Η ανθρώπινη Ζωή
Η ζωή είναι πραγματικά επώδυνη, και τώρα είναι που θα αρχίσει το υβρεολόγιο μου που θα εκνευρίσει πολύ κόσμο.
Η ανθρώπινη ζωή είναι απάνθρωπη. Η ζωή και οι άνθρωποι έχουν φτάσει στο σημείο που έγιναν αξιοθρήνητοι. Αξιοθρήνητοι, πραγματικά θλιβεροί, και ο Pete, τουλάχιστον, κουνάει το κεφάλι του λέγοντας «Ναι», επειδή καταλαβαίνει. Είναι καινούριος, μόλις πέρασε το κατώφλι, και συνειδητοποιεί ότι υπάρχει όλη αυτή η συζήτηση – «Ω, πρέπει να αγαπάμε τη ζωή. Πρέπει να αγαπάμε τους άλλους ανθρώπους». Χέστε τα όλα αυτά. Εννοώ, πραγματικά χέστε τα, επειδή αυτό που βλέπω συνεχώς είναι ανθρώπους να προσπαθούν όλο και πιο σκληρά και όλο και πιο απελπισμένα να κάνουν την μικρή εγωιστική ζωή λίγο καλύτερη. Και ξέρετε ότι αυτό δεν λειτουργεί.
Έχετε πάει πέρα από το σημείο που λέγατε «Θα καθαρίσω μόνο το μικρό κουτί μέσα στο οποίο ζω. Θα προσπαθήσω να το συγυρίσω. Θα κάνω τον εαυτό μου πιο ευτυχισμένο. Θα συνεχίσω να κάνω μαθήματα ευτυχίας και να παίρνω χάπια ευτυχίας». Δεν λειτουργεί. Φτάνει ένα σημείο όπου συνειδητοποιείτε ότι η ζωή είναι αξιοθρήνητη.
Η ζωή θα έπρεπε να είναι μια εμπειρία, αλλά έχει ξεφύγει προ πολλού, η ζωή των ανθρώπων αυτού του πλανήτη. Η ζωή μπορεί να είναι μια υπέροχα όμορφη εμπειρία, όμως έχει ξεφύγει σ’ αυτόν τον πλανήτη. Οι άνθρωποι υποφέρουν. Οι άνθρωποι τρελαίνονται και αυτό θα συνεχιστεί. Εννοώ ότι τα επόμενα χρόνια θα βλέπετε όλο και περισσότερα. Τρελαίνονται, επειδή η ζωή έχει γίνει απάνθρωπη. Φανταστείτε αυτό.
Πηγαίνετε στον ζωολογικό κήπο και σκέφτεστε «Θα είναι μια μεγάλη εμπειρία που πάω στο ζωολογικό κήπο, και θα δω τόσα διαφορετικά ζώα. Θα αγοράσω μερικά λούτρινα ζωάκια για το σπίτι και θα φάω φαγητό του ζωολογικού κήπου και μαλλί της γριάς και ποπκόρν και κόκα κόλα».
Είναι μια χαρούμενη μέρα. Πηγαίνετε στον ζωολογικό κήπο και αρχίζετε να τριγυρίζετε. Πηγαίνετε στο σπίτι της μαϊμούς και στο κλουβί του λιονταριού και βλέπετε τους ελέφαντες. Παγιδεύεστε τόσο πολύ σ’ αυτό που ξεχνάτε ότι είστε στο ζωολογικό κήπο. Ξεχνάτε ότι έχετε έρθει εδώ για να συλλέξετε μια εμπειρία, για μια επίσκεψη. Και πολύ σύντομα ο εξωτερικός κόσμος, η πραγματικότητα, η αληθινή πραγματικότητα ξεθωριάζει. Ξεχνάτε.
Τώρα είστε παγιδευμένοι στον ζωολογικό κήπο και πολύ σύντομα βρίσκεστε σε κάποιο από τα κλουβιά. Και πολύ σύντομα κολλάτε. Παγιδεύεστε. Πολύ σύντομα βρίσκεστε μέσα στο κλουβί και παρατηρείτε τους ανθρώπους που έρχονται και σας περιγελούν, σας κοιτάζουν, και πολύ σύντομα αρχίζετε να τους γρυλίζετε.
Είστε τόσο παγιδευμένοι στο κλουβί σας στο ζωολογικό κήπο, και αυτό που κάνετε είναι να προσπαθείτε να καθαρίσετε το κλουβί και να προσεύχεστε για καλύτερο φαγητό. Προσεύχεστε για λίγο περισσότερη ζέστη για τις κρύες νύχτες. Προσεύχεστε για λίγη περισσότερη συντροφικότητα από τους άλλους που είναι παγιδευμένοι μαζί σας στο κλουβί.
Ξεχνάτε ότι δεν είναι η πραγματικότητα. Ξεχνάτε ότι όλο αυτό δεν είναι αληθινό. Και επιμένετε σ’ αυτό. Το δουλεύετε. Προσπαθείτε να γίνετε ένα καλύτερο φυλακισμένο ζώο του ζωολογικού κήπου. Προσπαθείτε να γίνετε λίγο πιο έξυπνοι από κάποια από τα άλλα ζώα. Προσπαθείτε να σταματήσετε να γερνάτε μέσα στον ζωολογικό κήπο. Προσπαθείτε να γίνετε μια πολύ όμορφη μαϊμού του ζωολογικού κήπου. Ξεχνάτε ότι δεν ανήκετε εκεί. Και το χειρότερο είναι ότι και όλοι οι υπόλοιποι τριγύρω έχουν επίσης ξεχάσει.
