Translate

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

" ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ "

Υπαρχουν «δυο ειδη των οντων» λεει ο Σωκρατης, το μεν αειδες , το δε ορατον.


Οι «μεν και οι δε» λεει ο Aριστοτελης.
οι μεν είναι αυθεντικοι οι δε αλλοι μιμουνται.

Οι «αμνοι και τα εριφια» λεει ο Ιησους..

«Εκεινοι που προσπαθουν να γεμισουν το εσωτερικο τους κενο κι εκεινοι που προσπαθουν να το δουν..» λεει ο Οσσο.

Και η λιστα δεν τελειωνει..

Γιατι κανουν ολοι αυτή τη διαφοροποιηση?
ποιο ειναι οι μεν? και ποιοι οι δε? και τι τους διαφοροποιει?

Οι μεν είναι φτιαγμενοι «κατ’εικονα και ομοιωση» και οι δε «κατ’ουσιαν»
.αλλος ο Θεος του κατ'εικονα και ομοιωση και αλλος ο κατ'ουσιαν...
και η μεν πρωτη Θεικη πηγη αφορα στο σωμα , στην υλη , η δε αλλη στην ψυχη κατ'αρχην και υστερα στην απεικονιση της στην υλη...η δευτερη Θεικη πηγη δημιουργιας εμπεριεχει την πρωτη...τον εκπεσοντα Θεο που δεν ειναι αλλος απο τον Διαβολο η αρχοντα του σκοτους η απλως μια στρεβλη του απεικονιση...

Και ναι εξωτερικα, φαινομενικα να ειμαστε ολοι ιδιοι γιατι εχουμε κοινο σωμα και κατα ενα τροπο ειμαστε αδερφια , βιολογικα συνδεομαστε μεσω της ιδια υλης , ειμαστε γεννηματα απο την ιδια υλη..
τι γινεται όμως στα ενδοτερα? δεν ειμαστε μονο υλη...ειμαστε και πνευμα και ψυχη...και που διαφερουμε τελικα αφου ολοι οι ζωντες οργανισμοι εχουν ψυχη ? ποσο σχηματισμενη ειναι η ψυχη τους ? ποσο μορφοποιημενη? ειναι σε ολους σε ιδια ποσοστα? εχουν την ιδια ψυχικη ενεργεια ολοι?η μηπως οι μεν συνθετουν ψυχη οντας συνδεδεμενοι με την γνησια πηγη δημιουργιας και οι δε αποσυνθετουν η απλως δεν συνθετουν γιατι ειναι αποκομμενοι και συνδεδεμενοι με την στρεβλη εικονικη πηγη?

τι διαφορες εχουν οι μεν με τους δε? απο τι διακρινονται και τι τους διαφοροποιει?


Οι μεν σκοτωνουν, σταυρωνουν, διαστρεβλωνουν, πουλιουνται και πουλανε την ιδια τους τη μανα, δεν εχουν ιερο και οσιο , γιαυτους τα παντα είναι κερδος και εγωισμος.

Οι δε σκοτωνονται, σταυρωνονται,επαναστατουν, μαχονται για την αληθεια για τη γνωση .
Δινουν μαχες καθημερινα για να παραμεινουν ανθρωποι. Δινουν μαχες για να διατηρησουν την ψυχη τους.
Ανιση η μαχη..πολλοι εναντιον λιγων.

Το εργοστασιο αναπαραγωγης ρομποτ κατασκευαζει καθημερινα χιλιαδες αντιτυπα..
Ορδες οι βαρβαροι κατακλυζουν τον κοσμο, χανονται οι ανθρωποι αναμεσα τους,
η αναλογια δυσαναλογη.
Αυθεντικοι και ψευτικοι, για κάθε γνησιο, χιλιαδες τ’αντιγραφα.

Δεν εχουν ολοι ψυχη , μου λεει ενας φιλος ψυχιατρος, αν ειχαν δεν θα χρειαζονταν θεραπεια , γιατι η ψυχη θεραπευει, το σωμα ασθενει, αρωσταινει και πεθαινει όχι η ψυχη..
Δεν εχουν ολοι ψυχη ,μου λεει φιλος που κανει αναδρομες σε προηγουμενες ζωες,
αν ειχαν ,θα ειχαν και μνημη αυτων, και δεν εχουν ολοι μνημες .. γιατι η ψυχη ερχεται και ξαναρχεται, εχει εμπειρια, εχει γνωση..κιαν την σκαλισεις λιγο θυμαται, ξυπναει.
Δεν εχουν ολοι ψυχη γιατι αν ειχαν δεν θα πουλαγαν τα παιδια τους, δεν θα σκοτωναν, δεν θα εβαλλαν ο ενας κατά του αλλου.

Ψυχη εναντιον ψυχης δεν βαλλει ποτε, μονο σωμα εναντιον σωματος και σωμα εναντιον ψυχης.
Τι διεκδικουν μετα τοσης μανιας?
Τι είναι αυτό που τους λειπει τελικα και φθονουν, υποκρινονται, κλεβουν, σκοτωνουν, λεηλατουν?
Γιατι δεν το κανουν ολοι?
Και ποιοι είναι αυτοι που μας παραμυθιαζουν ότι ειμαστε ολοι ιδιοι?
Η μηπως δεν το γνωριζουν? Μηπως επιμελως το κρυβουν για να μην το αντιληφθουμε?
Ποιοι εχουν συμφερον απ’αυτό..?
Μηπως αυτή την ψυχη διεκδικουν?
Μηπως δεν ειναι αυτή η ψυχη κινει αυτόν τον κοσμο?
Μηπως δεν ειναι αυτή είναι η πηγη της ζωης?
Μηπως ομως δεν υπαρχει αρκετη για ολους?
Μηπως τελικα δεν ειμαστε παιδια ολοι του ιδιου θεου..?
Αλλοι παιδια του φωτος κι αλλοι του σκοτους?
Η μηπως δεν ηταν αρκετα τα χρονια της ανθρωποτητας, για να κατανοησουμε τι σημαινει Ανθρωπος?
Και ποσα χρονια ακομα χρειαζονται για να αποκτησουμε συνειδηση?
Ποσοι φωτισμενοι πρεπει ναρθουν και να μας τα πουν?

Ποσοι Σωκρατηδες? Χριστοι? Βουδες? Κομφουκιοι? Μωαμεθ? Ποσοι αληθεια?
Και τι καταλαβαμε κι αν τα ειπαν?
Τα ζωα για παντα ζωα θαναι.
Οι κανιβαλλοι παντα κανιβαλλοι θαναι, ακομα κιαν φορανε κουστουμια και ζουν σε ακριβα σπιτια.

Η αγνοια παντα αγνοια θα είναι..
Το σκοταδι παντα σκοταδι θα είναι..
Κ ι αυτος ο κοσμος είναι το απολυτο σκοταδι , με ιχνη φωτος, ισα ισα για να βλεπουμε τη διαφορα.
Ποσες δικαιολογιες χρειαζονται τελικα? Ποσα ελαφρυντικα να τους δωσουμε?
Ποσες μελετες? Ποσες ερευνες?ποση γνωση ψευτικη? Για να μας πουνε τελικα τι?
Ότι βρισκομαστε στο ιδιο σημειο? Ότι δεν καναμε βημα? Ότι ακομα βρισκομαστε στα σπηλαια? Για ποια εξελιξη και για πιο πολιτισμο μιλανε?
Ναι φυσικα και πετυχαμε , εχουμε περισσοτερους τροπους αποβλακωσης και υπνωτισμου σημερα, είναι ανωτερη τεχνη η τεχνη του να σκοτωνεις με το γαντι, να σφαζεις με το μπαμπακι η με τον κοντυλοφορο σου..

Όχι, δεν ειμαστε ολοι ιδιοι ,τσουζει και ποναει αυτό,δυσκολο να το κατανοησουμε.
Δεν εχουν ολοι τη θεια πνοη, δεν εχουν ολοι ψυχη, οσοι εχουν θελουν να δινουν , να βοηθανε, να προσφερουν γιατι χουν τοσο πλουτο μεσα τους που νοιωθουν καλα όταν τον μοιραζονται, οσοι δεν εχουν τι να μοιραστουν? Εχουν κατι να δωσουν?

Θελουν μονο να παιρνουν, σαν βαμπιρ που ζητουν αιμα για να επιβιωσουν και πως αλλιως να ζησουν? Υπαρχει ζωη χωρις ψυχη?
Και δεν ειναι θεμα ανωτερου και κατωτερου, είναι θεμα προελευσης, δεν ειμαστε ολοι ιδιοι γιατι εχουμε άλλη πηγη προελευσης, αλλοι από τον « καθαρο κοσμο της ψυχης»κ ι αλλοι από τον «σκοτεινο κοσμο της υλης.»

Κι αν επιφανειακα μοιαζουμε κιαν ακομα ως υπνωτισμενοι κανουμε λαθη, παντα θα υπαρχει μια μεγαλη διαφορα…
Οι υπνωτισμενοι καποτε ξυπνανε, συνειδητοποιουν το λαθος, το επανορθωνουν, το αποκαθιστουν.
Οι αλλοι ποτε, ότι και να πεις ότι κι αν κανεις το τουβλο παντα τουβλο θα είναι και θα σε περιμενει στη γωνια για να σου πεσει στο κεφαλι .

Οποιος είναι διαφορετικος καλειται να το δειξει.
Γιατι τελικα η ψυχη έναν τροπο γνωριζει.
Κι αυτος είναι η Aληθεια, η εκδηλωση και η φανερωση της.
Κι οταν εκδηλωθει και την δουμε τοτε θα δουμε και τη διαφορα.
Οσοι καταφεραν να πραξουν σ’αυτό,εκαναν και τη διαφορά.
Βρηκαν τον αληθινο εαυτο τους, φωτιστηκαν, ενωθηκαν με την ψυχη τους, τιποτα περισσοτερο και τιποτα λιγοτερο απ’αυτό..τοσο απλα.
Η μονη προστασια τους είναι η ψυχη τους, η αληθεια τους, δεν μπορουν να είναι τιποτα άλλο περα απ’αυτό απ’τη στιγμη που θα τους αγγιξει.
Με αντιτιμο την ιδια τους τη ζωη πολλες φορες, την υλικη τους υποσταση, τν προσωρινη ζωη τους.

Αλλα ,οσα σωματα και να χαθουν, οσες φορες κιαν πεθανουν , η ψυχη παραμενει και παλι είναι εδώ ,ξανα και ξανα κι οσες φορες χρειαστει, για να το μαθουν ολοι.
Δεν υπαρχουν εμποδια, δεν υπαρχει θανατος για την ψυχη, δεν υπαρχει πονος..
Αρκει να την βρουμε και να ενωθουμε μαζι της.
Γιατι οσοι την εχουν το γνωριζουν,γνωριζουν ότι υπαρχουν και ζητανε μονο αυτό.

Το δικαιωμα να υπαρξουν ολοκληροι κι όχι μισοι, ενωμενοι με την ψυχη τους .

Και τελικα
« η σωτηρια της ψυχης είναι η ενωση μας μαζι της..»

31 σχόλια:

  1. Aδερφή...καλημέρα!
    Βρίσκομαι σε νέα αποστολή πια και μου επιτρέπω λίγες εξόδους από το σκοτάδι...μέχρι να βγώ στο φως...Καταλαβαίνεις...
    Τα λόγια που θα πω παρακάτω τα έχεις ακούσει ξανά από μένα κάπου αλλού...Θυμάσαι?

    ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΑΓΝΟΙΑΣ...


    Ας αρχισουμε απο τα πιο απλα γιατι τα χωροχρονιστικα δεν τα πιανει το φτωχο μυαλο μου.Ακομα αναρωτιεμαι,τι θελω εδω.Τι ειναι εδω και γιατι μενω και παραμενω.Αναγκη για επικοινωνια?Αναγκη για επαφη?Να δωσω?Ισως να παρω?Τι να δωσω?Τι να παρω?θεωρω οτι ολοι εμεις ειμαστε κομποι στο ιδιο νημα που ξετυλιγεται με το ρυθμο που καθοριζει η μοιρα?οι συμπτωσεις?ο θεος?Τι ειμαι?Που πηγαινω?Πηγαινω απλως μονη η καποιος καθοδηγει τα βηματα μου?Θα με βρω καποια στιγμη η θα πρεπει να περιμενω να σπασει ο κομπος στο τελος του δικου μου ξετυλιγματος,του δικου μου ταξιδιου?
    Καποιος με προσταξε να ζησω κι εγω εκτελεσα την εντολη?Η γεννηση μου ηταν αποφαση καποιου γα μενα?Η ημουν εγω αυτη που επελεξα να ζησω?Ειμαι στο φως η στην απωλεια αυτου?Ειμαι το φως η το σκοταδι?Οσο αντιθετα κι αν φαινονται το ενα δεν εχει νοημα υπαρξης αν δε υφισταται το αλλο.Θα υπηρχε μονο λευκο αν δεν υπηρχε μαυρο?Μονο φως αν δεν υπηρχε σκοταδι?Ειδικα εδω ειναι και το ιδιο πραγμα στην ουσια.Το ενα ειναι η ελλειψη,η απωλεια του αλλου.Κοιμιζουν αλλα ποιους κοιμιζουν?Τους ρηχους και καθολα επιφανειακους χαρακτηρες που αδυνατουν να βουτηξουν στα βαθια να ψαξουν.Αδυνατουν να δεχθουν αναγκες,παθη.ομορφιες στον εαυτο τους και τα καταπιεζουν.Ετσι ο εαυτος δεχομενος την αρνητικη ενεργεια τη διοχετευει παντου δηλητηριαζοντας τα παντα.Το σημαντικο ειναι να υπαρχει ομαλη μεταβαση απο το ενα στο αλλο.Να σβηνει το ενα μεσα στο αλλο.Καποιες φορες ειναι αναγκαιο να γινεται αυτος ο διαχωρισμος ειτε υπερβαλλοντας ειτε με την ελλειψη αυτων και φτανοντας στα ορια να αναγνωρισουμε την σημαντικοτητα του μεσου,της ισορροπιας.
    Ας υποθεσουμε οτι καποιος κατι,αποφασισε για μενα να κανω ενα ταξιδι-ας περιγραψω με αυτη τη μια λεξη, τη ζωη-.Πορευομαι...αλλοτε αργα κι αλλοτε γοργα.Ετσι νιωθω το περασμα του χρονου.Υπαρχει χρονος?Νιωθω αλλοτε σκοτεινο το δρομο εξαιτιας της αγνοιας,μπορει ομως να γνωριζω, απλα δεν ηρθε η ωρα να γνωρισω οτι γνωριζω την απαντηση.Διακατεχομαι ομως ωρες ωρες και ειδικα οταν "ξεφορτωνεται" ο νους απο τον φορτο της καθημερινοτητας απο ενα παραληρημα αναγκης για εσωτερικη αναζητηση και κατα συνεπεια απαντησεων στις υπαρξιακες ανησυχιες που ξεβραζονται στην επιφανεια.(Παραληρημα,πιστευω και λεω ανευ φρενοπαθειας)
    Μπορει να ναι καπου εδω γυρω οι ομοιοι μου.Δε σας βλεπω,δε μπορω στη σιωπη να σας δω.Υπαρχετε το ξερω.Το νιωθω.Ειστε εδω,ειστε παντου κι ειμαι κι εγω εδω,κοντα σας.Αν δε λυσετε τη σιωπη σας,δε θα σας ακουσω....Οπως και δε θα με ακουσετε....οταν θα φευγω.Οπως και δεν ακουτε τις φωνες ολων των αλλων.Ξερω οτι νιωθετε το ιδιο.Ξερω οτι θα το δω στα ματια σας,χωρις να σας βλεπω.Θελω να σας ακουω.
    Το σπάω γιατί δε το δέχεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συνέχεια...

    Θελω να πιστευω οτι παροτι διαφορετικοι ολοι ειμαστε ενα,ενα κομματι απο ενα ομορφο παζλ-απλα οπως τα κομματια του παζλ μπορει να ειμαστε ιδιας εικονας αλλα δεν ταιριαζουν οι ακρες με ολα τα κομματια.
    "Κ ι αυτος ο κοσμος είναι το απολυτο σκοταδι , με ιχνη φωτος, ισα ισα για να βλεπουμε τη διαφορα."
    Η κοινωνια εχει τους δικους της νομους ειτε μικρη ειτε μεγαλη.Γιατι την λενε κοινωνια?Τι κρυβεται πισω απο αυτην την τοσο ομορφη λεξη?Εχω κατι κοινο,αγωνιζομαι συνειδητα για το κοινο αν θελω να μαι μελος αυτης.Ομως δεν ειναι κατι στασιμο,υποκειται σε μεταβολες και εξελισσεται βασει αυτων των μεταβολων-επηρεασμων.Το ζητουμενο ειναι νασυμ βιωνεις εκει μεσα,εκει που εχεις επιλλεξει ,ομαλα με τους συν-κοινωνους σου και να μπορεις να εχεις ταυτοχρονα και προσωπικη εξελιξη.Μου φαινεται και πες μου αν κανω λαθος οτι παρουσιαζεις την ασχημη πλευρα της κοινωνιας που ξεπερνα τα ορια και οδηγειται σε χαος,αταξια και ζουγκλα.Δεν εχεις να κανεις τιποτε αλλο απο το να ξεφυγεις οταν η κατασταση ειναι τετοια,να κανεις την προσωπικη σου επανασταση.Αυτο θελω να κανω κι εγω,οχι να σπασω τελειως το νημα,ουτε να ξεχωρισω,ουτε να σωθω ξεχνωντας τους συν-κοινωνους μου αλλα αναζητωντας την αληθεια,αν μπορω να τους βοηθησω.Ειχα μια πολυ καλη συζητηση χθες και ειλικρινα ανακαλυψα οτι η αναζητηση αληθειων και εξοδων απο την αγνοια κατα συνεπεια ειναι κατι πολυ πιο απλο,φτανει να θελησεις να μπεις σε αυτη τη διαδικασια.Κι αυτη τη στιγμη,αυτο κανω.Βλεπεις οταν ο χρονος-τι εφευρημα- δεν ειναι αρκετος-νομιζω επιτηδες δεν ειναι-εγκλωβιζεσαι αναγκαστικα και μενεις εξω απο τον εαυτο σου.Ενα ομως οφειλω να αναγνωρισω σε μενα,το οτι μετα απο καποια βιωματα-πολλα η λιγα δεν εχει σημασια-νιωθω αυτο το θαρραλεο παιδακι να περπατησει στο αγνωστο,στο αγνωστο?Το φτιαξαμε ετσι μηπως για να εχει περισσοτερο σασπενς και να μη το βιωσουμε σα μια χιλιοπαιγμενη βαρετη ταινια?Μηπως ειναι γνωστο ξαναρωτω?Μηπως ειναι ενα βημα στη γνωση του εαυτου?Ισως οι σκεψεις μου να ειναι ατακτες ακριβως σαν παραληρημα,αλλα θελω να πιστευω οτι καπου θα οδηγουν.Ενα σκαλοπατι παραπανω,ενα παρακατω...καπου θα με βρισκω,καπου θα με βρω.


    Και κάπου θα σας βρω κι εσάς...μια μια αδερφές μου...
    Εγώ δε "φοβάμαι", όσο θα με "βρίσκω"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλημερα αδερφουλα,
    ετσι, μην πτοεισαι, δεν θελω να τρομαξω κανεναν με οσα γραφω..
    ομως η αληθεια μπορει ναναι σκληρη πολλες φορες, αλλα ειναι λυτρωτικη οταν την κατανοεις.
    το παραληρημα αγνοιας οπως ονομασες την δικη σου καταθεση σκεψεων μετατρεπεται σε γνωση απλα και μονο με την εκφραση της και οδηγει σε απαντησεις.
    και φυσικα το φως περιεχεται στο σκοταδι και το αντιστροφο, ομως για να δω τι αληθινο πρεπει να γνωριζω και τι δεν ειναι..για να μπορω να πω οτι αυτο που βλεπω ειναι φως , πρεπει να κατανοησω τι ειναι σκοτος,δεν γινεται
    αλλιως εδω που ειμαστε..
    η δυσκολια μας ν'αποδεχτουμε την υπαρξη του ειναι αυτο που ειχες πει μια φορα..οτι κι εμεις ειμαστε κοματια αυτου του σκοτους κιαυτο προσπαθουμε ν'αποβαλλουμε, να φωτισουμε τη σκια που πεφτει στην ψυχη μας..
    και δεν υπαρχει αλλος τροπος περα απο την αναγνωριση της, απο την επιγνωση της.
    απο τη ενθυμιση της, γιατι μεσα μου το γνωριζω απλως το εξωτερικο που παρεμβαλλεται μας μπερδευει, ειναι αυτο που μ'εμποδιζει να σε δω και να με δεις..
    ειναι η αποσταση που ακομα μας χωριζει απο τον αληθινο μας εαυτο , ειναι ο χρονος που ακομα δεν εχουμε βρει, ο αληθινος χρονος που θα μας ενωσει ολους κι ενας ενας σαν κοματια του παζλ θα ενωθουμε δημιουργωντας μια πραγματικη κοινωνια , οπου τ'αυτονοητα δεν θα χριζουν εξηγησεων και αποδειξεων γιατι πλεον ολα θα ειναι ορατα..
    το σκοταδι δυαλυεται , μονο οταν το δεις ,οταν δεις την ανυπαρξια του..
    πολλα πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. φιλεναδα απο τα πιο ομορφα
    μεστα,αληθινα θεματα που εχεις ανεβασει
    αλλα και που εχω διαβασει EVER!!!

    ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ!!

    και ομως ...μεχρι πριν να σε γνωρισω και μιλησουμε
    πιστευα πως ολοι ειμαστε ιδιοι..πως ολοι εχουμε ψυχη,πως ειμαστε θρεματα της ιδιας γεννας..

    μα εχεις δικιο
    δεν εξηγηται αλλιως τοσος πονος
    τοση αδικια και ερημια
    δεν μπορω αλλιως να εξηγησω τα φονικα τον ολεθρο που σπερνουν χερια ανθρωπινα

    ουτε μπορω να εξηγησω την καλοσυνη την προσφορα αλλων ανθρωπων,το δοσιμο,την τοση αγαπη για τον συνανθρωπο..

