Translate

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2019

"Αγαπώ , άγω το παν "




Αγαπώ θα πεί ,
άγω το παν , φέρω εντός μου τα πάντα ,
την πηγή του παντός , την πηγή του όλου, την πηγή της ζωής .
Η Αγάπη είναι ενέργεια που ρέει στο σύμπαν ,
εισέρχεται μέσα μας με την αναπνοή ,
και μας χαρίζει
πληρότητα , ευγνωμοσύνη , καλοσύνη ,
συμπόνοια , χαρά , αισιοδοξία .
Για να συμβεί όμως το θαύμα της και να την αντιληφθούμε ,
χρειάζεται να έχουμε ανοιχτή την πόρτα της καρδιάς μας,
αυτό είναι το σπίτι της , εκεί κατοικεί κι απο κει κυκλοφορεί σε όλο το είναι μας φέροντας τα δώρα της.
Χριστούγεννα η κατ΄εξοχήν γιορτή της αγάπης ,
η γέννηση αυτής της κατάστασης εντός μας.
Η γέννηση του Χριστού εαυτού εντός μας .
Χριστός εαυτός , ο εαυτός της αγάπης .
Καλά ευλογημένα Χριστούγεννα , Καλά ευλογημένα Ηλιούγεννα ,
Καλώς να ορίσει το φως που μεγαλώνει τις μέρες μας και μικραίνει τις νύχτες μας.
Είθε η αγάπη να πλημμυρίσει τις καρδιές των ανθρώπων .
Σε κάθε ερώτηση αυτή είναι η απάντηση ,
Αγάπη παντού και πάντα
Ας γίνουμε φορείς αγάπης ,
Ας άγουμε το φως της ,
Αν τα καταφέρουμε θα μπορούμε να μιλάμε για έναν καλύτερο κόσμο.



Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2019

" Η Γέννηση του Υιού "

       


Κανείς δεν ξέρει πως ο Γιαχβέ , ο μοναδικός θεός που δεν έκανε ποτέ έρωτα , έγινε πατέρας .
Σύμφωνα με τα Ευαγγέλια , ο Υιός ήρθε στον κόσμο όταν ο Ηρώδης βασίλευε στη Γαλιλαία. 
Καθώς ο Ηρώδης πέθανε τέσσερα χρόνια πριν από την αρχή της χριστιανικής εποχής , ο Ιησούς θα πρέπει να γεννήθηκε τουλάχιστον τέσσερα χρόνια προ Χριστού. 
Ποιά χρονιά , κανείς δεν ξέρει . ούτε τη μέρα ή το μήνα . Ο Ιησούς είχε περάσει σχεδόν τέσσερις αιώνες χωρίς γενέθλια , όταν ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός του έβγαλε το 379 ένα πιστοποιητικό γεννήσεως. 
Ο Ιησούς γεννήθηκε 25 Δεκεμβρίου . 
Έτσι η Εκκλησία ιδιοποιήθηκε γι΄ άλλη μια φορά το γόητρο της ειδωλολατρίας. Σύμφωνα με την παγανιστική παράδοση , εκείνη τη μέρα ο ιερός ήλιος ξεκινούσε , μέσα απο τα σκοτάδια του χειμώνα, την πορεία του ενάντια στη νύχτα. 

'Οποτε και αν συνέβη , σίγουρα εκείνη η πρώτη άγια νύχτα , η νύχτα αγάπης, δεν γιορτάστηκε  με τα σημερινά βεγγαλικά πολέμου που σε ξεκουφαίνουν . Σίγουρα δεν υπήρχαν εικονίτσες με το μωρό με τις ξανθιές μπούκλες , γιατί δεν ήταν έτσι το νεογέννητο. όπως δεν ήταν τρείς , ούτε βασιλείς ή μάγοι , οι τρείς μάγοι με τα δώρα που πήγαιναν στη φάτνη της Βηθλεέμ , ακολουθώντας ένα αστέρι που ποτέ κανείς δεν είδε. 

Και σίγουρα επίσης εκείνα τα πρώτα Χριστούγεννα , που έφεραν κακά μαντάτα για τους εμπόρους του ναού , δεν ήταν ούτε θέλησε να είναι μια υπόσχεση θεαματικών πωλήσεων για τους εμπόρους ανά την υφήλιο. 