Είναι αρρωστημένο. Είναι πραγματικά ψυχωτικό. Η πραγματική ψύχωση δεν είναι οι άνθρωποι που προσπαθούν να ανεξαρτητοποιηθούν, όχι εσείς, όχι αυτοί που λέτε «Δεν είναι σωστό». Αυτοί που είναι ψυχωτικοί είναι αυτοί που προσπαθούν να κάνουν το κλουβί τους στον ζωολογικό κήπο λιγάκι καλύτερο, και δεν είστε εσείς.
Βρίσκεστε λοιπόν σ’ αυτό το δίλλημα φίλοι μου, και το δίλλημα αφορά το κόλλημα, σε ένα είδος μεσοδιαστήματος. Η ζωή με τον παλιό τρόπο, που είναι ψυχωτική. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας απάνθρωπος κόσμος. Απλά λιμάρουμε τις γωνίες παριστάνοντας ότι είμαστε όλοι ευτυχισμένοι, παριστάνοντας ότι η ζωή θα γίνει καλύτερη αύριο – χάλια. Δεν λειτουργεί και το ξέρετε. Βρίσκεστε σ’ αυτό το σημείο.
Βρίσκεστε στο σημείο που – δεν είναι καν ένα κακό σημείο – μιας σχεδόν κατάρρευσης. «Και μετά τι; Πού πηγαίνουμε με αυτόν τον τρελό, ψυχωτικό, θλιβερό κόσμο;»
Θα υπάρξουν αυτοί που θα πουν «Ω! Ο Adamus κακολογεί τους ανθρώπους. Εμείς αγαπάμε τους ανθρώπους,. Θα δημιουργήσουμε έναν κύκλο προσευχής σήμερα το βράδυ με κεριά και ψαλμούς». Το κάνετε μέσα στο κλουβί σας. Το κάνετε μέσα στον ζωολογικό κήπο, και δεν είναι κάτι πραγματικό. Και μπορείτε να το κάνετε. Θα νιώσετε καλύτερα μέχρι αύριο το πρωί ή ίσως και την επόμενη μέρα, και μετά θα ξαναβρεθείτε στο ίδιο σημείο που ήσαστε και πριν.
Θα πουν «Ο Adamus δεν αγαπά τους ανθρώπους. Ο Adamus είναι τόσο αλαζονικός». Όχι. Ξέρω. Νιώθω τον πόνο σας. Γνωρίζω πως νιώθετε ότι θα εκραγείτε, νιώθετε ότι δεν ξέρετε αν θέλετε να μείνετε ή να φύγετε. Αυτό είναι το χειρότερο, όπως θα σας πει και ο Pete.
Ζήστε καλά ή φύγετε, αλλιώς θα οδηγήσετε τον εαυτό σας στην τρέλα. Όχι μόνο στην ανθρώπινη διανοητική τρέλα, αυτή αναπόφευκτα θα φύγει κάποια στιγμή, αλλά στην ψυχική τρέλα. Εννοώ βαθιά τρέλα. Δεν το θέλετε αυτό, όπως δεν θέλετε την αναφορά στην τρέλα του Κόκκινου Λιονταριού, και καθόλου δεν χρειάζεται.
Αυτός ο κόσμος είναι ψυχωτικός. Δεν μιλώ για τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι εντάξει, όμως πιστεύουν σ’ όλα αυτά. Πιστεύουν στην αγάπη. Μιλούν για την αγάπη και αυτό που βλέπω σε πολλούς είναι η ανάγκη. Μιλούν για την φιλανθρωπία και αυτό που βλέπω είναι η ενοχή. Μιλούν για την ευτυχία και το μόνο που βλέπω είναι το καρότο μπροστά από το άλογο που τους σέρνει στην επόμενη μέρα. Μιλούν για τις θρησκείες τους και για τους θεούς τους, όμως το μόνο που βλέπω είναι έλεγχος. Μιλούν για την πρόοδο και το μόνο που βλέπω είναι απόσπαση. Μιλούν για τις καλές πράξεις για το καλό όλων, και το μόνο που βλέπω είναι να προσπαθούν να πάρουν περισσότερα για τον εαυτό τους.
Έχω κάπως βαρεθεί τους ανθρώπους; Όχι. Αγαπώ τους ανθρώπους. Είμαι, ήμουν ένας απ’ αυτούς. Λέω «Είμαι, ήμουν», επειδή έχω βρεθεί εκεί και ακόμα είμαι. Ακόμα σχετίζομαι μ’ αυτό. Ακόμα εκπέμπω την ανθρωπινότητα μου όπου πηγαίνω, όμως έχω επίσης φύγει από τον ζωολογικό κήπο. Μου πήρε 100.000 χρόνια. Σας έχω πει ποτέ την ιστορία; (γέλια, κάποιος λέει «Δεν την έχουμε ακούσει» και «πες την») Πες την σε παρακαλώ. Κάποια από αυτές τις μέρες, στην ταινία που πάντα ήθελε να γυρίσει ο David. Την ταινία «Ο Άγιος Γερμανός και τα 100.000 κρυστάλλινα χρόνια». Α, θα ήταν υπέροχη ταινία. Και ποιος θα πρωταγωνιστούσε; - ο Cauldre λέει ο Robert Downey Jr.
