Translate

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

Φωτούγεννα - Χριστούγεννα

Χριστουγεννα η μερα που γεννηθηκε η αγαπη στη γη ..
σ ενα σταβλο λιτο κι απεριττο ...
γεννηθηκε το θειο βρεφος χωρις γιρλαντες και λαμπιονια ...
και πλουμιστα στολιδια..
ηρθε ησυχα μεσα στη νυχτα...
αορατη ηρθε η αγαπη στων πολλων τα ματια...


Κυνηγημενη απο τις εξουσιες...
Κρυφτηκε στην ερημο..
Γεννηθηκε στην ερημο κι οχι στην φανταχτερη την πολη...
Γυμνος ηρθε ο μικρος Χριστος ...
ξυπολητος περπατησε στη γη των βασιλεων και των πολεμων...
Το μηνυμα του διαδωθηκε στη γη απ ακρη σ ακρη..


Πολλοι το ακουσαν..
Λιγοι το καταλαβαν...
Ελαχιστοι το εκαναν πραξη...
Ακομα και σημερα 2014 χρονια μετα δυσκολευομαστε να κατανοησουμε ποιος ηταν τι ειπε και τι εκανε..
Το σκοτος ξερει καλα τη δουλεια του ...
κρυβει οτι μπορει να κρυφτει...
διαστρεβλωνει οτι μπορει να διαστρεβλωθει.
Αλοιωνει οτι μπορει να αλλοιωθει...
Μα η αγαπη παραμενει..
Σταθερη αξια στον χρονο...
Φωτεινη αληθινη και λαμπερη..
γεννιεται και μεγαλωνει στις ανοιχτες καρδιες των ανθρωπων...
Στις δυσκολες κι αντιξοες συνθηκες της ερημου ...
ο σπορος της φυτρωνει και μεγαλωνει..
περπαταει και κινειται δονειται και παλλεται ... συγκλονιζει οποιον την συνανταει ...

Θειο βρεφος θειο δωρο θεια αγαπη
Η θεια γεννηση συμβαινει στις ανοιχτες καρδιες των ανθρωπων κι ολα αλλαζουν..
Η αγαπη ειναι εδω ..ηρθε για να μεινει..
Το φως ειναι εδω και δεν σβηνει..
Η πρωτη μερα του χρονου που το φως νικαει το σκοταδι καθως η μερα αρχιζει να μεγαλωνει και η νυχτα μικραινει...
Φωτουγεννα χριστουγεννα η μεγαλυτερη γιορτη του κοσμου...
Η αγαπη κινει τον κοσμο .
Η Αγαπη θα νικησει...
Γιατι η Αγαπη ειναι η ουσια που ειμαστε φτιαγμενοι..
Κι αλλιως δεν μπορει να γινει...

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

"Περί ψυχής " Μπαγκαβάντ - γκιτά

στίχος 29 

Μερικοί βλέπουν την ψυχή σαν κάτι το καταπληκτικό, άλλοι την περιγράφουν σαν κάτι το καταπληκτικό και άλλοι ακόμα ακούνε να μιλάνε γι' αυτήν σαν κάτι το καταπληκτικό . Παρ' όλα αυτά υπάρχουν κι εκείνοι που δεν μπορούν να την καταλάβουν καθόλου, έστω κι αν έχουν ακούσει να μιλάνε γι' αυτήν.


Το γεγονός ότι η απειροελάχιστη ψυχή βρίσκεται στο σώμα ενός γιγαντιαίου ζώου ή ενός τεράστιου δέντρου, καθώς επίσης και στο σώμα εκατομμυρίων μικροβίων που περιέχονται σε ένα κυβικό εκατοστό , είναι χωρίς αμφιβολία κάτι το καταπληκτικό. Ο ακαλλιέργητος άνθρωπος και εκείνος που δεν είναι εγκρατής δε θα φτάσει ποτέ στο σημείο να καταλάβει τη λαμπρότητα αυτού του μικροσκοπικού πνευματικού "σπινθήρα". Ακόμα κι αν η εξήγηση που δίνεται απο το μεγαλύτερο δάσκαλο αυτής της γνώσης , απο τον οποίο ακόμα κι ο Μπράμα- το πρώτο πλάσμα της δημιουργίας σ' αυτό το σύμπαν - διδάχθηκε , αυτοί εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν.
  Στην εποχή μας οι περισσότεροι άνθρωποι , εξ αιτίας μιας πολύ υλιστικής νοοτροπίας , δεν μπορούν να συλλάβουν το γεγονός 'οτι τόσο μικροσκοπικοί πνευματικοί σπινθήρες μπορούν να δώσουν ζωή τόσο σε τεράστια όσο και σε μικρά όντα.
    Μερικοί βλέπουν τη θαυμαστή φύση της ψυχής , ενώ άλλοι ακούνε να μιλάνε για τη μεγαλειότητα της. Παραπλανημένος απο την υλική ενέργεια ο άνθρωπος είναι τόσο απορροφημένος απο την επιδίωξη των υλικών απολαύσεων, που δεν έχει καν τον χρόνο να αναρωτηθεί για τον πραγματικό πνευματικό του εαυτό , χωρίς αυτό το " γνώθι σ' αυτόν " όμως , κάθε πράξη οδηγεί στην αποτυχία τον αγώνα του για τη ζωή. Αν θέλουμε να θέσουμε τέλος στις υλικές συμφορές που μας βασανίζουν πρέπει να ενδιαφερθούμε για την ψυχή. 



Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

" 'Ανοιξε την πόρτα στην Αγάπη"


'Οταν η αγάπη σου χτυπήσει την πόρτα
φρόντισε να της ανοίξεις
και μην ρωτήσεις ποιός είναι.

Οι κλειστές καρδιές
χρειάζονται επιβεβαιώσεις
αναγνώριση, ταυτότητες
ονόματα και αριθμούς.

Μιά ανοιχτή καρδιά γνωρίζει
ότι όλα προέρχονται απο κείνη
ότι όλα είναι μέσα της
ότι όλα συνδέονται εκεί
ότι όλα είναι κομμάτια της.

Έτσι λοιπόν
όταν η αγάπη χτυπήσει
την πόρτα της καρδιάς σου
εκείνη απλώς ανοίγει
για να δεχτεί
ένα ακόμα κομμάτι του εαυτού της.

Κι όποιος κι αν είναι γνωρίζει
ότι είναι κομμάτι δικό της κι όχι ξένο.
Το κομμάτι που έρχεται
να  ενωθεί μαζί της
και να την ολοκληρώσει.

Άκου  λοιπόν
κάθε χτύπο της καρδιάς σου
ένα δικό σου κομμάτι στέκεται απ' έξω
και περιμένει να ενωθεί μαζί σου

Άκου τον χτύπο της καρδιάς σου
κι  αφουγκράσου την αγάπη.

Τώρα γνωρίζεις ποιός στέκεται εκεί έξω.

Άνοιξε λοιπόν  και δέξου τον νέο σου εαυτό
Άνοιξε και υποδέξου τον νέο σου είναι
με όλες τις τιμές και τη δόξα που του αρμόζει.

Αγκάλιασε τον και δέξου
την αγάπη που στην πόρτα σου στέκεται...

(φωτό , ζωγραφική Μatis )

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

" Μαρία η Μαγδαληνή η θηλυκή αρχή που έχει χαθεί "

     Η έρημος θα ανθίσει  

 Ο θρύλος υπόσχεται ότι η αποκατάσταση του Δισκοπότηρου θα έχει τη δύναμη να γιατρέψει την πληγωμένη γη. Όταν επιστραφεί στον ακρωτηριασμένο Ψαρά-Βασιλιά, θα θεραπεύσει τη λαβωματιά του, την αιτία της αρρώστιας που μαστίζει το βασίλειό του. Και το Δισκοπότηρο, υποστηρίζουμε, είναι το αγνοημένο θηλυκό στοιχείο, η Αδερφή-Νύμφη του χριστιανισμού, η σύζυγος του Ιησού. Πώς θα ήταν ο κόσμος μας αν η Νύμφη δεν είχε χαθεί ποτέ? Και πώς θα είναι όταν θα αποκατασταθεί?
           Η έλλειψη ισορροπίας που παρατηρείται στους θεμελιώδεις θεσμούς μας, οι οποίοι έχουν ως βάση έναν πατέρα Θεό στην κορυφή μιας εξ ολοκλήρου αρσενικής τριάδας, Δ, είχε καταστροφική επίδραση στο δυτικό κόσμο. Με το ρυθμό των γεγονότων να επιταχύνεται όλο και περισσότερο χάρη στην επιστημονική πρόοδο τα τελευταία τριακόσια χρόνια- και ιδιαίτερα τα τελευταία πενήντα-, η ρωγμή στη δυτική κοινωνία και στον ανθρώπινο ψυχισμό γίνεται ολοένα και πιο εμφανής. Η ρύπανση του πλανήτη Γη και η κατάφωρη κακοποίηση των παιδιών της σχετίζονται στενά με αυτή τη θεμελιώδη ρωγμή.
          Αν η Νύμφη δεν είχε χαθεί, το θηλυκό στοιχείο μπορεί να είχε εδραιωθεί απο την αρχή ως ισότιμη σύντροφος της αρσενικής θεότητας. Οι γυναικείες ιδιότητες και τα θηλυκά χαρακτηριστικά θα απολάμβαναν τις ίδιες τιμές στο πέρασμα των αιώνων, η δε ολοκλήρωση του ατόμου, που κάτι τέτοιο θα συνεπαγόταν ,  θα είχε ανάλογα αποτελέσματα στην οικογένεια και στην κοινότητα.
         Η άρνηση του θηλυκού στοιχείου ως συντρόφου και φίλης μας έχει στερήσει την έκσταση και έχει καταδικάσει τις σχέσεις αρσενικού- θηλυκού να αποτελούν μόνο μια αχνή σκιά της χαράς που μοιραζόταν το αρχέτυπο ζευγάρι στον κήπο. Το τραυματισμένο αρσενικό, συχνά παραχαιδεμένο και με μια βαθιά ριζωμένη αίσθηση απόγνωσης , αναζητάει τη χαμένη του έκσταση σε όλα τα λάθος μέρη - στη βία, στη δύναμη, στον υλισμό και στην ηδονιστική επιδίωξη της απόλαυσης -, μην καταλαβαίνοντας ότι μπορεί να τη βρει μόνο σε σχέση με το θηλυκό.
         Μια από τις θλιβερότερες πραγματικότητες του πολιτισμού μας είναι ότι η ηγεμονία του τραυματισμένου αρσενικού έχει οδηγήσει σε συναισθηματική εξάντληση. Όπου η γυναίκα δεν εκτιμάται, ο άντρας δεν μπορεί να έχει πραγματική οικειότητα με το ταίρι του, με το " άλλο του μισό". Συχνά δεν μπορεί να διοχετεύσει την ενέργεια του σε μια σχέση αγάπης , αφού δεν πιστεύει ότι η σύντροφος του αξίζει. Στερημένο από το ισότιμο συμπλήρωμα του, επειδή η γυναίκα θεωρείται κατώτερο αντικείμενο , το απογοητευμένο κυρίαρχο αρσενικό προκαλεί εξάντληση των πάντων "Όπου ο ήλιος συνέχεια λάμπει , υπάρχει μια έρημος απο κάτω, Τα δάση ξεραίνονται , τα ποτάμια στερεύουν , η γη ραγίζει. Αυτό που προκύπτει είναι έρημος"