Εδουάρδο Γκαλεάνο, Καθρέφτες ,εκδόσεις Πάπυρος 

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2019

" H ΡΑΤΣΑ " Ασκητική Νίκος Καζαντζάκης


Η Κραυγή δεν είναι δική σου.
Δεν μιλάς εσύ, μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου.
Δεν πεθυμάς εσύ· πεθυμούν αρίφνητες γενεές απόγονοι με την καρδιά σου.
Οι νεκροί σου δεν κοίτουνται στο χώμα.
Γενήκαν πουλιά, δέντρα, αγέρας. Κάθεσαι στον ίσκιο τους, θρέφεσαι με τη σάρκα τους, αναπνές το χνότο τους.
Γενήκαν ιδέες και πάθη, κι ορίζουν τη βουλή σου και την πράξη σου.


Oι μελλούμενες γενεές δε σαλεύουν μέσα στον αβέβαιο καιρό, μακριά από σένα.
Ζούν, ενεργούν και θέλουν μέσα στα νεφρά και στην καρδιά σου.

Το πρώτο σου χρέος πλαταίνοντας το εγώ σου είναι, στην αστραπόχρονη τούτη στιγμή που περπατάς στη γη να μπορέσεις να ζήσεις την απέραντη πορεία, την ορατή και την αόρατη, του ευατού σου.

Δεν είσαι ένας· είσαι ένα σώμα στρατού.
Μια στιγμή κάτω από τον ήλιο φωτίζεται ένα από τα πρόσωπά σου.
Κ’ ευτύς σβήνει κι ανάβει άλλο, νεώτερό σου, ξοπίσω σου.

Η ράτσα σου είναι το μεγάλο σώμα, το περασμένο, το τωρινό και το μελλούμενο.
Εσύ είσαι μια λιγόστιγμη έκφραση, αυτή είναι το πρόσωπο. Εσύ είσαι ο ίσκιος, αυτή το κρέας.

Δεν είσαι λεύτερος. Αόρατα μυριάδες χέρια κρατούν τα χέρια σου και τα σαλεύουν.
Όταν θυμώνεις, ένας πρόπαππος αφρίζει από το στόμα σου· όταν αγαπάς, ένας πρόγονος σπηλιώτης μουγκαλιέται· όταν κοιμάσαι, ανοίγουν οι τάφοι μέσα στη μνήμη και γιομώνει βουρκόλακες η κεφαλή σου.

Ένας λάκκος αίμα είναι η κεφαλή σου, και μαζώνουνται κοπάδια κοπάδια οι γίσκιοι των πεθαμένων και σε πίνουν να ζωντανέψουν.

«Μην πεθάνεις για να μην πεθάνουμε!» φωνάζουν μέσα σου οι νεκροί.
«Δεν προφτάσαμε να χαρούμε τις γυναίκες που πεθυμήσαμε· πρόφτασε εσύ, κοιμήσου μαζί τους!
Δεν προφτάσαμε να κάνουμε έργα τις ιδέες μας· κάμε τις εσύ!
Δεν προφτάσαμε να συλλάβουμε και να στερεώσουμε το πρόσωπο της ελπίδας μας· στερεωσέ το εσύ!».
Τέλεψε το έργο μας! Τέλεψε το έργο μας!Μέρα νύχτα μπαινοβγαίνουμε στο κορμί σου και φωνάζουμε.
Όχι, δε φύγαμε, δεν ξεκορμίσαμε από σένα, δεν κατεβήκαμε στη γης. Μέσα από τα σωθικά σου ξακολουθούμε τον αγώνα. Λύτρωσέ μας!»

Δε φτάνει ν’ ακούς μέσα σου τη βουή των προγόνων. Δεν φτάνει να τους νιώθεις να παλεύουν μπροστά από το κατώφλι του νου σου.

Όλοι χύνονται να πιαστούν από το ζεστό μυαλό σου, ν’ ανέβουν πάλι στο φως της μέρας.

