Translate

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

"Κι επι γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία"


" Άγγελοι επι της γης ήρθαν για να προαναγγείλουν το επι γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία "



Αυτά τα Χριστούγεννα είναι πολύ διαφορετικά...
Πολλές οι ελλείψεις μας , μεγάλη η θλίψη που κυριαρχεί γύρω μας και πόλεμος προ των πυλών...
Όμως το φως αυτών των ημερών είναι τόσο δυνατό και λαμπερό που δεν μπορεί να μείνει απαρατήρητο και είναι αδύνατον να μας αφήσει ασυγκίνητους...
Δεν γίνεται λέει το σύμπαν να κυριαρχεί ακόμα το σκοτάδι στις καρδιές των ανθρώπων και στέλνει φως, πολύ φως...λαμπερό και ιδιαίτερο...

Άνθρωποι συγκινηθείτε {συν-κινηθείτε ), ζεσταθείτε ,ξεπαγώστε, ξεμουδιάστε, ανοίξτε τις καρδιές σας , δώστε χώρο στην ψυχή σας να λάμψει και να υπάρξει...
Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό απο το να υπάρχεις...
Και για να υπάρχεις , αν υπάρχεις, είναι θέμα φωτός...
Ειναι θέμα της ψυχής σου το πόσο φως μπορεί να δεχτεί ...
Πόσο θέλει να υπάρχει στο χρόνο...

Αυτά τα Χριστούγεννα είναι πολύ διαφορετικά...
Ειναι τα πρώτα φωτεινά Χριστούγεννα μετά απο χιλιάδες χρόνια ....
Το φως επιστρέφει στη γη και κάνει πολύ έντονη την παρουσία του...

Αυτά τα Χριστούγεννα θρέψου με φως....γίνε φως ...γίνε το φως του κόσμου...
Και είναι θέμα δικό μας αν θα  επιτρέψουμε να εισέλθει , να μας γεμίσει και να μας αλλάξει...να μας φωτίσει...
Είναι θέμα δικό μας ποιον και τι θέλουμε να υπηρετούμε ...
Είναι θέμα δικό μας αν θέλουμε να είμαστε φωτεινές υπάρξεις ή σκοτεινές..


Ο Χριστός γεννήθηκε πριν δυο χιλιάδες χρόνια...φέροντας το φως της αγάπης στη γη...
έδειξε την αγάπη...την δίδαξε και την έκανε πράξη...
Σήμερα χιλιάδες Χρηστοί του φωτός μπορεί να υπάρχουν ανάμεσά μας ακολουθώντας το δικό του δρόμο...
και κείνος ήταν πρόσφυγας , ξυπόλητος, χωρίς υλικά αγαθά...όπως εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα και πάντα...
Κι όμως δεν του έλειψε τίποτα...είχε τα πάντα...γιατί είχε το φως...ήταν και είναι τα πάντα... γιατί ήταν και είναι το φως...
" Εγω είμαι η οδός της αλήθειας και της αγάπης ", είχε πει...
Σας δίνω το μπούσουλα και  το χάρτη , σας δειχνω τον δρόμο που οδηγεί στην ελευθερία, εννοούσε...

Ένας Χριστός γεννιέται στη γη κάθε φορά που μια ψυχή φωτίζεται...
κάθε φορά που μια καρδιά ανοίγει....
κάθε στιγμή που η αγάπη γίνεται το πιο σημαντικό , απο κάθε τι άλλο...
Αυτό το φως σου φέρνει αγάπη...την αγάπη που είσαι...την αγάπη που θα ήθελες να είσαι...την αγάπη που μπορείς να είσαι...

Αυτά τα Χριστούγεννα είναι πολύ διαφορετικά...
Είναι τα Χριστούγεννα της αγάπης, της αλληλεγγύης , της προσφοράς...των προσφύγων ...
που μας δίνουν την ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά σ΄αυτό που λέγεται άνθρωπος...
σ΄αυτό που μπορεί να είναι ο άνθρωπος...

Να γίνει Ανθρωπος με Α κεφάλαιο...
Να γίνει Χρηστός....
Αυτό ήταν ο Χριστός ...Ανθρωπος με Α κεφάλαιο...τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο...







Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015

"Η εντολή της αγάπης και το μίσος του κόσμου "

Κατά Ιωάννη ευαγγέλιο
κεφ.15  

                                                        Η εντολή της αγάπης 

9 καθὼς ἠγάπησέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ ἠγάπησα ὑμᾶς· μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ ἐμῇ. 
10 ἐὰν τὰς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθὼς ἐγὼ τὰς ἐντολὰς τοῦ πατρός μου τετήρηκα καὶ μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ. 
11 Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐν ὑμῖν μείνῃ καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν πληρωθῇ. 
12 αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς. 
13 μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ. 
14 ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐὰν ποιῆτε ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν. 
15 οὐκέτι ὑμᾶς λέγω δούλους, ὅτι ὁ δοῦλος οὐκ οἶδε τί ποιεῖ αὐτοῦ ὁ κύριος· ὑμᾶς δὲ εἴρηκα φίλους, ὅτι πάντα ἃ ἤκουσα παρὰ τοῦ πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν. 
16 οὐχ ὑμεῖς με ἐξελέξασθε, ἀλλ' ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς, καὶ ἔθηκα ὑμᾶς ἵνα ὑμεῖς ὑπάγητε καὶ καρπὸν φέρητε, καὶ ὁ καρπὸς ὑμῶν μένῃ, ἵνα ὅ,τι ἂν αἰτήσητε τὸν πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου, δῷ ὑμῖν. 
17 Ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. 
9 Καθώς με αγάπησε ο Πατέρας κι εγώ εσάς αγάπησα. μείνετε μέσα στην αγάπη τη δική μου. 
10 Αν τις εντολές μου τηρήσετε, θα μείνετε μέσα στην αγάπη μου, καθώς εγώ έχω τηρήσει τις εντολές του Πατέρα μου και μένω μέσα στην αγάπη του. 
11 Αυτά σας τα έχω μιλήσει, για να είναι η χαρά η δική μου μέσα σας και η χαρά σας να ολοκληρωθεί. 
12 Αυτή είναι η εντολή η δική μου: να αγαπάτε ο ένας τον άλλο καθώς αγάπησα εσάς. 
13 Μεγαλύτερη αγάπη από αυτήν κανείς δεν έχει, να θυσιάσει κάποιος την ψυχή του για τους φίλους του. 
14 Εσείς φίλοι μου είστε, αν κάνετε όσα εγώ σας δίνω εντολή. 
15 Δε σας λέω πια δούλους, γιατί ο δούλος δεν ξέρει τι κάνει ο κύριός του. Εσάς όμως σας έχω πει φίλους, γιατί όλα όσα άκουσα από τον Πατέρα μου σας γνώρισα. 
16 Δε με εξελέξατε εσείς, αλλά εγώ σας εξέλεξα και σας έθεσα, για να πάτε εσείς και να φέρετε καρπό και ο καρπός σας να μένει, ώστε ό,τι ζητήσετε από τον Πατέρα στο όνομά μου να σας το δώσει. 
17 Αυτά σας δίνω εντολή: να αγαπάτε ο ένας τον άλλο». 
Το μίσος του κόσμου
18 Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. 
19 εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ' ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. 
20 μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν· οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν, καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν. 
21 ἀλλὰ ταῦτα πάντα ποιήσουσιν ὑμῖν διὰ τὸ ὄνομά μου, ὅτι οὐκ οἴδασι τὸν πέμψαντά με. 
22 εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δὲ πρόφασιν οὐκ ἔχουσι περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν. 
23 ὁ ἐμὲ μισῶν καὶ τὸν πατέρα μου μισεῖ. 
24 εἰ τὰ ἔργα μὴ ἐποίησα ἐν αὐτοῖς ἃ οὐδεὶς ἄλλος πεποίηκεν, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δὲ καὶ ἑωράκασι καὶ μεμισήκασι καὶ ἐμὲ καὶ τὸν πατέρα μου. 
25 ἀλλ' ἵνα πληρωθῇ ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος ἐν τῷ νόμῳ αὐτῶν, ὅτι ἐμίσησάν με δωρεάν. 
26 ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ· 
27 καὶ ὑμεῖς δὲ μαρτυρεῖτε, ὅτι ἀπ' ἀρχῆς μετ' ἐμοῦ ἐστε. 
18 «Αν ο κόσμος σάς μισεί, ας γνωρίζετε ότι εμένα πρώτα από εσάς έχει μισήσει. 
19 Αν ήσασταν από τον κόσμο, ο κόσμος θα αγαπούσε το δικό του. Επειδή όμως δεν είστε από τον κόσμο, αλλά εγώ σας εξέλεξα από τον κόσμο, γι’ αυτό σας μισεί ο κόσμος. 
20 Να θυμάστε το λόγο που εγώ σας είπα: “Δεν υπάρχει δούλος μεγαλύτερος από τον κύριό του”. Αν εμένα καταδίωξαν, κι εσάς θα καταδιώξουν. Αν το λόγο μου τήρησαν, και το δικό σας θα τηρήσουν. 
21 Αλλά αυτά όλα θα τα κάνουν σ’ εσάς εξαιτίας του ονόματός μου, γιατί δεν ξέρουν εκείνον που με έστειλε. 
22 Αν δεν είχα έρθει και δεν τους είχα μιλήσει, δε θα είχαν αμαρτία. Τώρα, όμως, πρόφαση δεν έχουν για την αμαρτία τους. 
23 Όποιος εμένα μισεί και τον Πατέρα μου μισεί. 
24 Αν δεν έκανα μεταξύ τους τα έργα που κανείς άλλος δεν έκανε, αμαρτία δε θα είχαν. Τώρα όμως και τα έχουν δει και έχουν μισήσει και εμένα και τον Πατέρα μου. 
25 Αλλά αυτό συνέβηκε, για να εκπληρωθεί ο λόγος που είναι γραμμένος στο νόμο τους: Με μίσησαν χωρίς λόγο. 
26 Όταν έρθει ο Παράκλητος τον οποίο εγώ θα στείλω σ’ εσάς από τον Πατέρα, το Πνεύμα της αλήθειας το οποίο από τον Πατέρα εκπορεύεται, Εκείνος θα μαρτυρήσει για μένα. 
27 Και εσείς επίσης μαρτυρείτε, γιατί από την αρχή είστε μαζί μου. 

