική επίδραση στο δυτικό κόσμο. Με το ρυθμό των γεγονότων να επιταχύνεται όλο και περισσότερο χάρη στην επιστημονική πρόοδο τα τελευταία τριακόσια χρόνια- και ιδιαίτερα τα τελευταία πενήντα-, η ρωγμή στη δυτική κοινωνία και στον ανθρώπινο ψυχισμό γίνεται ολοένα και πιο εμφανής. Η ρύπανση του πλανήτη Γη και η κατάφωρη κακοποίηση των παιδιών της σχετίζονται στενά με αυτή τη θεμελιώδη ρωγμή.
Αν η Νύμφη δεν είχε χαθεί, το θηλυκό στοιχείο μπορεί να είχε εδραιωθεί απο την αρχή ως ισότιμη σύντροφος της αρσενικής θεότητας. Οι γυναικείες ιδιότητες και τα θηλυκά χαρακτηριστικά θα απολάμβαναν τις ίδιες τιμές στο πέρασμα των αιώνων, η δε ολοκλήρωση του ατόμου, που κάτι τέτοιο θα συνεπαγόταν , θα είχε ανάλογα αποτελέσματα στην οικογένεια και στην κοινότητα.
Η άρνηση του θηλυκού στοιχείου ως συντρόφου και φίλης μας έχει στερήσει την έκσταση και έχει καταδικάσει τις σχέσεις αρσενικού- θηλυκού να αποτελούν μόνο μια αχνή σκιά της χαράς που μοιραζόταν το αρχέτυπο ζευγάρι στον κήπο. Το τραυματισμένο αρσενικό, συχνά παραχαιδεμένο και με μια βαθιά ριζωμένη αίσθηση απόγνωσης , αναζητάει τη χαμένη του έκσταση σε όλα τα λάθος μέρη - στη βία, στη δύναμη, στον υλισμό και στην ηδονιστική επιδίωξη της απόλαυσης -, μην καταλαβαίνοντας ότι μπορεί να τη βρει μόνο σε σχέση με το θηλυκό.
Μια από τις θλιβερότερες πραγματικότητες του πολιτισμού μας είναι ότι η ηγεμονία του τραυματισμένου αρσενικού έχει οδηγήσει σε συναισθηματική εξάντληση. Όπου η γυναίκα δεν εκτιμάται, ο άντρας δεν μπορεί να έχει πραγματική οικειότητα με το ταίρι του, με το " άλλο του μισό". Συχνά δεν μπορεί να διοχετεύσει την ενέργεια του σε μια σχέση αγάπης , αφού δεν πιστεύει ότι η σύντροφος του αξίζει. Στερημένο από το ισότιμο συμπλήρωμα του, επειδή η γυναίκα θεωρείται κατώτερο αντικείμενο , το απογοητευμένο κυρίαρχο αρσενικό προκαλεί εξάντληση των πάντων "Όπου ο ήλιος συνέχεια λάμπει , υπάρχει μια έρημος απο κάτω, Τα δάση ξεραίνονται , τα ποτάμια στερεύουν , η γη ραγίζει. Αυτό που προκύπτει είναι έρημος"
Κατά τη νεολιθική περίοδο, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες , υπήρχε μια χρυσή εποχή που οι διαφορές μεταξύ αρσενικού και θηλυκού δεν οδηγούσαν σε έναν αγώνα δύναμης για τον έλεγχο. Αντίθετα , οι σχέσεις βασίζονταν σε μια συντροφικότητα στο πλαίσιο της οποίας τα γνωρίσματα του καθενός είχαν την αποδοχή και την εκτίμηση του άλλου. Εκείνη η εποχή της προιστορίας, που κάποτε θεωρούνταν μυθική, μπορεί τώρα να ανασυσταθεί απο τεχνουργήματα που βρέθηκαν σε περιοχές ανάπτυξης νεολιθικών πολιτισμών που λάτρευαν μαι φιλέσπλαχνη Μητέρα Θεά της αφθονίας. Αρχαιολογικά ευρήματα μας δίνουν πληροφορίες για κοινωνίες όπου τα καθήκοντα των γυναικών - η ανατροφή , η φροντίδα και η εκπαίδευση των παιδιών - απολάμβαναν σεβασμό και τιμές, όπου το "ξιφος" και η "λεπίδα" , χρησιμοποιούνταν για την καλλιέργεια της γης μάλλον παρά για εκφοβισμό , όπου η ζωή θεωρούνταν ιερή , όπου η τέχνη και η τεχνική γνώριζαν μεγάλη άνθηση και η δημιουργικότητα ήταν αιτία εορτασμού.