    σε ευχαριστω για αυτην την ανακαλυψη
    φιλη μου...

    φιλια πολλα..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ..."η δυσκολια μας ν'αποδεχτουμε την υπαρξη του ειναι αυτο που ειχες πει μια φορα..οτι κι εμεις ειμαστε κοματια αυτου του σκοτους κιαυτο προσπαθουμε ν'αποβαλλουμε, να φωτισουμε τη σκια που πεφτει στην ψυχη μας..
    και δεν υπαρχει αλλος τροπος περα απο την αναγνωριση της, απο την επιγνωση της.
    απο τη ενθυμιση της, γιατι μεσα μου το γνωριζω απλως το εξωτερικο που παρεμβαλλεται μας μπερδευει, ειναι αυτο που μ'εμποδιζει να σε δω και να με δεις..
    ειναι η αποσταση που ακομα μας χωριζει απο τον αληθινο μας εαυτο , ειναι ο χρονος που ακομα δεν εχουμε βρει, ο αληθινος χρονος που θα μας ενωσει ολους κι ενας ενας σαν κοματια του παζλ θα ενωθουμε δημιουργωντας μια πραγματικη κοινωνια , οπου τ'αυτονοητα δεν θα χριζουν εξηγησεων και αποδειξεων γιατι πλεον ολα θα ειναι ορατα..
    το σκοταδι δυαλυεται , μονο οταν το δεις ,οταν δεις την ανυπαρξια του.."""


    ΑΧ ΒΡΕ ΣΑΙΛΕΝΤ..
    να ταν των ανθρωπων ολες οι σιωπες
    τοσο ευγλωτες!!!


    ΠΟΣΟ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΣΑΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΕΙΠΑ??
    ΛΕΩ...!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. αγαπημενη καλυψω..
    μες την παρανοια που ζουμε..σε οτι παραλογο μας πουλανε για λογικο, εμενα αυτο με κρατησε να μην τρελλαθω..κι εγω με τη σειρα μου πρεπει να πω ευχαριστω σ'εναν ανθρωπο που μου ανοιξε τα ματια..η μαλλον το μυαλο..κι ολα μετα ηρθαν μονα τους..κι ετσι σε βρηκα και με βρηκες..γιατι αλλιως ποιος ξερει που θαμουν και ποιος ξερει που θασουν..
    και σιγουρα δεν θα ειμουν οπως ειμαι σημερα αν δεν σε ειχα βρει..

    πολλα φιλια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ήρθα κι εγώ στην... πώς να την πω;... συντροφιά σας -μου επιτρέπετε να την πω κοσμογονική;-, σπρωγμένος από άλλον έναν απροσδόκητο ευεργετικό άνεμο.
    Τόσες φορές μου έχει συμβεί τις τελευταίες μέρες το ανεμοβαίνειν, που έχω αρχίσει πια να αναρωτιέμαι μήπως είμαι πουλί, ή φτερό στον άνεμο! Ομολογώ πως δυσκολεύομαι ν' απαντήσω. Μπορεί να είμαι και τα δύο... Ή μήπως είμαι άνθρωπος αναπτυσσόμενος; Μήπως, δηλαδή, όταν κανείς γίνεται περισσότερο άνθρωπος, απλώνοντας βαθύτερα τις ρίζες του στο έδαφος της μνήμης, της αλήθειας και της ουσίας, γίνεται συγχρόνως, και κατά το ίδιο μέτρο, ... ιπτάμενος;

    Έχω μία εντύπωση, η οποία τείνει ολοένα και περισσότερο, και με ολοένα ταχύτερους ρυθμούς, προς τη βεβαιότητα, ότι εμείς και κάποιοι άλλοι ακόμη σαν εμάς (οι οποίοι μπορεί και να είναι πολύ περισσότεροι), έχουμε αρχίσει χωρίς καμμία προσυνεννόηση να γράφουμε τη Βίβλο της Νέας Εποχής του Ανθρώπου, ή, πιο σωστά, τη Βίβλο της Εποχής του Ανθρώπου. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να δώσουμε κάποια απάντηση σε αυτό ή να αρχίσουμε να το σχολιάζουμε, γιατί φαίνεται πως η απάντηση θα λάμψει πολύ γρήγορα από μόνη της.

    Κάτι άλλο "εισαγωγικό" που θέλω να πω, το οποίο σχετίζεται με το προηγούμενο, είναι η διαπίστωση ενός απίστευτου γεγονότος που συμβαίνει σε εμένα τις τελευταίες μέρες. Πρόκειται για μία "συνάντηση" και "συμπόρευση" σχεδόν όλων των πολυποίκιλων και ασύνδετων (έτσι φαίνονταν, τουλάχιστον) τομέων ενδιαφερόντων και επιδιωκόμενων δραστηριοτήτων μου, η οποία γίνεται με έναν τρόπο αβίαστο και εξαιρετικά δημιουργικό, κάνοντάς με να μην μπορώ να δώσω μιαν ικανοποιητική εξήγηση. Είναι αληθινά μία συνταύτιση, μία συγχώνευση η οποία λειτουργεί συγχρόνως και σαν απορροή από ένα κέρας της Αμαλθείας, κάτι δηλαδή που μόνο με τη λέξη "θαύμα" θα μπορούσα να χαρακτηρίσω (αν και, μεταξύ μας, δεν είμαι και τόσο φίλος με αυτή τη λέξη, διότι θεωρώ πως έχει την εννοιολογική της ρίζα στις λέξεις "θάμβος-θάμβωμα", το οποίο έχει τον χαρακτήρα του στιγμιαίου και ασύλληπτου. Και το όνομα του άπιστου Θωμά, σαν να μου φαίνεται ότι έχει την ίδια προέλευση, υποδηλώνοντας ότι ο Θωμάς, ο οποίος δεν ήταν σαν όλους τους άλλους εύπιστος, δεν γοητευόταν από τα εντυπωσιακά μεν, ακατανόητα δε, θαύματα. - Για δείτε πώς το ένα φέρνει το άλλο! Η λέξη "απογοήτευση", πάλι, μου φέρνει αποστροφή, ακριβώς επειδή στην πραγματικότητα σημαίνει τον ισχυρό επηρεασμό των ανθρώπων διά της γοητείας, του γητέματος). Νομίζω πως θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να αναφέρατε αν έχετε κι εσείς κάποια παρόμοια εμπειρία αυτό το διάστημα, αλλά και παλαιότερα.

    Συνοψίζοντας τα προηγούμενα, θέλω να σας πω ότι σήμερα συγκέντρωσα ένα πολύ καλό, νομίζω, υλικό για μία ανάρτηση που θέλω να ανεβάσω αύριο Παρασκευή, με θέμα τον βομβαρδισμό της Βαγδάτης το 2003. Και ο τρόπος με τον οποίο μου μαζεύτηκε αυτό το υλικό, νομίζεις ότι ήταν μία συνεχόμενη προσφορά δώρων σ' εμένα! Και όχι μόνο αυτό: πρόκειται για δώρα τέτοιου είδους και δυναμικής, που θα συνθέσουν μία ανάρτηση η οποία ίσως κάνει να "πέσει στον Άδη ταραχή". Γι' αυτό, καλό θα είναι να έχει προετοιμαστεί σχετικά μία πολύ αγαπητή "συνεργάτιδά", ώστε να αντέξει τη συγκίνηση που θα δοκιμάσει από αυτό το επίτευγμα, δεδομένου ότι έχει πολύ σημαντική συμβολή στο τελικό αποτέλεσμα που προκύπτει.