Μα εσύ να ξεδιαλέγεις. Ποιος πρόγονος να γκρεμιστεί πίσω στα τάρταρα του αιμάτου σου και ποιος ν’ ανηφορίσει πάλι στο φως και στο χώμα.

Μην τους λυπάσαι! Κάθου άγρυπνος στην καταβόθρα της καρδιάς σου και ξεδιάλεγε.
Τούτος ο ίσκιος, να λες, είναι ταπεινός, σκοτεινός, σα ζώο· να φύγει!
Τούτος είναι σιωπηλός και φλεγόμενος, πιο ζωντανός από μένα· ας πιει το αίμα μου όλο!

Φώτισε το σκοτεινό αίμα των προγόνων, σύνταξε τις κραυγές τους σε λόγο, καθάρισε τη βούλησή τους, πλάτυνε το στενό τους ανήλεο μέτωπο· αυτό είναι το δεύτερό σου χρέος.

Γιατί δεν είσαι μονάχα σκλάβος.
Ευτύς ως γεννήθηκες, μια νέα πιθανότητα γεννήθηκε μαζί σου, ένας λεύτερος σκιρτημός τρικυμίζει τη μεγάλη ζοφερή καρδιά του σογιού σου.

Φέρνεις, θες δεν θες, ένα νέο ρυθμό. Μια νέα επιθυμία, μια νέα ιδέα, μια θλίψη καινούρια. Θες δε θες, πλουτίζεις το πατρικό σου σώμα.

Κατά που θα κινήσεις;
Πως θ’ αντικρίσεις τη ζωή και το θάνατο, την αρετή και το φόβο;
Όλη η γενεά καταφεύγει στο στήθος σου και ρωτάει και προσδοκάει με αγωνία.

Έχεις ευθύνη.
Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου.
Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου.

Κάθε σου πράξη αντιχτυπάει σε χιλιάδες μοίρες. Ως περπατάς ανοίγεις, δημιουργάς την κοίτη όπου θα μπει και θα οδέψει ο ποταμός των απογόνων.

Όταν φοβάσαι, ο φόβος διακλαδώνεται σε αναρίθμητες γενεές κ’ εξευτελίζεις αναρίθμητες ψυχές μπροστά και πίσω σου.
Όταν υψώνεσαι σε μια γενναία πράξη, η ράτσα σου ολάκερη υψώνεται κι αντριεύει.

«Δεν είμαι ένας! Δεν είμαι ένας!» Τ’ όραμα τούτο κάθε στιγμή να σε καίει.

Δεν είσαι ένα άθλιο λιγόστιγμο κορμί· πίσω από την πήλινη ρεούμενη μάσκα σου ένα πρόσωπο χιλιοχρονίτικο ενεδρεύει.
Τα πάθη σου κ’ οι ιδέες σου είναι πιο παλιά από την καρδιά και το μυαλό σου.

Το σώμα σου το αόρατο είναι οι πεθαμένοι πρόγονοι κι οι απόγονοι οι αγέννητοι.

Το σώμα σου τ’ ορατό είναι οι άνδρες, οι γυναίκες, και τα παιδιά που ζουν της εδικής σου ράτσας.

Μονάχα εκείνος λυτρώθηκε από την κόλαση του εγώ του που νιώθει να πεινάει, όταν ένα παιδί της ράτσας του δεν έχει να φάει, και να σκιρτάει πασίχαρος, όταν ένας άντρας και μια γυναίκα του σογιού του φιλιούνται.

Όλα τούτα είναι μέλη του μεγάλου ορατού κορμιού σου. Πονάς και χαίρεσαι σκορπισμένος ως τα πέρατα της Γης μέσα σε χιλιάδες ομοαίματα κορμιά.

Όπως μάχεσαι για το μικρό σου σώμα, πολέμα και για το μεγάλο. Πολέμα όλα τούτα τα κορμιά σου να γίνουνε δυνατά, λιτά, πρόθυμα.
Να φωτιστεί ο νους τους, να χτυπάει η καρδιά τους φλεγόμενη, γενναία, ανήσυχη.