Η λατρεία μιας αποκλειστικά αρσενικής εικόνας Θεού συνιστά διαστρέβλωση και είναι επικίνδυνη. Σύμφωνα με την αρχή "ως εν ουρανώ και επι της γης" , οι αντρικές προτιμήσεις και η αντρική κυριαρχία έχουν ως αποτέλεσμα μια κοινωνία με θεσμούς βασισμένους σε ένα Δ "αρσενικό πρότυπο" , με τη δύναμη συγκεντρωμένη στην κορυφή και τις υπο εκμετάλλευση μάζες αιχμάλωτες στη βάση. Πρόκειται για ένα μοντέλο δικτατορικό και καταπιεστικό. Αντίθετα , σε μια κοινωνία όπου το θηλυκό στοιχείο θεωρείται ισότιμο τα παιδιά λαμβάνουν φροντίδα και οι χήρες παρηγοριά , οι τέχνες , τα γράμματα , η μουσική και ο χορός αναπτύσσονται , η παιδική ηλικία είναι γεμάτη χαρά , η εργασία είναι παραγωγική και οι άνθρωποι ζουν αρμονικά.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι, έπειτα απο χιλιετίες γεμάτες πολέμους και τις μάστιγες του λοιμού και του λιμού που τους συνοδεύουν , στις μεσογειακές περιοχές της Ελληνιστικής και της Ρωμαικής αυτοκρατορίας κατα την διάρκεια των αιώνων αμέσως πριν απο τη γέννηση του Ιησού είχε αναπτυχθεί μια ευρύτατα διαδεδομένη λατρεία της ΄Ισιδας "βασίλισσας του ουρανού και της γης" .
Η Μαρί-Λουίζ φον Φράνζ, μαθήτρια και ερμηνεύτρια των έργων του ψυχολόγου Καρλ Γιούνγκ , αποδίδει αυτή τη λατρεία της Θεάς στο γεγονός ότι το αρσενικό μοντέλο οδηγείται σε κόπωση και τελικά υφίσταται ολοκληρωτική εξάντληση εξαιτίας της ίδιας του της υπερβολικής εστίασης σε επιτεύγματα νοητικά του λόγου , του Λόγου. Κάποια στιγμή χρειάζεται μια ανάπαυλα απο τη φρενήρη του δραστηριότητα , που είναι προσανατολισμένη πάντα σε στόχους και κατορθώματα και τότε αναζητάει ανάπαυση και καταφύγιο στο θηλυκό, στη σκιά και στη νύχτα.
Στο βιβλίο της "Αλχημεία" η Μαρί -λουίζ φον Φράνζ παρατηρεί ότι την περίοδο της πτώσης ενός πατριαρχικού πολιτισμού λαμβάνει χώρα μια "εναντιοδρομία". Η εξουσία της εξαντλημένης αρσενικής αρχής παραδίδεται στη Θεά , για να ανακτηθεί και να ξαναεπιβληθεί στη νέα εποχή, οποτε , αναπόφευκτα , θεσμοποιούνται νέες ιδέες και δίνεται μια νέα πολιτισμική κατεύθυνση. Οι φθαρμένες εικόνες των παλιών συνηθειών και μεθόδων μπαίνουν στην άκρη και ανακαλύπτονται νέα αρχέτυπα για να μεταφέρουν το μήνυμα.