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

" Ανθρώπινη ζωή και Φαντασία "



Η ανθρώπινη Ζωή
Η ζωή είναι πραγματικά επώδυνη, και τώρα είναι που θα αρχίσει το υβρεολόγιο μου που θα εκνευρίσει πολύ κόσμο.
Η ανθρώπινη ζωή είναι απάνθρωπη. Η ζωή και οι άνθρωποι έχουν φτάσει στο σημείο που έγιναν αξιοθρήνητοι. Αξιοθρήνητοι, πραγματικά θλιβεροί, και ο Pete, τουλάχιστον, κουνάει το κεφάλι του λέγοντας «Ναι», επειδή καταλαβαίνει. Είναι καινούριος, μόλις πέρασε το κατώφλι, και συνειδητοποιεί ότι υπάρχει όλη αυτή η συζήτηση – «Ω, πρέπει να αγαπάμε τη ζωή. Πρέπει να αγαπάμε τους άλλους ανθρώπους». Χέστε τα όλα αυτά. Εννοώ, πραγματικά χέστε τα, επειδή αυτό που βλέπω συνεχώς είναι ανθρώπους να προσπαθούν όλο και πιο σκληρά και όλο και πιο απελπισμένα να κάνουν την μικρή εγωιστική ζωή λίγο καλύτερη. Και ξέρετε ότι αυτό δεν λειτουργεί.
Έχετε πάει πέρα από το σημείο που λέγατε «Θα καθαρίσω μόνο το μικρό κουτί μέσα στο οποίο ζω. Θα προσπαθήσω να το συγυρίσω. Θα κάνω τον εαυτό μου πιο ευτυχισμένο. Θα συνεχίσω να κάνω μαθήματα ευτυχίας και να παίρνω χάπια ευτυχίας». Δεν λειτουργεί. Φτάνει ένα σημείο όπου συνειδητοποιείτε ότι η ζωή είναι αξιοθρήνητη.
Η ζωή θα έπρεπε να είναι μια εμπειρία, αλλά έχει ξεφύγει προ πολλού, η ζωή των ανθρώπων αυτού του πλανήτη. Η ζωή μπορεί να είναι μια υπέροχα όμορφη εμπειρία, όμως έχει ξεφύγει σ’ αυτόν τον πλανήτη. Οι άνθρωποι υποφέρουν. Οι άνθρωποι τρελαίνονται και αυτό θα συνεχιστεί. Εννοώ ότι τα επόμενα χρόνια θα βλέπετε όλο και περισσότερα. Τρελαίνονται, επειδή η ζωή έχει γίνει απάνθρωπη. Φανταστείτε αυτό.
Πηγαίνετε στον ζωολογικό κήπο και σκέφτεστε «Θα είναι μια μεγάλη εμπειρία που πάω στο ζωολογικό κήπο, και θα δω τόσα διαφορετικά ζώα. Θα αγοράσω μερικά λούτρινα ζωάκια για το σπίτι και θα φάω φαγητό του ζωολογικού κήπου και μαλλί της γριάς και ποπκόρν και κόκα κόλα».
Είναι μια χαρούμενη μέρα. Πηγαίνετε στον ζωολογικό κήπο και αρχίζετε να τριγυρίζετε. Πηγαίνετε στο σπίτι της μαϊμούς και στο κλουβί του λιονταριού και βλέπετε τους ελέφαντες. Παγιδεύεστε τόσο πολύ σ’ αυτό που ξεχνάτε ότι είστε στο ζωολογικό κήπο. Ξεχνάτε ότι έχετε έρθει εδώ για να συλλέξετε μια εμπειρία, για μια επίσκεψη. Και πολύ σύντομα ο εξωτερικός κόσμος, η πραγματικότητα, η αληθινή πραγματικότητα ξεθωριάζει. Ξεχνάτε.
Τώρα είστε παγιδευμένοι στον ζωολογικό κήπο και πολύ σύντομα βρίσκεστε σε κάποιο από τα κλουβιά. Και πολύ σύντομα κολλάτε. Παγιδεύεστε. Πολύ σύντομα βρίσκεστε μέσα στο κλουβί και παρατηρείτε τους ανθρώπους που έρχονται και σας περιγελούν, σας κοιτάζουν, και πολύ σύντομα αρχίζετε να τους γρυλίζετε.
Είστε τόσο παγιδευμένοι στο κλουβί σας στο ζωολογικό κήπο, και αυτό που κάνετε είναι να προσπαθείτε να καθαρίσετε το κλουβί και να προσεύχεστε για καλύτερο φαγητό. Προσεύχεστε για λίγο περισσότερη ζέστη για τις κρύες νύχτες. Προσεύχεστε για λίγη περισσότερη συντροφικότητα από τους άλλους που είναι παγιδευμένοι μαζί σας στο κλουβί.
Ξεχνάτε ότι δεν είναι η πραγματικότητα. Ξεχνάτε ότι όλο αυτό δεν είναι αληθινό. Και επιμένετε σ’ αυτό. Το δουλεύετε. Προσπαθείτε να γίνετε ένα καλύτερο φυλακισμένο ζώο του ζωολογικού κήπου. Προσπαθείτε να γίνετε λίγο πιο έξυπνοι από κάποια από τα άλλα ζώα. Προσπαθείτε να σταματήσετε να γερνάτε μέσα στον ζωολογικό κήπο. Προσπαθείτε να γίνετε μια πολύ όμορφη μαϊμού του ζωολογικού κήπου. Ξεχνάτε ότι δεν ανήκετε εκεί. Και το χειρότερο είναι ότι και όλοι οι υπόλοιποι τριγύρω έχουν επίσης ξεχάσει.
Είναι αρρωστημένο. Είναι πραγματικά ψυχωτικό. Η πραγματική ψύχωση δεν είναι οι άνθρωποι που προσπαθούν να ανεξαρτητοποιηθούν, όχι εσείς, όχι αυτοί που λέτε «Δεν είναι σωστό». Αυτοί που είναι ψυχωτικοί είναι αυτοί που προσπαθούν να κάνουν το κλουβί τους στον ζωολογικό κήπο λιγάκι καλύτερο, και δεν είστε εσείς.
Βρίσκεστε λοιπόν σ’ αυτό το δίλλημα φίλοι μου, και το δίλλημα αφορά το κόλλημα, σε ένα είδος μεσοδιαστήματος. Η ζωή με τον παλιό τρόπο, που είναι ψυχωτική. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας απάνθρωπος κόσμος. Απλά λιμάρουμε τις γωνίες παριστάνοντας ότι είμαστε όλοι ευτυχισμένοι, παριστάνοντας ότι η ζωή θα γίνει καλύτερη αύριο – χάλια. Δεν λειτουργεί και το ξέρετε. Βρίσκεστε σ’ αυτό το σημείο.
Βρίσκεστε στο σημείο που – δεν είναι καν ένα κακό σημείο – μιας σχεδόν κατάρρευσης. «Και μετά τι; Πού πηγαίνουμε με αυτόν τον τρελό, ψυχωτικό, θλιβερό κόσμο;»
Θα υπάρξουν αυτοί που θα πουν «Ω! Ο Adamus κακολογεί τους ανθρώπους. Εμείς αγαπάμε τους ανθρώπους,. Θα δημιουργήσουμε έναν κύκλο προσευχής σήμερα το βράδυ με κεριά και ψαλμούς». Το κάνετε μέσα στο κλουβί σας. Το κάνετε μέσα στον ζωολογικό κήπο, και δεν είναι κάτι πραγματικό. Και μπορείτε να το κάνετε. Θα νιώσετε καλύτερα μέχρι αύριο το πρωί ή ίσως και την επόμενη μέρα, και μετά θα ξαναβρεθείτε στο ίδιο σημείο που ήσαστε και πριν.
Θα πουν «Ο Adamus δεν αγαπά τους ανθρώπους. Ο Adamus είναι τόσο αλαζονικός». Όχι. Ξέρω. Νιώθω τον πόνο σας. Γνωρίζω πως νιώθετε ότι θα εκραγείτε, νιώθετε ότι δεν ξέρετε αν θέλετε να μείνετε ή να φύγετε. Αυτό είναι το χειρότερο, όπως θα σας πει και ο Pete.
Ζήστε καλά ή φύγετε, αλλιώς θα οδηγήσετε τον εαυτό σας στην τρέλα. Όχι μόνο στην ανθρώπινη διανοητική τρέλα, αυτή αναπόφευκτα θα φύγει κάποια στιγμή, αλλά στην ψυχική τρέλα. Εννοώ βαθιά τρέλα. Δεν το θέλετε αυτό, όπως δεν θέλετε την αναφορά στην τρέλα του Κόκκινου Λιονταριού, και καθόλου δεν χρειάζεται.
Αυτός ο κόσμος είναι ψυχωτικός. Δεν μιλώ για τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι εντάξει, όμως πιστεύουν σ’ όλα αυτά. Πιστεύουν στην αγάπη. Μιλούν για την αγάπη και αυτό που βλέπω σε πολλούς είναι η ανάγκη. Μιλούν για την φιλανθρωπία και αυτό που βλέπω είναι η ενοχή. Μιλούν για την ευτυχία και το μόνο που βλέπω είναι το καρότο μπροστά από το άλογο που τους σέρνει στην επόμενη μέρα. Μιλούν για τις θρησκείες τους και για τους θεούς τους, όμως το μόνο που βλέπω είναι έλεγχος. Μιλούν για την πρόοδο και το μόνο που βλέπω είναι απόσπαση. Μιλούν για τις καλές πράξεις για το καλό όλων, και το μόνο που βλέπω είναι να προσπαθούν να πάρουν περισσότερα για τον εαυτό τους.
Έχω κάπως βαρεθεί τους ανθρώπους;  Όχι. Αγαπώ τους ανθρώπους. Είμαι, ήμουν ένας απ’ αυτούς. Λέω «Είμαι, ήμουν», επειδή έχω βρεθεί εκεί και ακόμα είμαι. Ακόμα σχετίζομαι μ’ αυτό. Ακόμα εκπέμπω την ανθρωπινότητα μου όπου πηγαίνω, όμως έχω επίσης φύγει από τον ζωολογικό κήπο. Μου πήρε 100.000 χρόνια. Σας έχω πει ποτέ την ιστορία; (γέλια, κάποιος λέει «Δεν την έχουμε ακούσει» και «πες την») Πες την σε παρακαλώ. Κάποια από αυτές τις μέρες, στην ταινία που πάντα ήθελε να γυρίσει ο David. Την ταινία «Ο Άγιος Γερμανός και τα 100.000 κρυστάλλινα χρόνια». Α, θα ήταν υπέροχη ταινία. Και ποιος θα πρωταγωνιστούσε; - ο Cauldre λέει ο Robert Downey Jr.
100.000 χρόνια λοιπόν μέσα σ’ έναν κρύσταλλο. Αυτή είναι η ταινία. Και ξαφνικά μια μέρα «Ω! Εγώ έβαλα τον εαυτό μου εδώ μέσα. Εγώ μπορώ να τον βγάλω από εδώ μέσα». Και αυτή είναι η ταινία. Χρειάζονται περίπου 10 λεπτά για να γίνει. Αυτό είναι!
Ναι, έχω κάπως βαρεθεί την ανθρωπότητα αυτή τη στιγμή, επειδή είναι τόσο κολλημένη. Οι επικοινωνίες έχουν βοηθήσει κάπως στην ελευθερία και την ανεξαρτησία των ανθρώπων, όμως ξέρετε τι συνέβη; Με όλη αυτή τη μεγαλειώδη τεχνολογία, τις επικοινωνίες, την παγκόσμια διασύνδεση και όλα τα σχετικά, οι άνθρωποι χαίρονται μια στιγμή λίγης ακόμη ελευθερίας, και μετά παίρνουν αυτήν την ίδια την τεχνολογία και τις επικοινωνίες και τα σχετικά και βυθίζονται ακόμα περισσότερο μέσα στο κλουβί τους στον ζωολογικό κήπο. Χρησιμοποιούν αυτό το ίδιο το πράγμα που θα μπορούσε να τους προμηθεύσει απελευθέρωση και περισσότερη ελευθερία γι αυτόν τον κόσμο, και το χρησιμοποιούν για ακόμα περισσότερη ψύχωση, κόλλημα.
Βρίσκεστε στο αστείο σημείο – χαχαχα -  να είστε ακριβώς μέσα στη μέση. Έχετε την βαρύτητα που σας σπρώχνει καθημερινά και κάθε λεπτό και όμως ξέρετε ότι δεν είναι αληθινή. Ξέρετε ότι υπάρχει κάτι περισσότερο. Έχετε ενδιαφέρον επειδή, όσο δύσκολα κι αν έχουν γίνει τα πράγματα, ακόμα θέλετε περισσότερα. Και θα επιμείνετε σ’ αυτό, πράγμα για το οποίο σας αγαπώ. Θα επιμείνετε σ’ αυτό μέχρι να βρεθείτε έξω απ’ αυτό, μέχρι να βγείτε έξω από το κλουβί και τον ζωολογικό κήπο, και να μπορέσετε να γελάσετε μ’ αυτό.
Και μετά, αφού συμβεί αυτό, φίλοι μου, αυτό για το οποίο ανησυχείτε, αφού το προσπεράσετε, βγαίνετε έξω από τον ζωολογικό κήπο, στέκεστε έξω από τις πύλες και γελάτε μαζί του, συνειδητοποιείτε ότι επρόκειτο για μια εμπειρία, βγαίνετε έξω, και σ’ αυτό το σημείο, μπορείτε να γυρίσετε πίσω στο χρόνο και να μην ξανακολλήσετε ποτέ πια. Δεν θα πιαστείτε ποτέ ξανά σ’ αυτό από την βαρύτητα του ζωολογικού κήπου και το κλουβί και τα σχετικά.