Πως μπορείς να ’σαι δυνατός, φωτεινός, γενναίος, αν οι αρετές τούτες δεν τρικυμίζουν ολάκερο το μεγάλο σου σώμα;

Πως μπορείς να σωθείς, αν δεν σωθεί ολάκερό σου το αίμα;

Ένας από την ράτσα σου να χαθεί, σε συντραβάει στο χαμό του. Ένα μέλος του κορμιού και του νου σου σαπίζει.

Να ζεις βαθιά, όχι σαν ιδέα, παρά ως σάρκα κ’ αίμα την ταυτότητα τούτη.

Είσαι ένα φύλλο στο μέγα δέντρο της ράτσας. Να νιώθεις το χώμα ν’ ανεβαίνει από τις σκοτεινές ρίζες και ν’ απλοκαμιέται στα κλαριά και στα φύλλα.

Ποιός είναι ο σκοπός σου;
Να μάχεσαι να πιαστείς στερεά από το κλαρί, κ’ είτε σα φύλλο, είτε σαν ανθός, είτε σαν καρπός, να σαλεύει μέσα σου, ν’ ανανεώνεται και ν’ αναπνέει ολάκερο το δέντρο.

Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους.
Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους.
Tο τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.

Νίκος Καζαντζάκης

ΑΣΚΗΤΙΚΗ

Τετάρτη 29 Μαΐου 2019

Αυτός ο λαός , ο μικρός ο μέγας !




Αυτός ο λαός ο μικρός, ο μέγας.
Ικανός για τα καλύτερα και τα χειρότερα ,
Για τα ψηλότερα και τα χαμηλότερα ,
για τα λίγα και για τα πολλά ,
για όλα και τίποτα .

Αυτός ο λαός ο μικρός , ο μέγας
χάνει το βήμα του στο ίσωμα
για να το ξαναβρεί στην ανηφόρα
χάνει την πίστη του προσωρινά
για να τη βρει πιο δυνατά .

Αυτός ο λαός ο μικρός , ο μέγας
βρίσκει πάντα τον τρόπο
να μας εκπλήσσει
βρίσκει πάντα τον τρόπο
να επιβιώνει
και να ανατρέπει τα δεδομένα.

Αυτός ο λαός ο μικρός , ο μέγας
είμαστε όλοι εμείς
σαν πολύχρωμος πίνακας απο παζλ
κομμάτι κομμάτι βρίσκει τη θέση του
με δυσκολία ταιριάζει το ένα δίπλα στο άλλο
μα σαν κουμπώσει στη σωστή θέση
ένας πανέμορφος πίνακας ζωντανεύει
κι ένας χορός αρχίζει .

Αυτόν τον λαό τον μικρό, το μέγα
να τον συγχωρείς στα μικρά του
να τον θαυμάζεις στα μεγάλα του
μα πάντα να τον εμπιστεύεσαι
και να τον αγαπάς
γιατί θα βρει εκείνο
που του πρέπει.

Αυτός ο λαός ο μικρός ο μέγας
αρχή και τέλος
τέλος και αρχή
είμαστε όλοι εμείς.


( Το ποίημα εμπνευσμένο απο το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη , ο ακριβής στίχος είναι , Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας )




Ένα το χελιδόνι *
Για να γυρίσει ο ήλιος *
Θέλει νεκροί χιλιάδες *
Θέλει κι οι ζωντανοί *

Θε μου Πρωτομάστορα *
Θε μου Πρωτομάστορα *

Πάρθηκεν από Μάγους *
Το' χουνε θάψει σ' ένα *
Σ' ένα βαθύ πηγάδι *
Μύρισε το σκότα *

Θε μου Πρωτομάστορα *
Θε μου Πρωτομάστορα *

Σάλεψε σαν το σπέρμα *
Το φοβερό της μνήμης *
Κι όπως δαγκώνει αράχνη *
Έλαμψαν οι γιαλοί *

Θε μου Πρωτομάστορα *
Θε μου Πρωτομάστορα *
κι η Άνοιξη ακριβή
θέλει δουλειά πολλή
να 'ναι στους Τροχούς
να δίνουν το αίμα τους.

μ' έχτισες μέσα στα βουνά
μ' έκλεισες μες στη θάλασσα!

το σώμα του Μαγιού
μνήμα του πελάγου
το 'χουνε κλειστό
δι κι όλη η Άβυσσο.

μέσα στις πασχαλιές και Συ
μύρισες την Ανάσταση!

σε μήτρα σκοτεινή
έντομο μες στη γη
δάγκωσε το φως
κι όλο το πέλαγος.
μ' έζωσες τις ακρογιαλιές
στα βουνά με θεμέλιωσες! 
                                
                                  








Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2019

" Για τη γνώση του Εαυτού "





Γνώριζε ότι το κλειδί για την Γνώση είναι η γνώση του Εαυτού .
 Όπως ειπώθηκε " Θα διαλάμψωσι τά ημέτερα θαύματα επί τών διαφόρων μερών τής γής καί επ΄ αυτών τών ιδίων" Κοράνι 41/53 

Επίσης ο Προφήτης είπε "Αυτός που θα γνωρίσει τον Εαυτό του θα γνωρίσει τον Κύριό του ".
Τίποτε λοιπόν δεν είναι πιο κοντά σε σένα από Εσένα τον Ίδιο , και αν δεν εργάζεσαι για να γνωρίσεις εσένα τον ίδιο, τότε πώς θα μπορούσες να γνωρίσεις τον Κύριό σου ?

Εάν λες ότι γνωρίζεις τον εαυτό σου , στην πραγματικότητα δεν γνωρίζεις παρά μόνο αυτό το εμφανές σώμα , που αποτελείται από χέρια, πόδια, κεφάλι και ίσως το σύνολο της εξωτερικής και εσωτερικής φυσικής σου κατασκευής , όμως δεν γνωρίζεις παρά ελάχιστα για το Μυστικό της Ουσίας όλων αυτών.
Έτσι λοιπόν , όταν τελείς υπό την επήρεια θυμού ψάχνεις την διαμάχη , όταν πεινάς ψάχνεις τροφή , όταν διψάς ψάχνεις να πιείς και όταν επιθυμείς αναζητάς την πλήρωση της σεξουαλικής επιθυμίας.
Και τα ζώα όμως μοιράζονται με σένα όλες αυτές τις καταστάσεις.
Καθήκον  σου είναι να γνωρίσεις πραγματικά τον Εαυτό σου , για να ξέρεις ποιος είσαι , από που έρχεσαι, γιατί δημιουργήθηκες , σε τι έγκειται η ευτυχία σου και σε τι ο κολασμός σου.
Συγκεντρώνεις λοιπόν στο εσωτερικό σου κάποιες ιδιότητες .Μερικές είναι κτηνώδεις και μοιάζουν με τις ιδιότητες άγριων ζώων , ενώ άλλες μοιάζουν με αυτές των αγγέλων . Εν τούτοις , το Πνεύμα είναι η πραγμάτωση της Ουσίας και το υπόλοιπο είναι ένα στοιχείο που σου δόθηκε για να σταθείς πάνω του , ώστε να υπάρξεις ως οργανισμός , σαν ένα δάνειο που σου δόθηκε.
Βαρύνει λοιπόν να γνωρίσεις τον Εαυτό σου και να μάθεις ότι, ανεξάρτητα από Εσένα , κάθε ένα από τα μέρη σου επιδιώκει τα θέλω και την τροφή του για την δική του ευτυχία.
Πράγματι , η ευτυχία του ζώου έγκειται στην τροφή , στο νερό, στον ύπνο, στο ζευγάρωμα . Εάν είσαι σαν αυτό, προσπάθησε να γεμίσεις το στομάχι και να χορτάσεις την σεξουαλική σου όρεξη. Η ευτυχία των ζώων έγκειται απλώς στην πλήρωση αυτών των αναγκών .
Η ευτυχία των δαιμόνων βρίσκεται στο ξελόγιασμα , στην διαβολή και στις πονηριές. Εάν αποτελείς μέρος αυτών , ασχολήσου με τις δουλειές τους.
Η ευτυχία των αγγέλων βρίσκεται στην ενατένιση της ομορφιάς της Παρουσίας Αυτού. Το Πάθος και ο Θυμός δεν έχουν καμία πρόσβαση σε αυτούς. Όμως . εάν είσαι μέρος της ουσίας των απογόνων του Αδάμ , προσπάθησε να γνωρίσεις την καταγωγή σου για να γνωρίσεις τον Δρόμο προς την θεία Παρουσία , να σου χαρισθεί η ενατένιση της Μεγαλειότητας και της Ομορφιάς , να ελευθερωθεί ο Εαυτός σου από τον ζυγό της Επιθυμίας και του Πάθους και να Γνωρίσεις γιατί αυτές οι ιδιότητες τοποθετήθηκαν μέσα σου.
Μάθε ότι ο Δημιουργός των Πάντων δεν τις δημιούργησε για να είσαι αιχμάλωτός τους , αλλά τις δημιούργησε για να είναι δικοί σου αρωγοί , να βοηθηθείς από αυτές στο ταξίδι που είναι μπροστά    σου , κάνοντας την μια όχημά σου και την άλλη το όπλο για να παλέψεις για την Πραγμάτωση της Ουσίας σου .
Εφ΄ όσον , Χάρη σε Αυτές , φθάσεις στον σκοπό σου, αντιστάσου σε αυτό που είναι στα πόδια σου και κατοίκησε στον Τόπο των Μακάρων.
Αυτό το μέρος αποτελεί την διαμονή των Εκλεκτών. όσο για το μέρος της διαμονής των κοινών ανθρώπων, αυτό είναι οι βαθμίδες του Παραδείσου.
Τελικά είναι αναγκαίο να γνωρίσεις την Επιθυμία και το Πάθος, αυτές τις  "Οντότητες των Αισθήσεων " για να κλέψεις κάτι από τον εαυτό σου για τον Εαυτό σου. Και μάθε ότι αυτός που δεν γνώρισε αυτές τις " Οντότητες των Αισθήσεων" δεν θα έχει παρά μόνο τμήμα της επιφάνειας της Γνώσης και θα είναι καλυμμένος με πέπλα σε σχέση με τον Αγαπημένο.
Εάν θέλεις να γνωρίσεις τον Εαυτό σου , μάθε ότι αποτελείσαι από δύο μέρη που οφείλεις να ενώσεις. Το πρώτο είναι η "Καρδιά" και το δεύτερο ονομάζεται "Πνεύμα" .
Πνεύμα είναι η Καρδιά που γνωρίζεις , όταν την "δεις" με το εσωτερικό μάτι.
Η προτεραιότητα σου λοιπόν είναι κατ΄αρχήν η γνώση της ουσίας του εσωτερικού σου, διότι το σώμα είναι το εξωτερικό μόνο μέρος του Εαυτού σου. Η Επίγνωση , που είναι απαραίτητη συνθήκη για τον "ερχομό" του Πνεύματος, είναι μέσα στον εαυτό σου. Έτσι αυτό που ονομάζουμε Καρδιά είναι το πρώτο που συναντάς στον "Δρόμο προς το Εσωτερικό " , κάτι σαν Πόρτα.