Ένα παράδειγμα αυτού του φαινομένου αποτελεί η ζωή της χριστιανικής εκκλησίας κατά τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας της, όταν οι πατριάρχες πήραν τη "χαρμόσυνη είδηση" του Ιησού όπως μεταδιδόταν με κηρύγματα στους δρόμους και τη θεσμοποίησαν , περιβάλλοντας τη με κανόνες και τελετουργικά και αποτυπώνοντάς τη σε γραπτές πραγματείες. Η θηλυκή αρχή της συνάφειας αποτελούσε την επικρατούσα πρακτική των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων , όπου η ενότητα με το Πνεύμα είχε γκρεμίσει τα διαχωριστικά των τάξεων και των φύλων, επιιτρέποντας σε γυναίκες και δούλους να συμμετέχουν πλήρως στη ζωή της ομάδας, ακόμα και να κηρύττουν και να προφητεύουν. Η ελευθερία και η ισότητα που είχε παρασχεθεί σε γυναίκες, δούλους και ξένους μέσα απο το χριστιανικό μηνυμα μέσα σε μόλις εκατό χρόνια απο τη διατύπωση του αποτέλεσε αντικείμενο επανεξέτασης απο τους άντρες που είχαν αναλάβει την εξουσία , με αποτέλεσμα να δοθούν νέες κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την ηθική συμπεριφορά και τη θρησκευτική πρακτική. Η εποχή της συνεργασίας ήταν εξαιρετικά βραχύβια και τερματίστηκε απότομα με μια επιστροφή στην αρσενική κυριαρχία και στη συνακόλουθη υποταγή των γυναικών στο πλαίσιο τόσο της εκκλησίας όσο και της κοινωνίας γενικότερα.
Το ιεραρχικό μοντέλο Δ των πατριαρχικών θεσμών, σύμφωνα με το οποίο όλες οι αποφάσεις και οι εξουσίες εναπόκεινται στον απολυταρχικό κυβερνήτη ή στην ολιγαρχία της κορυφής, χάνει τη ζωτικότητα του καθώς η θηλυκή συνείδηση αφυπνίζεται και ισχυροποιείται στο σύγχρονο κόσμο μας. Οι πατριαρχικοί θεσμοί , που διδάσκουν ότι η αυστηρή υπακοή είναι η ύψιστη των αρετών , αρχίζουν να καταρρέουν κάτω απο τη θηλυκή επίδραση της ελεύθερης σκέψης, της δημιουργικότητας, της διαίσθησης και της συνάφειας. Αυτή η "ανάσταση" του θηλυκού στοιχείου έχει επιτρέψει στα πράγματα για τα οποία παραδοσιακά νοιάζονται οι γυναίκες περισσότερο - την εκπαίδευση και την ανατροφή των παιδιών , καθώς και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής- να λάβουν σιγά σιγά μια θέση στην "ημερήσια διάταξη". Υπό την επίδραση αυτής της ανακάμπτουσας θηλυκής αρχής υπάρχει ελπίδα οι λαοί της Γης να φωτιστούν και να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να διαφυλάξουν το μοναδικό δώρο της ζωής, της οποίας αυτός ο υδροφόρος πλανήτης Γη είναι φύλακας. " Η φωνή της νύμφης" επιτέλους ακούγεται.
Η πορεία απαξίωσης του θηλυκού στοιχείου πρέπει να αναστραφεί, όχι όμως εις βάρος του αρσενικού, αλλά έτσι ώστε αυτή να γίνει το απο καιρό ποθούμενο ταίρι του, η Χαμένη Αδερφή -Νύμφη. Μαζί πρέπει να πάνε στους αγρούς να οργώσουν , να σπείρουν και να θερίσουν.
Οι οπαδοί της αίρεσης του Δισκοπότηρου πίστευαν ότι η αποκατάσταση του θηλυκού στοιχείου και η λατρεία του ήταν το κλειδί για την εκπλήρωση της υπόσχεσης για μια χιλιετία παγκόσμιας ειρήνης και δικαιοσύνης. ίσως να πίστευαν επίσης ότι η στιγμή της σωτηρίας θα συνέπιπτε με την αυγή της Εποχής του Υδροχόου , τα κύματα του οποίου θα διέλυαν τις πατριαρχικές δομές της κοινωνίας, δίνοντας μια νέα πολιτισμική ώθηση.