    Το κόβω για να το δεχθεί, και επανέρχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Περνάω τώρα, όσο πιο σύντομα μπορώ -διότι με πιέζει και ένας Ελύτης, το οποίο έπρεπε να είχα ήδη αναρτήσει, και άλλα τινά...-, σε ένα σημείο από το κύριο, και πραγματικά έξοχο, άρθρο.
    Από τη μία και κάπως βιαστική ανάγνωση που του έκανα, έμεινα με την εντύπωση ότι διαπνέεται από μία "απαισιοδοξία" όσον αφορά το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, ή, για να το πω διαφορετικά, από μία στενόχωρη παραδοχή ότι, όπως ανέκαθεν ήσαν οι ψυχωμένοι (ή φωτισμένοι) άνθρωποι στον κόσμο απειροελάχιστες μειοψηφίες, έτσι θα συνεχίσει να συμβαίνει εσαεί.
    Έχω μία επίμονη άρνηση (όταν είμαι στα καλά μου και δεν με πλακώνει μαύρη απελπισία) απέναντι στα συμπεράσματα προς αυτή την κατεύθυνση. Πιστεύω πως αν είναι όντως, και αναπόδραστα, έτσι τα πράγματα, τότε οποιαδήποτε δική μας ανελικτική προσπάθεια δεν θα έχει τελικώς καμμία ουσιαστική θετική επίδραση πάνω στην ευρύτερη κοινωνία, η οποία θα συνεχίσει την πορεία της προς την ολοκληρωτική καταστροφή, συμπαρασύροντας μαζί της κι εμάς.
    Εάν όμως δεν είναι και τόσο στεγανοί οι δύο ανθρώπινοι "κόσμοι" (που μπορεί και να μην είναι καθόλου, αλλά να έχει δημιουργηθεί και επιβληθεί τεχνηέντως αυτή η πεποίθηση), τότε η συνολική ανύψωση των ανθρώπων και της κοινωνίας γίνεται κάτι πολύ πιο εφικτό.

    Από την άλλη, νομίζω ότι η εστίαση της προβληματικής μας κατά κύριο λόγο στην ύπαρξη ή απουσία ψυχής, ή στην ποιότητα που αυτή έχει στον κάθε άνθρωπο, επίσης δυσχεραίνει την προσπάθειά μας. Αφήστε που υπάρχουν μεγάλοι στοχαστές, π.χ. ο Βίλχελμ Ράιχ, οι οποίοι θεωρούν ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται αγνοί και καλοί και ότι η διαφθορά τούς επιβάλλεται σιγά-σιγά από το σύστημα που επικρατεί στην κοινωνία.
    Συνεπώς, και αν αυτά ευσταθούν, θα πρέπει να υπάρχουν πιο συγκεκριμένες, αν και πολύ δύσκολα ανιχνεύσιμες, αιτίες που προκαλούν αυτή την εξαχρείωση των ανθρώπων. Χωρίς να αρνούμαι τις πεποιθήσεις περί μετεμψύχωσης, διαδοχικών σταδίων βελτίωσης της ψυχής (κυρίως εδρεύοντας σε διαφορετικό σώμα κάθε φορά) κ.λπ., είμαι σταθερά κι επίμονα προσανατολισμένος στην αναζήτηση πιο συγκεκριμένων -και άρα πιο εύκολα αντιμετωπίσιμων από πολύ περισσότερους (αν όχι και από όλους) ανθρώπους-, αιτίων αυτής της κακοδαιμονίας μας. Και τολμώ να πω ότι αυτή η αναζήτησή μου δεν έχει αποβεί άκαρπη.
    Για να γίνω λοιπόν κι εγώ πιο... συγκεκριμένος, έχω καταλήξει στην πεποίθηση ότι δύο είναι οι κυριότατες αιτίες που προκαλούν την διαρκώς μεγαλύτερη, κατά τη γνώμη μου, κατάπτωση του ανθρώπου γενικά. Ως υπ' αριθμόν δύο αιτία θεωρώ την -επιβεβλημένη, όρα Βαβέλ ως αφετηρία...- αδυναμία πραγματικής (ή ικανοποιητικής, έστω) συνεννοήσεως μεταξύ των ανθρώπων, και ως υπ' αριθμόν ένα τον υποβιβασμό και την ολοένα μεγαλύτερη εξάνδρωση της γυναίκας. (Όσο για την τροχοπέδηση που λέγεται ότι επιβάλλει στην ανάπτυξη των ανθρώπων ο οικονομικός καταναγκασμός, δεν το δέχομαι, διότι θα ήταν σαν να ασπαζόμουν όλη την υλιστική κοσμοθεωρία, η οποία καταρρίπτεται και μόνο αν σκεφτεί κανείς πως η ανθρωπότητα θα έπρεπε να είχε πάψει προ πολλού να υπάρχει αν ευσταθούσε το υλιστικό ιδεολόγημα. Πιστεύω μάλιστα ότι κανένα μεγάλο και ουσιαστικό επίτευγμα δεν έγινε από ανθρώπους με ιδιαίτερη οικονομική άνεση. Κι ακόμα, ότι η δαμόκλειος σπάθη της ανέχειας είναι ένα απατηλό μέσον που χρησιμοποιείται συστηματικά και από την αρχαιότητα ακριβώς για να μην μπορεί ο άνθρωπος να απελευθερωθεί και αναπτυχθεί ουσιαστικά και ολόπλευρα.)
    Μία σοβαρή, συστηματική και φιλόπονη, λοιπόν, αναζήτηση και αποκάλυψη των κρυμμένων γνωστικών (εδώ, η ευλογημένη ελληνική μας γλώσσα είναι κάτι παραπάνω κι από χρυσωρυχείο) και ιστορικών αληθειών (και για τις ιστορικές κρυμμένες αλήθειες μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά η γλώσσα μας) πιστεύω ότι μπορεί να φέρει επαναστατικές, στην κυριολεξία, αλλαγές στον κόσμο, και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

    Σταματώ σε αυτά προς το παρόν, για να ασχοληθώ και λίγο με τα άλλα καθήκοντα που... μου έχουν φορτωθεί. Ελπίζω να συνεισέφερα κι εγώ μία χρήσιμη διάσταση στον όλο προβληματισμό.

    Σας χαιρετώ με το σήμα της νίκης,
    και με το σχήμα της καρδιάς μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ Σάιλεντ

    Βρε Σιωπηλή που θα σε ζήλευε και η Μαρία Κάλας, δε μου λες κάτι: Τι είμαστε, μωρέ, πράκτορες σε διατεταγμένη υπηρεσία, και γι' αυτό πρέπει να κρυβόμαστε στο σκοτάδι; Και να το λες αυτό εσύ, ένα Θαύμα που σκοτεινάζει τους άλλους με το εκθαμβωτικό του φως!
    Δε σκέφτεσαι ότι άμα κινείσαι στο σκοτάδι θα κοπανήσεις κάποια στιγμή άσχημα το ακριβό σου το κεφάλι;
    Σύνελθε!

