Translate

Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

" Η ώρα της ψυχής "






Μετράμε τις αντοχές μας,
αφουγκραζόμαστε τις ψυχές μας, 
που ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί.

Σαν έμπειροι σχοινοβάτες, βαδίζουμε,
κρατώντας λεπτές ισορροπίες,
προσπαθούμε  να αντισταθούμε 
και να μείνουμε ενωμένοι ,
ανάμεσα στα διχασμένα μυαλά,
με τις κλειστές καρδιές ,
που μας κυβερνούν και μας δικάζουν , 
μας αρρωσταίνουν και μας επιβάλλονται ,
χρησιμοποιώντας κάθε αθέμιτο μέσο και τρόπο , 
προκειμένου να επικρατήσουν.

Ευτυχώς που είναι  άνοιξη,
μια χαραμάδα φωτός αχνοφαίνεται στον ορίζοντα,
ίσα ίσα με μιά ανάσα,
ίσα ίσα για να μην ξεψυχήσουμε,
ίσα ίσα για να αντέξουμε,
ίσα ίσα για να μην παραδοθούμε ,
ίσα ίσα για να δούμε,
την ανάσταση μέσα μας να συμβαίνει.

Μεσ' το ψευδές σκότος και στην  κυριαρχία του
είναι η καλύτερη στιγμή για να εκδηλωθεί,
είναι η καλύτερη στιγμή για να φανερωθεί.

Είναι η ψυχή σου που ανασταίνεται  άνθρωπε, 
τώρα είναι η δική της ώρα.


( Φωτό, Άνοιξη,  Alphonse Mucha 1896 )


" Ονειρικόν "




Μικρή μου ζωή
μεγάλα μου όνειρα ,
θα σας τολμήσω ξανά?
Θα προλάβω να σας ζήσω
ή πάλι θα σας εγκαταλείψω ?

Αναζητώ την Αγάπη
κι όταν την βρίσκω, φεύγω.
Μικρή και λίγη,
στέκομαι μπροστά της.

Το φως της με στραβώνει,
με καθηλώνει,
η μεγάλη της αλήθεια .

Πόσο θάρρος χρειάζεται,
για να μπορέσεις ,
ν ΄αγαπήσεις αληθινά?

Στέκεσαι εκεί μπροστά μου,
σε βλέπω ολοκάθαρα πλέον,
μα δεν μπορώ να σ'  αγγίξω,
φοβάμαι μήπως,
απο την πολύ μου αγάπη,  σε διαλύσω.

Κι έτσι, μένω στο όνειρο,
είναι πιο σίγουρο,
πιο σταθερό,
χωρίς εκπλήξεις.

Αυτό μου ανήκει , εσύ όχι.


 (Φωτό , Αγκαλιά, Γούσταφ Κλιμτ )

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

" Το καθαρόν κι ελαφρύ "









Στην άλλη όχθη
στέκομαι και περιμένω
εσένα , άλλε μου εαυτέ.

Αγναντεύω τον ορίζοντα
καρτερικά,
αναμοχλεύοντας  αισθήσεις
και χρώματα
προσπαθώντας να αναγνωρίσω
κάθε νέο μου κομμάτι
που έρχεται απο μακρυά.

Κουρασμένο
απογοητευμένο
βασανισμένο
ανήμπορο
και ταλαιπωρημένο
απο τις κακουχίες
του δρόμου

Βάδιζε
χαμένο κι αποκομμένο
χωρίς οδηγό και πυξίδα
χωρίς φροντίδα.

Υποκλίνομαι κι σ' αγκαλιάζω
χαμένε άλλε μου εαυτέ
ξεχασμένε στου χρόνου
τα γυρίσματα
και στης άγνοιας
την  λησμονιά.

Τα  βάρη αυτά
θα σου ζητήσω
πίσω να τ΄αφήσεις
δεν γίνεται πιά
να τα κουβαλάς  μαζί σου

Ακόμα κι αν είναι
παράσημα πολέμου
που με κόπο και θυσίες κέρδισες
πίσω πρέπει να τ΄αφήσεις.

Σαν ένδυμα που τόσο καιρό φορούσες
και πάνω σου είχε κολήσει
και σκονίστηκε και σχίστηκε
και επίδεσμος στο τραύμα έγινε
και μαντήλι για τα δάκρυα
και για τους χορούς
και για τα τραγούδια χάδι,
πίσω πρέπει να τ΄αφήσεις.

Τίποτα απ' όλα αυτά
δεν περνάει απέναντι ,
παρά μόνον,
το καθαρόν κι ελαφρύ
εκείνο το ουσιαστικόν,
το απόσταγμα της γνώσης
του δρόμου που σ΄έφερε εδώ .

Δεν μπορείς να πάρεις
τίποτα μαζί σου
απ΄ όσα ήσουν ,
όταν δεν ήσουν.

Ενώσου μαζί μου και πάμε.

Καλωσόρισες καινούργιε μου εαυτέ .


(Φωτό,  έργο του Ερμή Σαμπανόπουλου, θαλλασογραφίες, καραβάκι , 2001
το βρήκα εδώ , www.sampanopoulos.gr )







Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017

"Γυναίκες " Εδουάρδο Γκαλεάνο


1978, Λας Πας
"Ποιός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός ? Η στρατιωτική δικτατορία? Η αστική τάξη της Βολιβίας? Ο ιμπεριαλισμός? Όχι σύντροφοι , θα σας πω εγω, ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο φόβος .Τον έχουμε μέσα μας ."
Αυτά είπε η Διομιτίλα στο ορυχείο κασσίτερου του Κατάβι, και ήρθε στην πρωτεύσουσα με άλλες τέσσερις γυναίκες και καμιά εικοσαριά παιδιά.
Τα Χριστούγεννα άρχισαν την απεργία πείνας .Κανείς δεν πίστεψε σε αυτές. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που το θεώρησαν ένα καλό αστείο.
¨΄Ωστε λοιπόν, πέντε γυναίκες θα ρίξουν τη δικτατορία."
Ο ιερέας Λουίς Εσπινάλ είναι ο πρώτος που ενώνεται μαζί τους .Δεν αργούν να γίνουν χίλιοι πεντακόσιοι οι απεργοί πείνας σε όλη τη Βολιβία. Οι πέντε γυναίκες , συνηθισμένες στην πείνα απο τότε που γεννήθηκαν , αποκαλούν το νερό κοτόπουλο ή γαλοπούλα και το αλάτι μπριζόλα, ενώ θρέφονται με το γέλιο. Στο μεταξύ πολλαπλασιάζονται οι απεργοί πείνας , τρεις χιλιάδες , δέκα χιλιάδες , μέχρι που δεν μετριούνται πια οι βολιβιανοί που παύουν να τρώνε και να εργάζονται , και είκοσι τρεις μέρες μετά την αρχή της απεργίας πείνας , ο λαός πλημμυρίζει τους δρόμους, και είναι αδύνατον να τον κάνουν να σταματήσει .
Οι πέντε γυναίκες έριξαν τη στρατιωτική δικτατορία.



"Γυναίκες " , Εδουάρδο Γκαλεάνο , εκδόσεις Πάπυρος.