Η ποιηση προερχεται από τη λεξη ποιω ,δημιουργω..τι ποιει ο ποιητης? Φτιαχνει δια των αισθησεων ,λογο που εχει αρμονια και ρυθμο..τρια στοιχεια, λογος, αρμονια, ρυθμος ( κατά αριστοτελη)
Είναι η γλωσσα της ψυχης, η μουσικη της υπαρξης..ειναι η μεταφορα αισθησεων σε λογο.. η μεταφορα των αισθησεων από μια ψυχη σε άλλη..
Είναι ο τροπος που επικοινωνουν οι ψυχες μεταξυ τους..η γλωσσα τους.
.
Αν είναι εγωιστικος ο λογος αυτος εξαρταται από τα αισθηματα καποιου, εγωισμο δεν εχει μονο ο νους αλλα και η ψυχη, όπως εχουμε μαθει να την προσδιοριζουμε, θεωρουμε ψυχη την συναισθηματικη μας μνημη..και ποιητες ολους οσους απλως ξεδιπλωνουν τα συναισθηματα τους, το τι μου κανες και ποναω, το τι σουκανα και σ’εχασα..οσο και ποιητικα να το πεις, δεν παυει να είναι ένα εγωιστικο συναισθημα..
πολλοι ποιητες είναι εγωπαθεις, όχι ολοι όμως..κι εδω για μενα ισχυει η διακριση..αληθινου και ψευτικου..
Ο πραγματικος ποιητης είναι αυτος που μπορει να μετατρεψει το δικο του προσωπικο συναισθημα, να σπασει σε κομματια, να κατακερματισει την δικη του εγωιστικη ψυχη για να συναντησει την μια και μοναδικη, συμπαντικη ψυχη, ενεργεια καθαρη, και να μεταφερει δια του λογου του αυτην την συμπαντικη μελωδια..
Αυτή την ικανοτητα δεν την εχουν ολοι, γιαυτο και ο αριστoτελης στο «περι ποιητικης» αναφερει..την ποιηση ως τεχνη αλλα και ως μιμηση..
Οι μεν ποιουν οι δε μιμουνται..και αναφερει συγκεκριμενα, τις ομοιοτητες αλλα και τις διαφορες τους, ονομαζοντας τον Ομηρο δικαιο να λεγεται ποιητης, ενώ τον Εμπεδοκλη φυσιολογο μαλλον, παρα ποιητη..
Εν αρχη είναι οι αισθησεις και η φιλοσοφια ο τροπος σκεψης του μυαλου να τις εξηγησει, η διαδικασια αυτή δεν αναιρει την υπαρξη συναισθηματος, το αντιθετο μαλιστα, το εναυσμα είναι οι αισθησεις, και σκοπος της να διερευνησει κατά ποσο αυτές οι αισθησεις είναι πραγματικες η όχι..εγωιστικες η όχι..αρα και η πραγματικη φιλοσοφια αναζητα ερμηνειες εξω από εγωικους χωρους..αναζητα την αληθεια δια του νοος, και κανει παλι την ιδια διαδικασια που κανει ο ποιητης, μετατρεπει εγωιστικες εννοιες σε αληθινες και πραγματικες, την υποκειμενικη γνωση σε συμπαντικη γνωση..
Ποιηση λοιπον κατ’εμε είναι η καλλιεργεια της ψυχης, η μετατροπη και ο καθαρισμος των συναισθηματων σε αισθησεις, αληθινα αισθηματα ,το ξεκαθαρισμα η διακριση και η αναγνωριση της συναισθηματικης μνημης και της αληθινης ψυχης.
Φιλοσοφια είναι η διαδικασια σκεψης που καθαριζει το μυαλο από ψευδαισθησεις που δημιουργουν ψευτικες σκεψεις και οδηγουν σε ψευτικη πραξη, ψευτικη ζωη..ψευτικη υπαρξη..η μετατροπη του παραλογου σε λογικο..
Η εμπιστοσυνη στα ερεθισματα που λαμβανουμε από τις αισθησεις που ερχονται από την καθαρη μας ψυχη την καθαρη μας υποσταση, εκει υπαρχει η αληθινη γνωση και δημιουργουν σκεψεις που συνηθως καταληγουν σε συμπερασματα., δεν ειναι αδιεξοδες κι οσο κιαν πολλες φορες φαινονται εξωπραγματικες και φοβομαστε να τις πουμε, δημιουργουν τοσο ισχυρες δονησεις που είναι αδυνατον να τις αγνοησεις.
Η ενωση δηλαδη μυαλου και ψυχης , σε νου, σε νοηση γεννα το πνευμα που εκφραζεται μεσω της φιλοσοφιας και της ποιησης..τοτε υπαρχει αρμονια, όταν αυτά ενωνονται , όταν γινουν ένα και οδηγουν σε καθαρες σκεψεις, καθαρα αισθηματα και αληθινες πραξεις, αληθινη ζωη, αληθινη υποσταση..
Τοτε εχει νοημα και η φιλοσοφια και η ποιηση ,όταν μπορει να πραξει κανεις σ’αυτά που ανακαλυπτει δια της νοησης του..η πραξη είναι το αποτελεσμα ολων..αν δεν υπαρχει πραξη που να επιβεβαιωνει τη θεωρια δεν υπαρχει αληθεια..στειρα φιλοσοφια δηλαδη και παραγωγικη φιλοσοφια..
Σκετα λογια και θεωριες? ή συνεπεια αισθησεων ,σκεψης και πραξης?
τι δεν χρειαζεται? Τι είναι αχρηστο και τι περιττο? Και τα δυο απαραιτητα εξισου σ’έναν ανθρωπο που αναζητα την ολοκληρωση του..
Ο λογος των αρχαιων ελληνων φιλοσοφων ηταν και ποιητικος, ο λογος του Ιησου είναι και ποιητικος..η συμπαντικη γνωση είναι ποιητικη, ο αληθινος λογος είναι ποιητικος, όπως ποιηση είναι η αληθινη δημιουργια…κι επειδη τα παντα εν σοφια εποιησε..το συμπαν ποιει με γνωση κι όχι με αγνοια..κι ο θεος δηλαδη είναι και ποιητης και φιλοσοφος..ο αληθινος θεος που είναι ενωμενος κι όχι διχασμενος και κομμενος σε κομματια..
«οτι διχασμενο δεν αντιπροσωπευει την αληθινη δημιουργια. αλλα τον ειδωλισμο της»
Η ποιηση και η φιλοσοφια βαδιζουν χερι χερι στην αληθινη δημιουργια, στην αληθινη τεχνη δεν υπαρχει το ένα χωρις το άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου