Translate

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016

" Η σκάλα "







Υπάρχουν δυό κλίμακες στη ζωή
η μία ανεβαίνει
η άλλη κατεβαίνει

Σε ποιό σκαλί πατάς κάθε φορά
είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις
Μόνο σαν φτάσεις στην κορυφή
εκεί που ήθελες να πας
καταλαβαίνεις
σε ποιά  κλίμακα ήσουν.
Αν πραγματικά ανέβηκες ή κατέβηκες

Η μία σκάλα σε οδηγεί εντός σου
η άλλη σε απομακρύνει
και συνήθως σε ανεβάζει ψηλά
πριν με κρότο σε πετάξει κάτω
Αν δεν διαλυθείς, αν δεν σπάσεις , αν αντέξεις
τότε θα σου δοθεί η άλλη σκάλα
να ανεβείς, η εσωτερική σου

Με πιό σταθερά βήματα πλέον, πιό σίγουρα
μέσα σου ένα ένα τα σκαλιά της θα ανέβεις
Και τότε ξαφνικά θα δεις
θα συνειδητοποιήσεις
πως την ίδια σκάλα ανέβαινες και κατέβαινες
αυτήν που έχει δύο όψεις

Θα ταραχτείς για λίγο , θα κλονιστείς
μέχρι να καταλάβεις ποιά είναι η αληθινή
στάσιμος θα μείνεις

Κι ύστερα θα αρχίσεις πάλι να ανεβαίνεις
και να κατεβαίνεις
τη μία σκάλα
την πραγματική
Και τότε θα διαπιστώσεις
πως είναι η ίδια όπως και πριν..
μόνο που τώρα δεν έχει δύο όψεις

Είναι μια και μοναδική
Η άλλη των ψευδαισθήσεων σου
έχει καταρρεύσει.....



Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

" Για πάντα " Hasta Siempre !

   

Το γράμμα που άφησε ο Τσε Γκεβάρα στα παιδιά του ( και σε όσους αισθάνονται παιδιά του )



" Αγαπητοί Χιλντίτα, Αλεδίτα , Καμίλο , Σέλια, Ερνέστο. 

  Εάν διαβάζετε αυτό το γράμμα είναι επειδή δεν είμαι πλέον μαζί σας. 
  Κανονικά δεν θα με θυμάστε και οι μικρότεροι απο σας δεν θα με γνωρίζετε καθόλου. 
 Ο πατέρας σας ήταν ένας άνθρωπος που έδρασε με βάση τα πιστεύω του και ήταν πιστός στις αντιλήψεις του.
Μεγαλώστε σαν καλοί επαναστάτες. 
Μελετήστε σκληρά ώστε να εντρυφήσετε στην τεχνολογία , η οποία μας επιτρέπει να δαμάσουμε τη φύση. 
Να θυμάστε ότι η επανάσταση είναι το πιο σημαντικό και ο καθένας μόνος του δεν αξίζει τίποτα.
Πάνω απ' όλα να είστε πάντα σε θέση να νιώσετε βαθιά οποιαδήποτε αδικία συμβαίνει εναντίον οποιουδήποτε, οπουδήποτε στον κόσμο. 
Αυτό είναι το πιο σπουδαίο γνώρισμα σ΄έναν επαναστάτη.
Για πάντα παιδιά μου. 
Ακόμα ελπίζω να σας ξαναδώ . ένα μεγάλο φιλί και μια αγκαλιά απο τον μπαμπά. "

 
                                                                                                            


Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016

" Πέρα απο τον έρωτα "


"O έρωτας στα χρόνια της χολέρας "

[...]
Έκαναν έναν ήρεμο και υγιή έρωτα, σαν σκουριασμένοι παππούδες , που θα έμενε στη θύμησή τους σαν την καλύτερη ανάμνηση σ' εκείνο το θεότρελο ταξίδι. Δεν ένιωθαν πια ως φρεσκοερωτευμένοι , αντίθετα μ' αυτό που ο καπετάνιος κι η Σενάιδα πίστευαν κι ακόμα λιγότερο ως όψιμοι εραστές. Ήταν σαν να είχαν περάσει πάνω από το δύσκολο γολγοθά της συζυγικής ζωής κι είχαν φτάσει χωρίς άλλες περιπέτειες στο κέντρο του έρωτα.
Περνούσαν σιωπηλά, σαν δυό γέροι ζεματισμένοι απο τη ζωή, πέρα από τις παγίδες του πάθους , πέρα από τις άγριες κοροιδίες των ψευδαισθήσεων και τους αντικαθρεφτισμούς των παθημάτων τους, πέρα απο τον έρωτα. Γιατί είχαν ζήσει αρκετά για να καταλάβουν πως ο έρωτας είναι έρωτας σ΄οποιαδήποτε εποχή και σ΄οποιαδήποτε τόπο , αλλά γινόταν πιο έντονος όταν βρισκόταν κοντά στο θάνατο.
[...]
"Θα συνεχίσουμε ίσια, ίσια, ίσια, ξανά για τη Λα Δοράδα".
Η Φερμίνα Δάσα ανατρίχιασε, γιατί αναγνώρισε τη φωνή από τα παλιά , φωτισμένη από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και κοίταξε τον καπετάνιο  , "αυτός ήταν το πεπρωμένο" . Αλλά ο καπετάνιος δεν την έβλεπε, γιατί είχε μείνει ξερός από τη δύναμη της έμπνευσης του Φλορεντίνο Αρίσα.
"Το λέτε σοβαρά? " τον ρώτησε.
"Από τότε που γεννήθηκα , είπε ο Φλορεντίνο Αρίσα, " δεν έχω πει ούτε μια κουβέντα που να μην είναι στα σοβαρά".
Ο καπετάνιος κοίταξε τη Φερμίνα Δάσα κι είδε στα βλέφαρά της τις πρώτες λάμψεις της χειμωνιάτικης πάχνης. Ύστερα κοίταξε το Φλορεντίνο Αρίσα , την ακατανίκητη ψυχραιμία του, τον ατρόμητο έρωτά του και τον τρόμαξε η αργοπορημένη υποψία πως είναι η ζωή περισσότερο από το θάνατο αυτή που δεν έχει όρια.
"Και μέχρι πότε νομίζετε πως μπορούμε να συνεχίσουμε αυτό το πήγαινε έλα του διαβόλου?" τον ρώτησε.
Ο Φλορεντίνο Αρίσα είχε την απάντηση έτοιμη εδώ και πενήντα τρία χρόνια, εφτά μήνες και έντεκα μέρες με τις νύχτες τους.
"Για όλη μας τη ζωή" είπε.
[...]

Απόσπασμα απο το βιβλίο  "Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας" Gabriel Garcia Marquez