Καρδιά δεν είναι αυτό το κομμάτι σάρκας τοποθετημένο στην αριστερή πλευρά, το οποίο υπάρχει επίσης στα ζώα και στους πεθαμένους. όλα όσα βλέπεις με το εξωτερικό μάτι προέρχονται από τον κόσμο που ονομάζουμε "Κόσμο της Εκδήλωσης" .όσο για την Πραγματικότητα της Καρδιάς , δεν είναι αυτού του κόσμου , αλλά προέρχεται από και "ζεί" στον κόσμο του Ανεκδήλωτου. 
Το κομμάτι της Καρδιάς είναι σύνθετο. Όλα τα μέλη του σώματος είναι οι στρατιώτες της , διότι αυτή είναι ο Σουλτάνος. 

Η Καρδιά δεν έχει ούτε έκταση ούτε επιφάνεια , για αυτό και δεν υπόκειται σε διαίρεση , είναι 'Ατμητη. Εάν υπόκειτο, θα προερχόταν από τον Κόσμο της Δημιουργίας και θα συνέβαινε το εξής παράδοξο , όσον αφορά την άγνοια θα ήταν αδαής , όσο δε αφορά την επιστήμη , σοφή. Όμως είναι αδύνατον   να συνυπάρχει την ίδια στιγμή Γνώση και άγνοια. Με το εσωτερικό μάτι ιδωμένη, η Καρδιά προέρχεται από τον Κόσμο της Τάξης , και σε Αυτόν δεν έχει πρόσβαση ούτε η έννοια της έκτασης ούτε ο ποσοτικός προσδιορισμός. 
Το Πνεύμα λοιπόν που ονομάσαμε Καρδιά και είναι η έδρα της Γνώσης Αυτού δεν είναι ούτε σώμα ούτε τυχαίο γεγονός , αλλά αποτελεί μέρος της Ουσίας των Αγγέλων . Αυτό σημαίνει ότι η Γνώση του Πνεύματος είναι εξαιρετικά δύσκολη , για αυτό δεν αναφέρεται στις θρησκείες ούτε ένα μονοπάτι που να οδηγεί στην Γνώση Του -αλλά και δεν υπάρχει στις θρησκείες μια τέτοιου είδους ανάγκη να Το γνωρίσουν. 
Γνώριζε ότι η επιθυμία για Επίγνωση του Εαυτού είναι το όχημα της Καρδιάς , και η Καρδιά έχει τον οπλισμό της, όπως ειπώθηκε "Ο Θεός αποπλανά όν βούλεται και οδηγεί όν βούλεται. Ουδείς έτερος πλήν αυτού γινώσκει τον αριθμόν της στρατιάς του " (Κοράνι 74/34 ).
Η Καρδιά δημιουργήθηκε για να εργασθεί για τον κόσμο του Ανεκδήλωτου , για να ξαναβρεί την Ευδαιμονία , η οποία υπάρχει στην Γνώση του Κυρίου της. 
Αυτή η Γνώση του κυρίου Προέρχεται από Αυτόν και Επιστρέφει σε Αυτόν.


Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2019

" Ζωή και θάνατος "







Παράλληλα σύμπαντα
παράλληλες ζωές
άνθρωποι πάνε κι έρχονται
γεννιούνται και πεθαίνουν
τον  ενδιάμεσο χρόνο το λένε ζωή
το πέρασμα στο άχρονο
το ονομάζουν θάνατο

Μια γέννηση εδώ
ένας θάνατος εκεί.
μια γέννηση εκεί,
ένας θάνατος εδώ.

Επιστροφή και γυρισμός
θρήνος και νοσταλγία
για την χαμένη πατρίδα
εδώ κι εκεί.

Συνεχίζεις να υπάρχεις
όταν η ψυχή παραμένει ζωντανή
όταν ελεύθερη κι ελαφριά
ψηλά πετάξει .

Σ΄ άλλους πλανήτες και σ΄ άλλους γαλαξίες
θα αναζητήσει νέες ζωές και καινούργιες  εμπειρίες .

Σπουδή μεγάλη και γνώση θα μοιραστεί
με τις νέες ψυχές που θα θελήσουν
να γεννηθούν σ΄αυτή τη μικρή μας γη
στην άκρη του σύμπαντος.

Δύσκολος για όλους ο αποχαιρετισμός
όμως αν υπάρχει μια μικρή ελπίδα ζωής
έστω μια μικρή αχτίδα φωτός
κι αν μπορούσαμε να τη δούμε
όλοι με χαρά θα την χαιρετούσαμε

Με χαρά θα αποχωριζόμασταν τους αγαπημένους μας
αν  μπορούσαμε να βλέπαμε που πάνε
Αν  το φως τους ήταν φανερό εδώ
τότε αυτό το φως
εύκολα δεν θα σβήσει
και σε φωτεινούς τόπους θα τους οδηγήσει .

Κι αν η αγάπη μας για κείνους
είναι  μεγάλη και δυνατή
θα τους δώσει φτερά
και μ αυτήν ένδυμα καινούργιο  θα φτιάξουν
για να   συνεχίσουν να υπάρχουν.

 Κι αν η ψυχή τους ήταν φτιαγμένη απο Θεό
τότε στο Θεό θα ξαναγυρίσει

Το αν  υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός
θα το μάθουν  μόνο τα παιδιά του
όταν επιστρέψουν κοντά του.








( Φωτο, Χαρακτικό  Απόστολος Κούστας )