100.000 χρόνια λοιπόν μέσα σ’ έναν κρύσταλλο. Αυτή είναι η ταινία. Και ξαφνικά μια μέρα «Ω! Εγώ έβαλα τον εαυτό μου εδώ μέσα. Εγώ μπορώ να τον βγάλω από εδώ μέσα». Και αυτή είναι η ταινία. Χρειάζονται περίπου 10 λεπτά για να γίνει. Αυτό είναι!
Ναι, έχω κάπως βαρεθεί την ανθρωπότητα αυτή τη στιγμή, επειδή είναι τόσο κολλημένη. Οι επικοινωνίες έχουν βοηθήσει κάπως στην ελευθερία και την ανεξαρτησία των ανθρώπων, όμως ξέρετε τι συνέβη; Με όλη αυτή τη μεγαλειώδη τεχνολογία, τις επικοινωνίες, την παγκόσμια διασύνδεση και όλα τα σχετικά, οι άνθρωποι χαίρονται μια στιγμή λίγης ακόμη ελευθερίας, και μετά παίρνουν αυτήν την ίδια την τεχνολογία και τις επικοινωνίες και τα σχετικά και βυθίζονται ακόμα περισσότερο μέσα στο κλουβί τους στον ζωολογικό κήπο. Χρησιμοποιούν αυτό το ίδιο το πράγμα που θα μπορούσε να τους προμηθεύσει απελευθέρωση και περισσότερη ελευθερία γι αυτόν τον κόσμο, και το χρησιμοποιούν για ακόμα περισσότερη ψύχωση, κόλλημα.
Βρίσκεστε στο αστείο σημείο – χαχαχα - να είστε ακριβώς μέσα στη μέση. Έχετε την βαρύτητα που σας σπρώχνει καθημερινά και κάθε λεπτό και όμως ξέρετε ότι δεν είναι αληθινή. Ξέρετε ότι υπάρχει κάτι περισσότερο. Έχετε ενδιαφέρον επειδή, όσο δύσκολα κι αν έχουν γίνει τα πράγματα, ακόμα θέλετε περισσότερα. Και θα επιμείνετε σ’ αυτό, πράγμα για το οποίο σας αγαπώ. Θα επιμείνετε σ’ αυτό μέχρι να βρεθείτε έξω απ’ αυτό, μέχρι να βγείτε έξω από το κλουβί και τον ζωολογικό κήπο, και να μπορέσετε να γελάσετε μ’ αυτό.
Και μετά, αφού συμβεί αυτό, φίλοι μου, αυτό για το οποίο ανησυχείτε, αφού το προσπεράσετε, βγαίνετε έξω από τον ζωολογικό κήπο, στέκεστε έξω από τις πύλες και γελάτε μαζί του, συνειδητοποιείτε ότι επρόκειτο για μια εμπειρία, βγαίνετε έξω, και σ’ αυτό το σημείο, μπορείτε να γυρίσετε πίσω στο χρόνο και να μην ξανακολλήσετε ποτέ πια. Δεν θα πιαστείτε ποτέ ξανά σ’ αυτό από την βαρύτητα του ζωολογικού κήπου και το κλουβί και τα σχετικά.
Τότε είναι, αγαπητοί μου, που σταματάτε να γερνάτε, κατά κάποιο τρόπο, επειδή σ’ εκείνο το σημείο είστε άχρονοι. Όμως δεν μπορείτε να βρείτε το δρόμο σας από το θλιβερό ανθρώπινο σημείο που στέκεστε, μέσω του εγωιστή εαυτού. Δεν μπορείτε να ξεπεράσετε την υγεία σας ή τα οικονομικά σας προβλήματα μέσα από εκεί. Δεν μπορείτε, και αυτό είναι το σημερινό μου θέμα.
Το έχω ξαναπεί, αν έχετε συντονιστεί για να προσπαθήσετε να πιάσετε κάτι καινούριο. Θα συνεχίσω να το λέω με διαφορετικούς τρόπους μέχρι να κάνετε αυτό το μεγάλο «αχα»
Τα προβλήματα υγείας, η ίδια η εστίαση στην υγεία είναι ψυχωτική – νευρωτική, και τα δύο – δεν υπάρχει κανένα απολύτως φταίξιμο σ’ αυτό. Και δεν θα το φτιάξετε. Θα χειροτερεύει. Θα χειροτερεύει, όπως και όλα τα υπόλοιπα, επειδή συνεχίζετε να βουτάτε όλο και πιο βαθιά. Η βαρύτητα σας έχει πιάσει από τα πόδια και σας τραβά προς τα κάτω.
Δεν πρόκειται να φτάσετε εκεί μέσω της ανθρωπινότητας σας. Αφού λοιπόν το συνειδητοποιήσετε αυτό, αφού είστε έτοιμοι να το απελευθερώσετε, αφού συνειδητοποιήσετε ότι αυτός είναι ένας θεοπάλαβος κόσμος και δεν πρόκειται να ταιριάξετε εδώ, θα σταματήσετε να γερνάτε ή να έχετε προβλήματα υγείας ή οποιοδήποτε από τα ζητήματα που προέρχονται από το κλουβί του ζωολογικού κήπου. Αφού το συνειδητοποιήσετε αυτό, τότε όλα αυτά τα θέματα ξαφνικά ξεκαθαρίζουν από μόνα τους. Όχι επειδή κοιτάτε την υγεία σας ή επειδή προσπαθείτε να μην γεράσετε ή για τα χρήματα σας ή όλα τα υπόλοιπα, επειδή τα έχετε ξεπεράσει. Έχετε φύγει πέρα από όλα αυτά.
