Translate

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

" Συνείδηση , μιά λέξη που αλλάζει τον κόσμο "





Ενός λεπτού σιγή για το χρόνο που φεύγει...

Ας ανάψουμε ένα κερί
να κάψουμε στη φλόγα του
οτι μας περισσεύει
ότι μας στεναχωρεί
κι ότι μας πληγώνει

Ο νέος χρόνος έρχεται
και θα ναι μία απο τα ίδια
αν μέσα σου συνεχίσεις να κουβαλάς
όλα τ΄αποκαίδια..

Καλή χρονιά είναι αυτή
που δεν ήρθε ακόμα

Καλύτερη χρονιά θα είναι αυτή
που δεν την περιμένεις

Κι ακόμα καλύτερη αυτή
που δεν μετριέται
με ώρες με μέρες και λεπτά
με αριθμούς και ρολόγια

Αλλά με συναισθήματα
που κάνουν όλες
τις μέρες γιορτινές
και τις στιγμές
χαρούμενες μοναδικές
ταξίδια κι όνειρα ιδιαίτερα
που κρατούν αιώνια

Αγάπη πάντα και παντού
αυτός ας είναι ο προορισμός μας

Συνείδηση θα την πω αλλιώς
ή το μυστικό του χρόνου
Συνείδηση λοιπόν
μία είναι η ευχή μου

Συνείδηση
η φωνή της ψυχής
η πυξίδα
που δείχνει το δρόμο

" Συνείδηση μια λέξη που αλλάζει τον κόσμο...."










Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

" Σ' αγαπώ , χαίρομαι που υπάρχεις "




Είναι αυτό το κάτι που εκπέμπουν οι άνθρωποι ,
η αύρα τους που λέμε, που κάνει τη διαφορά.
Μετράει περισσότερο απ΄αυτό που λένε ή δεν λένε ,απ΄ αυτό που σκέφτονται ή δεν σκέφτονται ,
απ΄ αυτό που κάνουν ή δεν κάνουν .
Είναι αυτό το αίσθημα που σου δημιουργούν ακόμα κι όταν δεν συμφωνείς σε όλα μαζί τους ή ακόμα κι όταν λένε σαχλαμάρες ή ακόμα όταν δεν λένε τίποτα , που σε κάνει να τους αγαπάς , έτσι χωρίς εξήγηση ...
Και είναι αυτό που λείπει περισσότερο απο κάθε τι άλλο απο αγαπημένους ανθρώπους που έχουν φύγει, αυτή η αύρα τους , η ενέργεια, το αποτύπωμα τους στο χώρο που είναι μοναδικό για τον καθένα , δημιουργεί μια αίσθηση έλλειψης που δεν αναπληρώνεται...
Έτσι αγαπώ μπορεί και να σημαίνει , χαίρομαι που υπάρχεις.
Εκεί στο χώρο δίχως λόγια κατοικεί η αληθινή αγάπη, η αληθινη επικοινωνία , η αληθινή συννενόηση...
Είναι ο χώρος των ψυχών , που έχουν αποφασίσει να συνευρευθούν κι επικοινωνούν ερρήμην του μυαλού σου και των συναισθημάτων σου , ερρήμην όσων νόμιζες ότι γνωρίζεις ή όσων νόμιζες ότι νιώθεις.
Η ψυχή αποφασίζει για το αν υπάρχεις ή όχι , για το αν θα ζήσεις ή όχι .
Η ψυχή κινείται πριν απο σένα για σένα, με σένα ή χωρίς εσένα...
Εσύ οφείλεις απλώς να την ακολουθείς , να την ακούς , να την εμπιστεύεσαι και να την αφήνεις να κάνει τη δουλειά της .
Να σε ενώνει , να σε μαθαίνει να αγαπάς, να σου δημιουργεί κατάσταση αγάπης μέσα σου.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο θαύμα που μπορεί να συμβεί μέσα μας .
Ένα μικρό κλικ, μια ελάχιστη μετατόπιση κι ο κόσμος αλλάζει .
Είναι το μόνο και το μόνιμο δώρο της ψυχής μας προς εμάς , της ψυχής μας για μας .
Το αποτέλεσμα της εργασίας της και της συνεργασίας μας μαζί της .
Ενώσου με την ψυχή σου , γίνε "ένα" μαζί της.
Τότε θα νιώσεις τι θα πει ,


" Σ΄αγαπώ , χαίρομαι που υπάρχεις..."

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

" Ο Θάνατος στην υπηρεσία της ζωής "




Παγώνει την καρδιά ο θάνατος
όταν δεν μπορείς να τον κοιτάξεις
Ό φόβος σε κυριεύει
επειδή δεν τον βλέπεις
όπως πραγματικά είναι
αλλά
όπως σου είπαν ότι είναι
Αν μπορούσες να τον κοιτάξεις
στα ίσια
Αν μπορούσες να σηκώσεις
τα μάτια σου πάνω του
Αν μπορούσες να ξεχάσεις ότι ξέρεις
κι απλώς να νιώσεις
Τότε ίσως έβλεπες πως
δεν είναι εχθρός σου
ο θάνατος
αλλά ο βοηθός σου
Τοτε ίσως εβλεπες πως
δεν είναι εκεί
για να σε τρομάζει
αλλά για να σε ανακουφίσει
όταν έρθει η ώρα
Αν μπορούσες να δεις
μέσα του
και πίσω του
και πάνω του
και πέρα απ αυτόν
θα εβλεπες
ότι δεν έχει κανένα φόβο
αυτό το πέρασμα
Απλώς κοιτάς σε λάθος σημείο
και χωρίς λόγο ανησυχείς
για κάτι που δεν ήρθε η ώρα σου
ακόμα να δεις
κι αυτό σου φέρνει τρόμο
Αν μπορούσες να το δεις αυτό
θα επέστρεφες πιο δυνατά
στη ζωή
και με όλο σου το είναι
θα ζούσες
Γιατί τώρα γνωρίζεις
τι είναι ο θάνατος
αυτος που θα σε περάσει απέναντι
μόνο όταν εσύ του το ζητήσεις
Ο θάνατος είναι ακίνητος
δεν έρχεται αν δεν τον καλέσεις
Δεν σηκώνει τα μάτια του πάνω σου
αν εσυ δεν το ζητήσεις
Ο θάνατος είναι στην υπηρεσία της ζωής
κι όχι η ζωή στην υπηρεσία του θανάτου
Ξέχνα ότι σου έχουν πει
κανένας ζωντανός
δεν μπορεί να περιγράψει
επαρκώς τον θάνατο
γιατί δεν ανήκει σ΄αυτούς
ανήκει στους πεθαμένους
Εσύ αυτό που χρειάζεται
είναι να επιλέξεις
πώς θα ζήσεις
με φόβο
ή με αγάπη
με εμπιστοσύνη
ή με άγνοια
τυχαία
ή με σκοπό
Να επιλέξεις
αν θέλεις να ζεις
με σκοπό το θάνατο
ή να επιλέξεις να ζεις
με σκοπό τη ζωή
Μάθε πρώτα να ζεις
όπως σου αξίζει
γι αυτό είσαι εδώ
Κι άσε τον θάνατο
στην ησυχία του
ανήκει στους νεκρούς
Όταν έρθει η ώρα
να τον γνωρίσεις
και να τον συναντήσεις
ίσως
και να τον ευγνωμονείς
ίσως τότε
μπροστά του να υποκλιθείς
κάτι που σου φαντάζει
εξωφρενικό τώρα .
Είναι αυτός ο φόβος
που δεν σ' αφήνει να δεις
αυτά που δεν είσαι έτοιμος
ακόμα να πιστέψες .
















Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

"Ά, οι άνθρωποι , οι δικοί μας άνθρωποι "



" Για τα χέρια σας
   και για την ψευτιά "



Τα χέρια σας σοβαρά σαν τις πέτρες
θλιμμένα σαν εκείνα τα τραγούδια
                   που τραγουδάν στη φυλακή
βαριά, χοντροκομένα σάμπως ζώα για χαμαλίκι
τα χέρια σας που μοιάζουν μανιασμένα πρόσωπα
                  πεινασμένων παιδιών!


Τα χέρια σας ανάλαφρα, επιδέξια σαν τις μέλισσες
ολόγιομα σάμπως μαστοί ξέχειλοι γάλα
ατρόμητα καθώς η φύση
τα χέρια σας που κάτω απ΄το σκληρό πετσί τους
                   φυλάνε πάντα τη στοργή και τη φιλία.


Και βέβαια που δε στέκεται ο πλανήτης μας
σ΄ ενός βοδιού τα κέρατα ,
ανάμεσα στα χέρια σας κρατιέται.


Ά, οι άνθρωποι, οι δικοί μας άνθρωποι,
με ψέμματα σας ταίζουνε όταν εσείς πεινάτε
κ' έχετε χρεία απο ψωμί και κρέας.
Αφήνετε τούτον τον κόσμο
                   που τα κλαδιά του με καρπούς είναι κατάφορτα
δίχως να κάτσετε ούτε μια φορά να φάτε
                   απάνου σε παστρικό τραπεζομάντηλο.


Ά, οι άνθρωποι , οι δικοί μας άνθρωποι,
                   πιότερο εκείνοι της Ασίας, της Αφρικής,
                   της μέσης, της εγγύς Ανατολής
                   και των νησιών του Ειρηνικού
                   και τούτοι της δικιάς μου χώρας
πιότεροι δηλαδή απο τα εβδομήντα στα εκατό
είσαστε κοιμισμένοι, είσαστε γέροι...
Είστε περίεργοι, είστε νέοι καθώς τα χέρια σας ...


Ά, οι άνθρωποι , οι δικοί μας άνθρωποι
εσύ αδερφέ μου της Ευρώπης , της Αμερικής
συ πούσαι σβέλτος , πούσαι θαρεττός
κ' είσαι όλος χαυνωμένος σαν τα χέρια σου
σου λένε ψέματα , σε βάζουν στο ντορό τους...




Ά, οι άνθρωποι , οι δικοί μας άνθρωποι
άν ψεύδονται οι κεραίες
άν ψεύδεται η περιστροφή της γης
άν ψεύδονται και τα βιβλία
άν ψεύδονται οι αφίσες, τ' ανακοινωθέντα
                       πάνου στην κολώνα
άν ψεύδονται και πάνου στην οθόνη
                       των κοριτσιών τα γυμνά πόδια
άν ψεύδεται κ΄ η προσευχή
άν ψεύδεται και το νανούρισμα
άν ψεύδεται και τ΄ όνειρο
άν ψεύδεται στο καμπαρέ κι ο βιολιστής
άν ψεύδεται το φεγγαρόφωτο
                     μες στις απελπισμένες νύχτες
άν ψεύδεται κι ο λόγος
άν ψεύδεται το χρώμα
άν ψεύδεται η φωνή
άν ψεύδεται κι αυτός που εκμεταλλεύεται τα χέρια σας
άν ψεύδονται όλοι και όλα
εξόν από τα χέρια σας
είναι για νάναι υπάκουα σαν τον πηλό τα χέρια σας
                    νάναι τυφλά σαν τα σκοτάδια
                    νάναι κουτά σαν τα μαντρόσκυλα
για να μην εξεγείρονται τα χέρια σας
για να μην πάρει τέλος τούτη η αδικία
                    τ΄όνειρο κάθε εμπόρου
                    μέσα σε τούτονε τον κόσμο το θνητό
                    μέσα σε τούτονε τον κόσμο
                    που θάτανε τόσο όμορφο να ζούμε





Ναζίμ Χικμέτ                                                                                        
" Ποιήματα"                                                                                                      
Απόδοση Γιάννη Ρίτσου                                                                                                          
Εκδόσεις Κέδρος  

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016

" Η ΨΥΧΗ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ "

Πονος- αρρωστεια -θανατος , η αλυσιδα της φθαρτοτητας και πισω απ'ολα αυτα, ο φοβος που τα συνδεει και μας κραταει δεσμιους στην υλη.

Οι λογοι που πεθαινει καποιος ειναι δυο, ο ενας ειναι η φυσικη φθορα του σωματος, κι ο αλλος γιατι επιθυμει να φυγει.

Η πρωτη περιπτωση ειναι φυσιολογικη και δεν ανατρεπεται και συμβαινει οταν ολοκληρωθει ο χρονος . η δευτερη ομως μπορει ν'ανατραπει, αρκει να γινει η συνειδητοποιηση της .

Το οτι επιθυμει να φυγει καποιος, ασυνειδητα συμβαινει αυτο τις περισσοτερες φορες, σημαινει οτι προκαλει γεγονοτα τετοια , οπως ατυχηματα και ασθενειες που θα του επιτρεψουν να φυγει.

Ομως επειδη το ασυνειδητο ειναι ανεξερευνητο και αγνωστο στο μεγαλυτερο του μερος, ειναι δυσκολο να εντοπισουμε απο που προερχεται αυτη η επιθυμια και γιατι.
συνηθως δεν ειναι καν εκδηλωμενη αλλα κρυφη, ισως να προερχεται απο βιωμα προηγουμενης ζωης, πχ αν καποιος σε προηγουμενη ζωη εχει χασει τη ζωη του απο πνιγμο και φοβαται τη θαλασσα ειναι πολυ πιθανο να προκαλεσει το ιδιο, λογω αναμνησης και μη εξαλειψης του φοβου αυτου.ειναι αυτο που λεμε , παθαινουμε οτι φοβομαστε.