Για την αποκατάσταση της θηλυκής αρχής που προσωποποιείται στη Μαρία τη Μαγδαληνή είναι απαραίτητο να εδραιώσουμε την αληθινή της ταυτότητα ως Νύμφης και όχι ως πόρνης. Η αληθινή Μαρία η Μαγδαληνή , αν και αργότερα περιγράφηκε ως πόρνη απο την εκκλησία, δεν περιφρονήθηκε ποτέ απο τον Ιησού στα Ευαγγέλια. Ήταν η αγάπη της ζωής του. όπως στα παραμύθια , ο ωραίος πριγκηπας την αναζητάει επι δύο χιλιάδες χρόνια , προσπαθώντας να την αποκαταστήσει στη θέση που δικαιωματικά της ανήκει στο πλευρό του.
'Επειτα απο δυο χιλιάδες χρόνια , είναι καιρός να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, να αναθεωρήσουμε και να συμπληρώσουμε την ευαγγελική ιστορία του Ιησού, ώστε να συμπεριλάβουμε τη γυναίκα του. Το ρημαγμένο μας περιβάλλον , τα κακοποιημένα μας παιδιά, οι σακατεμένοι μας παλαίμαχοι της ζωής, οι αυτοκαταστρεφόμενες οικογένειες μας και οι εγκαταλελειμμένοι μας σύζυγοι "φωνάζουν" για την αποκατάσταση της Νύμφης του Χριστού.
"Ευφράνθητι , ΄'ερημος διψώσα, αγαλλιάσθω έρημος και ανθήτω ως κρίνον"
Ησαίας
Μargaret Starbird
"Η Μαρία η Μαγδαληνή και το Αγιο δισκοπότηρο"
Μετάφραση Ρένα Καρακατσάνη
εκδόσεις Λιβάνη 2005
.jpg)
Ο θρύλος υπόσχεται ότι η αποκατάσταση του Δισκοπότηρου θα έχει τη δύναμη να γιατρέψει την πληγωμένη γη. Όταν επιστραφεί στον ακρωτηριασμένο Ψαρά-Βασιλιά, θα θεραπεύσει τη λαβωματιά του, την αιτία της αρρώστιας που μαστίζει το βασίλειό του. Και το Δισκοπότηρο, υποστηρίζουμε, είναι το αγνοημένο θηλυκό στοιχείο, η Αδερφή-Νύμφη του χριστιανισμού, η σύζυγος του Ιησού. Πώς θα ήταν ο κόσμος μας αν η Νύμφη δεν είχε χαθεί ποτέ? Και πώς θα είναι όταν θα αποκατασταθεί?
Η έλλειψη ισορροπίας που παρατηρείται στους θεμελιώδεις θεσμούς μας, οι οποίοι έχουν ως βάση έναν πατέρα Θεό στην κορυφή μιας εξ ολοκλήρου αρσενικής τριάδας, Δ, είχε καταστροφική επίδραση στο δυτικό κόσμο. Με το ρυθμό των γεγονότων να επιταχύνεται όλο και περισσότερο χάρη στην επιστημονική πρόοδο τα τελευταία τριακόσια χρόνια- και ιδιαίτερα τα τελευταία πενήντα-, η ρωγμή στη δυτική κοινωνία και στον ανθρώπινο ψυχισμό γίνεται ολοένα και πιο εμφανής. Η ρύπανση του πλανήτη Γη και η κατάφωρη κακοποίηση των παιδιών της σχετίζονται στενά με αυτή τη θεμελιώδη ρωγμή.
Αν η Νύμφη δεν είχε χαθεί, το θηλυκό στοιχείο μπορεί να είχε εδραιωθεί απο την αρχή ως ισότιμη σύντροφος της αρσενικής θεότητας. Οι γυναικείες ιδιότητες και τα θηλυκά χαρακτηριστικά θα απολάμβαναν τις ίδιες τιμές στο πέρασμα των αιώνων, η δε ολοκλήρωση του ατόμου, που κάτι τέτοιο θα συνεπαγόταν , θα είχε ανάλογα αποτελέσματα στην οικογένεια και στην κοινότητα.