         Κατά τη νεολιθική περίοδο, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες , υπήρχε μια χρυσή εποχή που οι διαφορές μεταξύ αρσενικού και θηλυκού δεν οδηγούσαν σε έναν αγώνα δύναμης για τον έλεγχο. Αντίθετα , οι σχέσεις βασίζονταν σε μια συντροφικότητα στο πλαίσιο της οποίας τα γνωρίσματα του καθενός είχαν την αποδοχή και την εκτίμηση του άλλου. Εκείνη η εποχή της προιστορίας, που κάποτε θεωρούνταν μυθική, μπορεί τώρα να ανασυσταθεί απο τεχνουργήματα που βρέθηκαν σε περιοχές ανάπτυξης νεολιθικών πολιτισμών που λάτρευαν μαι φιλέσπλαχνη Μητέρα Θεά της αφθονίας. Αρχαιολογικά ευρήματα μας δίνουν πληροφορίες για κοινωνίες όπου τα καθήκοντα των γυναικών - η ανατροφή , η φροντίδα και η εκπαίδευση των παιδιών - απολάμβαναν σεβασμό και τιμές, όπου το "ξιφος" και η "λεπίδα" , χρησιμοποιούνταν για την καλλιέργεια της γης μάλλον παρά για εκφοβισμό , όπου η ζωή θεωρούνταν ιερή , όπου η τέχνη και η τεχνική γνώριζαν μεγάλη άνθηση και η δημιουργικότητα ήταν αιτία εορτασμού.
        Η λατρεία μιας αποκλειστικά αρσενικής εικόνας Θεού συνιστά διαστρέβλωση και είναι επικίνδυνη. Σύμφωνα με την αρχή "ως εν ουρανώ και επι της γης" , οι αντρικές προτιμήσεις και η αντρική κυριαρχία έχουν ως αποτέλεσμα μια κοινωνία με θεσμούς βασισμένους σε ένα Δ "αρσενικό πρότυπο" , με τη δύναμη συγκεντρωμένη στην κορυφή και τις υπο εκμετάλλευση μάζες αιχμάλωτες στη βάση. Πρόκειται για ένα μοντέλο δικτατορικό και καταπιεστικό. Αντίθετα , σε μια κοινωνία όπου το θηλυκό στοιχείο θεωρείται ισότιμο τα παιδιά λαμβάνουν φροντίδα και οι χήρες παρηγοριά , οι τέχνες , τα γράμματα , η μουσική και ο χορός αναπτύσσονται , η παιδική ηλικία είναι γεμάτη χαρά , η εργασία είναι παραγωγική και οι άνθρωποι ζουν αρμονικά.
       Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι, έπειτα απο χιλιετίες γεμάτες πολέμους και τις μάστιγες του λοιμού και του λιμού που τους συνοδεύουν , στις μεσογειακές περιοχές της Ελληνιστικής και της Ρωμαικής αυτοκρατορίας κατα την διάρκεια των αιώνων αμέσως πριν απο τη γέννηση του Ιησού είχε αναπτυχθεί μια ευρύτατα διαδεδομένη λατρεία της ΄Ισιδας "βασίλισσας του ουρανού και της γης" .
Η Μαρί-Λουίζ φον Φράνζ, μαθήτρια και ερμηνεύτρια των έργων του ψυχολόγου Καρλ Γιούνγκ , αποδίδει αυτή τη λατρεία της Θεάς στο γεγονός ότι το αρσενικό μοντέλο οδηγείται σε κόπωση και τελικά υφίσταται ολοκληρωτική εξάντληση εξαιτίας της ίδιας του της υπερβολικής εστίασης σε επιτεύγματα νοητικά του λόγου , του Λόγου. Κάποια στιγμή χρειάζεται μια ανάπαυλα απο τη φρενήρη του δραστηριότητα , που είναι προσανατολισμένη πάντα σε στόχους και κατορθώματα και τότε αναζητάει ανάπαυση και καταφύγιο στο θηλυκό, στη σκιά και στη νύχτα.
Στο βιβλίο της "Αλχημεία" η Μαρί -λουίζ φον Φράνζ παρατηρεί ότι την περίοδο της πτώσης ενός πατριαρχικού πολιτισμού λαμβάνει χώρα μια  "εναντιοδρομία". Η εξουσία της εξαντλημένης αρσενικής  αρχής παραδίδεται στη Θεά , για να ανακτηθεί και να ξαναεπιβληθεί στη νέα εποχή, οποτε , αναπόφευκτα , θεσμοποιούνται νέες ιδέες και δίνεται μια νέα πολιτισμική κατεύθυνση. Οι φθαρμένες εικόνες των παλιών συνηθειών και μεθόδων μπαίνουν στην άκρη και ανακαλύπτονται νέα αρχέτυπα για να μεταφέρουν το μήνυμα.
       Ένα παράδειγμα αυτού του φαινομένου αποτελεί η ζωή της χριστιανικής εκκλησίας κατά τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας της, όταν οι πατριάρχες πήραν τη "χαρμόσυνη είδηση" του Ιησού όπως μεταδιδόταν με κηρύγματα στους δρόμους και τη θεσμοποίησαν , περιβάλλοντας τη με κανόνες και τελετουργικά και αποτυπώνοντάς τη σε γραπτές πραγματείες. Η θηλυκή αρχή της συνάφειας αποτελούσε την επικρατούσα πρακτική των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων , όπου η ενότητα με το Πνεύμα είχε γκρεμίσει τα διαχωριστικά των τάξεων και των φύλων, επιιτρέποντας σε γυναίκες και δούλους να συμμετέχουν πλήρως στη ζωή της ομάδας, ακόμα και να κηρύττουν και να προφητεύουν. Η ελευθερία και η ισότητα που είχε παρασχεθεί σε γυναίκες, δούλους και ξένους μέσα απο το χριστιανικό μηνυμα μέσα σε μόλις εκατό χρόνια απο τη διατύπωση του αποτέλεσε αντικείμενο επανεξέτασης απο τους άντρες που είχαν αναλάβει την εξουσία , με αποτέλεσμα να δοθούν νέες κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την ηθική συμπεριφορά και τη θρησκευτική πρακτική. Η εποχή της συνεργασίας ήταν εξαιρετικά βραχύβια και τερματίστηκε απότομα με μια επιστροφή στην αρσενική κυριαρχία και στη συνακόλουθη υποταγή των γυναικών στο πλαίσιο τόσο της εκκλησίας όσο και της κοινωνίας γενικότερα.


            Το ιεραρχικό μοντέλο Δ των πατριαρχικών θεσμών, σύμφωνα με το οποίο όλες οι αποφάσεις και οι εξουσίες εναπόκεινται στον απολυταρχικό κυβερνήτη ή στην ολιγαρχία της κορυφής, χάνει τη ζωτικότητα του καθώς η θηλυκή συνείδηση αφυπνίζεται και ισχυροποιείται στο σύγχρονο κόσμο μας. Οι πατριαρχικοί θεσμοί , που διδάσκουν ότι η αυστηρή υπακοή είναι η ύψιστη των αρετών , αρχίζουν να καταρρέουν κάτω απο τη θηλυκή επίδραση της ελεύθερης σκέψης, της δημιουργικότητας, της διαίσθησης και της συνάφειας. Αυτή η "ανάσταση" του θηλυκού στοιχείου έχει επιτρέψει στα πράγματα για τα οποία παραδοσιακά νοιάζονται οι γυναίκες περισσότερο - την εκπαίδευση και την ανατροφή των παιδιών , καθώς και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής- να λάβουν σιγά σιγά μια θέση στην "ημερήσια διάταξη". Υπό την επίδραση αυτής της ανακάμπτουσας θηλυκής αρχής υπάρχει ελπίδα οι λαοί της Γης να φωτιστούν και να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να διαφυλάξουν το μοναδικό δώρο της ζωής, της οποίας αυτός ο υδροφόρος πλανήτης Γη είναι φύλακας. " Η φωνή της νύμφης" επιτέλους ακούγεται.
        Η πορεία απαξίωσης του θηλυκού στοιχείου πρέπει να αναστραφεί, όχι όμως εις βάρος του αρσενικού, αλλά έτσι ώστε αυτή να γίνει το απο καιρό ποθούμενο ταίρι του, η Χαμένη Αδερφή -Νύμφη. Μαζί πρέπει να πάνε στους αγρούς να οργώσουν , να σπείρουν και  να θερίσουν.
Οι οπαδοί της αίρεσης του Δισκοπότηρου πίστευαν ότι η αποκατάσταση του θηλυκού στοιχείου και η λατρεία του ήταν το κλειδί για την εκπλήρωση της υπόσχεσης για μια χιλιετία παγκόσμιας ειρήνης και δικαιοσύνης. ίσως να πίστευαν επίσης ότι η στιγμή της σωτηρίας θα συνέπιπτε με την αυγή της Εποχής του Υδροχόου , τα κύματα του οποίου θα διέλυαν τις πατριαρχικές δομές της κοινωνίας, δίνοντας μια νέα πολιτισμική ώθηση.
       Για την αποκατάσταση της θηλυκής αρχής που προσωποποιείται στη Μαρία τη Μαγδαληνή είναι απαραίτητο να εδραιώσουμε την αληθινή της ταυτότητα ως Νύμφης και όχι ως πόρνης. Η αληθινή Μαρία η Μαγδαληνή , αν και αργότερα περιγράφηκε ως πόρνη απο την εκκλησία, δεν περιφρονήθηκε ποτέ απο τον Ιησού στα Ευαγγέλια. Ήταν η αγάπη της ζωής του. όπως στα παραμύθια , ο ωραίος πριγκηπας την αναζητάει επι δύο χιλιάδες χρόνια , προσπαθώντας να την αποκαταστήσει στη θέση που δικαιωματικά της ανήκει στο πλευρό του.
      'Επειτα απο δυο χιλιάδες χρόνια , είναι καιρός να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, να αναθεωρήσουμε και να συμπληρώσουμε την ευαγγελική ιστορία του Ιησού, ώστε να συμπεριλάβουμε τη γυναίκα του. Το ρημαγμένο μας περιβάλλον , τα κακοποιημένα μας παιδιά, οι σακατεμένοι μας παλαίμαχοι της ζωής, οι αυτοκαταστρεφόμενες οικογένειες μας και οι εγκαταλελειμμένοι μας σύζυγοι "φωνάζουν" για την αποκατάσταση της Νύμφης του Χριστού.