Αλλη περιπτωση ειναι τα συσσωρευμενα αρνητικα συναισθηματα που δεν βρισκουν διεξοδο κι ετσι δηλητηριαζουν το σωμα, ωστε να το καταστρεφουν σιγα σιγα.
σ'αυτον τον κοσμο που ζουμε , λογικα κανεις δεν θα ηθελε να βρισκεται, οσο δε ανεβαινει επιπεδο συνειδητοτητας κιαντιλαμβανεται τι γινεται γυρω του, τοσο πιο γρηγορα θελει να την κανει απο δω.
ομως πρεπει να γνωριζει, οτι αν δεν ολοκληρωσει τη δουλεια που ηρθε να κανει, ειναι δωρο - αδωρον γιατι παλι θα ξαναγυρισει..αρα λοιπον δεν εχει κανενα νοημα να επιδιωκει τη φυγη, αλλα να βρει τον τροπο να περασει οσο γινεται πιο ανωδυνα , τα χρονια που απαιτουνται .
Ισως αυτος να ειναι και ο λογος που η αυτοχειρια δεν " επιτρεπεται"

Ο ανθρωπος θλιβεται, αρωσταινει, ποναει, φοβαται , οταν ειναι μακρυα απτην ψυχη του, τοτε νοιωθει μονος, αδυναμος, ανημπορος και τοτε ολα τα δεινα μπορει να του συμβουν.
Για την ψυχη δεν υπαρχει πονος, αρωστεια, θανατος, αυτα ειναι αγνωστες εννοιες που δεν την αγγιζουν ουτε την βαλλουν.
πως ειναι δυνατον αλλωστε ν'αρωσταινει και να πεθαινει η ψυχη, αφου ειναι αθανατη.

Παθαινουμε ολα τα κακα οταν ειμαστε απομακρυσμενοι απο την ψυχη μας, οταν ειμαστε σε λαθος δρομο.

Ενα ειναι το φαρμακο λοιπον, μονο η ψυχη μας εχει την ικανοτητα της αυτοιασης, τις ιδιοτητες του θεου και μονο οσοι ενεργοποιουν την ψυχη τους και ζουν συμφωνα μ'αυτην μπορουν να γνωρισουν τις θεραπευτικες της ικανοτητες.

Αυτο εξαρταται απο το ποσο ειμαστε μαζι της συνδεδεμενοι, θα ξαναπω, συνδεση ψυχης και σωματος, ολα απο κει γινονται.

Απο κει αρχιζει το λαθος,μια κακη συνδεση εχει σαν αποτελεσμα κακο σημα και κακο σημα , σημαινει οτι δεν λαμβανει το σωμα τις οδηγιες της ψυχης, και παει μονο του οπου ναναι,απροστατευτο και το σωμα κινειται με αλλους νομους, ανηκει στην υλη και ο προορισμος του ειναι ο θανατος, η θνησιμοτητα, αρα ελκεται απο τον θανατο, τον προκαλει, τον επιδιωκει,γιατι η περιορισμενη του γνωση δεν γνωριζει κατι αλλο παρα μονο αυτην την ευθεια, γεννηση-θανατος.

Οσο ομως η ψυχη κατοικει στο σωμα, οσο η ψυχη καθοδηγει το σωμα τοτε η πορεια αλλαζει, ειναι ελεγχομενη πλεον και κινειται βαση γνωσης, συνειδησης, επιγνωσης.

Οσο καλυτερα ειμαστε συνδεδεμενοι τοσο πιο δυνατοι γινομαστε , τοσο τα δεινα , τα κακα και οι στεναχωριες δεν μας αγγιζουν.

Κι οπως ειπε κι ο Χριστος , δεν μπορουν να θεραπευτουν ολοι,παρα μονο οσοι θελουν,
αλλωστε κι εκεινος ετσι θεραπευε, την ψυχη τους ενεργοποιουσε και τα υπολοιπα τα εκαναν μονοι τους, αυτη ειναι η δυναμη της πιστης, η δυναμη της ψυχης μας,με αλλα λογια βοηθουσε τους ανθρωπους να δουν την ψυχη τους και να συνδεθουν μαζι της και κατ'επεκταση με κεινον και με το θεο.ολοι μαζι ενωμενοι σε μια ψυχη

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

" Χρόνος η γνώση της ψυχής που είσαι "




Χρόνος ο γνωστός - άγνωστος
που πάει κι έρχεται
πίσω και μπροστά
στο παρελθόν
και στο μέλλον

Χρόνος η πύλη
που σε ταξιδεύει
εκει που θέλεις να πας
αλλά κι εκει που αναπολείς
να ήσουν

Χρόνος το κλειδί
που ανοίγει όλες τις πόρτες
του πριν, του τώρα, του μετά
του εξωτερικού σου εαυτού
αλλά και του εσωτερικού

Χρόνος ο ειδωλικός και ψεύτικος                        
 κινείται στην άγνοια
και πίσω του σε σέρνει
σε προγραμματίζει
και τυφλά σου ζητά
να τον ακολουθείς
σε διαφεντεύει
χωρίς να σε ρωτά
τι νιώθεις

 Χρόνος ο στρατηγός
ο στόχος
 η μέθοδος
 η οργάνωση
 η τεχνική
 η στρατηγική
 η επιτυχία και η αποτυχία
 η νίκη και η ήττα

Χρόνος ο αγώνας
η τεμπελιά
η θεραπεία
η ασθένεια
η γέννηση
 ο θάνατος

Χρόνος ο κλεμμένος
απο τη ζωή
που δεν έζησες
όταν τον  έκανες
 αφεντικό
και σε κυρίεψε

Χρόνος ο αφέντης
που σου ορίζει
πως πρέπει να ζεις
κι αν θα ζεις
αν θα αισθανεσαι
κι αν θα σκέφτεσαι
αν θα πράττεις
ή αν απλώς θα παρατηρείς

Χρόνος ο αδιάλακτος αρχηγός
δεν είναι δικός σου ο χρόνος
σου λέει,
εγω κάνω κουμάντο
σου δίνω όσο χρειάζεσαι
κι όταν δεν τον χρησιμοποιείς
 όπως σου λέω
τον παίρνω πίσω
και νιώθεις άδειος και κενός
σαν τίποτα να μην μετράει
αν οι ώρες , τα λεπτά , οι μέρες σου
απο κείνον δεν καταγράφονται .

Χρόνος ο άγραφος νόμος
δεν καταγράφονται
οι στιγμές
όταν  δεν τις νιώθεις
κι όσο κι αν τρέχεις
όσο κι αν οργανώνεσαι
όσο κι αν προσπαθείς
γύρω απο την ουρά σου
απο συνήθεια θα τρέχεις
ξανά και ξανά
στην  αλυσίδα του νόμου του
θα είσαι δεμένος

Χρόνος ο χαμένος
 που δεν τον ζεις
 κι απουσιάζεις
η ψυχή σου
δεν τον γνωρίζει
δεν συμπορεύεται
αλλά ούτε
και τον υπολογίζει

Χρόνος ο αμείλικτος
δεν συγχωρεί
τιμωρεί
τα λάθη
τις παραλείψεις
τις ατέλειες

Χρόνος ο μέγας κριτής
δικάζει
φυλακίζει
στερεί
ξεχνάει
νοσταλγεί
αναπολεί
δικαιώνει
πραγματώνει

Χρόνος η ιστορία
ο ηρωισμός
η γενναιότητα
ο πόλεμος
η αντίσταση
η σπουδαιότητα
η καταγραφή
των  γεγονότων
και των θανάτων

Χρόνος το όνειρο
η προσδοκία
η φιλοδοξία
η εργασία
η μελέτη
η αφοσίωση
η γνώση
η πίστη
η αγάπη
η ελευθερία
η σοφία

Χρόνος ο ρυθμός
του ρολογιού
του χτύπου της καρδιάς
η κίνηση
ο χορός
τα βήματα
το άνοιγμα
στο χώρο
των συναισθημάτων

Χρόνος τα συναισθήματα
η συγχώρεση
η κατανόηση
η μετάνοια
ο  έρωτας
αλλά και η αγάπη

Χρόνος η διάρκεια
το αποτέλεσμα
αλλά και η προσπάθεια

Χρόνος η αρχή
η μέση
και το τέλος

Χρόνος το πρόγραμμα
το κελί
που είσαι φυλακισμένος
σε κρατεί
και σου  ορίζει
τις βάρδιες
 της δουλείας
της συνήθειας
των επιθυμιών
και των υποχρεώσεων

Χρόνος ο φρουρός
που στέκει εκεί
ακλόνητος
ακοίμητος
όρθιος
κι αμετακίνητος

Χρόνος ο δεσμοφύλακας
που δεν σ΄αφήνει να δεις
πιο πέρα, πιο έξω, και πιό μέσα
λίγο πιο βαθειά .

Χρόνος ο έλεγχος
των επιθυμιών
των απολαύσεων
της χαράς
και της λύπης
της διασκέδασης
της άθλησης
της ψυχαγωγίας
και της ερωτικής σου συνεύρεσης

Χρόνος ο  δήμιος
που υπενθυμίζει
πως άργησες
δεν θα προλάβεις'
δεν θα προφτάσεις
θα γεράσεις
θα αρρωστήσεις
θα πεθάνεις

Χρόνος η ηλικία
είσαι παιδί
είσαι ενήλικος
είσαι μεσήλικας
είσαι υπερήλικας

Χρόνος η ώθηση
που σε παρακινεί
τρέξε λίγο πιο γρήγορα
αγχώσου κι άλλο μέχρι να φτάσεις
εκεί που ποτέ δεν πρόκειται να φτάσεις
στην κορυφή που σου έχει ορίσει
αυτή που ποτέ δεν θα βρεις
αφού  δεν υπάρχει

Χρόνος  ο κυκλικός
δεν έχει κορυφές
παρά μόνο καμπύλες.

Χρόνος ο σοφός
που σβήνει
όσα δεν αξίζουν
στο πέρασμά του
 να μείνουν

Χρόνος ο γιατρός
επουλώνει  τις πληγές
γιατρεύει τον πόνο
και τις θύμησες

Χρόνος ο άγνωστος
για της ψυχής σου
τα κιτάπια

Χρόνος ο φίλος
 όταν τον αισθάνεσαι
 τα ψεύτικα δεσμά του σπάνε
και λυτρώνεσαι
όταν παύεις να τον υπακούς
και τυφλά να τον ακολουθείς

Χρόνος ο σύμμαχος
ο επαναστάτης
που αντιστέκεται
στον ψεύτικο χρόνο
της φθοράς
και του θανάτου

Χρόνος  ο δημιουργός
εκείνος ο αληθινός
που αλλάζει
την πραγματικότητά μας
γεννιέται και υπάρχει
όταν ο άλλος εαυτός
εκείνος ο εσωτερικός
φανερώνεται και δρα

Χρόνος ο παρών εαυτός
δηλώνει
παρουσία στα γεγονότα
παρεμβαίνει
με τη στάση του
στη διαμόρφωσή τους

Χρόνος ο απών εαυτός
κοιτά και  παρατηρεί
απο απόσταση
το χρόνο να περνά
δεν συμμετέχει ενεργά
δεν είναι εκεί μαζί σου

Χρόνος η ροή
η κίνηση
ο χορός
ο αέναος
κι αιώνιος
συντονίζεται
και συντονίζει
συμπορεύεται
και συνοδεύει
δεν τελειώνει ποτέ
και συνεχώς
ανανεώνεται

Χρόνος η ύπαρξη
ανασαίνει μαζί σου
ενώνει
το παρελθόν
το μέλλον
το τώρα
συνδέει
όσα εσυ θέλεις να είσαι
και με όσα εσύ είναι να είσαι

Χρόνος το μείον
αλλά και το συν
η διαίρεση
και ο πολλαπλασιασμός

Χρόνος η θεωρία
αλλά και η πράξη

Χρόνος  η πράξη
που  σε αφαιρεί
αλλά και σε συνθέτει
σε  συρρικνώνει
αλλά και σε  διαστέλλει
μεταμορφώνει τις στιγμές
τις διαιρεί
αλλά και τις πολλαπλασιάζει

Χρόνος η μουσική
η μελωδία
η αρμονία
το τέμπο
και ο ρυθμός

Χρόνος η στάση
η καθυστέρηση
η ταχύτητα
η βία
αλλά και η αργία
η βιασύνη
αλλά και η απεργία

Χρόνος η προσευχή
αλλά και ο διαλογισμός
ο συλλογισμός
αλλά και η συνείδηση

Χρόνος ο δημιουργός
 είμαστε όλοι μας
γεννήματά του
αιώνιες ψυχές
που στο χρόνο ταξιδεύουν
πάνε κι έρχονται
γεννιούνται και πεθαίνουν

Χρόνος η πυξίδα
της ψυχής
που δείχνει
τον δρόμο
ακόμα κι όταν
κάποιες χάνονται
κι αλλάζουν τροχιά
ξαναβρίσκονται
όταν με την ψυχή τους
συναντιούνται
κι εκείνη
τα μυστικά της
αποκαλύπτει

Χρόνος το μαγικό κλειδί
της ελευθερίας
ανοίγει την πόρτα της ψυχής
που σε οδηγεί στην αγάπη
εκεί που ένας άλλος χρόνος κατοικεί
άχρονος , αβίαστος κι απαραβίαστος

Χρόνος εσωτερικός
που αν του αφεθείς
μαγικά σε ταξιδεύει
στο βάθος του  είναι σου
τα μυστικά του όλα
σου γνωρίζει

Χρόνος ο υπηρέτης
που όταν τον δαμάζεις
τον εαυτό σου δαμάζεις

Χρόνος η εμπιστοσύνη
η βαθειά πίστη
του δρόμου
που βαδίζεις

Χρόνος το ταξίδι
το ξεκίνημα
αλλά και ο προορισμός
ο οδοδείκτης
του εμπρός
αλλά και η επιστροφή
της ψυχής σου
προς την πηγή της

Τα πάντα είναι χρόνος
προέρχονται απ΄ αυτόν
και καταλήγουν σ΄αυτόν

Χρόνος ο μυστικός δρόμος
το δύσκολο πέρασμα
απο την  τέταρτη διάσταση
που ανοίγει το χώρο
της πέμπτης

Χρόνος και νέος χώρος
της πέμπτης διάστασης
εκει που η γαλήνη κατοικεί
η ειρήνη
η ελευθερία
η αγάπη
Εκεί που όλες οι αρετές της ψυχής
αρμονικά συνδέονται
ταξιδεύουν αέναα στο χρόνο
 δημιουργώντας νέους κόσμους
εδω στη γη
αλλά και σε ολόκληρο το σύμπαν.