Η άρνηση του θηλυκού στοιχείου ως συντρόφου και φίλης μας έχει στερήσει την έκσταση και έχει καταδικάσει τις σχέσεις αρσενικού- θηλυκού να αποτελούν μόνο μια αχνή σκιά της χαράς που μοιραζόταν το αρχέτυπο ζευγάρι στον κήπο. Το τραυματισμένο αρσενικό, συχνά παραχαιδεμένο και με μια βαθιά ριζωμένη αίσθηση απόγνωσης , αναζητάει τη χαμένη του έκσταση σε όλα τα λάθος μέρη - στη βία, στη δύναμη, στον υλισμό και στην ηδονιστική επιδίωξη της απόλαυσης -, μην καταλαβαίνοντας ότι μπορεί να τη βρει μόνο σε σχέση με το θηλυκό.
Μια από τις θλιβερότερες πραγματικότητες του πολιτισμού μας είναι ότι η ηγεμονία του τραυματισμένου αρσενικού έχει οδηγήσει σε συναισθηματική εξάντληση. Όπου η γυναίκα δεν εκτιμάται, ο άντρας δεν μπορεί να έχει πραγματική οικειότητα με το ταίρι του, με το " άλλο του μισό". Συχνά δεν μπορεί να διοχετεύσει την ενέργεια του σε μια σχέση αγάπης , αφού δεν πιστεύει ότι η σύντροφος του αξίζει. Στερημένο από το ισότιμο συμπλήρωμα του, επειδή η γυναίκα θεωρείται κατώτερο αντικείμενο , το απογοητευμένο κυρίαρχο αρσενικό προκαλεί εξάντληση των πάντων "Όπου ο ήλιος συνέχεια λάμπει , υπάρχει μια έρημος απο κάτω, Τα δάση ξεραίνονται , τα ποτάμια στερεύουν , η γη ραγίζει. Αυτό που προκύπτει είναι έρημος"
Κατά τη νεολιθική περίοδο, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες , υπήρχε μια χρυσή εποχή που οι διαφορές μεταξύ αρσενικού και θηλυκού δεν οδηγούσαν σε έναν αγώνα δύναμης για τον έλεγχο. Αντίθετα , οι σχέσεις βασίζονταν σε μια συντροφικότητα στο πλαίσιο της οποίας τα γνωρίσματα του καθενός είχαν την αποδοχή και την εκτίμηση του άλλου. Εκείνη η εποχή της προιστορίας, που κάποτε θεωρούνταν μυθική, μπορεί τώρα να ανασυσταθεί απο τεχνουργήματα που βρέθηκαν σε περιοχές ανάπτυξης νεολιθικών πολιτισμών που λάτρευαν μαι φιλέσπλαχνη Μητέρα Θεά της αφθονίας. Αρχαιολογικά ευρήματα μας δίνουν πληροφορίες για κοινωνίες όπου τα καθήκοντα των γυναικών - η ανατροφή , η φροντίδα και η εκπαίδευση των παιδιών - απολάμβαναν σεβασμό και τιμές, όπου το "ξιφος" και η "λεπίδα" , χρησιμοποιούνταν για την καλλιέργεια της γης μάλλον παρά για εκφοβισμό , όπου η ζωή θεωρούνταν ιερή , όπου η τέχνη και η τεχνική γνώριζαν μεγάλη άνθηση και η δημιουργικότητα ήταν αιτία εορτασμού.
Η λατρεία μιας αποκλειστικά αρσενικής εικόνας Θεού συνιστά διαστρέβλωση και είναι επικίνδυνη. Σύμφωνα με την αρχή "ως εν ουρανώ και επι της γης" , οι αντρικές προτιμήσεις και η αντρική κυριαρχία έχουν ως αποτέλεσμα μια κοινωνία με θεσμούς βασισμένους σε ένα Δ "αρσενικό πρότυπο" , με τη δύναμη συγκεντρωμένη στην κορυφή και τις υπο εκμετάλλευση μάζες αιχμάλωτες στη βάση. Πρόκειται για ένα μοντέλο δικτατορικό και καταπιεστικό. Αντίθετα , σε μια κοινωνία όπου το θηλυκό στοιχείο θεωρείται ισότιμο τα παιδιά λαμβάνουν φροντίδα και οι χήρες παρηγοριά , οι τέχνες , τα γράμματα , η μουσική και ο χορός αναπτύσσονται , η παιδική ηλικία είναι γεμάτη χαρά , η εργασία είναι παραγωγική και οι άνθρωποι ζουν αρμονικά.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι, έπειτα απο χιλιετίες γεμάτες πολέμους και τις μάστιγες του λοιμού και του λιμού που τους συνοδεύουν , στις μεσογειακές περιοχές της Ελληνιστικής και της Ρωμαικής αυτοκρατορίας κατα την διάρκεια των αιώνων αμέσως πριν απο τη γέννηση του Ιησού είχε αναπτυχθεί μια ευρύτατα διαδεδομένη λατρεία της ΄Ισιδας "βασίλισσας του ουρανού και της γης" .
Η Μαρί-Λουίζ φον Φράνζ, μαθήτρια και ερμηνεύτρια των έργων του ψυχολόγου Καρλ Γιούνγκ , αποδίδει αυτή τη λατρεία της Θεάς στο γεγονός ότι το αρσενικό μοντέλο οδηγείται σε κόπωση και τελικά υφίσταται ολοκληρωτική εξάντληση εξαιτίας της ίδιας του της υπερβολικής εστίασης σε επιτεύγματα νοητικά του λόγου , του Λόγου. Κάποια στιγμή χρειάζεται μια ανάπαυλα απο τη φρενήρη του δραστηριότητα , που είναι προσανατολισμένη πάντα σε στόχους και κατορθώματα και τότε αναζητάει ανάπαυση και καταφύγιο στο θηλυκό, στη σκιά και στη νύχτα.
Στο βιβλίο της "Αλχημεία" η Μαρί -λουίζ φον Φράνζ παρατηρεί ότι την περίοδο της πτώσης ενός πατριαρχικού πολιτισμού λαμβάνει χώρα μια "εναντιοδρομία". Η εξουσία της εξαντλημένης αρσενικής αρχής παραδίδεται στη Θεά , για να ανακτηθεί και να ξαναεπιβληθεί στη νέα εποχή, οποτε , αναπόφευκτα , θεσμοποιούνται νέες ιδέες και δίνεται μια νέα πολιτισμική κατεύθυνση. Οι φθαρμένες εικόνες των παλιών συνηθειών και μεθόδων μπαίνουν στην άκρη και ανακαλύπτονται νέα αρχέτυπα για να μεταφέρουν το μήνυμα.
Ένα παράδειγμα αυτού του φαινομένου αποτελεί η ζωή της χριστιανικής εκκλησίας κατά τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας της, όταν οι πατριάρχες πήραν τη "χαρμόσυνη είδηση" του Ιησού όπως μεταδιδόταν με κηρύγματα στους δρόμους και τη θεσμοποίησαν , περιβάλλοντας τη με κανόνες και τελετουργικά και αποτυπώνοντάς τη σε γραπτές πραγματείες. Η θηλυκή αρχή της συνάφειας αποτελούσε την επικρατούσα πρακτική των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων , όπου η ενότητα με το Πνεύμα είχε γκρεμίσει τα διαχωριστικά των τάξεων και των φύλων, επιιτρέποντας σε γυναίκες και δούλους να συμμετέχουν πλήρως στη ζωή της ομάδας, ακόμα και να κηρύττουν και να προφητεύουν. Η ελευθερία και η ισότητα που είχε παρασχεθεί σε γυναίκες, δούλους και ξένους μέσα απο το χριστιανικό μηνυμα μέσα σε μόλις εκατό χρόνια απο τη διατύπωση του αποτέλεσε αντικείμενο επανεξέτασης απο τους άντρες που είχαν αναλάβει την εξουσία , με αποτέλεσμα να δοθούν νέες κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την ηθική συμπεριφορά και τη θρησκευτική πρακτική. Η εποχή της συνεργασίας ήταν εξαιρετικά βραχύβια και τερματίστηκε απότομα με μια επιστροφή στην αρσενική κυριαρχία και στη συνακόλουθη υποταγή των γυναικών στο πλαίσιο τόσο της εκκλησίας όσο και της κοινωνίας γενικότερα.