Τότε είναι, αγαπητοί μου, που σταματάτε να γερνάτε, κατά κάποιο τρόπο, επειδή σ’ εκείνο το σημείο είστε άχρονοι. Όμως δεν μπορείτε να βρείτε το δρόμο σας από το θλιβερό ανθρώπινο σημείο που στέκεστε, μέσω του εγωιστή εαυτού. Δεν μπορείτε να ξεπεράσετε την υγεία σας ή τα οικονομικά σας προβλήματα μέσα από εκεί. Δεν μπορείτε, και αυτό είναι το σημερινό μου θέμα.
Το έχω ξαναπεί, αν έχετε συντονιστεί για να προσπαθήσετε να πιάσετε κάτι καινούριο. Θα συνεχίσω να το λέω με διαφορετικούς τρόπους μέχρι να κάνετε αυτό το μεγάλο «αχα»
Τα προβλήματα υγείας, η ίδια η εστίαση στην υγεία είναι ψυχωτική – νευρωτική, και τα δύο – δεν υπάρχει κανένα απολύτως φταίξιμο σ’ αυτό. Και δεν θα το φτιάξετε. Θα χειροτερεύει. Θα χειροτερεύει, όπως και όλα τα υπόλοιπα, επειδή συνεχίζετε να βουτάτε όλο και πιο βαθιά. Η βαρύτητα σας έχει πιάσει από τα πόδια και σας τραβά προς τα κάτω.
Δεν πρόκειται να φτάσετε εκεί μέσω της ανθρωπινότητας σας. Αφού λοιπόν το συνειδητοποιήσετε αυτό, αφού είστε έτοιμοι να το απελευθερώσετε, αφού συνειδητοποιήσετε ότι αυτός είναι ένας θεοπάλαβος κόσμος και δεν πρόκειται να ταιριάξετε εδώ, θα σταματήσετε να γερνάτε ή να έχετε προβλήματα υγείας ή οποιοδήποτε από τα ζητήματα που προέρχονται από το κλουβί του ζωολογικού κήπου. Αφού το συνειδητοποιήσετε αυτό, τότε όλα αυτά τα θέματα ξαφνικά ξεκαθαρίζουν από μόνα τους. Όχι επειδή κοιτάτε την υγεία σας ή επειδή προσπαθείτε να μην γεράσετε ή για τα χρήματα σας ή όλα τα υπόλοιπα, επειδή τα έχετε ξεπεράσει. Έχετε φύγει πέρα από όλα αυτά.
Τότε ισορροπούν. Τότε δεν θα ανησυχήσετε ποτέ πια για την υγεία σας, ή αν το κάνετε, θα το κάνετε με τρόπο αστείο. Με έναν τρόπο παιχνιδιάρικο, αλλά μετά θα βαρεθείτε αυτό το παιχνίδι και θα προχωρήσετε σε κάτι άλλο.
Είμαι αναστατωμένος με τον κόσμο αυτή τη στιγμή, επειδή ξέρω τι μπορεί να γίνει. Ξέρω τι είδους εμπειρία μπορεί να γίνει. Είμαι αναστατωμένος επειδή βλέπω τη βαρύτητα, βλέπω τη μαζική συνειδητότητα να τραβά όλο και βαθύτερα τους ανθρώπους. Και αυτοί τι κάνουν; Παίρνουν χάπια. Κάνουν όλων των ειδών τις θεραπείες. Σκοτώνουν ο ένας τον άλλον. Πολεμούν. Αυτός εδώ είναι ένας πλανήτης που συνεχίζει να έχει πόλεμο. Είναι κλέφτες. Είναι διαρρήκτες. Είναι πολεμιστές. Και ξέρω ότι κάποιοι από σας ήδη γράφετε τα email σας – «ο Adamus λέει όλα αυτά τα κακά πράγματα για τους ανθρώπους». Λέω ψέματα; Εγώ τα εφευρίσκω; Δεν το νομίζω. Νομίζω ότι είναι ψυχωτικό να προσποιείστε ότι δεν είναι εδώ. Και το θέμα είναι ότι γίνεται όλο και πιο πυκνός.
Όμως εσείς φίλοι μου, βρίσκεστε σε ένα αστείο, παράξενο, ασυνήθιστο σημείο. Βρίσκεστε και δεν βρίσκεστε μέσα στον κόσμο. Προσπαθείτε να κάνετε την ανθρώπινη ζωή σας καλύτερη μέσα από την ανθρωπινότητα σας. μίλησα σχετικά μ’ αυτό ιδιαίτερα στο Keahak, ο εγωιστής άνθρωπος να προσπαθεί να φτιάξει τα πράγματα, να προσπαθεί να κάνει τα πράγματα καλύτερα. Απλά προσπαθείτε να συγυρίσετε το κλουβί σας στον ζωολογικό κήπο. Αυτό είναι. Οπότε τι να κάνετε; Χμμ.
Κατ’ αρχάς να κατανοήσετε – να κατανοήσετε το νου και το σώμα. Να κατανοήσετε την συνειδητότητα, για την οποία μιλάμε τόσο συχνά – και μετά να τρελαθείτε , και εκεί είναι που βρισκόμαστε.
Τρελό είναι κάτι που ορίζεται ως έξω από τον κανόνα. Οπότε το τρελό είναι εντάξει. Το ψυχωτικό ορίζεται με την έννοια ότι το ψυχωτικό άτομο δεν έχει προσανατολισμό ή γείωση ή σύνδεση με την πραγματικότητα. Όμως όταν ο ορισμός του ψυχωτικού δίνεται μέσα από τον ζωολογικό κήπο από κάποιον από τους τρόφιμους που χρησιμοποιεί τον ίδιο τον ζωολογικό κήπο για να ορίσει τι σημαίνει γείωση, είναι λάθος. Και γι αυτό το λέω αυτό , ότι οι άνθρωποι είναι ψυχωτικοί και είναι απάνθρωποι.
Η ανθρωπότητα, η βασική ανθρωπότητα είναι υπέροχη. Όμως το να βρίσκεσαι στην ανθρωπότητα είναι μια εμπειρία. Δεν είναι μια τιμωρία. Είναι μόνο μια εμπειρία. Δεν υποτίθεται ότι είναι κάτι το τελειωτικό. Δεν θα μπορέσετε ποτέ να τελειοποιήσετε την ανθρωπότητα σας. Δεν αφορά κάτι τέτοιο. Αφορά μόνο την εμπειρία, και όλοι οι τρόφιμοι του ζωολογικού κήπου προσπαθούν να την τελειοποιήσουν.
Φαντασία
Τι θα κάνουμε; Θα μπούμε σε κάτι πολύ απλό. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να οριστεί αυτό. Θα το κρατήσω όσο πιο απλό γίνεται, επειδή τελικά αφορά την ικανότητα να προσπερνάμε το νου. Ονομάζεται φαντασία. Φαντασία. Έτσι μου αρέσει να το λέω.
Φαντασία σημαίνει να μην πρέπει να σκέφτεσαι μέσα από αυτήν, να μην βγάζεις λογική από αυτήν. Όταν σκέφτεστε τη φαντασία υπάρχει μια ποσότητα ευτυχίας. «Ω! η φαντασία, ο φανταστικός κόσμος!» Και μετά σας λένε «Όλα είναι φαντασία». Ποιος είναι ο τρελός εδώ πέρα;  Αυτοί που ψωνίζουν την ανθρώπινη συνειδητότητα της ζωής; Ή αυτοί που λένε «Όχι άλλο. Όχι άλλο».
Φαντασία – απλή, καθαρή φαντασία. Βιώνετε πολύ από αυτήν όταν ονειρεύεστε. Το ονείρεμα είναι μια κάπως ενδιαφέρουσα κατάσταση ύπαρξης, επειδή τα όνειρα δεν προέρχονται από κάποιο μέρος του χρόνου ή του τόπου. Τα όνειρα δεν έχουν την κανονική βαρύτητα της ανθρώπινης ζωής σας, την κανονική έλξη που οι άνθρωποι σας έχουν.
Όταν ονειρεύεστε, ιδιαίτερα όσοι από σας θυμάστε τα όνειρα σας, συνειδητοποιείτε «Ο νους μου, ο ανθρώπινος νους μου δεν θα μπορούσε να το κατασκευάσει όλο αυτό». Από πού προέρχεται; Επειδή ο νους δεν θα μπορούσε να το κατασκευάσει. Πρόκειται για ημι-φαντασία, όμως ο νους το εξηγεί σε επίπεδα που μπορεί να κατανοήσει, σε σύμβολα που μπορεί να καταλάβει. Όμως όταν ονειρεύεστε, κάπως απελευθερώνετε. Όχι απόλυτα, αλλά κάπως.
Το ονείρεμα λοιπόν είναι σαν την φαντασία, όμως εκεί υπάρχει μια ακόμα μεγαλύτερη φαντασία, μια μεγαλύτερη απελευθέρωση, και αυτό είναι που θέλω να κάνω σήμερα. Θα ετοιμάσω τη μουσική σ’ ένα λεπτό.
Οι φαντασιώσεις έχουν ενδιαφέρον. Τα παιδιά τις αγαπούν επειδή τα παιδιά είναι ακόμα όμορφα… ω, το παιδί έμενε ανοιχτό μέχρι οχτώ, εννιά χρονών, τώρα μέχρι δύο ή τριών. Επιστρέφουν στον ζωολογικό κήπο. Γίνονται πολύ διανοητικοί. Γίνονται πολύ προγραμματισμένοι.
Εδώ είστε, σίγουρα όχι πια νέα παιδιά, να πηγαίνετε στην φαντασία. Και ο νους θα σας πει, όταν επιτρέπετε στον εαυτό σας να το κάνει αυτό «Ω, εγώ το κατασκευάζω αυτό» ή «Είναι μόνο φαντασία» ή «Δεν έχω κανέναν έλεγχο» ή «Αυτό δεν θα φέρει καμιά διαφορά στη ζωή μου». Δεν είναι καθόλου αλήθεια.
Υπάρχει λοιπόν εδώ και πολύ καιρό μια ερώτηση «Πώς πάμε πιο πέρα; Πώς προχωράμε;» Θα ξεκινήσουμε με την φαντασία.
Τώρα, θα υπάρξει μια πρόκληση – θα παίξουμε λίγη μουσική σε λίγο – ο νους σας θα φλυαρεί και αυτό είναι εντάξει. Μην προσπαθείτε να τον σταματήσετε. Θα αναρωτηθείτε αν το κάνετε σωστά. Δεν μπορείτε να το κάνετε λάθος. Θα μπορούσατε να αναρωτηθείτε αν είστε καλοί στην φαντασίωση. Δεν υπάρχει καλό ή κακό. Θα αναρωτηθείτε για τον ορισμό της φαντασίας. Δεν υπάρχει κανένας. Φαντασία σημαίνει απλά να πηγαίνεις πιο πέρα. Δεν περιορίζουμε το νου ή τις κανονικές σκέψεις. Απλά βιώνουμε το να πηγαίνουμε πιο πέρα. Κατά την εμπειρία δεν θέλω να προσπαθήσετε να εκβιάσετε κάτι. Τίποτα. Αυτό θα είναι άβολο.
Θα δουλέψουμε με την φαντασία. Θα δουλέψουμε με αυτό το άνοιγμα, και εσείς θα νιώσετε τρελοί. Ακριβώς όπως προείπα το ιερό και το φοβερό σχετίζονται στενά. Θα νιώσετε άβολα. Θα νιώσετε κάπως έτσι «Ω, αυτό δεν είναι για μένα. Είναι ένα παιδικό παιχνίδι. Όλο αυτό είναι κατασκευασμένο από μας». Θέλω να πάρετε μια βαθιά αναπνοή. Θέλω να σταματήσετε για μια στιγμή. Ποια άλλη έξοδο έχετε; Ποια άλλη πόρτα που να οδηγεί πέρα από ένα πολύ περιορισμένο και απάνθρωπο κόσμο; Ποια άλλη πόρτα έχετε για να πάτε πιο πέρα;
Η φαντασία βρίσκεται ακριβώς εδώ. Είναι διαθέσιμη. Είναι αυτή η διέξοδος από τον ζωολογικό κήπο. Θα σας προκαλέσει να αναρωτηθείτε «Τι θα συμβεί; Κατά κάποιο τρόπο υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια μέσα στον ζωολογικό κήπο, επειδή όλα τα ζώα είναι έγκλειστα. Τι συμβαίνει εκεί έξω;» θα σας δώσω ένα μικρό στοιχείο. Έχετε ξαναβρεθεί εκεί. Εκεί έξω στην πραγματικότητα βρίσκεται το αληθινό σας σπίτι, όχι μέσα στον ζωολογικό κήπο. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για κάποιον άγνωστο κόσμο. Απλά έχει γίνει φοβερά συνειδητός τελευταία, με το τελευταία εννοώ τα τελευταία πέντε εκατομμύρια χρόνια (κάποια γέλια). Είστε πραγματικά εξοικειωμένοι μαζί του.
Οπότε ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή. Ας χαμηλώσουμε τα φώτα. Αυξήστε τη θέρμανση κατά έναν βαθμό. Έχουμε παγώσει το κοινό μας σήμερα. Θα προκαλέσουμε την αναχώρηση τους πριν περάσουν καλά.
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή και ας χαλαρώσουμε. Ναι, φορέστε τα σακάκια σας. εντάξει. Αυξήσαμε την θέρμανση Joe; Ας κλείσουμε εντελώς το Air-condition. Δεν μας αρέσει ο θόρυβος. Εντάξει. Πρέπει να είστε άνετα για να μπορέσετε να βρεθείτε στην φαντασία.
Και για μερικούς από σας, δεν μίλησα για σεξουαλική φαντασίωση. Απλά είπα φαντασία (γέλια). Θεέ μου! Υπάρχουν πάντα κανα-δυο. Συγνώμη, Sart.
SART: Ναι!
ADAMUS: Συγνώμη (ο Adamus γελά)