    Την αγκαλιαστή καλημέρα μου και στις τρεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ίων...εύλογη απορία κι η απάντησή μου στο ερώτημά σου, γεμάτη ευλογία.
    Η λέξη "σκοτάδι" συνήθως προκαλεί τρόμο. Συνώνυμη του "μαύρου",του "φόβου", της "θλίψης"... Εικόνα αθώου βλέμματος που κλείνει μηχανικά, αδύναμο να αντικρύσει φαντάσματα αχαλίνωτης παιδικής φαντασίας...Σπαραχτική κραυγή στη γέννηση του εφιάλτη...Πανικός στον περίτεχνο λαβύρινθο του νου μας.
    Για μένα σκοτάδι σημαίνει "φως", "πέρασμα"...ένα αναγκαίο πέρασμα από την άγνοια στη γνώση.Αυτό εννοώ κάνοντας συχνά λογοπαίγνια με τη λέξη αυτή.
    Δε φοβάμαι στο σκοτάδι Ίων.
    Όσο ήμουν τυφλή....έμαθα να κινούμαι μέσα σε αυτό... να αναζητώ τα περάσματα...την κάθε αχτίδα που ξεπρόβαλλε...
    Μέχρι που διαπίστωσα πως το φως ήταν πάντα εκεί...
    Κι έδωσα υπόσχεση να παραμένω σε αυτό...
    Δεν είμαι μόνη βλέπεις...
    Είναι κι άλλοι πολλοί...
    Και πρέπει να προχωρήσουμε όλοι μαζί...

    Αδερφές μου...καλό βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ Σάιλεντ

    Λοιπόν, θα δανειστώ ένα στίχο του Ελύτη για να σε... απο...σωπάσω:
    Τέτοιαν έξοχη δείξε σιωπή, και να! η Συμφωνία του Σύμπαντος!
    Άλλως ειπείν: Αξίζει να έρχεται κανείς να σου γράφει σχόλια, μόνο και μόνο για να απολαμβάνει μετά τη μαγευτική αρμονία της ψυχής σου!

    Πάμε τώρα στα περί σκότους.
    Τόσο πολύ με σκλάβωσες πάλι, ξεμυαλίστρα εκμαιεύτρια ιερών μυστικών, που με κάνεις να σου αποκαλύψω κάτι που έκρυβα ακόμα και από την Καλυψώ μέχρι προ τινος, δηλαδή μία παρατήρησή μου που θα γράψω στο αφιέρωμά μου για τη Γυναίκα (όταν αξιωθώ κάποια μέρα...):
    Υπάρχει και κάτι στην περιοχή του απόλυτου σκοταδιού που εσύ, γυναίκα (μέσω εσού απευθύνομαι στην κάθε γυναίκα, μην παρεξηγηθώ, παρακαλώ, ότι προσωποποιώ), δεν χρειάζεται καθόλου να το μάθεις, διότι το γνωρίζεις άριστα από τη φύση σου. Είναι η σύλληψη της νέας ζωής την οποία πρόκειται να φέρεις μετά από εννέα μήνες στο φως!
    Να πούμε και γιατί κάνεις αυτήν τη ζωηφόρο σύλληψη στο απόλυτο σκοτάδι; Μα, φυσικά, διότι η νέα ζωή, έτσι απολύτως ευάλωτη που είναι, έχει την ανάγκη της τελειότερης δυνατής προστασίας!
    Η θηλυκή σοφία υποχρεώνει εμάς τους άντρες εις αδιακόπους γονυκλισίας...

    Μα, αφού ήδη προχωράμε όλοι μαζί, και μάλιστα τόσο αβίαστα, τόσο αυθόρμητα, σαν να μην υπάρχει κανένα πρέπει!
    Αν και, εδώ που τα λέμε, υπάρχει ένα ΠΡΕΠΕΙ:
    Να συντονιστούμε και οργανωθούμε ώστε να ξεφύγουμε από την τροχοπέδη της διάχυσης, και, το κυριότερο, να προχωρήσουμε στο πραγματικό αγκάλιασμά μας ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.

    Ξεφύγαμε όμως απ' το θέμα της ανάρτησης, και αποκλειστικός υπεύθυνος γι' αυτό είμαι εγώ. Νομίζω ότι πρέπει ταχέως να επανέλθουμε σ' αυτό (και να προσελκύσουμε περισσότερους σχολιαστές).

    Πρέπει όμως τάχιστα να σου πω κι ετούτο, το οποίο -ομολογώ παρά τον κίνδυνο να γίνω υβριστής- με απασχολεί πολύ περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα:
    Βλέπω την παραπάνω από επιστήθια σ' εσένα φίλη, και παραπάνω από αγαπητή σ' εμένα "συνεργάτιδα", να έχει χαθεί από παντού, πράγμα που με κάνει ν' ανησυχώ σφόδρα (εκτός κι αν έχει φύγει ταξίδι...). Πες της, σε ικετεύω, εσύ που τη συναντάς συχνότατα, να κάνει πάλι τάχιστα την εκθαμβωτική της εμφάνιση!
    Σου είμαι από τώρα ευγνώμων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ Σάιλεντ

    Αν δεν κατάλαβες ποιαν εννοώ, γι' αυτή τη ζηλιάρα λέω, βρε τρελή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ηρθα κι εγω!!δεν ξερω αν εννοουσες εμενα που αργησα,αλλα το γραφειν στο μπλογκινγκ θελει την ωρα του..αγαπητε ιωνα,
    τι να πω τωρα εγω μετα απο τοσα που ειπες? χαιρομαι κατ'αρχην που βρηκες εδω χωρο να εκφρασεις αυτα που σου συμβαινουν, να μας εμπιστευτεις και σαν χειμαρος να τρεχεις..
    και δεν θα μπορουσα να μη συμφωνησω μαζι σου, οτι ετσι συμβαινει σε πολλους απο μας, λιγο πιο νωρις η λιγο πιο αργα δενε χει σημασια ποτε βρισκει ο χρονος τον καθενα..αυτο το "θαυμα" που περιγραφεις συμβαινει μονο οταν ο αληθινος χρονος σε βρει..κι ως δια μαγειας (που δεν ειναι)αρχιζουν ολα να ενωνονται..κι η απογειωση γινεται προσγειωση, και το αφηρημενο συγκεκριμενο και οι ερωτησεις βρισκουν απαντηση..κι ενα ενα μπαινουν στη θεση τους..οι γριφοι λυνονται, τα μυστικα φανερωνονται μονο οταν η αληθεια σε βρει κι ενεργησει..και μεσω της νοησης, της σκεψης και φυσικα της δικης μας γλωσσας, που ειναι η γλωσσα του αληθινου λογου μπορει να εκφραστει.
    και ισως να γραφεται η βιβλος των ανθρωπων, ομως δεν εχει και τοση σημασια αυτο, οσο το οτι καποιοι ανθρωποι ενωνονται, νοουν κοινα δλδ..δεν υπαρχει σπουδαιοτερο απ'αυτο ν'αναγνωριζεις δικους σου ανθρωπους..στο χαος του πουθενα..
    καλως ηρθες λοιπον στην παρεα μας κι ευχομαι να μεινεις μεχρι το τελος..τωρα πιο τελος θαναι αυτο θα δειξει..οποιο και ναναι εμεις εκει θαμαστε..το θεμα ειναι να μας αντεξεις, γιατι μπορει οι γυναικες να εχουν ανδροποιηθει οπως λες, αλλα και οι αντρες εχουν γυναικοποιηθει θα σου πω εγω..μ'αποτελεσμα να χανουμε λιγο τη μπαλα, ομως κιαυτο ειναι στην εξελιξη του ανθρωπου προς την τελειοτητα, μην ξεχναμε οτι η μεχρι τωρα ιστορια γραφτηκε απο αντρες περισσοτερο οι γυναικες ηταν απουσες κατα καποιο τροπο, ετσι το παιχνιδι αλλαζει ρολους αυτη την εποχη μεχρι να συνειδητοποιηθουμε και να βρουμε ακριβως ο καθενας τη φυση του..
    εχουμε πολυ δουλεια μπροστα μας και δεν ξερω αν εχουμε πολυ χρονο για να την ολοκληρωσουμε, ομως θελω να πιστευω οτι ολα θα γινουν οπως ειναι να γινουν αρκει ναμαστε συντονισμενοι μαζι του..
    επισης ενδιαφερον εχει η αποψη σου περι θωμα και πολυ θαθελα να μαθω περισσοτερα, πιστευω θαχουμε την ευκαιρια να τα πουμε κιαυτα..

    αυτα προς το παρον, ερχομαι τωρα να σ'επισκεφτω να δω τι εφτιαξες στο μπλογκ σου..

    ευχαριστω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ίων, δεν καταλαβαίνω τι εννοείς...Δε γνωρίζω καμιά ζηλιάρα ή τελοσπάντων το χαρακτήρα που περιγράφεις.Τις αδερφές μου αν εννοείς, νομίζω πως οι χαρακτηρισμοί αυτοί θάπρεπε να λείπουν διότι εγώ προσωπικά δε τις ξεχωρίζω από εμένα, είναι κομμάτια από μένα τόσο πολύτιμα...και τις αγαπώ πολύ.Πώς θα μπορούσα εξάλλου να μην αγαπώ τον εαυτό μου...?
    Η κάθε μια στην αποστολή που της ορίστηκε...ή που -όπως λέει ο Ιωάννης-κάνοντας πράξη το σκοπό της ύπαρξής τους, σύμφωνα με το ρόλο που όρισαν οι ίδιες να διαδραματίσουν στη ζωή αυτή.
    Ένα είναι σίγουρο...για τις γυναίκες...
    Ό,τι κι αν είμαστε, όποιο χαρακτηρισμό και χαρακτηριστικό μας αποδώσουν...ό,τι στόχο κι αν θέσουμε, τη γη ανάποδα θα γυρίσουμε και θα κάνουμε το καλύτερο δυνατό...διότι κάποιες από μας δεν είναι μόνο τεχνίτρες υφάντρες όμορφων στίχων...,ή όπως συνηθίζω να λέω...
    "εγώ δεν είμαι ποιητής στίχων...είμαι ποιητής στόχων".

    Αδερφή μου marbeyou...η ιστορία μας διδάσκει επί τη ευκαιρία, μια και είναι το αντικείμενο των σπουδών μου,και συμφωνώ μαζί σου πως την ιστορία και τα παραμύθια για το "κρυφό σχολειό"τη γράψαν άντρες.Επίσης αμφιλεγόμενες προσωπικότητες με φρίκη και αποτροπιασμό οφείλω να σου δηλώσω προκάλεσαν τον α'ππ και το βλαμμένο παιδάκι του το β΄ππ,-για να μη χρησιμοποιήσω τη λέξη "ηλίθιο" ,που ναι πιο εξευγενισμένο.
    Στο μεγαλύτερο ποσοστό...άντρες, πολεμοχαρείς, αιμοδιψείς, νευρώσεις ή και ψυχώσεις επεκτατισμού και αποιοκιοκρατίας...
    Έχουμε "φάει" τόσο θάψιμο ωσάν γυναίκες-και με ξέρεις φεμινίστρια δεν είμαι, τους αγαπώ - αλλά είμαι σίγουρη πως ακόμα και εάν έβαιναν όλα αρνητικά για την ιστορία του τόπου μας την ώρα που εμείς θα τη γράφαμε, ΘΑ ΛΕΓΑΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ...

    Το τρίτο νούμερο στη σειρά ήταν 9.Από το πιράνχα.Η τρίτη αποστολή ήταν απόλυτα επιτυχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. βρε κοριτσια
    ετσι που μαζευτηκαμε
    μου θυμιζουμε τις 3 σωματοφυλακες...χαχαχαχα

    (σχολιο επηρεασμενο απο την ταινια
    που βλεπω τωρα μαζι με την ομαδα εδαφους-αερος)

    σας φιλω και τις δυο
    το καλοκαιρι ειναι κοντα..ανυπομονω
    για live!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλυψώ μου, αν εννοείς την εταιρία ντ'αρτανιάν πρόσεξε λίγο το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διαδραματίζεται η ταινία-διότι δεν είναι μόνο το γαβ στόρι-.
    Τεμπελχανάδες ιππότες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ Σάιλεντ

    Μωρέ χρυσή μου Σιωπηλή, μία από τις αγαπημένες σου αδελφές εννοώ, και το είπα αστειευόμενος, επειδή εκείνη έγραψε στον Ευρύνοο πως τον ζήλεψε για το κοτέτσι του!
    Είδες το ποιηματάκι που έβαλα εκειπέρα;

    @ Καλυψώ

    Κάποιον θα πρέπει να φυλάτε, ως οι 3 σωματοφύλακες!

    @ marbeyou

    Συγχώρεσέ με, σε παρακαλώ, που δεν απαντώ και σε εσένα τώρα, αλλά πρέπει να γράψω πιο πολλά πράγματα και είμαι πτώμα. Πρέπει να πάω να πλαγιάσω λίγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @ Σάιλεντ

    Εσείς οι γυναίκες είσαστε κατά κύριο λόγο ποιήτριες αποτελεσμάτων και θαυμάτων.
    Τελεία και παύλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. καλημερα,
    3 σωματοφυλακες εε? με τον ιωνα στη μεση, σαν αγγελοι του τσαρλυ μου ταιριαζει καλυτερα...

    http://www.youtube.com/watch?v=3AksXCo--YQ
    δεν εχω ορεξη για σοβαρες κουβεντες σημερα..
    μ'επιασε η ανοιξη..
    φιλιαααααααααααα πολλαααααααααα στη συμορια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. (Αλήθεια, γιατί να μην μπει κι εδώ στη συντροφιά μας ο Ιωάννης;)

    http://www.youtube.com/watch?v=tpVTMEldrYc
    http://www.youtube.com/watch?v=PFOc0aJr1Ts
    http://www.youtube.com/watch?v=2q2ZzlNEtCI

    Sukie-
    Look at me; I'm where I started

    Jane-
    Look at me- its like I've just begun

    Alex-
    Look at me; I'm back at chapter one.

    All-
    Yet there's a change that I can see....
    look at me, confused but wiser.
    Look at me- afraid but not alone-
    scared to move, yet standing on my own.

    Alex-
    Inside the light begins to shine

    Sukie-
    "Make him mine!"

    Jane-
    So I said..

    Alex-
    "Make him mine!"

    Jane and Sukie-
    But now I see

    All-
    Everything I needed was there inside of me-
    blessed be. Forever with my sisters, perfectly in tune.

    Alex-
    Three minds and hearts

    Jane-
    Three practised arts

    Sukie-
    Made one

    All-
    By the blessings of the moon

    Alex-
    Look at me- I'm well worth seeing! A work of art beyond compare!

    Jane-
    Look at me; I am the music! A soaring tune upon the air!

    Sukie-
    Now I see the words were always there- look at me!

    All-
    And all the time I held the key-
    Look at me! I found the power.
    Look at me! In my life, I found the self-esteem.
    Look at me! In my heart, I found the answered dream,
    and in my soul I found the song, and in my friends
    I found the magic, the love,
    the moon up above- they were mine, all mine, all along..!

    Look at me! Look at me!
    Look at me...

    Alex-
    Janie? Were you just thinking about Darryl?

    Jane-
    No! I wasn't..

    Alex-
    Sukie!

    Sukie-
    No....absol....I prom...no.

    Jane and Sukie-
    Alex?

    Alex-
    No! I...well, look. There's no harm in dreaming...