             "Ευφράνθητι , ΄'ερημος διψώσα, αγαλλιάσθω έρημος και ανθήτω ως κρίνον"        

                                                                                                  Ησαίας





Μargaret Starbird
"Η Μαρία η Μαγδαληνή και το Αγιο δισκοπότηρο"

Μετάφραση Ρένα Καρακατσάνη
εκδόσεις Λιβάνη 2005

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

"Αγάπη όπως Αναγέννηση"




          Άλλο συναίσθημα είναι το πάθος, άλλο ο έρωτας , άλλο η καψούρα κι άλλο η αγάπη...

          H αγάπη είναι το ανώτερο αίσθημα που μπορεί να νιώσει κανείς, στις κατώτερες μορφές της εκφράζεται με  όλα τα παραπάνω, στις ανώτερες προκαλεί δέος...
          Κύριο χαρακτηριστικό της είναι ότι είναι αμοιβαία ,αμφίδρομη και ανταποδοτική . Όταν είναι αληθινή κινείται και ρέει ταυτόχρονα και  από τις δυό πλευρές .
         Έχει διαβαθμίσεις κι εξελίσσεται σε διάφορα επίπεδα και από ένα σημείο και μετά γίνεται μόνιμη κατάσταση του είναι .
        Την αντιλαμβάνεται κανείς και την νιώθει μόνο με ανοιχτή καρδιά και  μυαλό, γιατί κακά τα ψέμματα ,αν δεν δώσει εντολή ο νους, η καρδιά δεν ανοίγει, αν γινόταν  αλλιώς θα είχαμε στο κεφάλι την καρδιά και στο θώρακα το μυαλό , τα ηνία πάντα τα κρατάει ο νους κι ανάλογα τι νους ε είναι επιτρέπει ή δεν επιτρέπει , δέχεται ή απορρίπτει.
         Η εναρμόνιση και των δυο  επιφέρουν την  ισορροπία και την αρμονία που χρειάζεται για να ανοίξει νέος χώρος μέσα μας  που είναι απαραίτητος   για να αναπτυχθεί και να φανερωθεί η αγάπη.           Απο ένα σημείο και μετά γίνεται μόνιμη και σταθερή κατάσταση μέσα μας .
        Δεν χάνεται και δεν μπερδεύεται, υπάρχει και αναπνέει και ζει κινώντας μας σε  άλλους ρυθμούς κάνοντας μας να βιώσουμε συναισθήματα ανώτερα  χωρίς φόβους και πάθη, χωρίς εξαρτήσεις και ψυχαναγκασμούς, υστερίες και δράματα.

           Η αγάπη ανθεί σε περιβάλλον ελευθερίας
           δεν δεσμεύει και δεν δεσμεύεται...
           δεν ζηλεύει και δεν επιβουλεύεται...
           δεν επιβάλλει αλλά ούτε επιβάλλεται...
           δεν μοχθεί αλλά ούτε τεμπελιάζει...
           δεν απαιτεί αλλά ούτε επαιτεί....
           δεν εξουσιάζεται αλλά ούτε  εξουσιάζει...

Είναι αυτάρκης, αυτόνομη και αυθύπαρκτη ,
είναι γνώση και βίωμα,
είναι γαλήνη, αρμονία, ομορφιά,

Κινείται , εξελίσσεται,  αναπτύσσεται, δημιουργεί
γεννιέται αλλά δεν πεθαίνει...
υπάρχει με σένα η χωρίς εσένα...
είναι μιά από τις ουσίες που είμαστε φτιαγμένοι...
η ουσία που κινεί αυτόν τον κόσμο...
η ουσία που ρέει συνεχώς και τροφοδοτεί ότι υπάρχει...

Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις εσύ είναι να συνδεθείς με την πηγή της,  την ψυχή σου...
Δέξου τη και γίνε απλώς ένα διάφανο δοχείο που χρωματίζεται απο κείνη...
Επέτρεψε της να διεισδύσει μέσα σου και να σε μεταμορφώσει,
να μετουσιώσει όλα τα σκοτάδια σου και να τα κάνει φως...


Αγάπη  όπως Αναγέννηση ...


Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

"Ψυχή αντί Θεού"





Πόση αξία μπορεί να έχει μια ζωή προδομένη, σκλαβωμένη, πουλημένη, αδικημένη και απάνθρωπη...και τι μπορεί να σου προσφέρει στην τελική...
Μπορεί η αγάπη , η δικαιοσύνη , η αξιοπρέπεια , η ειρήνη ,να ανθίσουν σ΄ένα τέτοιο νοσηρό περιβάλλον?
Μπορούν να υπάρξουν όλες αυτές οι έννοιες  χωρίς ελευθερία?
Μπορεί μια ψυχή παραδωμένη και σκλαβωμένη να τις νοιώσει?
Σίγουρα όχι...γιατί όλες αυτές οι έννοιες είναι αρετές της ψυχής...και ψυχή νοείται η ενέργεια που δημιουργεί, η ουσία του είναι ...η πνοή που κινεί αυτόν τον κόσμο...
Αν δεν την αντιλαμβάνεσαι, δεν την  αναγνωρίζεις και δεν την τιμάς κατά πως της πρέπει ,τότε απλώς δεν υπάρχεις. Κάποιας άλλης πηγής θα είσαι δημιούργημα.

Γι αυτό ψάξου να σε βρείς, ψάξε να βρείς που ανήκεις, ποιόν Θεό προσκυνάς και που έχεις τάξει την ψυχή σου.

Μπορεί να εκπλαγείς μ' αυτά που θα ανακαλύψεις , μπορεί να μην τα πιστεύεις όσα τώρα σου λέω...
Ομως ένα να ξέρεις, αν δεν ελευθερώσεις την ψυχή σου, καμιά ελευθερία και καμιά χαρά δεν μπορεί να έρθει να σε βρει, έχουν όλες υποθηκευτεί στο όνομα του, στο όνομα του Θεού που λατρεύουν όλοι οι πιστοί της γης.
Αυτού του ένα και μοναδικού πλην διχασμένου Θεού των γραφών...
Αυτού του Θεού που ζητάει μονίμως θυσίες και ανθρώπινο αίμα για να τραφεί και συνεχίζει να εξουσιάζει μέσω του φόβου και του τρόμου που προκαλεί.

"Γι αυτό μόλις καταφέρεις να ελευθερωθείς απο κείνον, ελευθέρωσε και μένα απο αυτόν
και μην λατρέψεις ποτέ ξανά κανένα για Θεό .
Ποτέ δεν σου ζήτησα κάτι τέτοιο...μόνο να με δεις σου ζήτησα και  να με ενώσεις μαζί σου.

Εγω η ψυχή σου που σου μιλώ, εγώ είμαι τα πάντα κι εσύ ο Θεός μου που λατρεύω γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχω .
Δεν έχω ύλη και δεν έχω υπόσταση να πράξω, θα παραμείνω απλώς μια ιδέα να πλανιέμαι εδώ κι εκεί.
Η ύλη σου με γεννά και με δημιουργεί,  η ύλη σου με φανερώνει και  με κάνει υπαρκτή κι αναμφισβήτητη.
Με δοξάζει και με τιμά, όταν μαζί της μου επιτρέπει να συμπορεύομαι και
με εξαφανίζει, με κάνει ανύπαρκτη όταν κάτι που θα πω η θα κάνω δεν της αρέσει.

Εγώ η ψυχή σου κι εσύ το σώμα μου,
 είμαστε ένα , ενιαίο κι αδιαίρετο σύνολο  που
μόνο νεκρός θα μπορέσεις να  αποχωριστείς απο μένα,
εδώ σ' αυτόν τον κόσμο που εξουσιάζεις....
κι όσα κι αν σου είπαν για μένα
κι όσοι προσπάθησαν να με σβήσουν δεν τα κατάφεραν για τον εξής απλό λόγο..

Γιατί χωρίς εμένα ύλη δεν υπάρχει
 κι ακόμα κι αν το ξέχασαν εγώ θα είμαι πάντα εδώ να τους το θυμίζω...
Να τους θυμίζω πως ζωή χωρίς εμένα ,την ψυχή σου  , την ουσία σου ...δεν υπάρχει..."

Αγάπα την ψυχή σου , μ' όλο σου το είναι, ενώσου μαζί της , άκου την φωνή της,
πράξε όπως εκείνη θέλει...
εκείνη θα σε οδηγήσει να ελευθερωθείς και με τα δικά της φτερά να πετάξεις , να ανακαλύψεις νέους κόσμους , κόσμους με αρετές και ιδανικά , εκείνη θα σε οδηγήσει στον παράδεισο...

 Εκείνη είναι ο δημιουργός σου ...η ουσία σου...εκείνη είναι ο Θεός σου άλλος Θεός δεν υπάρχει....





Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

"Δυο πηγές δημιουργίας"

       


       Η γη αλλάζει και μαζί της κι εμείς.
       Οι πόλοι της μετατοπίζονται και μαζί της και οι δικοί μας.
       Το φως στον πλανήτη για χιλιάδες χρόνια ήταν περιορισμένο λόγω της απομάκρυνσης της γης απο την πηγή του.
       Για χιλιάδες χρόνια επικρατούσε το σκότος , το φως ήταν ελάχιστο.
      Η κυριαρχία του σκότους ήταν δεδομένη . Αυτό τώρα αλλάζει. Η εισροή των φωτονίων αλλάζει τη ζωή στον πλανήτη και τα δεδομένα της. Αναπόφευκτα λοιπόν θα αλλάξουν και οι άνθρωποι και ή θα συμπορευτούν με τα νέα δεδομένα ή θα αποχωρήσουν για άλλους πλανήτες συμβατούς με την παλιά ενέργεια . Ο πλανήτης γη πλέον είναι πεμπτοδιάστατος και μόνο εξελιγμένες ψυχές αυτού του επιπέδου θα μπορούν να εισέρχονται. Όσοι δεν αντιλαμβάνονται αυτή την αλλαγή , όσοι ακόμα αντιλαμβάνονται και κινούνται σε τρείς διαστάσεις δεν θα μπορούν να επιβιώσουν σ'αυτόν τον πλανήτη. 
      Δεν υπάρχει κανένας λόγος για επανάσταση όπως την γνωρίζαμε , όπως συνέβαινε στο παρελθόν.
      Επανάσταση καλείται η νέα στάση του ανθρώπου ,η αλλαγή που συντελείται εντός του. Ο κόσμος μετακινείται μέσα του όπως ακριβώς μετακινείται και ο πλανήτης . Αλλάζει το κέντρο του και μετατοπίζεται , εναρμονίζεται ο νους με την καρδιά. 
      Η πηγή που οι άνθρωποι ήταν συνδεδεμένοι και λάμβαναν ενέργεια και την αποκαλούσαν "Θεό" αποκαλύπτεται . Οι άνθρωποι καλούνται να επαναπροσδιορίσουν τη σημασία της, να θυμηθούν, να συνθέσουν, να συνειδητοποιήσουν τις διαφορές και τις ομοιότητες , να διαχωριστούν και να επανασυνδεθούν με τη νέα πηγή του φωτός αλλά και την πρωταρχική όλων.
      Είναι ο νέος ήλιος που στέλνει την ενέργεια του πλεον πιο έντονα στη γη και τα αλλάζει όλα. 
      Η ψυχρή ενέργεια των φωτονίων ενισχύει την ψυχή , συνθέτει και συνδέει τον εσωτερικό εαυτό των ανθρώπων αλλά και των ζώων . Η σύνδεση πλέον γίνεται μέσω της ψυχής, μέσω της ουσίας κι όχι μέσω της εικόνας και της ομοίωσης, δηλαδή της μίμησης,  όπως γνωρίζαμε. Η πρωταρχική πηγή των ανθρώπων αλλά και όλων των έμβιων όντων είναι η ουσία της ψυχής τους. Αυτή καλείται ως "νέα ενέργεια" κι αυτή είναι η ενέργεια των φωτονίων, που περιέχουν  το σωματίδιο του Θεού που προσπαθούν να ερμηνεύσουν οι επιστήμονες . Αυτή είναι η μέγιστη επαναστατική πράξη και αλλαγή που συμβαίνει στον πλανήτη.
    Ανόρθωση ψυχής, Ανάταση και Ανάσταση, οι νέες έννοιες που προσδιορίζουν την μετάβαση , την μεταμόρφωση και μετουσίωση του ανθρώπου. Αυτές είναι οι νέες ιδιότητες του  ανθρώπου που μπαίνουν σε εφαρμογή που ξυπνάνε και δημιουργούν μια νέα αντίληψη και συνείδηση στον πλανήτη. Ο άνθρωπος καλείται να ενεργεί σαν μετασχηματιστής ενεργειών ως μετουσιωτής και ως μεταμορφωτής . Αυτοί οι άνθρωποι καλούνται συνειδητοί και φωτισμένοι. Οσοι αναγνωρίζουν ότι έχουν δυνατότητα να μετατρέπουν τις ενέργειες που λαμβάνουν και να τις μετουσιώνουν σε άλλες. 
Μπορεί να λαμβάνουν αρνητική ενέργεια αλλά δεν την διαχέουν , την κρατούν μέσα τους μέχρι να μεταμορφωθεί και μετουσιωθεί  εκπορεύοντας τες και διαχέοντας τες  με δημιουργικό και θετικό τρόπο.
     Γίνονται οι κοινωνοί δηλαδή ενός νέου τρόπου συμπεριφοράς , αντίληψης και συνείδησης . Γίνονται Άνθρωποι με Α κεφαλαίο. 