Το ιεραρχικό μοντέλο Δ των πατριαρχικών θεσμών, σύμφωνα με το οποίο όλες οι αποφάσεις και οι εξουσίες εναπόκεινται στον απολυταρχικό κυβερνήτη ή στην ολιγαρχία της κορυφής, χάνει τη ζωτικότητα του καθώς η θηλυκή συνείδηση αφυπνίζεται και ισχυροποιείται στο σύγχρονο κόσμο μας. Οι πατριαρχικοί θεσμοί , που διδάσκουν ότι η αυστηρή υπακοή είναι η ύψιστη των αρετών , αρχίζουν να καταρρέουν κάτω απο τη θηλυκή επίδραση της ελεύθερης σκέψης, της δημιουργικότητας, της διαίσθησης και της συνάφειας. Αυτή η "ανάσταση" του θηλυκού στοιχείου έχει επιτρέψει στα πράγματα για τα οποία παραδοσιακά νοιάζονται οι γυναίκες περισσότερο - την εκπαίδευση και την ανατροφή των παιδιών , καθώς και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής- να λάβουν σιγά σιγά μια θέση στην "ημερήσια διάταξη". Υπό την επίδραση αυτής της ανακάμπτουσας θηλυκής αρχής υπάρχει ελπίδα οι λαοί της Γης να φωτιστούν και να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να διαφυλάξουν το μοναδικό δώρο της ζωής, της οποίας αυτός ο υδροφόρος πλανήτης Γη είναι φύλακας. " Η φωνή της νύμφης" επιτέλους ακούγεται.
Η πορεία απαξίωσης του θηλυκού στοιχείου πρέπει να αναστραφεί, όχι όμως εις βάρος του αρσενικού, αλλά έτσι ώστε αυτή να γίνει το απο καιρό ποθούμενο ταίρι του, η Χαμένη Αδερφή -Νύμφη. Μαζί πρέπει να πάνε στους αγρούς να οργώσουν , να σπείρουν και να θερίσουν.
Οι οπαδοί της αίρεσης του Δισκοπότηρου πίστευαν ότι η αποκατάσταση του θηλυκού στοιχείου και η λατρεία του ήταν το κλειδί για την εκπλήρωση της υπόσχεσης για μια χιλιετία παγκόσμιας ειρήνης και δικαιοσύνης. ίσως να πίστευαν επίσης ότι η στιγμή της σωτηρίας θα συνέπιπτε με την αυγή της Εποχής του Υδροχόου , τα κύματα του οποίου θα διέλυαν τις πατριαρχικές δομές της κοινωνίας, δίνοντας μια νέα πολιτισμική ώθηση.
Για την αποκατάσταση της θηλυκής αρχής που προσωποποιείται στη Μαρία τη Μαγδαληνή είναι απαραίτητο να εδραιώσουμε την αληθινή της ταυτότητα ως Νύμφης και όχι ως πόρνης. Η αληθινή Μαρία η Μαγδαληνή , αν και αργότερα περιγράφηκε ως πόρνη απο την εκκλησία, δεν περιφρονήθηκε ποτέ απο τον Ιησού στα Ευαγγέλια. Ήταν η αγάπη της ζωής του. όπως στα παραμύθια , ο ωραίος πριγκηπας την αναζητάει επι δύο χιλιάδες χρόνια , προσπαθώντας να την αποκαταστήσει στη θέση που δικαιωματικά της ανήκει στο πλευρό του.
'Επειτα απο δυο χιλιάδες χρόνια , είναι καιρός να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, να αναθεωρήσουμε και να συμπληρώσουμε την ευαγγελική ιστορία του Ιησού, ώστε να συμπεριλάβουμε τη γυναίκα του. Το ρημαγμένο μας περιβάλλον , τα κακοποιημένα μας παιδιά, οι σακατεμένοι μας παλαίμαχοι της ζωής, οι αυτοκαταστρεφόμενες οικογένειες μας και οι εγκαταλελειμμένοι μας σύζυγοι "φωνάζουν" για την αποκατάσταση της Νύμφης του Χριστού.
"Ευφράνθητι , ΄'ερημος διψώσα, αγαλλιάσθω έρημος και ανθήτω ως κρίνον"
Ησαίας
Μargaret Starbird
"Η Μαρία η Μαγδαληνή και το Αγιο δισκοπότηρο"
Μετάφραση Ρένα Καρακατσάνη
εκδόσεις Λιβάνη 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου