Translate

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

" Η ιστορία με την αλατένια κούκλα "

Μιά μέρα ρώτησε τον Νασρεντίν ένας μαθητής του :

"Πές μου δάσκαλε , πως θα μπορούσες να περιγράψεις τη δουλειά ενός αναζητητή της αλήθειας ?".

Ο Νασρεντίν κοίταξε για λίγο σιωπηλός τον μαθητή του, ύστερα χαμογέλασε πονηρά και του είπε :

"Σαν την ιστορία της κούκλας απο αλάτι."

"Δηλαδή ?" ρώτησε ο μαθητής απογοητευμένος νομίζοντας ότι ο δάσκαλος τον κοροιδεύει .

"Άκου την ιστορία λοιπόν " είπε ο Νασρεντίν.

"Όχι όμως με τα αυτιά σου αλλά με την καρδιά σου " συμπλήρωσε.

" Μιά κούκλα φτιαγμένη απο αλάτι ψάχνοντας να βρει την αλήθεια για το τι τέλος πάντων ήταν , ταξίδεψε χιλιάδες μίλια στεριάς, μέχρι που έφτασε και σταμάτησε στην άκρη της θάλασσας.

Έμεινε ακίνητη κοιτάζοντας μαγεμένη, εκείνη την υγρή κινούμενη μάζα, που δεν έμοιαζε με τίποτα απ΄όλα όσα είχε δει ως τότε και δεν ήξερε το όνομά της..."

"Τι είσαι εσύ?" ρώτησε η κούκλα απο αλάτι τη θάλασσα...

"Έλα μέσα και δες μόνη σου", απάντησε η θάλασσα μ΄ένα χαμόγελο καλοσύνης κι αγάπης.

Έτσι η κούκλα απο αλάτι προχώρησε, τσαλαβουτώντας στα νερά, προς τα μέσα...

Όσο πιο βαθιά πήγαινε ...τόσο περισσότερο διαλυόταν...μέχρι που έμεινε ένα μικρό κομματάκι από αυτή .
Πρίν διαλυθεί και το τελευταίο αυτό κομάτι της και γίνει ένα με τη θάλασσα , η κούκλα απο αλάτι πρόλαβε και φώναξε με θαυμασμό , μεθυσμένη απο μια αλλόκοτη και πρωτόγνωρη χαρά."
"Τώρα ξέρω τι είμαι εγώ!"




Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

" Θάνατος, Α-θάνατος "






- Και τι είναι ο θάνατος ρώτησαν μια ψυχή...
- Θάνατος ?  μήπως θέλεις να πεις..α-θάνατος? αντιρώτησε εκείνη..
- Εδώ που είμαι μόνο σ΄αυτό μπορώ να σου απαντήσω...
Πηγαίνω κι έρχομαι εκατομμύρια χρόνια, αυτό που λένε θάνατο εγώ πουθενά δεν το συνάντησα...
όσο κι αν έψαξα, όσους κι αν ρώτησα κανείς δεν ήξερε να μου απαντήσει, ήταν βλέπεις όλοι ζωντανοί.
Όλοι όσοι με έβλεπαν
Όλοι όσοι με άκουγαν
Όλοι όσοι με ένιωθαν
Όλοι όσοι με άγγιζαν, ζωντάνευαν,  μου είπαν και ξεχνούσαν να μου πουν τι είναι ο θάνατος.
Και πριν τους ρώτησα, πριν έρθω εγώ πως ήταν...?
Μήπως αυτό εννοούν οι άνθρωποι θάνατο?
Ναι,  απάντησαν κάποιοι που αμιδρά άρχισαν να θυμούνται...

- Είμασταν άδειοι , χωρίς ψυχή, χωρίς εσένα που τώρα βλέπουμε, σάρκινα δοχεία πεταμένα στης λήθης το πηγάδι, εκεί που όλα χάνονται και τίποτα δεν υπάρχει...
- Κι αν δεν υπήρχε τίποτα πως τώρα υπάρχει η μνήμη τους? ρώτησε η ψυχή...
- Να υπήρχε μόνο μια μικρή κουκκίδα φωτός στην κορυφή του πηγαδιού
που κάποιες φορές μας φώτιζε κι έφερνε μια πνοή,  ίσα με μιά ανάσα.
Αυτές τις ανάσες θυμάμαι που με ζωντάνευαν , μ ΄έκαναν να βλέπω το σκοτάδι, που υπήρχε γύρω μου , είπε ο άνθρωπος.
Σκαρφάλωσα πάνω σε μια τέτοια αχτίδα , πιάστηκα γερά , την ρούφηξα μέσα μου ,και μετά εμφανίστηκες εσύ, είσαι εδώ και μιλάμε . Θάνατος τελικά δεν υπάρχει, ούτε και υπήρχε, για μένα , συμπλήρωσε.
- Κοίτα όμως πόσοι  ακόμα κοίτονται ακίνητοι σαν νεκροί τριγύρω ,  δεν μπορώ να τους αγγίξω, δεν με ζητούν , δεν με βλέπουν , δεν με ακούν, δεν με νιώθουν, είπε η ψυχή.
- Κι αν καταφέρεις να τους ρωτήσεις απλώς θα τους ξυπνήσεις απο το λήθαργο και τα ίδια θα σου πουν, όσα κι εγώ σου είπα . Όπως ξύπνησες εμένα, έτσι θα ξυπνήσουν κι εκείνοι κι όποιος ξυπνάει γνωρίζει , ότι ποτέ στα αλήθεια δεν κοιμόταν , στα αλήθεια ποτέ δεν ήταν νεκρός.
Προσπάθησα κι εγώ να επικοινωνήσω, μαζί τους μετά που ήρθες ,  να τους μιλήσω για μένα και για σένα , να τους σκουντήσω, να τους ταρακουνήσω , να τους ξυπνήσω , να τους μεταφέρω την πνοή σου. Με κάποιους τα κατάφερα, είχαν κι αυτοί την ίδια εμπειρία μαζί σου και την μοιραστήκαμε με χαρά μεγάλη.
 Με άλλους όμως ήταν αδύνατον, ήταν μάταιο ότι κι αν έκανα, ότι κι αν τους είπα δεν ήταν ικανό να ανατρέψει τα δικά τους δεδομένα,   με κανένα τρόπο δεν μπόρεσα να τους μεταφέρω το βίωμα που είχα, έτσι κανείς τους δεν με πίστεψε και ποτέ δεν κατάφεραν να με δουν στα αλήθεια,  έτσι όπως εσύ με βλέπεις.
Εκείνοι νόμιζαν πως είμαι κι εγώ νεκρός, άλλα τους έλεγα και άλλα καταλάβαιναν. Για κείνους βλέπεις υπήρχε μόνο ο θάνατος.
Εκείνοι ίσως γνωρίζουν να σου πουν, αλλά δεν θα σου πουν ποτέ, γιατί στα αλήθεια μόνο ένας ζωντανός, μόνο ένας αναστημένος άνθρωπος , μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά ,του θανάτου και της αθανάτου.
Ένας νεκρός είναι νεκρός και γι αυτόν τα πάντα είναι θάνατος. όλα καταλήγουν εκεί.
Γι αυτόν αυτή είναι η ζωή του, έτσι λοιπόν θα σου πει πως ξέρει, θα σου πει πως ξέρει τον θάνατο, αλλά θα στον περιγράψει σαν ζωή...






Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

"Γυναίκα όπως ψυχή "


Γυναίκα είναι...

η γη
και η θάλασσα

η ένωση
η ευημερία
και η ευδαιμονία

η επανάσταση
και η ανάσταση

η ανάταση
η αξιοπρέπεια
και η δικαιοσύνη

η εντιμότητα
η ανδρεία
και η γενναιότητα

η ομορφιά
η καλαισθησία
και η τέχνη

η φύση
η ζωή
και η αγκαλιά

η λατρεία
η συγχώρεση
και η μετάνοια

η προσμονή
και η υπομονή

η εγκράτεια
και η μέση οδός

η ανάβαση
και η ανέλιξη

η εξέλιξη
και η δυνατότητα

η ειρήνη
η συμφιλίωση
η δημιουργία
και η ελευθερία

Γυναίκα είναι
η διαδρομή
και η επιστροφή
στην πηγή σου
στην  ουσία σου

Γυναίκα είναι
 η ψυχή
που σε λυτρώνει
γιατί σε ενώνει
με το όλον

Γυναίκα είναι
η θηλυκή  αρχή της δημιουργίας

Γυναίκα είναι
η αγάπη
η ουσία
η πηγή

Γυναίκα είναι
η  ψυχή σου...


( έργο του Ν.Γύζη η προσωποοίηση της ψυχής )


Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

"Η Εύα και το φίδι "









Το φίδι πλησίασε την Εύα, αργόσυρτα και γλυκά σφυρίζοντας.
Την κοίταξε με τα γυαλιστερά του μάτια, βλέμμα λάγνο, γεμάτο πόθο, καθήλωσαν την αθωότητα της.
Η γλώσσα του διχαλωτή, μπέρδευε το μυαλό της. Ο διχασμός του δύο, γυάλινα μάτια ,άδεια, σαν καθρέφτες. Την έβλεπε ανάποδα, μέσα από τον καθρέφτη των ματιών του κι εκείνη μαγνητιζόταν. Την καθήλωνε αυτό το βλέμμα , δεν μπορούσε να κάνει ούτε μπρος ούτε πίσω,  έμενε εκεί να κοιτάζει . Ψάχνοντας να βρεί κάτι γνώριμο το κοίταζε όλο και πιο βαθιά στα μάτια.
Όλα τα πλάσματα είναι ίδια της είχαν πει, παιδιά της ίδιας δημιουργίας, του ίδιου θεού, με ανάσα ζουν όλα, με την ίδια πνοή.
Το φίδι παρέμενε εκεί σταθερά,  απέναντί της.
" Σε γνωρίζω, της είπε, βλέπω κάτι που εσύ δεν βλέπεις, αναγνωρίζω σε σένα μια σπάνια ομορφιά . Αναρωτιέμαι πόσο όμορφη θα είσαι  αν γυρίσεις ανάποδα, πόσο θελκτική και όμορφη θα φαινόταν η πηγή σου κι εγώ διψάω πολύ , σέρνομαι στα πόδια σου, υποτάσσομαι στην ομορφιά σου, σε ικετεύω να μου δώσεις έστω και μια σταγόνα σου. Σ’ ανακηρύττω βασίλισσα μου, η ομορφιά και το μεγαλείο σου με θάμπωσε και με μάγεψε . "
Όσα εκείνη ονειρευόταν να ακούσει απο κάποιον τώρα ήταν αλήθεια . Κάποιος έβλεπε μέσα της τους πιο κρυφούς της πόθους , άκουγε τις σκέψεις της και της έλεγε ότι πάντα ήθελε να ακούσει.
Κάθε σκέψη του, κάθε φράση του, χτυπούσε το κέντρο της, άρχισε να νιώθει αστάθεια, 
υπνωτισμός. Ζαλίστηκε, τα λόγια του την μπέρδευαν , έμοιαζαν αληθινά και παρ’ όλο που κάτι μέσα έλεγε ότι δεν είναι έτσι, ήταν αδύνατον να μετακινηθεί. 
"Δεν έχεις άλλο δρόμο της είπε, εδώ είναι το βασίλειό μου , δεν θα σ’αφήσω να φύγεις, μόνο μαζί μου θα είσαι ευτυχισμένη. Μετά από μένα δεν υπάρχει τίποτα. Εγώ είμαι όλα για σένα , κανείς δεν θα μπορέσει να σε πάρει απο μένα , μου ανήκεις . Δοκίμασες το δηλητήριό μου και μ’αυτό μπήκες στον κόσμο μου. Το δηλητήριο του πόθου , της λαγνείας , της ηδονής . Δεν έχεις άλλο δρόμο." Αντηχούσαν τα λόγια του στ’ αυτιά της. Ο διχασμός του φιδιού, τα γυάλινα μάτια, η διχαλωτή γλώσσα.
Υπνωτισμός . 
Άγνωστος κόσμος, μαύρος, κατάμαυρος, κατράμι. Άγνωστα όλα μα συνάμα δελεαστικά. Το δηλητήριο απειλητικό, η μυρωδιά του θανάτου, η επιστροφή , κλωθογύριζαν στο μυαλό της. Σύγχυση, μπέρδεμα, αναταραχή, κενό στο στομάχι . Το κέντρο της συνέχιζε να πάλλεται.
Κενό, χάος, άδειασμα. 
Υπνωτισμός. 
Η πόρτα είχε παραβιαστεί, ο διαρρήκτης εισχώρησε, κατακτώντας μια θέση μέσα της. Εκείνος οδηγούσε, την καθοδηγούσε.
"Θα κάνεις ότι λέω εγώ, τον άκουγε μέσα στο βαθύ της ύπνο να λέει. Εγώ είμαι η δύναμή σου. Εγώ είμαι ο κυρίαρχός σου, σε κυβερνώ τώρα και συ δεν μπορείς ν’αντισταθείς. Γεύομαι τους καρπούς σου, πίνω απ' την πηγή σου, παίρνω ζωή, ποτέ δεν θα σ’αφήσω να φύγεις. Είσαι δική μου, μόνο δική μου."
Όχι, ήθελε να φωνάξει, όχι, όχι. Κι όμως φωνή δεν βγήκε κι ενώ σκεφτόταν το όχι, έπραττε στο ναί.
Υπνωτισμός, γυάλινα γαλάζια μάτια, διχαλωτή γλώσσα. Αντικατροπισμός του εαυτού της. Λόγια χωρίς ουσία, χωρίς νόημα , μισές αλήθειες , αντεστραμμένες αλήθειες. Ψευδής έρωτας ,σκέψεις μπερδεμένες, ανάκατες, βαριά η ανάσα. 
Ο παράδεισος είχε αρχίσει να ξεθωριάζει. Δεν θυμόταν πια. Άλλα σκεφτόταν, άλλα ένιωθε, άλλα έκανε. 
Αδυναμία, ατονία, βαριά τα πόδια, καμιά αντίσταση.
Ψευδής έρωτας , ψευδαισθήσεις , αντανακλάσεις ενός αληθινού κόσμου μέσα απο γυάλινο πρίσμα. 
Αντεστραμμένη πραγματικότητα , διαστρεβλωμένη .Ο παράδεισος έσβησε. 
Υπνωτισμός.

http://gnostikoitrelloi.blogspot.gr/2010/11/blog-post.html