Μέσα στην Φαντασία
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή και ας βάλουμε λίγη μουσική να χαλαρώσουμε. Χαλαρώστε.
Ξέρετε, υπάρχει ένας κόσμος εκεί έξω – βρίσκεται πάντα εκεί έξω…
… είναι πέρα από την απλή σκέψη, είναι πέρα από τις καθημερινές συνήθειες και τις ανησυχίες της ζωής. Είναι αυτό που ονομάζεται φαντασία, όμως ουσιαστικά είναι η πραγματικότητα. Μου αρέσει να την λέω φαντασία επειδή σου δίνει την άδεια να βγεις από το νου σου. Και ίσως για σας φαντασία να σημαίνει μονόκεροι και ξωτικά και νάνοι. Είναι μέρος της. Είναι πραγματικά. Είναι πάρα πολύ πραγματικά.
Φαντασία μπορεί να είναι επιστημονική φαντασία. Επιστημονική φαντασία όταν μιλάμε για τον Χωροχρόνο που κινείται μέσα από σας. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα έλεγαν «Αυτό είναι φαντασία. Όλο αυτό είναι ένα απλό κατασκεύασμα». Όμως δεν είναι. Και αυτό που μου αρέσει είναι ότι γνωρίζετε, διαισθητικά γνωρίζετε ότι είναι πραγματικότητα.
Η φαντασία βρίσκεται εκεί που επεκτείνετε τον εαυτό σας. Τον εαυτό σας όχι με την έννοια μόνο του ανθρώπινου εαυτού, αλλά του Εγώ Είμαι Εαυτού. Συνειδητοποιείτε πόσο δύσκολο είναι για την συνειδητότητα του Είμαι σας να βρίσκεται κλειδωμένη μέσα σ’ αυτό το κλουβί του ζωολογικού κήπου. Για πόσο διάστημα; Δεν θα μπορούσε να το ανεχτεί περισσότερο. Απλά δεν θα μπορούσε. Και όλο αυτό σας τρώει, όλος αυτός ο εκνευρισμός, όλη αυτή η ανυπομονησία και το άγχος είναι κάτι καλό. Είναι κάτι καλό, είτε το πιστεύετε είτε όχι – όλα τα ζητήματα υγείας και τα οικονομικά ζητήματα και όλα τα υπόλοιπα – επειδή σας κρατούν από το να βυθιστείτε περισσότερο μέσα σ’ αυτό το βρωμερό κλουβί του ζωολογικού κήπου.
Ήσαστε εσείς. Ήταν το Είμαι που είπε «Αυτό δεν είναι σωστό. Υπάρχει κάτι περισσότερο».
Σας κράτησε από το να μπαίνετε σε όλο και περισσότερες ζωές περιοριστικές, στη μαζική συνειδητότητα, από το να είστε ένα φυλακισμένο ζώο, από το να βρίσκεστε σε έναν απάνθρωπο κόσμο. Κατά κάποιο τρόπο όλο αυτό ήταν μια ευλογία.Υπάρχουν οι άλλοι που κοιμούνται, που είναι τόσο ευχαριστημένοι με το κλουβί τους, όμως όχι εσείς. Εσείς λέτε «Υπάρχουν περισσότερα. Πρέπει να υπάρχουν περισσότερα». Και υπάρχουν.
Δεν μπορείτε να φτάσετε εκεί με το να σκέφτεστε τον δρόμο σας. Δεν μπορείτε να πάτε εκεί από μέσα. Οπότε τελικά φτάνετε στο σημείο απλά να επιτρέψετε. Φτάνετε στο σημείο της φαντασίας.
Ήδη μπορώ να ακούω τις λέξεις, τους ανθρώπους εκτός Shaumbra, εκτός Βυσσινί Κύκλου, να λένε «Ω, για δες τους. Φαντασία. Όλα αυτά τα κατασκευάζουν». Όχι. Απλά επιστρέφουμε σε σας.
Επειδή σ’ αυτήν την φαντασία δεν έλκουμε τίποτα άλλο. Δεν φέρνουμε μέσα εξωτερικές δυνάμεις και ιερούς κρυστάλλους και αρχαγγέλους και όλα τα υπόλοιπα. Αυτή αφορά μόνο εσάς, επιστρέφουμε σε σας.
Βγήκατε έξω να ψάξετε και αυτό που βρήκατε ήταν ο Εαυτός σας.
Βγήκατε έξω για ένα πολύχρονο ψάξιμο προσπαθώντας να βρείτε απαντήσεις για το νόημα της ζωής, απαντήσεις για τη δημιουργία, απαντήσεις σε προβλήματα, και αυτό που βρήκατε ήταν ο Εαυτός σας. Όχι ο εγωιστικός ανθρώπινος εαυτός, αυτός ο μικρός ανθρώπινος εαυτός  που νομίζει ότι μπορεί να περάσει μέσα από τοίχους. Όχι. Ο μικρός ανθρώπινος εαυτός νομίζει ότι μπορεί να τηλεμεταφέρει τον εαυτό του στην άλλη άκρη του κόσμου με το σώμα και το νου του. Όχι. Όχι. Ο μικρός ανθρώπινος αυτός που θέλει να τρίψει τα χέρια του και να πει μερικές μαγικές λέξεις και ξαφνικά να εμφανιστεί ο χρυσός. Όχι. Αυτό είναι απλό γυάλισμα στα κάγκελα του ζωολογικού κήπου και του κλουβιού. Όχι.
Αυτό που βρίσκεται έξω, αυτό που υπάρχει πιο πέρα, αυτό βρίσκεται στη φαντασία – η οποία απλά σημαίνει περισσότερα, όχι περισσότερα από τα ίδια, αλλά περισσότερα. Αυτό που υπάρχει εκεί έξω δεν είναι ένας καθαρισμένος άνθρωπος, ένας άνθρωπος που δεν γερνά ή ένας άνθρωπος που δεν αρρωσταίνει ποτέ. Όχι. Αυτό που υπάρχει εκεί έξω είστε Εσείς πέρα από την ανθρωπινότητα. Είστε ακόμα άνθρωπος. Είναι το «και». Όμως αυτό που υπάρχει εκεί έξω βρίσκεται εκεί όπου δεν πρέπει να σκέφτεστε. Όπου δεν πρέπει να σκέφτεστε πια.
Κάποιους ανθρώπους αυτό θα τους τρομοκρατούσε. Όμως βγαίνετε εκεί έξω με τη φαντασία και συνειδητοποιείτε ότι δεν χρειάζεται να σκέφτεστε και να σχεδιάζετε και να δουλεύετε τόσο σκληρά και να προσπαθείτε και να χρησιμοποιείτε δύναμη.
Εκεί έξω απλά είναι. Δεν υπάρχουν μάχες. Δεν υπάρχουν αγώνες. Δεν υπάρχουν κουίζ. Δεν υπάρχουν μυστικά. Δεν υπάρχει η πολυπλοκότητα του νου.
Εκεί έξω, σ’ αυτόν τον τόπο της φαντασίας, συνειδητοποιείτε ότι τα πράγματα δεν είναι σωστά ή λάθος. Υπάρχει η εμπειρία, φυσικά. Όμως δεν υπάρχει κάνω το σωστό ή το λάθος.
Εκεί έξω δεν υπάρχει σώμα που να ανησυχείτε γι αυτό, δεν υπάρχει φυσικό σώμα για να ανησυχείτε.
Εκεί έξω είναι τόσο δημιουργικά, τόσο εξαιρετικά δημιουργικά που οτιδήποτε προέρχεται από την καρδιά σας, γίνεται. Αυτή είναι η δημιουργικότητα – η συνειδητότητα που λάμπει πάνω από την οθόνη του bon, προσκαλώντας όλες τις ενέργειες για να μπορέσετε να βιώσετε τον Εαυτό σας.
Δεν θα πάτε εκεί με το να σκέφτεστε το δρόμο σας, με την ανακάλυψη κάποιου μεγάλου μυστικού ή μυστηρίου ή με κάτι παρόμοιο. Αφορά μόνο τη φαντασία.
Οι σκέψεις θα σας προκαλέσουν – «Μήπως το κατασκευάζω όλο αυτό; Πρόκειται μόνο για κάποια εκτροπή ή απόσπαση; Θα βγει πραγματικά κάτι από αυτό;»
Εξαρτάται αποκλειστικά από σας. Η δουλειά μου είναι μόνο να σας δείξω την πόρτα, να σας δείξω ότι εκεί υπάρχει ένας ολόκληρος άλλος κόσμος, μια ολόκληρη άλλη συνειδητότητα, ένας ολόκληρος άλλος τρόπος ύπαρξης. Και το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να επιτρέψετε στον εαυτό σας να το βιώσει. Η φαντασία.
Ο άνθρωπος θα πει «Τι σημαίνει αυτό; Πώς το κάνω αυτό;»  Σσς !  Φαντασία.
Χρειάστηκα λίγο χρόνο για να σκεφτώ την καλύτερη λέξη, τι ήταν αυτή η πόρτα. Και σας αισθάνθηκα όλους και αισθάνθηκα τους Shaumbra σε ολόκληρο τον κόσμο και υπήρχε μάλλον μια κοινή λέξη, μια λέξη που σας κάνει να χαμογελάτε, σας φέρνει πολλές αναμνήσεις από την παιδική σας ηλικία. Ω! Κάποιες από τις υπέροχες φαντασιώσεις που είχατε σαν παιδιά, και που ήταν αληθινές.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα πράγματα κάνουν κύκλους. Μια παιδική φαντασίωση, ένα άνοιγμα – σαν παιδί δεν σκεφτόσασταν τα πάντα, δεν είχατε άγχος για τα πάντα, απλά βγαίνατε έξω να τα βιώσετε – και κατά κάποιο τρόπο επιστρέφουμε, αλλά με διαφορετικό τρόπο.
Οπότε φτάνουμε εδώ στο σημείο να πούμε, είστε πρόθυμοι να δώσετε στον εαυτό σας την άδεια να βρεθεί σε έναν κόσμο φαντασίας; Αυτό δεν σημαίνει ότι ξεφορτώνεστε τον παλιό κόσμο. Θα συνεχίσετε να έχετε το ανθρώπινο στοιχείο σας, όμως δίνετε στον εαυτό σας την άδεια; Ω! Κάποιοι από σας σκέφτεστε τόσο σκληρά αυτή τη στιγμή.
Θα δώσετε στον εαυτό σας την άδεις να πάει ακόμα και έξω από τον ζωολογικό κήπο, να πάει και στην φαντασία;
Λέτε «Τι θα κάνει αυτό; Τι θα κάνει με τις σκέψεις μου; Τι θα σκεφτούν οι άλλοι για μένα; Θα έχει κάποια επίπτωση στην υγεία μου; Θα κολλήσω εκεί έξω; Θα μου αρέσει τόσο πολύ αυτός ο κόσμος της φαντασίας που δεν θα επιστρέψω; Θα έχω παραισθήσεις; Θα ξεπεράσω τα όρια στις μικρές μου φαντασιώσεις;
Φίλοι μου, η εναλλακτική σας είναι να επιστρέψετε στον ζωολογικό κήπο, κλείνοντας τις πόρτες πίσω σας, να μπείτε στο μικρό σας κλουβί – αυτό το σαθρό μικρό κλουβί – να έχετε υπολείμματα φαγητού στην καθημερινότητα σας, να κλειδώσετε την πόρτα. Αυτή είναι η εναλλακτική. Δεν νομίζω ότι κανένας από σας είναι έτοιμος γι αυτό, αλλιώς δεν θα ήσαστε εδώ.
Φαντασία σημαίνει να επιτρέπετε, αλλά να επιτρέπετε έξω από τα όρια αυτού του περιορισμένου ανθρώπου.
Έχετε γίνει τόσο καλοί σ’ αυτό το παιχνίδι της ζωής μέσα στον ζωολογικό κήπο, πάρα πολύ καλοί σ’ αυτό. Οπότε θα δεχθείτε κάποια πρόκληση τώρα μπαίνοντας μέσα στη φαντασία. Λίγη πρόκληση. Τι να κάνετε; Θα προσπαθήσετε να τα κάνετε και τα δύο. Όχι με τον «και» τρόπο, όμως θα σας αρέσει να φαντασιώνεστε κατά διαστήματα, και μετά θα έλκεστε και πάλι πίσω. Το ωραίο με τη φαντασία των Shaumbra, σχετικά με την πόρτα είναι ότι αφού επιτρέψετε πραγματικά στον εαυτό σας να την βιώσει, είναι ότι θα συνειδητοποιήσετε πόσο απελευθερωτική είναι.
Θα συνειδητοποιήσετε ότι οι πραγματικοί ψυχωτικοί είναι αυτοί που ζουν μέσα στον ζωολογικό κήπο και δεν προσπαθούν ποτέ να ξεφύγουν. Αυτό είναι το ψυχωτικό.
Θα είναι ένας υπέροχος χρόνος και τόπος, αν επιλέξετε να δώσετε στον εαυτό σας την άδεια να βρεθεί στην φαντασία, όπως και στον κανονικό κόσμο, όμως να έχετε και την φαντασία. Και το ωραίο σχετικά μ’ αυτό είναι ότι δεν πρέπει να κάνετε κάτι. Έρχεται σε σας.
Θυμάστε τι λέγαμε τον τελευταίο μήνα; Έρχεται σε σας.
Οπότε δεν χρειάζεται να καθίσετε και να το δουλέψετε. Έρχεται σε σας.
Είστε λοιπόν έτοιμοι;
Ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή.
Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τον Pete που ήταν εδώ. Λέει ότι θα έρχεται για τα Shouds – δεν χρειάζεται να του κρατάτε κάθισμα, θα αιωρείται – ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ σ’ αυτόν και για την δουλειά που θα κάνει, βοηθώντας, με το να βρίσκεται εκεί.
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις σε όλο αυτό είναι η βαρύτητα, αυτή η αναρρόφηση που δημιουργήθηκε και σας κρατά και ο πόθος να ξεφύγετε, και μετά παγιδεύεστε στη μέση, νιώθετε ότι τρελαίνεστε. Όχι. Καθόλου. Απολύτως καθόλου.
Οπότε ας πάρουμε μια καλή βαθιά αναπνοή Shaumbra. Νιώστε τις ενέργειες της ημέρας. Και με αυτό, ας πούμε μαζί αυτές τις λέξεις. Όπως πάντα…
Ο ADAMUS ΚΑΙ ΤΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ: Όλα είναι καλά σε ολόκληρη τη δημιουργία.
ADAMUS: Σας ευχαριστώ.

http://www.newenergy.com.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=593:shoud-3-q-3q&catid=30:2014-06-08-17-22-42&Itemid=5

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

" Αφθονία , η έλλειψη του φθόνου "




Και ποιο είναι το αίτιο του κακού , ποιά είναι η ρίζα του ,ρώτησαν έναν δάσκαλο.

Ο φθόνος , απάντησε εκείνος , είναι το κατώτερο σκαλοπάτι του ανθρώπου,το σημείο που φονεύεται ο Θεός ...

Φ(θ)ονος είναι ο φόνος του Θεού μέσα μας...
Απο κει ξεκινούν όλα τα δεινά του ανθρώπου...
γίνεται έρμαιο των παθών του ο άνθρωπος χωρίς Θεό...
αποδυναμώνεται, όταν φθονεί ότι έχουν οι άλλοι...
αισθάνεται κατώτερος, ελλειματικός , ζει σε μόνιμη στέρηση κι απαξίωση...

Νομίζει ότι οι άλλοι έχουν πάντα κάτι περισσότερο απο κείνον...
οι αλλοι είναι ανωτεροι , πιο άξιοι, πιο ικανοί,
πιο πλούσιοι, πιο χαρούμενοι, πιο ευτυχισμένοι, πιο πλήρεις.
Οι άλλοι είναι οι εκλεκτοί κι εσυ δεν είσαι.

Όταν κάποιος φθονεί , διαπράττει φόνο, σκοτώνει τον Θεό μέσα του.

Όταν φθονείς ,φονεύεις το θεό...σκοτώνεις τον θεό που σε δημιούργησε...
σου έδωσε όλα όσα χρειαζοσουν να έχεις...όλα όσα ζητησες...
αλλά δεν το εκτιμησες..ζήλεψες αυτά που είχαν οι άλλοι...
ξέχασες  πως εσυ τα είχες ζητήσει...γιατί αυτά χρειαζόσουν ...
ξέχασες πως εσύ ζήτησες να είσαι έτσι όπως είσαι...
δεν σου έδωσε τιποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο απ οτι μπορούσες και ήθελες να είσαι...

 Ο θεός είσαι εσύ...
Εσυ σε δημιουργησες κι εσυ σε σκότωσες...
εσυ σε φθόνησες κι εσυ σε φόνευσες...
εσυ μόνος σου σκότωσες τον θεό εντός σου...
σκότωσες την δημιουργική αρχή σου...
φθονώντας όσα είχαν οι άλλοι σταμάτησες να δημιουργείς ...
έψαχνες τρόπους πως να τους τα πάρεις...
χρησιμοποίησες ...δόλο, πονηριά, ψέμματα
έκανες ραδιουργίες για τους πείσεις να στα δώσουν...
κι όταν δεν μπορούσες να τα καταφέρεις ....

Άρχισες να κλέβεις...

Γιατί πάντα οι άλλοι ήταν καλύτεροι...
οι άλλοι είχαν περισσότερα κι εσύ λιγότερα....
οι άλλοι δεν είσουν εσυ...
Έτσι νόμιζες...
κι οταν τα πήρες όλα, έγινες πιο δυστυχισμένος...
όσο επαιρνες , όσο εκλεβες, τοσο αποδυναμωνόσουν ...
έχανες σε αξία, σε ειδικό βαρος, σε ψυχή..
κι έμεινες  ενα αδειο κουφάρι γεμάτο υλικά πράγματα...
τόσα πολλά υλικά πράγματα, που χάθηκες ανάμεσά τους...

και δεν θυμασαι πως να γυρίσεις πίσω...
δεν θυμάσαι ποιός είσουν πριν συμβούν όλα αυτά..
δεν θυμάσαι πως έχασες τον δρόμο...
δεν θυμάσαι καν πως υπάρχει άλλος δρόμος...
πως υπάρχει κι άλλος θεός...


Ένα είναι το κομβικό σημείο
κι εκεί πάντα χάνεται ο δρόμος...
όταν χάνεις την πίστη σου..
την εμπιστοσύνη στο Θεό που είσαι εσύ ...
όταν παύεις να είσαι εσύ ο δημιουργός της ζωής σου ...
κι εμπιστέυεσαι περισσότερο καποιον άλλον έξω απο σένα...
όταν πιστεύεις σε ανώτερους Θεούς έξω απο σένα...
τότε σκοτώνεις τον Θεό που είσαι..

Και τότε  φονεύεις ...
ο φθόνος σε οδηγει στο φόνο..

κι έτσι χάνεις το νήμα με την δημιουργική σου αρχή...με την πηγή σου,...
αποκόβεσαι ψυχικά...

Θυμήσου ο Θεός είσαι εσύ
η δημιουργία και το όλον
περιέχεται σε σένα και το περιέχεις
Περιέχεις τα πάντα
εισαι τα πάντα
δημιουργείς τα πάντα
όσα θέλεις κι όσα σου χρειάζονται.

Γίνε Α-φθονος ,
ξερίζωσε το κακό απο μέσα σου ,
ξερίζωσε τον φθόνο...

Συνδέσου με εκείνο το κομμάτι της ψυχής σου
που είνα Άφθονο, Αστείρευτο, Ατελείωτο...

Ενώσου με την ψυχή σου , την πηγή σου , την ουσία σου...
και θα έχεις τα πάντα ...


"Να είσαι 'Αφθονος , σημαίνει να είσαι ολόκληρος."

















Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

" Αχέροντας ο ποταμός των ψυχών ,της αναγέννησης και της αθανασίας "














Αχέροντας , ο μυθικός ποταμός γιός του Ουρανού και της Γαίας  αναφέρεται ως , ο σπουδαιότερος ποταμός της αρχαιότητας μετά τον Ωκεανό.
Πολλές οι αναφορές και οι μύθοι για τον παράξενο και μυστήριο  ποταμό που μετέφερε τις ψυχές στον Κάτω κόσμο , στο βασίλειο του Άδη .


Στην αρχαιότητα τα νερά του ήταν μαύρα και πικρά ,λέει ο μύθος και δεν φύτρωνε τίποτα στις όχθες του .
Σήμερα τα νερά του είναι γλυκά και πεντακάθαρα  με περισσότερα από 600 είδη βλάστησης στις όχθες του .

Κάποτε δεν μπορούσε κανείς να διασχίσει τις πύλες του  Άδη, τις φύλαγε ο Κέρβερος ο φοβερός και τρομερός τερατόμορφος σκύλος με τα τρία κεφάλια και την φιδίσια ουρά.
Σήμερα οι πύλες είναι ανοιχτές , προσβάσιμες σε όλους και Κέρβερος δεν υπάρχει.

 Αργότερα στα χρόνια της πρώτης χριστιανικής περιόδου, φτιάχτηκε ένας άλλος μύθος που λέει , ότι στις πηγές ζούσε ένας δράκος ,  τον σκότωσε  όμως ο 'Αγιος Δονάτος , πολιούχος της περιοχής και τα νερά του Αχέροντα μετατράπηκαν σε γλυκά. Έτσι άλλαξε και το όνομα της κοντινότερης πόλης που λεγόταν  Ισορεία  κι έγινε Γλυκή. Η δε πηγή και πύλη του  Κέρβερου που λεγόταν Ομφαλός , λέγεται πλέον Πηγές Αχέροντα .
Τις διασχίζει όποιος θέλει σχετικά εύκολα , αρκεί να αντέξει τα παγωμένα νερά , που αναβλύζουν βρυχώμενα  μέσα απο τα βουνά , δημιουργώντας "αχό" ή βρυχηθμό που σύμφωνα με μια ερμηνεία έχει πάρει το όνομά του ο ποταμός.

  Το φαράγγι και οι πηγές έγιναν  προσβάσιμες μετά το 1996 , όταν άνοιξε το μονοπάτι απο το χωριό προς τις πηγές.  Μέχρι τότε η πρόσβαση στις πηγές  ήταν δύσβατη κι επικίνδυνη. Το κρυφό πέρασμα  το γνώριζαν  μόνο οι Σουλιώτες, κάποιοι κυνηγοί και βοσκοί ή εκπαιδευμένοι ορειβάτες και πεζοπόροι αργότερα.
     Οι Σουλιώτες ζούσαν ανάμεσα στα ψηλά βουνά , γνωστά ως βουνά Σουλίου ή Κασσόπεια όρη που βρίσκονται πάνω απο τις πηγές του Αχέροντα και το χωριό Γλυκή . Σ΄ένα κρυφό σημείο ανάμεσα τους , όπου τα βουνά σχεδόν διπλώνουν ,σχηματίζοντας ένα φυσικό  τοίχος , βρίσκεται το Σούλι και τα άλλα Σουλιοτοχώρια.
      Στο κατέβασμα του απο το Σούλι,  ο ποταμός σχηματίζει ένα ελικοειδές φαράγγι που πλαισιώνεται απο πανύψηλα απότομα κι επιβλητικά βράχια . Οι πολλές εναλλαγές  και χρωματικές αντιθέσεις με σπάνια  και πολύ πλούσια χλωρίδα και πανίδα  σχηματίζουν ένα παραδεισένιο τοπίο που σου κόβει την ανάσα. Ανεβαίνοντας απο τις πηγές ή πύλες του
Άδη , αν καταφέρεις και περάσεις τα δύσκολα σημεία , γιατί υπάρχουν κάποια , αυτό που αντικρύζεις μπορείς να το παρομοιάσεις μόνο με παράδεισο .


Ίσως γιαυτό  είχε τοποθετηθεί απο τον Άδη εκεί ο Κέρβερος για να  φυλάει αυτόν τον πλούτο απο τους παρείσακτους ή τους ασεβείς.

  Κάποτε ο Αχέροντας  έδωσε νερό στους Τιτάνες ,λέει ο μύθος,   ο Δίας  θύμωσε και τον καταράστηκε να έχει μαύρα και πικρά νερά .
 Στην πιο πρόσφατη ιστορία , ο Αχέροντας έδωσε νερό και προστάτεψε και τους Σουλιώτες . Τιτάνες και κείνοι μιας άλλης εποχής , προστάτεψαν το τόπο τους και την ελευθερία τους , με τίμημα την ίδια τους την ζωή και έμειναν στην ιστορία ως ήρωες.
Κατά μια έννοια νίκησαν τον θάνατο κι έγιναν αθάνατοι.  Όπως  οι ήρωες των αρχαίων μύθων  , ο Οδυσσέας, ο Θησέας, ο Ηρακλής και ο Ορφέας, που ήταν οι μόνοι που κατέβηκαν στον κάτω κόσμο και γύρισαν ζωντανοί, έτσι και οι Σουλιώτες , διέσχιζαν τον Αχέροντα και το βασίλειο του Άδη - Βεζύρη παραμένοντας ζωντανοί .
Ανεβοκατεβαίνοντας  μέσα από τα δύσβατα και κρυφά  μονοπάτια του Αχέροντα, οι Σουλιώτες   μετέφεραν  τρόφιμα από τον κάμπο για τις οικογένειές τους και τα ζώα τους και κατάφερναν να επιβιώνουν στα άγονα βουνά σε πείσμα όλων των Αγάδων της εποχής που πάσχιζαν  να τους υποτάξουν και δεν τα κατάφερναν επι 250 χρόνια , δίνοντας συνεχώς σκληρές μάχες.

Οι Σουλιώτες και το Σούλι έγιναν γνωστοί για το θάρρος και την ανδρεία τους όσο και για την αυτοθυσία τους. Λίγο πολύ όλοι έχουν ακούσει για  το Κούγκι ή το Ζάλογγο αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν την πραγματική ιστορία του Σουλίου .
 Το Σούλι και τα 11 χωριά του,  ήταν μια ανεξάρτητη κι ελεύθερη Συμπολιτεία που άντεξε 250 χρόνια ελεύθερη επί Τουρκοκρατίας .
Οι Σουλιώτες δεν πολεμούσαν για να ελευθερωθούν αλλά πολεμούσαν για να μην σκλαβωθούν. Είχαν κερδίσει ήδη την ελευθερία τους , όταν αποφάσισαν να ανέβουν και να ζήσουν στα βουνά δημιουργώντας το δικό τους αυτόνομο και αυτοδιοικούμενο κράτος.
Αυτό που έκανε διαφορετικούς αυτούς τους γενναίους πολεμιστές ήταν η δύναμη της ψυχής τους και η μεγάλη τους πίστη στο Θεό. Πίστευαν στην αθανασία των ψυχών κι αυτό ήταν το πιο ισχυρό τους όπλο που τους έκανε ανίκητους.
Οι Σουλιώτες λέγεται ότι ήταν απόγονοι των Σελλών , εξ ου και το όνομα Σούλι , κατά μια  ερμηνεία και Σελλοί ήταν οι πρώτοι κάτοικοι της Ηπείρου που αργότερα ονομάστηκαν Έλληνες . (wikipedeia)

Σύμφωνα μ΄ αυτήν την ερμηνεία , μπορεί να εξηγηθεί και η σημασία του Αχέροντα ως ο μοναδικός δρόμος για τον τότε Κάτω κόσμο. Μιά και οι Σελλοί κατοικούσαν ψηλά στα βουνά της Ηπείρου  ( Πάνω Κόσμος)  και ο Αχέροντας  κατέβαινε απο κει καταλήγοντας στην θάλασσα, ίσως ήταν ο μόνος δρόμος που υπήρχε , συνδέοντας τον Πάνω και Κάτω Κόσμο , τα βουνά με τη θάλασσα.  Γι αυτούς μάλλον  άλλος κόσμος δεν θα υπήρχε , δεν θα γνώριζαν άλλον , εκτός από τη δική τους περιοχή.
Στο μέσον περίπου του ποταμού , κάποτε υπήρχε και μια λίμνη που σχηματιζόταν απο τον Αχέροντα και τους παραποτάμους του , Κοκκυτό και Περιφλεγέθοντα , η Αχερουσία λίμνη , που έκρυβε το βασίλειο του Άδη στα επίσης μαύρα νερά και έγκατά της .Στο σημείο που συναντιόταν τα τρία  ποτάμια ήταν η φοβερή και τρομερή Στύγα , στα νερά της οποίας λέγεται , ότι βούτηξε τον Αχιλλέα η μητέρα του , για να γίνει αθάνατος.
Σήμερα μετά την αποστράγγιση της που έγινε το 1960 έχει μετατραπεί σ ΄έναν καταπράσινο κι εύφορο κάμπο . Το επιβλητικό  Νεκρομαντείο που ανασκάφτηκε το 1958 και βρίσκεται ψηλά σ΄ ενα  λόφο , ειναι το μόνο που έμεινε για να μας θυμίζει εκείνες τις εποχές , του μύθους ,τους θρύλους , την ιστορία αλλά και της πεποιθήσεις της Αρχαίας Ελλάδας περί ψυχών και θανάτου.
Ήταν το πιο φημισμένο Νεκρομαντείο της αρχαιότητας και ίσως το μοναδικό ,  όπου κατέφευγαν οι συγγενείς για να επικοινωνήσουν με τους νεκρούς τους και να πάρουν πληροφορίες για το μέλλον τους μια και πίστευαν ότι οι ψυχές των νεκρών ήταν αθάνατες και είχαν  την ικανότητα να βλέπουν το μέλλον μετά το θάνατό τους.
Κάθε νεκρός δε για να διασχίσει το ποτάμι και να οδηγηθεί στον Κάτω κόσμο έπρεπε να πληρώσει τον βαρκάρη Χάροντα με έναν οβολό .
Από τότε είναι γνωστή και η ρήση "ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος" η οποία λέγεται ότι ειπώθηκε από τον Μένιππο , γνωστό φιλόσοφο της εποχής , στον Χάροντα επειδή δεν είχε να πληρώσει .
Το ίδιο επανέλαβαν και οι Σουλιώτες αργότερα  στον Σουλτάνο  , αρνούμενοι να πληρώνουν τους αβάστακτους φόρους της Οθωμανικής αυτοκρατορίες . Αυτός ήταν ο βασικός λόγος που τους οδήγησε να ζήσουν στα βουνά και να δημιουργήσουν εκεί τη δική τους αυτόνομη και αυτοδιοικούμενη πολιτεία .

Στην αρχαιότητα λέγεται επίσης , ότι το βάθος του ποταμού ήταν μεγάλο και κάτω από τα πανύψηλα βράχια σχηματιζόταν στοές, λαβύρινθοι και σύραγγες που ήταν αδύνατον να διασχίσει κάποιος χωρίς οδηγό. Αυτόν τον ρόλο έπαιζε ο ψυχοπομπός Ερμής , βοηθούσε τις ψυχές να βρούν τον δρόμο και τους παρέδιδε στον Χάροντα που τους οδηγούσε στο βασίλειο του Άδη όπου εκείνος έκρινε που έπρεπε να πάει η καθεμιά .
Με την πάροδο των αιώνων ,  ο Αχέροντας κατέβασε χαλίκια και πέτρες απο τα βουνά και το βάθος καλύφτηκε , οι σύραγγες και οι λαβύρινθοι θάφτηκαν και τίποτα δεν θυμίζει πιά τις θλιβερές εκείνες ιστορίες  .
Τα νερά είναι  ρηχά στο ύψος των πηγών , ανεβαίνοντας το φαράγγι  κατά τόπους βαθαίνουν ή δημιουργούν μικρούς καταρράκτες και νερόλακκους  καθώς κατεβαίνουν ορμητικά απο τα βουνά.

Κάποτε ήταν ο ποταμός της λύπης και της μεγάλης θλίψης , ο ποταμός του "αχ".
Σήμερα είναι ο ποταμός της χαράς και της αναζωογόνησης μια και τα νερά του περιέχουν πολύ οξυγόνο ,άργιλο και θειάφι και θεωρούνται ιαματικά.

Κάποτε τον Αχέροντα τον διέσχιζε ο Χάροντας ο βαρκάρης .
Σήμερα έχει πολλούς βαρκάρηδες που κάνουν ράφτινγκ, ή ξεναγήσεις και βόλτες αναψυχής.


Α-χέροντας και  Χάροντας , λέξεις σχεδόν ομόρριζες,  μας υπενθυμίζουν πως για τους Αρχαίους Έλληνες θάνατος και ζωή ήταν  όμορες λέξεις, συγγενείς σημασίες.  Δεν είναι αντίθετες, όπως επικράτησε αργότερα , αλλά αλληλένδετες έννοιες. 

Μια άλλη ερμηνεία της λέξης λέει ότι Αχ - έρων , "ερών" σημαίνει κι αυτός που αγαπά (με περισπωμένη στα αρχαία ελληνικά ), αυτό το "αχ" ως πρώτο συνθετικό μπορεί να σημαίνει  και το "αχ" του ερωτευμένου. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε του έρωτα να σε ταξιδεύει στην κόλαση και στον παράδεισο. Ή αλλιώς έρωτας είναι  ή άλλη όψη του θανάτου , το πάθος για ζωή , η άλλη όψη του Αχέροντα.

 Οι μύθοι μπλέκονται με την ιστορία και τη γλώσσα υφαίνοντας μια πολυδιάστατη πραγματικότητα με πολλές ερμηνείες και σημασίες.
Ανεβοκατεβαίνοντας τον Αχέροντα και τις στενές του πύλες, βιώνεις αυτήν την πολυδιάστατη πραγματικότητα . Έχεις την αίσθηση ότι μια βρίσκεσαι στον Πάνω Κόσμο και τον Παράδεισο , όταν ο ποταμός ειναι ήρεμος , τα καλοκαίρια , αλλά πολύ εύκολα μπορεί να βρεθείς στον Κάτω κόσμο τον χειμώνα που αγριεύει και ξεχειλίζει η οργή του. Πολλοί έχουν πνιγεί κατά καιρούς αγνοώντας τα μηνύματά του.
Όπως ο έρωτας που τη μια σε ανεβάζει στα ύψη και την άλλη σε ρίχνει στα τάρταρα.
Περπατώντας στα στενά του  Αχέροντα , στο φαράγγι , βιώνεις αυτήν την αίσθηση, το δέος .  Αισθάνεσαι σαν να κινείσαι μεταξύ ζωής και θανάτου.

Στον Αχέροντα με το πέρασμα των αιώνων πάντως  η ζωή  νίκησε το θάνατο , αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το βεβαιώνει η μεγάλη ποικιλία ζωής κι ευφορίας της περιοχής που ποτίζεται απο το ποτάμι.
 Ο Αχέρων , αχός +ρέων .  Ο ποταμός που συμβολίζει τη ροή της ζωής,  τη ζωή που γεννιέται  ορμητικά κάνοντας  θόρυβο, με βουή, αχό , αυτό είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό του και άλλη μια ετυμολογική ερμηνεία του.
 Είναι αυτό το πάθος για  ζωή που κάνει θόρυβο .Είναι η ζωή που όταν τη ζείς με έρωτα ,όταν της δίνεσαι με πάθος  γίνεσαι σαν τους Σουλιώτες, σαν  τον Οδυσσέα, τον Θησέα, τον Ηρακλή, τον Αχιλλέα . Υπερβαίνεις τον θάνατο και κερδίζεις την αθανασία της ψυχής σου.

Αυτήν την υπέρβαση διδάσκει ο Αχέροντας , ο ποταμός των ψυχών , των ηρώων και των τιτάνων.  

Γιατί πάνω απ΄όλα, απ΄όλες τις ερμηνείες και σημασίες αυτού του μυθικού ποταμού , αυτό που μας δίδαξε μέσα απο τους μύθους και την ιστορία , είναι η αθανασία της ψυχής .
Η ύπαρξή της και μετά τον θάνατο . Αυτή ήταν η βασική διδαχή των μύθων του Αχέροντα και του Νεκρομαντείου .
Η  γνώση εκείνων των ανθρώπων που κατοίκησαν για πρώτη φορά τα βουνά της Ηπείρου, των Σελλών , των πρώτων Ιερέων  του Αρχαίου Μαντείου της Δωδώνης , όπως αναφέρει ο Όμηρος στην Ιλιάδα.

Κάποτε ήταν ο ποταμός  των νεκρών .
Σήμερα είναι ο ποταμός των ζωντανών .

Κάποτε ήταν ο  ποταμός του θανάτου  .
Σήμερα είναι ο ποταμός της αναγέννησης , ο ποταμός  της αθανασίας.







Σάββατο 2 Μαΐου 2015

" Ο Μύθος του Πάρσιφαλ "

   

      Ο Πάρσιφαλ είναι ένα προστατευόμενο νεαρό αγόρι. Η μητέρα του, η Θλίψη της Καρδιάς , έχει ήδη χάσει τον άντρα της και δυό γιούς στη μάχη. Φοβούμενη ότι ο Πάρσιφαλ θα θελήσει να ακολουθήσει τα βήματά τους και να γίνει ιππότης και ότι θα έχει ένα  εξίσου φρικτό θάνατο , τον μεγαλώνει στο δάσος μακριά απο τον πολιτισμό. Η Θλίψη της Καρδιάς ζει για να προστατέψει το γιό της από τη ζωή.
       Μιά μέρα όταν ο Πάρσιφαλ παίζει στο δάσος, συναντάει μια ομάδα πέντε ιπποτών με γυαλιστερές πανοπλίες και μακριές ξιφολόγχες και έλκεται ακαταμάχητα από τον περιπετειώδη κόσμο τους. Είναι τόσο συνεπαρμένος απο τους ανδρείους πολεμιστές και τα στολίδια τους που αποφασίζει αμέσως να αφήσει το σπίτι του και να γίνει ιππότης και ο ίδιος.   Η τρομοκρατημένη μητέρα του  τον ικετεύει να μην την αφήσει, αλλά ο Πάρσιφαλ είναι αποφασισμένος να ταξιδέψει ως το ανάκτορο του βασιλιά Αρθούρου και να γίνει μέλος της θρυλικής Στρογγυλής Τραπέζης. Ο νεαρός  δέχεται τη δακρυσμένη ευλογία της μητέρας του, μαζί με ένα απλό χειροποίητο ένδυμα για να φοράει. Του λέει ότι πρέπει να σέβεται όλες τις γυναίκες και ότι δεν πρέπει να είναι περίεργος και να κάνει ερωτήσεις. Με αυτά τα δώρα και τις προειδοποιήσεις , ο Πάρσιφαλ ξεκινάει την αναζήτησή του για να γίνει ιππότης και να εκπληρώσει τη μοίρα του.
        'Οταν το αγόρι καταφθάνει στην αυλή του Βασιλιά Αρθούρου ντυμένο με το χειροποίητο ένδυμα της μητέρας του, ζητάει να γίνει ιππότης, αλλά το χωριατόπαιδο φεύγει από την αίθουσα περιγελούμενο.
Όμως ο Πάρσιφαλ επιμένει ξανά και ξανά, ώσπου του χορηγείται μια ακρόαση με το Βασιλιά. Μεταξύ των μελών της αυλής του Βασιλιά είναι μια υπέροχη κόρη, η οποία δεν έχει γελάσει ούτε χαμογελάσει επί έξι χρόνια. Σύμφωνα με το μύθο, θα γελάσει ξανά όταν εμφανιστεί ο καλύτερος ιππότης στον κόσμο. Με το που αντικρίζει τον Πάρσιφαλ ξεσπάει σε εύθυμα γέλια, τρομάζοντας την αυλή. Ποιό είναι αυτό το αγόρι που έκανε ό,τι δεν μπόρεσε κανείς άλλος? Μπορεί ο ανόητος και αδοκίμαστος Πάρσιφαλ να είναι πραγματικά ο ιππότης τον οποίο όλοι περίμεναν ?
       Ο Βασιλιάς λέει στον Πάρσιφαλ ότι για να γίνει μέλος της Στρογγυλής Τραπέζης πρέπει να μονομαχήσει και να νικήσει τον Κόκκινο Ιππότη, τον πιο φοβερό πολεμιστή του βασιλείου. Λέει επίσης στο παλικάρι, ότι θα μπορέσει να έχει το άλογο και την πανοπλία του Κόκκινου Ιππότη αν τα κερδίσει απ' αυτόν στη μάχη. Ο Πάρσιφαλ προκαλεί τον τρομερό ιππότη και παρ' όλη την έλλειψη εμπειρίας του στη μάχη , τον σκοτώνει με ένα ξέσπασμα της τύχης. Νικηφόρα, ο Πάρσιφαλ βάζει την πανοπλία του Κόκκινου Ιππότη πάνω από το χειροποίητο ένδυμα της μητέρας του και ο Αρθούρος τον χρήζει Ιππότη.
        Η επόμενη αποστολή του Πάρσιφαλ είναι να βρει το Ιερό Δισκοπότηρο και να το επιστρέψει στο βασιλιά Αρθούρο. Ένας σοφός γέροντας , Ο Γκούρναμοντ, του παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για να τον καθοδηγήσει στην αναζήτησή του: αν ο Πάρσιφαλ βρεθεί ποτέ μέσα στο κάστρο και συναντήσει το ιερό λείψανο, θα πρέπει να κάνει την ερώτηση "Ποιόν υπηρετεί το δισκοπότηρο ?"
        Πριν ξεκινήσει για τις ιπποτικές του περιπέτειες ο Πάρσιφαλ αποφασίζει να επισκεφτεί τη μητέρα του για να της δείξει τα επιτεύγματά του, αλλά όταν φτάνει στην πόρτα της , μαθαίνει ότι πέθανε απο θλίψη μετά την αναχώρησή του . Συντετριμμένος απο ενοχή, ο Πάρσιφαλ συνεχίζει το δρόμο του και σύντομα βρίσκει τη Λευκολούλουδη, μια πανέμορφη νεανίδα της οποίας το κάστρο πολιορκείται .Εκλιπαρεί τον Πάρσιφαλ να τη σώσει, εκείνος μπαίνει στη μάχη, νικώντας γενναία τους επιτιθέμενους στο κάστρο, το οποίο και ανακτά για λογαριασμό της, μαζί με το βασίλειό της. Μετά τη μάχη, ο Πάρσιφαλ περνά τη νύχτα αγνά με τη Λευκολούλουδη και το πρωί, αυτός συνεχίζει την αποστολή του για το Ιερό Δισκοπότηρο.
        Μια μέρα κι ενώ ψάχνει κατάλυμα για το βράδυ, συναντά κάποιους χωρικούς που του λένε ότι δεν υπάρχει καταφύγιο για 30 μίλια. Σύντομα όμως , βρίσκει έναν άντρα να ψαρεύει μόνος του με μια βάρκα σε μια λίμνη . Ο ψαράς προσκαλεί τον Πάρσιφαλ να μείνει σπίτι του εκεί κοντά και του δίνει οδηγίες πως να το βρει και τον στέλνει να πάει εκεί. Προς έκπληξη του νεαρού ιππότη, το σπίτι του ψαρά είναι στην πραγματικότητα το θρυλικό κάστρο του Γκράαλ. Όταν ο Πάρσιφαλ διασχίζει την τάφρο, βρίσκεται σ΄ένα πολυτελές , ονειρικό περιβάλλον, με μια αυλή 400 ιπποτών και κυριών να περιστοιχίζουν το βασιλιά Fisher ( ψαράς) , ο οποίος υποφέρει ξαπλωμένος από ένα αγιάτρευτο τραύμα στο μηρό, που του είχε προκληθεί πολύ νωρίτερα. Ο Πάρσιφαλ συνειδητοποιεί ότι ο άντρας που νόμισε λανθασμένα για απλό ψαρά ήταν στην πραγματικότητα ο Βασιλιάς Fisher.
         Ένα μεγαλοπρεπές συμπόσιο εκτυλίσσεται και ο Βασιλιάς Fisher δίνει στον Πάρσιφαλ ένα ξίφος. Σαν μέρος των εκδηλώσεων, φέρνουν το Ιερό Δισκοπότηρο και το περνούν γύρω στην αυλή. Όλοι πίνουν απο αυτό και τους χορηγείται μια ευχή, εκτός απο τον Πάρσιφαλ και το Βασιλιά , που δεν επιτρέπεται να πιεί έως ότου γιατρευτεί η πληγή του. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, ο Πάρσιφαλ κάθεται σιωπηλός τηρώντας τη συμβουλή της μητέρας να μην κάνει ερωτήσεις. Όλη η αυλή τον παρατηρεί επίμονα, καθώς περιμένουν να δουν την προφητεία να εκπληρώνεται. Ο μύθος λέει , ότι μια μέρα ένας αφελής νεαρός θα εμφανιστεί στο κάστρο και θα κάνει την "ερώτηση του δισκοπότηρου", απελευθερώνοντας την δύναμή του και θεραπεύοντας το Βασιλιά τους.
          Αλλά ο Πάρσιφαλ δεν μιλάει καθόλου και το επόμενο πρωί βρίσκει το κάστρο άδειο. Συνεχίζει το δρόμο του, με το νέο του ξίφος δεμένο στο πλάι, καθώς το κάστρο του Γκράαλ χάνεται πίσω του.
          Με το πέρασμα των χρόνων, κατορθώνει μια μακρά σειρά απο ιπποτικά επιτεύγματα, σφάζοντας δράκους, νικώντας αντίπαλους ιππότες, διασώζοντας αγνά κορίτσια, εκπληρώνοντας τελικά το μεγαλείο που ο βασιλιάς Αρθούρος είχε δει σ΄αυτόν. Η φήμη της ιπποτικής ανδρείας του Πάρσιφαλ εξαπλώνεται και φτάνει στο Βασιλιά Αρθούρο, ο οποίος ζητάει να του φέρουν τον ιππότη πίσω στην αυλή του. Μεγάλη γιορτή και κονταρομαχίες διοργανώνονται προς τιμή του και του αναγνωρίζεται το μεγαλύτερο κύρος και σεβασμός από κάθε άλλον ιππότη. Ωστόσο στο αποκορύφωμα της γιορτής , μια γριά στρίγγλα εμφανίζεται.Μπροστά σε όλους απαγγέλει μια λιτανεία των πολλών αμαρτιών του Πάρσιφαλ , των σφαλμάτων και των αδικημάτων του, το πιο ανήκουστο από τα οποία ήταν η αποτυχία του να κάνει την ερώτηση του Δισκοπότηρου όταν είχε την ευκαιρία του.
Ταπεινωμένος κι εξευτελισμένος απο τη στρίγγλα, ο Πάρσιφαλ ξεκινάει για άλλη μια φορά να αναζητήσει το κάστρο του Γκράαλ, αλλά το μόνο που βρίσκει είναι περισσότερες μάχες και περισσότερες κακουχίες. Μια μέρα, στη δύση της ζωής του, συναντά επιτέλους μια ομάδα προσκυνητών που τον επιπλήττει, επειδή φοράει την πανοπλία του τη Μεγάλη Παρασκευή, μια απο τις ιερότερες μέρες του χρόνου. Τον οδηγούν σε ένα γέρο ερημίτη που ζει βαθιά στο δάσος , ο οποίος , όπως ακριβώς η γριά , κατακρίνει τον ιππότη για την αποτυχία του να κάνει την ερώτηση για το Ιερό Δισκοπότηρο.
Όταν ο Πάρσιφαλ αφαιρεί την πανοπλία του και βγάζει το χειροποίητο ένδυμα που φόραγε τόσα χρόνια, ο γέρος ερημίτης τον οδηγεί τελικά στο κάστρο του Γκράαλ. Τώρα στο τέλος των περιπετειών του, του δίνεται τελικά ακόμα να αποδείξει την αξία του μέσα από το σημαντικότερο από τα καθήκοντά του.
Ο Πάρσιφαλ βρίσκει  το κάστρο, κάνει ένα βήμα μπροστά και θέτει τη μαγική ερώτηση ."Ποιόν υπηρετεί το Ιερό Δισκοπότηρο?".Επιτέλους , όλοι χαίρονται. Το Ιερό Δισκοπότηρο κάνει το γύρο της Αυλής , ο Βασιλιάς Fisher μπορεί να πιεί από το κύπελλο και τελικά θεραπεύεται.

Ερμηνεία

       Αυτός ο μύθος μας λέει τι απαιτείται για να αλλάξουμε τη ζωή μας, απο μια ζωή όπου ελεγχόμαστε από τη μοίρα σε μια που πράγματι εκπληρώνουμε το πεπρωμένο μας.
Το χειροποίητο ένδυμα εκπροσωπεί την κατάρα των προγόνων του Πάρσιφαλ, το αρχικό μητρικό τραύμα που τον αποτρέπει απο το να ωριμάσει.
Σε πολλούς πολιτισμούς ανά τον κόσμο, όπως στους Hopi, τους Κέλτες και τους Yoruba της υπο- Σαχάριας Αφρικής , όταν ένα αγόρι φτάσει στην εφηβεία, μαθαίνει να αγκαλιάζει τη γη σαν αιώνια μητέρα του και να θεωρεί τους ουρανούς σαν τους παντοτεινούς πατέρες του. Μαθαίνει ότι η θέση του είναι έξω στον κόσμο κι ότι  οι βιολογικοί του γονείς δεν μπορούν να του παρέχουν πλέον αυτά που χρειάζεται.
Στο μύθο σκοπός της στρίγγλας είναι να δείξει στον ήρωα ότι παρά το γεγονός ότι έχει σωστή ιπποτική προσωπικότητα , αυτό που βρίσκεται μέσα του δεν είναι υγιές. Έχει χάσει την ψυχή του. Είναι επικεντρωμένος μόνο στον εξωτερικό του εαυτό σε βάρος του δαίμονα που οδηγεί στην ψυχή του. Στο τέλος της ιστορίας , η πανοπλία του έχει γίνει μια φυλακή υλικών επιτεύξεων κι εκείνος έχει χαθεί μέσα της. Δεν έχει αγάπη ή κουράγιο κι έχει αποτύχει στη μόνη σημαντική αποστολή του , να βρει το Γκράαλ, δηλαδή την ψυχή του.
       
Στον Πάρσιφαλ επιτρέπεται τελικά να δραπευτεύσει απο τη μοίρα του .Το κάστρο του Γκράαλ αποτελεί μια μεταφορά για το γεγονός ότι εισέρχεται στο πεπρωμένο του, που ήταν εκεί για τον Πάρσιφαλ , απλώς χρειαζόταν να είναι έτοιμος για αυτό. Όταν κοιτάζει μέσα του ανακαλύπτει ότι το κάστρο του Γκράαλ και το Ιερό Δισκοπότηρο βρίσκονται εκεί για να του δώσουν τις απαντήσεις που σε όλη του τη ζωή αναζητά.
Ο μύθος του Πάρσιφαλ δείχνει ότι, αφού περιπλανηθούμε αδέξια για μεγάλο μέρος της ζωής μας, για την αληθινή μας εκπλήρωση πρέπει να φτάσουμε τελικά σε ένα μέρος όπου στρεφόμαστε προς μια δύναμη μεγαλύτερη από τον εαυτό μας , είτε είναι ο Θεός, είτε το κάλεσμα της ζωής μας ή μια άλλη μορφή της ψυχής μας, του μυθικού κάστρου Γκράαλ.


Alberto Villoldo, Ph.D.

( απόσπασμα απο το βιβλίο  - Ανάκτηση ψυχής -
Εκδόσεις Αλφάβητο Ζωής  )