Τότε ισορροπούν. Τότε δεν θα ανησυχήσετε ποτέ πια για την υγεία σας, ή αν το κάνετε, θα το κάνετε με τρόπο αστείο. Με έναν τρόπο παιχνιδιάρικο, αλλά μετά θα βαρεθείτε αυτό το παιχνίδι και θα προχωρήσετε σε κάτι άλλο.
Είμαι αναστατωμένος με τον κόσμο αυτή τη στιγμή, επειδή ξέρω τι μπορεί να γίνει. Ξέρω τι είδους εμπειρία μπορεί να γίνει. Είμαι αναστατωμένος επειδή βλέπω τη βαρύτητα, βλέπω τη μαζική συνειδητότητα να τραβά όλο και βαθύτερα τους ανθρώπους. Και αυτοί τι κάνουν; Παίρνουν χάπια. Κάνουν όλων των ειδών τις θεραπείες. Σκοτώνουν ο ένας τον άλλον. Πολεμούν. Αυτός εδώ είναι ένας πλανήτης που συνεχίζει να έχει πόλεμο. Είναι κλέφτες. Είναι διαρρήκτες. Είναι πολεμιστές. Και ξέρω ότι κάποιοι από σας ήδη γράφετε τα email σας – «ο Adamus λέει όλα αυτά τα κακά πράγματα για τους ανθρώπους». Λέω ψέματα; Εγώ τα εφευρίσκω; Δεν το νομίζω. Νομίζω ότι είναι ψυχωτικό να προσποιείστε ότι δεν είναι εδώ. Και το θέμα είναι ότι γίνεται όλο και πιο πυκνός.
Όμως εσείς φίλοι μου, βρίσκεστε σε ένα αστείο, παράξενο, ασυνήθιστο σημείο. Βρίσκεστε και δεν βρίσκεστε μέσα στον κόσμο. Προσπαθείτε να κάνετε την ανθρώπινη ζωή σας καλύτερη μέσα από την ανθρωπινότητα σας. μίλησα σχετικά μ’ αυτό ιδιαίτερα στο Keahak, ο εγωιστής άνθρωπος να προσπαθεί να φτιάξει τα πράγματα, να προσπαθεί να κάνει τα πράγματα καλύτερα. Απλά προσπαθείτε να συγυρίσετε το κλουβί σας στον ζωολογικό κήπο. Αυτό είναι. Οπότε τι να κάνετε; Χμμ.
Κατ’ αρχάς να κατανοήσετε – να κατανοήσετε το νου και το σώμα. Να κατανοήσετε την συνειδητότητα, για την οποία μιλάμε τόσο συχνά – και μετά να τρελαθείτε , και εκεί είναι που βρισκόμαστε.
Τρελό είναι κάτι που ορίζεται ως έξω από τον κανόνα. Οπότε το τρελό είναι εντάξει. Το ψυχωτικό ορίζεται με την έννοια ότι το ψυχωτικό άτομο δεν έχει προσανατολισμό ή γείωση ή σύνδεση με την πραγματικότητα. Όμως όταν ο ορισμός του ψυχωτικού δίνεται μέσα από τον ζωολογικό κήπο από κάποιον από τους τρόφιμους που χρησιμοποιεί τον ίδιο τον ζωολογικό κήπο για να ορίσει τι σημαίνει γείωση, είναι λάθος. Και γι αυτό το λέω αυτό , ότι οι άνθρωποι είναι ψυχωτικοί και είναι απάνθρωποι.
Η ανθρωπότητα, η βασική ανθρωπότητα είναι υπέροχη. Όμως το να βρίσκεσαι στην ανθρωπότητα είναι μια εμπειρία. Δεν είναι μια τιμωρία. Είναι μόνο μια εμπειρία. Δεν υποτίθεται ότι είναι κάτι το τελειωτικό. Δεν θα μπορέσετε ποτέ να τελειοποιήσετε την ανθρωπότητα σας. Δεν αφορά κάτι τέτοιο. Αφορά μόνο την εμπειρία, και όλοι οι τρόφιμοι του ζωολογικού κήπου προσπαθούν να την τελειοποιήσουν.
Φαντασία
Τι θα κάνουμε; Θα μπούμε σε κάτι πολύ απλό. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να οριστεί αυτό. Θα το κρατήσω όσο πιο απλό γίνεται, επειδή τελικά αφορά την ικανότητα να προσπερνάμε το νου. Ονομάζεται φαντασία. Φαντασία. Έτσι μου αρέσει να το λέω.
Φαντασία σημαίνει να μην πρέπει να σκέφτεσαι μέσα από αυτήν, να μην βγάζεις λογική από αυτήν. Όταν σκέφτεστε τη φαντασία υπάρχει μια ποσότητα ευτυχίας. «Ω! η φαντασία, ο φανταστικός κόσμος!» Και μετά σας λένε «Όλα είναι φαντασία». Ποιος είναι ο τρελός εδώ πέρα; Αυτοί που ψωνίζουν την ανθρώπινη συνειδητότητα της ζωής; Ή αυτοί που λένε «Όχι άλλο. Όχι άλλο».
Φαντασία – απλή, καθαρή φαντασία. Βιώνετε πολύ από αυτήν όταν ονειρεύεστε. Το ονείρεμα είναι μια κάπως ενδιαφέρουσα κατάσταση ύπαρξης, επειδή τα όνειρα δεν προέρχονται από κάποιο μέρος του χρόνου ή του τόπου. Τα όνειρα δεν έχουν την κανονική βαρύτητα της ανθρώπινης ζωής σας, την κανονική έλξη που οι άνθρωποι σας έχουν.
Όταν ονειρεύεστε, ιδιαίτερα όσοι από σας θυμάστε τα όνειρα σας, συνειδητοποιείτε «Ο νους μου, ο ανθρώπινος νους μου δεν θα μπορούσε να το κατασκευάσει όλο αυτό». Από πού προέρχεται; Επειδή ο νους δεν θα μπορούσε να το κατασκευάσει. Πρόκειται για ημι-φαντασία, όμως ο νους το εξηγεί σε επίπεδα που μπορεί να κατανοήσει, σε σύμβολα που μπορεί να καταλάβει. Όμως όταν ονειρεύεστε, κάπως απελευθερώνετε. Όχι απόλυτα, αλλά κάπως.
Το ονείρεμα λοιπόν είναι σαν την φαντασία, όμως εκεί υπάρχει μια ακόμα μεγαλύτερη φαντασία, μια μεγαλύτερη απελευθέρωση, και αυτό είναι που θέλω να κάνω σήμερα. Θα ετοιμάσω τη μουσική σ’ ένα λεπτό.
Οι φαντασιώσεις έχουν ενδιαφέρον. Τα παιδιά τις αγαπούν επειδή τα παιδιά είναι ακόμα όμορφα… ω, το παιδί έμενε ανοιχτό μέχρι οχτώ, εννιά χρονών, τώρα μέχρι δύο ή τριών. Επιστρέφουν στον ζωολογικό κήπο. Γίνονται πολύ διανοητικοί. Γίνονται πολύ προγραμματισμένοι.
Εδώ είστε, σίγουρα όχι πια νέα παιδιά, να πηγαίνετε στην φαντασία. Και ο νους θα σας πει, όταν επιτρέπετε στον εαυτό σας να το κάνει αυτό «Ω, εγώ το κατασκευάζω αυτό» ή «Είναι μόνο φαντασία» ή «Δεν έχω κανέναν έλεγχο» ή «Αυτό δεν θα φέρει καμιά διαφορά στη ζωή μου». Δεν είναι καθόλου αλήθεια.
Υπάρχει λοιπόν εδώ και πολύ καιρό μια ερώτηση «Πώς πάμε πιο πέρα; Πώς προχωράμε;» Θα ξεκινήσουμε με την φαντασία.
Τώρα, θα υπάρξει μια πρόκληση – θα παίξουμε λίγη μουσική σε λίγο – ο νους σας θα φλυαρεί και αυτό είναι εντάξει. Μην προσπαθείτε να τον σταματήσετε. Θα αναρωτηθείτε αν το κάνετε σωστά. Δεν μπορείτε να το κάνετε λάθος. Θα μπορούσατε να αναρωτηθείτε αν είστε καλοί στην φαντασίωση. Δεν υπάρχει καλό ή κακό. Θα αναρωτηθείτε για τον ορισμό της φαντασίας. Δεν υπάρχει κανένας. Φαντασία σημαίνει απλά να πηγαίνεις πιο πέρα. Δεν περιορίζουμε το νου ή τις κανονικές σκέψεις. Απλά βιώνουμε το να πηγαίνουμε πιο πέρα. Κατά την εμπειρία δεν θέλω να προσπαθήσετε να εκβιάσετε κάτι. Τίποτα. Αυτό θα είναι άβολο.
Θα δουλέψουμε με την φαντασία. Θα δουλέψουμε με αυτό το άνοιγμα, και εσείς θα νιώσετε τρελοί. Ακριβώς όπως προείπα το ιερό και το φοβερό σχετίζονται στενά. Θα νιώσετε άβολα. Θα νιώσετε κάπως έτσι «Ω, αυτό δεν είναι για μένα. Είναι ένα παιδικό παιχνίδι. Όλο αυτό είναι κατασκευασμένο από μας». Θέλω να πάρετε μια βαθιά αναπνοή. Θέλω να σταματήσετε για μια στιγμή. Ποια άλλη έξοδο έχετε; Ποια άλλη πόρτα που να οδηγεί πέρα από ένα πολύ περιορισμένο και απάνθρωπο κόσμο; Ποια άλλη πόρτα έχετε για να πάτε πιο πέρα;
Η φαντασία βρίσκεται ακριβώς εδώ. Είναι διαθέσιμη. Είναι αυτή η διέξοδος από τον ζωολογικό κήπο. Θα σας προκαλέσει να αναρωτηθείτε «Τι θα συμβεί; Κατά κάποιο τρόπο υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια μέσα στον ζωολογικό κήπο, επειδή όλα τα ζώα είναι έγκλειστα. Τι συμβαίνει εκεί έξω;» θα σας δώσω ένα μικρό στοιχείο. Έχετε ξαναβρεθεί εκεί. Εκεί έξω στην πραγματικότητα βρίσκεται το αληθινό σας σπίτι, όχι μέσα στον ζωολογικό κήπο. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για κάποιον άγνωστο κόσμο. Απλά έχει γίνει φοβερά συνειδητός τελευταία, με το τελευταία εννοώ τα τελευταία πέντε εκατομμύρια χρόνια (κάποια γέλια). Είστε πραγματικά εξοικειωμένοι μαζί του.
Οπότε ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή. Ας χαμηλώσουμε τα φώτα. Αυξήστε τη θέρμανση κατά έναν βαθμό. Έχουμε παγώσει το κοινό μας σήμερα. Θα προκαλέσουμε την αναχώρηση τους πριν περάσουν καλά.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή και ας χαλαρώσουμε. Ναι, φορέστε τα σακάκια σας. εντάξει. Αυξήσαμε την θέρμανση Joe; Ας κλείσουμε εντελώς το Air-condition. Δεν μας αρέσει ο θόρυβος. Εντάξει. Πρέπει να είστε άνετα για να μπορέσετε να βρεθείτε στην φαντασία.
Και για μερικούς από σας, δεν μίλησα για σεξουαλική φαντασίωση. Απλά είπα φαντασία (γέλια). Θεέ μου! Υπάρχουν πάντα κανα-δυο. Συγνώμη, Sart.
SART: Ναι!
ADAMUS: Συγνώμη (ο Adamus γελά)
Μέσα στην Φαντασία
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή και ας βάλουμε λίγη μουσική να χαλαρώσουμε. Χαλαρώστε.
Ξέρετε, υπάρχει ένας κόσμος εκεί έξω – βρίσκεται πάντα εκεί έξω…
… είναι πέρα από την απλή σκέψη, είναι πέρα από τις καθημερινές συνήθειες και τις ανησυχίες της ζωής. Είναι αυτό που ονομάζεται φαντασία, όμως ουσιαστικά είναι η πραγματικότητα. Μου αρέσει να την λέω φαντασία επειδή σου δίνει την άδεια να βγεις από το νου σου. Και ίσως για σας φαντασία να σημαίνει μονόκεροι και ξωτικά και νάνοι. Είναι μέρος της. Είναι πραγματικά. Είναι πάρα πολύ πραγματικά.
Φαντασία μπορεί να είναι επιστημονική φαντασία. Επιστημονική φαντασία όταν μιλάμε για τον Χωροχρόνο που κινείται μέσα από σας. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα έλεγαν «Αυτό είναι φαντασία. Όλο αυτό είναι ένα απλό κατασκεύασμα». Όμως δεν είναι. Και αυτό που μου αρέσει είναι ότι γνωρίζετε, διαισθητικά γνωρίζετε ότι είναι πραγματικότητα.
Η φαντασία βρίσκεται εκεί που επεκτείνετε τον εαυτό σας. Τον εαυτό σας όχι με την έννοια μόνο του ανθρώπινου εαυτού, αλλά του Εγώ Είμαι Εαυτού. Συνειδητοποιείτε πόσο δύσκολο είναι για την συνειδητότητα του Είμαι σας να βρίσκεται κλειδωμένη μέσα σ’ αυτό το κλουβί του ζωολογικού κήπου. Για πόσο διάστημα; Δεν θα μπορούσε να το ανεχτεί περισσότερο. Απλά δεν θα μπορούσε. Και όλο αυτό σας τρώει, όλος αυτός ο εκνευρισμός, όλη αυτή η ανυπομονησία και το άγχος είναι κάτι καλό. Είναι κάτι καλό, είτε το πιστεύετε είτε όχι – όλα τα ζητήματα υγείας και τα οικονομικά ζητήματα και όλα τα υπόλοιπα – επειδή σας κρατούν από το να βυθιστείτε περισσότερο μέσα σ’ αυτό το βρωμερό κλουβί του ζωολογικού κήπου.
Ήσαστε εσείς. Ήταν το Είμαι που είπε «Αυτό δεν είναι σωστό. Υπάρχει κάτι περισσότερο».
Σας κράτησε από το να μπαίνετε σε όλο και περισσότερες ζωές περιοριστικές, στη μαζική συνειδητότητα, από το να είστε ένα φυλακισμένο ζώο, από το να βρίσκεστε σε έναν απάνθρωπο κόσμο. Κατά κάποιο τρόπο όλο αυτό ήταν μια ευλογία.Υπάρχουν οι άλλοι που κοιμούνται, που είναι τόσο ευχαριστημένοι με το κλουβί τους, όμως όχι εσείς. Εσείς λέτε «Υπάρχουν περισσότερα. Πρέπει να υπάρχουν περισσότερα». Και υπάρχουν.
Δεν μπορείτε να φτάσετε εκεί με το να σκέφτεστε τον δρόμο σας. Δεν μπορείτε να πάτε εκεί από μέσα. Οπότε τελικά φτάνετε στο σημείο απλά να επιτρέψετε. Φτάνετε στο σημείο της φαντασίας.
Ήδη μπορώ να ακούω τις λέξεις, τους ανθρώπους εκτός Shaumbra, εκτός Βυσσινί Κύκλου, να λένε «Ω, για δες τους. Φαντασία. Όλα αυτά τα κατασκευάζουν». Όχι. Απλά επιστρέφουμε σε σας.
Επειδή σ’ αυτήν την φαντασία δεν έλκουμε τίποτα άλλο. Δεν φέρνουμε μέσα εξωτερικές δυνάμεις και ιερούς κρυστάλλους και αρχαγγέλους και όλα τα υπόλοιπα. Αυτή αφορά μόνο εσάς, επιστρέφουμε σε σας.
Βγήκατε έξω να ψάξετε και αυτό που βρήκατε ήταν ο Εαυτός σας.
Βγήκατε έξω για ένα πολύχρονο ψάξιμο προσπαθώντας να βρείτε απαντήσεις για το νόημα της ζωής, απαντήσεις για τη δημιουργία, απαντήσεις σε προβλήματα, και αυτό που βρήκατε ήταν ο Εαυτός σας. Όχι ο εγωιστικός ανθρώπινος εαυτός, αυτός ο μικρός ανθρώπινος εαυτός που νομίζει ότι μπορεί να περάσει μέσα από τοίχους. Όχι. Ο μικρός ανθρώπινος εαυτός νομίζει ότι μπορεί να τηλεμεταφέρει τον εαυτό του στην άλλη άκρη του κόσμου με το σώμα και το νου του. Όχι. Όχι. Ο μικρός ανθρώπινος αυτός που θέλει να τρίψει τα χέρια του και να πει μερικές μαγικές λέξεις και ξαφνικά να εμφανιστεί ο χρυσός. Όχι. Αυτό είναι απλό γυάλισμα στα κάγκελα του ζωολογικού κήπου και του κλουβιού. Όχι.
Αυτό που βρίσκεται έξω, αυτό που υπάρχει πιο πέρα, αυτό βρίσκεται στη φαντασία – η οποία απλά σημαίνει περισσότερα, όχι περισσότερα από τα ίδια, αλλά περισσότερα. Αυτό που υπάρχει εκεί έξω δεν είναι ένας καθαρισμένος άνθρωπος, ένας άνθρωπος που δεν γερνά ή ένας άνθρωπος που δεν αρρωσταίνει ποτέ. Όχι. Αυτό που υπάρχει εκεί έξω είστε Εσείς πέρα από την ανθρωπινότητα. Είστε ακόμα άνθρωπος. Είναι το «και». Όμως αυτό που υπάρχει εκεί έξω βρίσκεται εκεί όπου δεν πρέπει να σκέφτεστε. Όπου δεν πρέπει να σκέφτεστε πια.
Κάποιους ανθρώπους αυτό θα τους τρομοκρατούσε. Όμως βγαίνετε εκεί έξω με τη φαντασία και συνειδητοποιείτε ότι δεν χρειάζεται να σκέφτεστε και να σχεδιάζετε και να δουλεύετε τόσο σκληρά και να προσπαθείτε και να χρησιμοποιείτε δύναμη.
Εκεί έξω απλά είναι. Δεν υπάρχουν μάχες. Δεν υπάρχουν αγώνες. Δεν υπάρχουν κουίζ. Δεν υπάρχουν μυστικά. Δεν υπάρχει η πολυπλοκότητα του νου.
Εκεί έξω, σ’ αυτόν τον τόπο της φαντασίας, συνειδητοποιείτε ότι τα πράγματα δεν είναι σωστά ή λάθος. Υπάρχει η εμπειρία, φυσικά. Όμως δεν υπάρχει κάνω το σωστό ή το λάθος.
Εκεί έξω δεν υπάρχει σώμα που να ανησυχείτε γι αυτό, δεν υπάρχει φυσικό σώμα για να ανησυχείτε.
Εκεί έξω είναι τόσο δημιουργικά, τόσο εξαιρετικά δημιουργικά που οτιδήποτε προέρχεται από την καρδιά σας, γίνεται. Αυτή είναι η δημιουργικότητα – η συνειδητότητα που λάμπει πάνω από την οθόνη του bon, προσκαλώντας όλες τις ενέργειες για να μπορέσετε να βιώσετε τον Εαυτό σας.
Δεν θα πάτε εκεί με το να σκέφτεστε το δρόμο σας, με την ανακάλυψη κάποιου μεγάλου μυστικού ή μυστηρίου ή με κάτι παρόμοιο. Αφορά μόνο τη φαντασία.
Οι σκέψεις θα σας προκαλέσουν – «Μήπως το κατασκευάζω όλο αυτό; Πρόκειται μόνο για κάποια εκτροπή ή απόσπαση; Θα βγει πραγματικά κάτι από αυτό;»
Εξαρτάται αποκλειστικά από σας. Η δουλειά μου είναι μόνο να σας δείξω την πόρτα, να σας δείξω ότι εκεί υπάρχει ένας ολόκληρος άλλος κόσμος, μια ολόκληρη άλλη συνειδητότητα, ένας ολόκληρος άλλος τρόπος ύπαρξης. Και το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να επιτρέψετε στον εαυτό σας να το βιώσει. Η φαντασία.
Ο άνθρωπος θα πει «Τι σημαίνει αυτό; Πώς το κάνω αυτό;» Σσς ! Φαντασία.
Χρειάστηκα λίγο χρόνο για να σκεφτώ την καλύτερη λέξη, τι ήταν αυτή η πόρτα. Και σας αισθάνθηκα όλους και αισθάνθηκα τους Shaumbra σε ολόκληρο τον κόσμο και υπήρχε μάλλον μια κοινή λέξη, μια λέξη που σας κάνει να χαμογελάτε, σας φέρνει πολλές αναμνήσεις από την παιδική σας ηλικία. Ω! Κάποιες από τις υπέροχες φαντασιώσεις που είχατε σαν παιδιά, και που ήταν αληθινές.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα πράγματα κάνουν κύκλους. Μια παιδική φαντασίωση, ένα άνοιγμα – σαν παιδί δεν σκεφτόσασταν τα πάντα, δεν είχατε άγχος για τα πάντα, απλά βγαίνατε έξω να τα βιώσετε – και κατά κάποιο τρόπο επιστρέφουμε, αλλά με διαφορετικό τρόπο.
Οπότε φτάνουμε εδώ στο σημείο να πούμε, είστε πρόθυμοι να δώσετε στον εαυτό σας την άδεια να βρεθεί σε έναν κόσμο φαντασίας; Αυτό δεν σημαίνει ότι ξεφορτώνεστε τον παλιό κόσμο. Θα συνεχίσετε να έχετε το ανθρώπινο στοιχείο σας, όμως δίνετε στον εαυτό σας την άδεια; Ω! Κάποιοι από σας σκέφτεστε τόσο σκληρά αυτή τη στιγμή.
Θα δώσετε στον εαυτό σας την άδεις να πάει ακόμα και έξω από τον ζωολογικό κήπο, να πάει και στην φαντασία;
Λέτε «Τι θα κάνει αυτό; Τι θα κάνει με τις σκέψεις μου; Τι θα σκεφτούν οι άλλοι για μένα; Θα έχει κάποια επίπτωση στην υγεία μου; Θα κολλήσω εκεί έξω; Θα μου αρέσει τόσο πολύ αυτός ο κόσμος της φαντασίας που δεν θα επιστρέψω; Θα έχω παραισθήσεις; Θα ξεπεράσω τα όρια στις μικρές μου φαντασιώσεις;
Φίλοι μου, η εναλλακτική σας είναι να επιστρέψετε στον ζωολογικό κήπο, κλείνοντας τις πόρτες πίσω σας, να μπείτε στο μικρό σας κλουβί – αυτό το σαθρό μικρό κλουβί – να έχετε υπολείμματα φαγητού στην καθημερινότητα σας, να κλειδώσετε την πόρτα. Αυτή είναι η εναλλακτική. Δεν νομίζω ότι κανένας από σας είναι έτοιμος γι αυτό, αλλιώς δεν θα ήσαστε εδώ.
Φαντασία σημαίνει να επιτρέπετε, αλλά να επιτρέπετε έξω από τα όρια αυτού του περιορισμένου ανθρώπου.
Έχετε γίνει τόσο καλοί σ’ αυτό το παιχνίδι της ζωής μέσα στον ζωολογικό κήπο, πάρα πολύ καλοί σ’ αυτό. Οπότε θα δεχθείτε κάποια πρόκληση τώρα μπαίνοντας μέσα στη φαντασία. Λίγη πρόκληση. Τι να κάνετε; Θα προσπαθήσετε να τα κάνετε και τα δύο. Όχι με τον «και» τρόπο, όμως θα σας αρέσει να φαντασιώνεστε κατά διαστήματα, και μετά θα έλκεστε και πάλι πίσω. Το ωραίο με τη φαντασία των Shaumbra, σχετικά με την πόρτα είναι ότι αφού επιτρέψετε πραγματικά στον εαυτό σας να την βιώσει, είναι ότι θα συνειδητοποιήσετε πόσο απελευθερωτική είναι.
Θα συνειδητοποιήσετε ότι οι πραγματικοί ψυχωτικοί είναι αυτοί που ζουν μέσα στον ζωολογικό κήπο και δεν προσπαθούν ποτέ να ξεφύγουν. Αυτό είναι το ψυχωτικό.
Θα είναι ένας υπέροχος χρόνος και τόπος, αν επιλέξετε να δώσετε στον εαυτό σας την άδεια να βρεθεί στην φαντασία, όπως και στον κανονικό κόσμο, όμως να έχετε και την φαντασία. Και το ωραίο σχετικά μ’ αυτό είναι ότι δεν πρέπει να κάνετε κάτι. Έρχεται σε σας.
Θυμάστε τι λέγαμε τον τελευταίο μήνα; Έρχεται σε σας.
Οπότε δεν χρειάζεται να καθίσετε και να το δουλέψετε. Έρχεται σε σας.
Είστε λοιπόν έτοιμοι;
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή.
Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τον Pete που ήταν εδώ. Λέει ότι θα έρχεται για τα Shouds – δεν χρειάζεται να του κρατάτε κάθισμα, θα αιωρείται – ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ σ’ αυτόν και για την δουλειά που θα κάνει, βοηθώντας, με το να βρίσκεται εκεί.
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις σε όλο αυτό είναι η βαρύτητα, αυτή η αναρρόφηση που δημιουργήθηκε και σας κρατά και ο πόθος να ξεφύγετε, και μετά παγιδεύεστε στη μέση, νιώθετε ότι τρελαίνεστε. Όχι. Καθόλου. Απολύτως καθόλου.
Οπότε ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή Shaumbra. Νιώστε τις ενέργειες της ημέρας. Και με αυτό, ας πούμε μαζί αυτές τις λέξεις. Όπως πάντα…
Ο ADAMUS ΚΑΙ ΤΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ: Όλα είναι καλά σε ολόκληρη τη δημιουργία.
ADAMUS: Σας ευχαριστώ.
http://www.newenergy.com.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=593:shoud-3-q-3q&catid=30:2014-06-08-17-22-42&Itemid=5
