Ξεχασμένο δωμάτιο

 'Όσα κάποτε αποσιώπησα

γι αυτά θέλω τώρα να μιλήσω

'Ενα ένα ανοίγω τα κουτάκια της μνήμης

που μέσα τους ήταν κρυμμένα 

μυστικά και βάσανα

πόνοι κι ανεκπλήρωτες επιθυμίες

Για όσα με δυσκολία κάποτε 

δεν μπορούσα να μιλήσω 

τα έκρυβα στα μύχια της καρδιάς μου

φοβούμενη μη ζήσω τον ίδιο πόνο

την ίδια ματαίωση κι απελπισία

μη και ζωντανέψουν οι δράκοι

και ξαναγυρίσουν οι εφιάλτες

σήμερα θέλω να απελευθερώσω

Μα κάθε κουτάκι που ανοίγεται 

τίποτα απ όλα αυτά δεν περιέχει

μόνο σκόνη και δυσφορία 

κλεισούρα και σκοτεινιά 

Τίποτα δεν υπάρχει πια εκεί 

ακόμα κι ο φόβος έχει γίνει σκόνη

Μόνο κάτι σκονισμένες αγάπες διακρίνω

κι ένα παράθυρο που βλέπει στο φως

Ανοίγω τα παντζούρια κι αφήνω 

τον ήλιο να κάνει τη δουλειά του

Μιά μέρα θα ξαναγυρίσω

 και θα είναι όλα φωτεινά

τη σκόνη θα καθαρίσω 

κι όλα θα λάμψουν ξανά 

Καινούργιο χώρο θα ανοίξω 

θα τον γεμίσω με χαρά ξανά

Σήμερα θέλω να απελευθερώσω

όλα νόμιζα ότι με βαραίνουν

μα δεν βρήκα τίποτα εκεί

Μόνο ένα κλειστό ξεχασμένο δωμάτιο...