    Δεν μπόρεσα με τίποτα να βρω, ρε γαμώ το, βίντεο με το ταγκό, που είναι καταπληκτικό. Αλλά δεν πειράζει, θα το φτιάξει κάποιο καλό παιδί, δε μπορεί!

    Το παρακάτω βίντεο είναι λιγάκι παράφωνο προς το σημερινό μας πνεύμα (και όχι μόνο το σημερινό, ΛΕΩ), αλλά αποδίδει τέλεια μία υποθετική δική μου έκρηξη...
    No reason to be worried because of this, of course!
    http://www.youtube.com/watch?v=Rbs0Dq00TP4


    Για το βράδυ, σας επιφυλάσσω κι ένα πολύ ωραίο κινηματογραφικό πρόγραμμα, με δύο ταινίες μικρού μήκους, διάρκειας 15 και 14 λεπτών.
    Και ο μπάτλερ που εμφανίζεται αρκετά εδώ, είναι σχεδόν φτυστός με έναν από τους πρωταγωνιστές των δύο βραδινών σας ταινιών! Ακόμα κι εδώ, «συμπτώσεις»!

    Το έχεις κάνει πάλι το θαύμα σου, εσύ τα πάντα υπερ-καλύπτον απρο-κάλυπτο Θαύμα! Θα καταλάβεις το βράδυ τι εννοώ.

    Φεύγω για τα μελισσάκια μου.

    Α! και κάτι ακόμα:
    Συν-μωρία είμαστε! Έχουμε γίνει όχι μόνο παιδιά (τι ευτυχία, ε;) αλλά μωρά! Όλη η ζωή μπροστά μας, ακόμη και μπροστά στη «γεράκλα» εμένα!

    Πολλάααααααααα μελωμένααααααααααα φιλιάααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Χαιρετώ την παρέα σας..

    κομμάτια του Όλου είμαστε κι ας διαφέρουμε..

    ένα μωσαϊκό που δίνει την τελική εικόνα..

    βέβαι αν είναι καλή ή μη καλή η εικόνα, αυτό είναι άλλο ζήτημα..

    καλό μεσημέρι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. αιασανθε ...
    ειμαστε δυο ειμαστε, ειμαστε τρεις, ειμαστε χιλιοι δεκατρεις..κιας μη φαινομαστε..
    μου παει πιο πολυ το επαναστατικο..κι ετοιμαζομαστε σιγα σιγα..αλλα αυτη τη φορα η επανασταση θα ειναι πνευματικη..ασε τις μαγισσες λοιπον στην ησυχια τους..εχουμε ξεφυγει απ'αυτο το σταδιο..νομιζω δλδ..
    η προσπαθουμε τουλαχιστον..
    οσο για την ομορφια,ολοι οι ομορφοι ανθρωποι εσωτερικα ειναι κι ο ομορφοι εξωτερικα..αρκει να μπορει να διακρινει κανεις την πραγματικη ομορφια..που δεν ειναι τιποτα αλλο απο την αρμονια..το παλευουμε κιαυτο..
    ειναι μακρυς ο δρομος για την ιθακη ειπαμε, το θεμα ειναι να εισαι στο δρομο της..

    καλη σου μερα,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. καλωστον τον ευρυνοο,

    μου θυμισες το γλυκο μωσαικο, το ξερεις φανταζομαι, (γιατι εσενα σε συνδεω ολο με γλυκα?ασχετο αλλα, μηπως εχεις κανα ταλεντο με τα γλυκα? τοχεις ψαξει? γιατι μουρχεται εντονα..)ετσι που λες, σαν το γλυκο μωσαικο ενα πραγμα, το μπισκοτο ειναι λιγο μεσ'τη σοκολατα..
    το φως δλδ ειναι λιγο μεστη μαυριλα..
    μωσαικο-μωσαικος νομος- μωυσης- ααα..τι συνειρμους κανω πρωι πρωι..κατι ειναι εκει.πρεπει να το βρουμε..αν σουρθει κατι ενημερωσε με..δεν παει παρακατω η σκεψη μου αυτη τη στιγμη..
    καλη μερα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αγαπημένο μου παρθένο πεντελικό μάρμαρο
    που...
    έχεις γίνει ο εαυτός σου...

    Δέξου σε παρακαλώ τις ολόθερμες ευχές μου,
    οι οποίες συνίστανται στο να βρεθείς από αύριο
    με αμέτρητους αναστημένους να σε περιτριγυρίζουν,
    ώστε να γίνουμε επιτέλους όλοι ίδιοι
    απ' την πλευρά της φιλότητος, της δημιουργίας, της ζωής,
    οπότε αυτομάτως χίλιες πηγές θα αναβλύσουν σε κάθε γωνιά,
    χίλιες κοιλάδες των Τεμπών θα ξεπεταχτούν σε κάθε χαραγματιά.

    Υ.Γ. Μη τυχόν σου περάσει απ' το μυαλό ότι σε έχω ξεχάσει! Απλώς, ο κυκεώνας των περισπασμών και των δώρων που μου έρχονται κρουνηδόν, κάνουν να γίνομαι λίγο ασυνεπής ως προς αυτά που υπόσχομαι, αλλά να ξέρεις ότι ο Αϊάσανθος Ίων τηρεί ΠΑΝΤΑ το λόγο του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. καλημερα,
    οπως βλεπεις αγαπητε μου ιωνα κι εγω δεν ειμαι πολυ συνεπης, γιατι ξερεις δεν ειμαι παντα ο εσωτερικος μου εαυτος,εχω και τον αλλον τον εξωτερικο που πρεπει να φροντιζω και να θρεφω καιδυστυχως πολλες φορες με παρασερνει σε αλλα μονοπατια,χανομαι,αποσυντονιζομαι,κανω λαθη τα μελετω και επιστρεφω..
    σε αλλη συχνοτητα επικοινωνω μαζι σας εδω, σε αλλη εξω κι εκει εξω δεν βρισκω αναστημενους,παρα μονο σταυρωμενους ..
    η ανασταση προς το παρον συμβαινει μονο μεσα μας,αλλωστε μονο ο εσωτερικος μας εαυτος μπορει ν'αναστηθει, ο αλλος αναποφευκτα θα πεθανει..
    γιαυτο και τα λογια σου ειναι πολυτιμα,οπως και ολων των φιλων εδω..γιατι ειναι φιλοι ψυχης, οικογενεια αληθινη,που καποια μερα θα βρεθουν ολοι μαζι..καπου, καποτε..
    πραγματικα αναστημενοι..κι ολοι ιδιοι..
    σ'ευχαριστω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΜΟΥ!

    http://www.youtube.com/watch?v=9ce3tXjTNhM

    ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ!!
    ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ ΕΝ ΤΙΜΗ, ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ, ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΕ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Καλή σου βδομάδα, γλυκιά μαγισσοMarbeyou!

    Είχα δώσει κι άλλο ένα σχόλιο, πριν από τρεις-τέσσερεις μέρες. Λες να χάθηκε στο μπλόγκερ; Πες μου αν ξέρεις κάτι, σε παρακαλώ, ώστε να σου το ξαναγράψω.

    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Λάθος! Το πρώτο της 30ής Απριλίου είναι, με τα κεφαλαία γράμματα! Φαίνεται πως δεν βλέπω μπροστά μου απ' την πολλή αϋπνία!

    Συμπάθα με!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. καλε που ξεμεινες εσυ?
    παιζουμε σ'αλλα επεισοδια τωρα..προχωραμε, εξελισσομαστε..
    κι ελεγα κι εγω που χαθηκε αυτη η ψυχη?

    τα χαιρετισματα μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή