Το θείο δώρο

Είδα την ψυχή σου κι αυτό μου φτάνει 

πως ν' αρνηθεί κανείς την ομορφιά της

πως να μην την αγαπήσεις, 

πως να ενδώσεις στα τερτίπια και στα κόλπα του μυαλού που μακριά της σε πάνε, 

Όχι δεν μπορώ, δεν μπορώ να πω όχι σε μια τόσο όμορφη ψυχή σαν τη δική σου .

Θα είναι σαν να λέω όχι στη δική μου ψυχή

θα είναι σαν να λέω όχι στην ουσία μου, στη ζωή μου,

θα είναι το πιο μεγάλο ξεπούλημα του εαυτού μου,

θα είναι η πιο μεγάλη προδοσία του θεού μου.

Χρόνια την αναζητούσα , μάζευα τα κομμάτια της εδώ κι εκεί

όπου τα έβρισκα σπαρμένα,

ίχνη της ακολουθούσα και με οδήγησαν σε σένα.

Την είχα χάσει κάποτε , αν ποτέ την είχα, 

μα έτσι γίνεται , 

πρέπει να τη χάσεις πρώτα , για να μπορέσεις να τη βρεις. 

Μόνο έτσι θα την αναγνωρίσεις,

μόνο έτσι θα αντιληφθείς 

πως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτήν.

Πρέπει να πεθάνεις πρώτα για να μπορέσεις ν' αναστηθείς.

Πρέπει να σπάσεις την πανοπλία του εγωισμού σου, 

για να έρθει να σε βρεί,

κι ένα να γίνεις μαζί της.

Ύμνος στη δημιουργία, ύμνος στην αγάπη, 

τώρα είναι η στιγμή, η μεγάλη στιγμή,

της απόλυτης ένωσής σου.

Αυτό που αιώνες περίμενες, τώρα σου δίνεται, 

είναι η ασπίδα και η προστασία σου,

η αλήθεια της αγάπης που λίγοι γνωρίζουν .

Η ένωση με την ψυχή σου, 

είναι το θείο δώρο,

του σύμπαντος για σένα.