Χρόνος το μυστικό πέρασμα που όλα τα συνδέει

Χρόνος η τέχνη του να ζεις

                                   " Χρόνος η γνώση της ψυχής που είσαι "






Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016

" Η σκάλα "







Υπάρχουν δυό κλίμακες στη ζωή
η μία ανεβαίνει
η άλλη κατεβαίνει

Σε ποιό σκαλί πατάς κάθε φορά
είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις
Μόνο σαν φτάσεις στην κορυφή
εκεί που ήθελες να πας
καταλαβαίνεις
σε ποιά  κλίμακα ήσουν.
Αν πραγματικά ανέβηκες ή κατέβηκες

Η μία σκάλα σε οδηγεί εντός σου
η άλλη σε απομακρύνει
και συνήθως σε ανεβάζει ψηλά
πριν με κρότο σε πετάξει κάτω
Αν δεν διαλυθείς, αν δεν σπάσεις , αν αντέξεις
τότε θα σου δοθεί η άλλη σκάλα
να ανεβείς, η εσωτερική σου

Με πιό σταθερά βήματα πλέον, πιό σίγουρα
μέσα σου ένα ένα τα σκαλιά της θα ανέβεις
Και τότε ξαφνικά θα δεις
θα συνειδητοποιήσεις
πως την ίδια σκάλα ανέβαινες και κατέβαινες
αυτήν που έχει δύο όψεις

Θα ταραχτείς για λίγο , θα κλονιστείς
μέχρι να καταλάβεις ποιά είναι η αληθινή
στάσιμος θα μείνεις

Κι ύστερα θα αρχίσεις πάλι να ανεβαίνεις
και να κατεβαίνεις
τη μία σκάλα
την πραγματική
Και τότε θα διαπιστώσεις
πως είναι η ίδια όπως και πριν..
μόνο που τώρα δεν έχει δύο όψεις

Είναι μια και μοναδική
Η άλλη των ψευδαισθήσεων σου
έχει καταρρεύσει.....



Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

" Για πάντα " Hasta Siempre !

   

Το γράμμα που άφησε ο Τσε Γκεβάρα στα παιδιά του ( και σε όσους αισθάνονται παιδιά του )



" Αγαπητοί Χιλντίτα, Αλεδίτα , Καμίλο , Σέλια, Ερνέστο. 

  Εάν διαβάζετε αυτό το γράμμα είναι επειδή δεν είμαι πλέον μαζί σας. 
  Κανονικά δεν θα με θυμάστε και οι μικρότεροι απο σας δεν θα με γνωρίζετε καθόλου. 
 Ο πατέρας σας ήταν ένας άνθρωπος που έδρασε με βάση τα πιστεύω του και ήταν πιστός στις αντιλήψεις του.
Μεγαλώστε σαν καλοί επαναστάτες. 
Μελετήστε σκληρά ώστε να εντρυφήσετε στην τεχνολογία , η οποία μας επιτρέπει να δαμάσουμε τη φύση. 
Να θυμάστε ότι η επανάσταση είναι το πιο σημαντικό και ο καθένας μόνος του δεν αξίζει τίποτα.
Πάνω απ' όλα να είστε πάντα σε θέση να νιώσετε βαθιά οποιαδήποτε αδικία συμβαίνει εναντίον οποιουδήποτε, οπουδήποτε στον κόσμο. 
Αυτό είναι το πιο σπουδαίο γνώρισμα σ΄έναν επαναστάτη.
Για πάντα παιδιά μου. 
Ακόμα ελπίζω να σας ξαναδώ . ένα μεγάλο φιλί και μια αγκαλιά απο τον μπαμπά. "

 
                                                                                                            


Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016

" Πέρα απο τον έρωτα "


"O έρωτας στα χρόνια της χολέρας "

[...]
Έκαναν έναν ήρεμο και υγιή έρωτα, σαν σκουριασμένοι παππούδες , που θα έμενε στη θύμησή τους σαν την καλύτερη ανάμνηση σ' εκείνο το θεότρελο ταξίδι. Δεν ένιωθαν πια ως φρεσκοερωτευμένοι , αντίθετα μ' αυτό που ο καπετάνιος κι η Σενάιδα πίστευαν κι ακόμα λιγότερο ως όψιμοι εραστές. Ήταν σαν να είχαν περάσει πάνω από το δύσκολο γολγοθά της συζυγικής ζωής κι είχαν φτάσει χωρίς άλλες περιπέτειες στο κέντρο του έρωτα.
Περνούσαν σιωπηλά, σαν δυό γέροι ζεματισμένοι απο τη ζωή, πέρα από τις παγίδες του πάθους , πέρα από τις άγριες κοροιδίες των ψευδαισθήσεων και τους αντικαθρεφτισμούς των παθημάτων τους, πέρα απο τον έρωτα. Γιατί είχαν ζήσει αρκετά για να καταλάβουν πως ο έρωτας είναι έρωτας σ΄οποιαδήποτε εποχή και σ΄οποιαδήποτε τόπο , αλλά γινόταν πιο έντονος όταν βρισκόταν κοντά στο θάνατο.
[...]
"Θα συνεχίσουμε ίσια, ίσια, ίσια, ξανά για τη Λα Δοράδα".
Η Φερμίνα Δάσα ανατρίχιασε, γιατί αναγνώρισε τη φωνή από τα παλιά , φωτισμένη από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και κοίταξε τον καπετάνιο  , "αυτός ήταν το πεπρωμένο" . Αλλά ο καπετάνιος δεν την έβλεπε, γιατί είχε μείνει ξερός από τη δύναμη της έμπνευσης του Φλορεντίνο Αρίσα.
"Το λέτε σοβαρά? " τον ρώτησε.
"Από τότε που γεννήθηκα , είπε ο Φλορεντίνο Αρίσα, " δεν έχω πει ούτε μια κουβέντα που να μην είναι στα σοβαρά".
Ο καπετάνιος κοίταξε τη Φερμίνα Δάσα κι είδε στα βλέφαρά της τις πρώτες λάμψεις της χειμωνιάτικης πάχνης. Ύστερα κοίταξε το Φλορεντίνο Αρίσα , την ακατανίκητη ψυχραιμία του, τον ατρόμητο έρωτά του και τον τρόμαξε η αργοπορημένη υποψία πως είναι η ζωή περισσότερο από το θάνατο αυτή που δεν έχει όρια.
"Και μέχρι πότε νομίζετε πως μπορούμε να συνεχίσουμε αυτό το πήγαινε έλα του διαβόλου?" τον ρώτησε.
Ο Φλορεντίνο Αρίσα είχε την απάντηση έτοιμη εδώ και πενήντα τρία χρόνια, εφτά μήνες και έντεκα μέρες με τις νύχτες τους.
"Για όλη μας τη ζωή" είπε.
[...]

Απόσπασμα απο το βιβλίο  "Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας" Gabriel Garcia Marquez


Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

" Απόδραση απο την Πλάνη " Abu Hamid Al Ghazali


[...]
Λέω -καλώντας τη βοήθεια του Κυρίου , εμπιστευόμενος τον εαυτό μου σε Αυτόν, περιμένοντας την Ευστοχία απο Αυτόν και ζητώντας καταφύγιο μόνο σε Αυτόν - το εξής.
Αυτός είναι που παραχωρεί την ορθότητα και σε βοηθά στην έρευνά σου για την Αλήθεια 

Μάθε ότι οι διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους σχετικά με τις θρησκείες και τις ομολογίες  πίστης των οποίων οι δογματικές διαφορές ανάμεσα στους δασκάλους κάθε σχολής, δεδομένου του πλήθους των σχισμάτων και των διαφορών των μεθόδων, μοιάζουν με ένα βαθύ ωκεανό , όπου το μεγαλύτερο μέρος των υδάτων έχει χαθεί και μόνο ένα μικρό μέρος έχει σωθεί. Κάθε ομάδα αξιώνει την σωτηρία και " είναι ευχαριστημένη εκ των δοξασιών της " ( Κοράνι 23/55)
Αυτό μας έχει ήδη αναγγελθεί απο τον Κύριο των Απεσταλμένων, τον Αξιόπιστο και Ειλικρινή, ο οποίος είπε "Η κοινότητα μου θα διαιρεθεί σε εβδομήντα τρείς σέχτες , μόνο μία θα σωθεί " 
[...]
Απο την πρώτη μου νεότητα λοιπόν, η δίψα να ανακαλύψω την αληθινότητα των πραγμάτων ήταν για μένα μια συνήθεια, μία τρέχουσα πρακτική, ένα ένστικτο , μία φυσική διάθεση που είχε εμφυτευτεί Άνωθεν , στην πραγματικότητα δεν ήταν ούτε επιλογή ούτε μία τεχνική εκ μέρους μου. 
Απο την νεαρή μου κιόλας ηλικία οι δεσμοί της τυφλής υπόδειξης ή εξωτερικής υποβολής διαλύθηκαν μέσα μου, και κληρονομημένες δοξασίες θρυμματίστηκαν. 

Είχα διαπιστώσει ότι τα παιδιά των χριστιανών μεγαλώνουν μέσα στο χριστιανισμό , τα παιδιά των εβραίων μέσα στον ιουδαισμό , τα παιδιά των μουσουλμάνων μέσα στο ισλάμ.

Αναφέρεται στην παράδοση " Κάθε άνθρωπος γεννιέται σύμφωνα με την Πρωταρχική Φύση, οι γονείς του στη συνέχεια τον κάνουν εβραίο, χριστιανό ή μουσουλμάνο "

Βουβός απο μια εσωτερική αιτία , άρχισα λοιπόν να αναζητώ την "Αλήθεια της Πρωταρχικής Φύσης " και την αληθινότητα πίστεων , προερχόμενων από την τυφλή υποβολή των γονέων και διδασκάλων . 

Η διαφορετικότητα ανάμεσα σε αυτούς τους κομφορμισμούς , καθώς και η καταγωγή τους, προέρχονται από νουθεσίες εντυπωμένες στο νου και αυτό που γεννά τις διαφορές είναι η ύπαρξη ή μη της Διάκρισης ανάμεσα στο αληθινό και στο ψεύτικο που περιέχουν .

Είπα στον εαυτό μου " Πρέπει να ερευνήσω την Αντικειμενικότητα των ζητημάτων. Μου ήταν απαραίτητο λοιπόν να γνωρίσω κατ΄αρχάς την Πραγματική Ουσία της Γνώσης και τότε μου φάνηκε ότι η Απόλυτη Γνώση ήταν αυτή της οποίας το αντικείμενο γνώσης Αποκαλυπτόταν , χωρίς να μπορεί να εισχωρήσει κανέναν λάθος και καμιά αμφιβολία και χωρίς να μπορεί η Καρδιά να διακρίνει καν μια τέτοια πιθανότητα . 
Επιπλέον συμπέρανα απο αυτά ότι η προφύλαξη κατά του λάθους ήταν συνδεδεμένη με τη βεβαιότητα σε τέτοιο σημείο, ώστε αν , για παράδειγμα, ένα άτομο στην προσπάθεια του να κλονίσει αυτή μου τη βεβαιότητα μετέτρεπε ένα βότσαλο σε χρυσάφι ή ένα ξύλο σε φίδι μπροστά σε μένα για να δείξει την έλλειψη υπόστασης της βεβαιότητας , δεν θα μου προξενούσε ούτε αμηχανία ούτε άρνηση "

Από τότε που Γνωρίζω ότι το δέκα είναι μεγαλύτερο του τρία , ακόμη και αν κάποιος ερχόταν να μου πει " όχι το τρία είναι μεγαλύτερο απο το δέκα και αυτό είναι αληθινό όπως το να μετρέψω αυτό το ξύλο σε φίδι" , γεγονός που ακόμη και αν συνέβαινε εμπρός μου, δεν θα εύρισκε χώρο μέσα μου αυτή η λανθασμένη διαβεβαίωση και δεν θα έθιγε με κανέναν τρόπο την πεποίθησή μου για την ορθότητα της γνώσης μου.

Βεβαίως το θαύμα του θα με έκανε να θαυμάσω, όμως παρ΄όλα αυτά, δεν θα αμφέβαλλα ούτε λεπτό για τη Γνώση μου.
Έτσι κατάλαβα ότι κάθε τι που αγνοούσα και για το οποίο δεν είχα καμιά σίγουρη γνώση, πέρα απο κάθε αμφιβολία προερχόταν απο πηγή αμφίβολη και αβέβαιη και κάθε γνώση που της λείπει αξιοπιστία δεν μπορεί να είναι αντικειμενική Γνώση. 
[...]
.......................................................................................................................................................

Απόσπασμα απο το βιβλίο "Απόδραση απο την Πλάνη" που συμπεριλαμβάνεται μαζί με άλλα τρία βιβλία  , "Το βιβλίο της Μετάνοιας " , " Η αλχημεία της Ευδαιμονίας"  και " Η Κόγχη των Φώτων"  του Abu Hamid Al Ghazali  σ΄ενα τόμο  των εκδόσεων Baraka .

Ο Αμπού Χαμίντ Μουχάμαντ Ιμπν Μουχάμαντ Ατ-τούσι Αλ-Γκαζαλί ή Αλ-Γκαζαλί (1058 - 19 Δεκεμβρίου 1111), γνωστός επίσης με το ελληνοποιημένο όνομα Αλγάζελ, ήταν μουσουλμάνος θεολόγος, νομικός, φιλόσοφος και μυστικιστής περσικής καταγωγής.

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

" Το πέρασμα " Κων/νου Τζαμιώτη






"  Όποιος γνώρισε τον πόνο 
    και τον τερμάτισε , 
    είδε πως,
    στην άλλη όχθη ,    
    βρίσκεται η συμπόνια
    η αλληλεγγύη και η καλοσύνη , 
    κι όχι η εκδίκηση."


Ένα πραγματικό διαμάντι καλά κρυμμένο αλλα και τόσο φανερό , όσο η καρδιά σου αντέχει να βιώσει , βρίσκεται στο παρακάτω απόσπασμα .

" Ξαφνικά δεν είχε καμιά σημασία που το νερό τελικά είχε διαπεράσει το μπουφάν μουσκεύοντας το πουλόβερ του, που τα πόδια του πλατσούριζαν μες τα αχρηστεμένα πια παπούτσια του ή το ότι η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή μετά από τόσο τρέξιμο. Ήταν αντιμέτωπος με κάτι μεγαλύτερο, κάτι που κατά κάποιον τρόπο ξεπερνούσε τις προσδοκίες του απο τον κόσμο.
Μπροστά του ορθωνόταν ένα βουνό απο σωσίβια. Αν έκρινε από τον όγκο και το ύψος της στοίβας, θα πρέπει να ήταν χιλιάδες. Αμέτρητα, πατικωμένα το ένα πάνω στο άλλο σωσίβια, που τα είχαν φορέσει άνθρωποι, άνθρωποι σαν αυτόν. Λες και ήταν υπνωτισμένος πλησίασε και άρχισε να περιεργάζεται την εντυπωσιακή εκείνη κατασκευή με το μνημειώδες μέγεθος. Πόσοι να χρειάστηκε άραγε να περάσουν από εδώ για να μπορέσει να στηθεί κάτι τόσο μεγάλο? Και πού ήταν τώρα όλοι αυτοί? Είχαν καταφέρει άραγε να φτάσουν όλοι ασφαλείς στον προορισμό τους ή κάποιοι χάθηκαν κάπου στη διαδρομή?
Κοίταζε και ξανακοίταζε τον ζοφερό όγκο, τον περιεργαζόταν, άγγιζε τη βάση του, σαν να ήθελε να αφουγκραστεί τις αμέτρητες ιστορίες που έκρυβε. Και ενώ αγωνιζόταν να συνέλθει από την κατάπληξή του και να βάλει τις σκέψεις του σε μια σειρά, μόλις έκανε μερικά βήματα και βρέθηκε από την άλλη πλευρά, ήρθε αντιμέτωπος με μια αποκάλυψη ακόμα μεγαλύτερη.
Εκατοντάδες ξεφούσκωτες λέμβοι, ξύλινες βάρκες, πλοιάρια, ψαροκάικα και μικρά σκάφη αναψυχής κάλυπταν απ΄άκρη σ΄άκρη την ακτή, λες και κάποιος είχε μαζέψει απο τη θάλασσα όλα τα πλεούμενα και τα είχε πετάξει εδώ.
Τώρα πια έτρεμε ολόκληρος και δεν έφταιγε η βροχή ή το κρύο. Ο συγκλονισμός του ήταν απόλυτος. Κάποια ασυγκράτητη δύναμη είχε τρυπώσει μέσα του, ένα φοβερό λεπίδι που χωνόταν όλο και βαθύτερα πετσοκόβοντας ό,τι έβρισκε στο δρόμο του.
 Σχεδόν ένιωθε τη λάμα να χαράζει το στομάχι του, να κάνει κομματάκια τα έντερά του, να τεμαχίζει το ένα ζωτικό όργανο μετά το άλλο. Ο πόνος έμοιαζε τόσο πραγματικός , που δεν άντεξε κι έκανε εμετό.
Άφησε να περάσουν μερικές στιγμές για να συνέλθει πριν αποφασίσει πως έπρεπε να φύγει απο κει. Περπάτησε ανάμεσα στα παρατημένα σκάφη, ώσπου στα μισά περίπου της ακτής βρήκε το ανηφορικό πέρασμα που οδηγούσε στον δρόμο. Τα πρώτα σπίτια του οικισμού απείχαν από εκεί
μόλις διακόσια μέτρα. Διέσχισε την απόσταση με ταχύ βήμα, έφτασε στον ξενώνα , έβγαλε τα βρεγμένα ρούχα , σκουπίστηκε και ντύθηκε όσο πιο ζεστά μπορούσε .
[...]
Βγήκε στον δρόμο και κατευθύνθηκε προς το γυμναστήριο. Επικρατούσε σκοτάδι πια, μα η βροχή είχε σταματήσει, έτσι πολλοί περιφέρονταν γύρω από το φωταγωγημένο κτίριο. Στάθηκε για λίγο και παρατήρησε εκείνο το πολύβουο πλήθος σαν να ήταν η πρώτη φορά που του δινόταν η ευκαιρία να το κάνει. Έπειτα μπήκε μέσα.
Πλησίασε μια από τις γυναίκες που ετοίμαζαν το βραδινό συσσίτιο."Θέλω να βοηθήσω " είπε κοιτώντας τη στα μάτια. " Πείτε μου τι μπορώ να κάνω" ."

[...]

Απο το βιβλίο  " Το πέρασμα " Κων/νος Τζαμιώτης Eκδόσεις Μεταίχμιο 2016



Σχόλιο

  Κορυφαία στιγμή της τραγωδίας , που εκτυλίσσεται με μεγάλη λογοτεχνική μαεστρία απο τον συγγραφέα,  στο πρόσφατο μυθιστόρημά του ,για το προσφυγικό θέμα.
Δύσκολο το εγχείρημα , αμφισβητούμενο απο κάποιους ως προς την επικαιρότητά του και κατ επέκταση  τη σκοπιμότητα του .
 " Η καυτή πατάτα" της εποχής  έχει χαρακτηριστεί απο πολλούς κι όχι άδικα .
Μα,  μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας σε τέτοιου είδους ακροβασίες . Κανένα του βιβλίο δεν είναι εύκολο άλλωστε ,  επιφανειακό , ρηχό ή ανώδυνο.  Αντιθέτως,  πάντα σε βάζει να κολυμπήσεις σε βαθιά νερά κι αν είσαι τυχερός κι αρκετά διορατικός όλο και   κάποιο  κρυμμένο θησαυρό θα ανακαλύψεις . Όσοι τον διαβάζουν το γνωρίζουν.

  Σεβόμενος τον αναγνώστη ίσως , που έχει βομβαρδιστεί απο εικόνες φρίκης και υπερβολικά συναισθήματα τον τελευταίο καιρό σχετικά με το ζήτημα , ο συγγραφέας επιλέγει να  ξετυλίξει την ιστορία αρκετά αποστασιοποιημένα και  χωρίς έντονες συναισθηματικές εξάρσεις.
  Μέσα απο ένα πολυφωνικό χορό χαρακτήρων και διαλόγων  που παραπέμπει σε αρχαία τραγωδία, φωτίζονται πολλές πλευρές και απόψεις του ζητήματος , ενώ  ο κεντρικός ήρωας παραμένει αφανής , περιμένοντας  να τον ανακαλύψει ο αναγνώστης .
 Θα μπορούσε να είναι και παιχνίδι, αν δεν ήταν τόσο τραγικό το θέμα , ένα παζλ  ίσως ή ένας γρίφος με τίτλο , βρες τον ήρωά σου , ποιός  σου ταιριάζει ή με ποιόν ταυτίζεσαι .
Θα μπορούσε επίσης να είναι  ένα κινηματογραφικό σενάριο,  μια και οι χρόνοι του είναι κινηματογραφικοί ,  με γεγονότα που τρέχουν  και τις εικόνες να ακολουθούν , λαχανιάζεις λίγο η αλήθεια είναι.
Γενικώς το βιβλίο τρέχει , τόσο που δεν προλαβαίνεις να δεις βαθιά , ούτε μέσα στους ήρωες αλλά ούτε και μέσα σου , δεν προλαβαίνεις  να βιώσεις κανένα συναίσθημα σε βάθος , όλα γίνονται γρήγορα , όπως ακριβώς συμβαίνει σε έκτακτες καταστάσεις. Το βιβλίο σε βάζει να  στέκεσαι στη θέση του παρατηρητή , σαν σε σινεμά και παρακολουθείς τα δρώμενα που σε καθηλώνουν. Δεν είναι όμως ταινία , ούτε φανταστική η ιστορία , αν και είναι μυθιστόρημα , είναι ολοσδιόλου αληθινή κι αυτή η τραγική αλήθεια  είναι που σε καθηλώνει.
Κι όπως όλες οι  τραγωδίες , έτσι κι αυτή έχει τη λύτρωσή της , την κορυφαία της στιγμή , που   εύκολα μπορεί να  προσπεράσεις , λόγω κεκτημένης ταχύτητας ,όπως συνέβη  σε μένα .  Την ανακάλυψα σε δεύτερη ανάγνωση .  Αν δε , αντέξεις και μείνεις για  λίγο  να γευτείς το βίωμα  , τότε θα σε ανταμείψει σε συναίσθημα  που σε όλο το βιβλίο βρίσκεται σε οικονομία.
Ίσως σε κάνει να σκεφτείς και να συνειδητοποιήσεις ,   ότι κάπως έτσι , αν όχι έτσι ακριβώς , γεννιέται το αίσθημα της αλληλεγγύης . Ετσι αλλάζουν οι άνθρωποι , με πόνο αβάσταχτο, που μοιάζει με πόνο γέννας ,  σπάει το περίβλημα του ισχυρού "εγώ" κι  ο πόνος ενώνεται με τον πόνο των άλλων , σε ξεπερνάει, "ξεπερνάει τις προσδοκίες σου για τον κόσμο" όπως λέει ο συγγραφέας , είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο αυτό που βιώνεις ,απ΄αυτό που πίστευες ότι υπάρχει , είναι  ιερή η στιγμή , μεγαλειώδης.

 Είναι η  στιγμή της αναμέτρησης με τον θάνατο , που την κάνει ιερή και μεγαλειώδη .
Τον κοιτάς ίσια στα μάτια κι αναμετριέσαι μαζί του και ή θα λυγίσεις ή απλώς θα τον ξεπεράσεις , ο ήρωας εδώ απλώς τον ξερνάει.
Ακροβατείς μεταξύ θανάτου και ζωής . Τον τερματίζεις και περνάς απέναντι.
 Βιώνεις τον μέγιστο πόνο και τον φόβο που μπορείς να νιώσεις., "σαν κοφτερή λεπίδα σου σκίζει τα σωθικά "όπως λέει χαρακτηριστικά ο ήρωας.
 Αυτόν  τον φόβο και τον πόνο που μόνο οι γυναίκες που έχουν γεννήσει φυσιολογικά  γνωρίζουν  . Κι εδώ έχουμε έναν άντρα που βιώνει αυτή τη " γέννα " και μια περιγραφή αυτού του βιώματος,  που όμοιά της  δεν έχω συναντήσει σε κανένα βιβλίο . Κι αυτό το είναι ένα στοιχείο που κάνει τη στιγμή και το βιβλίο πολύ ιδιαίτερο.
Είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι και ο θάνατος δεν είναι τίποτα άλλο , παρά απλώς  ένα πέρασμα .
Και τότε ο πόνος απλώνεται , μαλακώνει και γίνεται συμπόνια και το μόνο που σκέφτεσαι να κάνεις είναι πως θα βοηθήσεις ώστε όλων ο πόνος να γίνει πιο μαλακός, πιο λίγος.

 Αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισα να γράψω λίγα λόγια γι αυτό , εδώ σ΄αυτό το μπλόγκ της "ουσίας" που πραγματεύεται εσωτερικές διεργασίες και καταστάσεις της ψυχής . Γιατι κι αυτή είναι μια εσωτερική διεργασία , μια μοναδική στιγμή γέννησης ψυχής.

Να τι κάνει ένα βιβλίο ξεχωριστό , μια σκηνή , μια εικόνα,  μια φράση , που γίνεται βίωμα , το ζεις μαζί με τον ήρωα του βιβλίου και σε  ακολουθεί για πολύ καιρό. Ίσως να μην το ξεχάσεις και ποτέ.

Αυτή είναι η ουσία στη δική μου αντίληψη , αυτό είναι " Το πέρασμα"  .
Το τελικό πέρασμα. Μετά απ΄αυτό μεταμορφώνεσαι , ξαναγεννιέσαι , αλλάζεις , βλέπεις με άλλα μάτια τον κόσμο , όπως και ο ήρωας του βιβλίου , ο Αλέξανδρος που πριν απ αυτό το βίωμα ήταν αδιάφορος για όσα τραγικά συνέβαιναν γύρω του, δεν τον αφορούσαν προσωπικά , έτσι νόμιζε  και μετά αποφασίζει ότι θέλει να κάνει κάτι γι αυτό , λέγοντας ...
           " θέλω να βοηθήσω"  ," πείτε μου τι μπορώ να κάνω".