     Φωτισμένοι καλούνται οι άνθρωποι που εκπορεύουν και διαχέουν φως, το φως της ψυχής τους .Δεν αντιδρούν , δεν εμπλέκονται σε συγκρούσεις και διαμάχες παρά περιμένουν υπομονετικά και καρτερικά να συμβεί μέσα τους η ένωση  , ενώνουν πρώτα μέσα τους τα αντιθετικά μέρη , θεραπεύουν τους διχασμένους  εαυτούς τους , μετατοπίζουν τη σκέψη απο τον νου στην καρδιά , εξισορροπούν τα κέντρα τους και κινούνται με σεβασμό κι ευγένεια προς όλους, εναρμονισμένοι με όλα και όλους , με τον ουρανό και τη γη, με το σύμπαν και τη πηγή τους. Βλέπουν και διακρίνουν και τις δύο πηγές ,αναγνωρίζοντας τη σημασία και των δύο κι εναρμονίζονται μαζί τους. 
      Ο Νέος Άνθρωπος   καταργεί τις   έννοιες καλού- κακού και όλες οι αντιθετικές σημασίες και μαθαίνει να κινείται συνδεόμενος με την Ανώτερη πηγή όλων . Την αληθινή και μοναδική πηγή της Αγάπης και της ενότητας. Αποδέχεται και αναγνωρίζει ως υπέρτατο νόμο, το νόμο της δημιουργίας που είναι η Αγάπη και υπακούει μόνο σ΄αυτόν, έτσι συνδέεται και είναι εναρμονισμένος με την πηγή του. 
     Η μετάβαση απο τη μια πηγή στην άλλη , η αποσύνδεση απο την μια πηγή και η σύνδεση  στην άλλη γίνεται δύσκολα και είναι επίπονη πολλές φορές. 
     Αποκόβεσαι , βιώνεις ένα θάνατο, αιωρείσαι στο κενό μέχρι να ξαναγεννηθείς και να επανασυνδεθείς με τη νέα σου πηγή , που θα σε βοηθήσει να συνθέσεις  τη νέα σου υπόσταση , τη νέα σου ψυχή και το νέο σου πνεύμα. Θα έχεις πλέον έναν καινούργιο εαυτό , τον συνειδητό εαυτό σου και μια νέα ευκαιρία.
     Σ' αυτό το μεσοδιάστημα της μετάβασης συμβαίνουν όλες οι δοκιμασίες , οι επαναπροσδιορισμοί και λαμβάνεις νέες επιγνώσεις. Και μπορεί να αντιλαμβανόμαστε την αλλαγή και την μετατόπιση αυτή ως τραγική κι επίπονη κι ο αποχωρισμός να γίνεται δραματικός και δύσκολος είναι όμως απαραίτητος γιατι μέσω αυτού του τρόπου απελευθερωνόμαστε . Απελευθερώνουμε όλες τις ενέργειες που μας κρατούσαν δέσμιους , όλες τις αρνητικές μας πλευρές και τα συναισθήματα που είχαμε δημιουργήσει όλα αυτά χρόνια του περιορισμού. 
    Αποκοβόμαστε απο τον παλιό και γνώριμο κόσμο , τον κόσμο που είχαμε συνηθίσει για να ανακαλύψουμε , να θυμηθούμε , να επανασυνδεθούμε με τον ακόμα παλαιότερο, αρχέγονο και αρχέτυπο κόσμο της ψυχής που μας δημιούργησε , δημιουργώντας ένα νέο κόσμο εδω στη γη.
   Οχι κατ' εικόνα και ομοίωση πλέον αλλά κατ΄ ουσίαν...
Αυτές είναι οι δύο πηγές δημιουργίας που χρειάζεται να αναγνωριστούν και να επαναπροσδιοριστούν.
    Η κατ΄εικόνα και ομοίωση πηγή μας που αφορά στην ύλη μας και η κατ΄ουσίαν , η ομοούσια με την πηγή μας που αφορά στην ψυχή μας.
    Πανάρχαιος ο αγώνας αλλεπάληλες οι μάχες, όμως ακόμα άγνωστες στους περισσότερους. Πάντα η ύλη είχε κι έχει πολλούς τρόπους να μας μπερδεύει. Ο" Θεός" της αρνείται να υποταχτεί στην πηγή που κι εκείνον τον δημιούργησε , είναι της ύλης το φανερό που την κάνει προσωρινά και προσκαιρα πιο δυνατή , πιο αποδεκτή , πιο εύκολα αναγνωρίσιμη.
   Κι ενώ η ύλη μάχεται την ψυχή που την γέννησε , η ψυχή απλώς περιμένει, συγχωρεί  κι ενίοτε φεύγει, απομακρύνεται  μέχρι οι συνθήκες να αλλάξουν, μέχρι η ύλη να την αναζητήσει να την καλέσει και να της ζητήσει να ενωθεί μαζί της ,να της επιτρέψει να την οδηγήσει , σ΄ένα δρόμο που μόνο οι ψυχές γνωρίζουν ,στο δρόμο της λύτρωσης , της απελευθέρωσης και της αγάπης.
   Είμαστε όλοι παιδιά της ίδιας πηγής , γεννήματα και δημιουργήματα της ίδιας μήτρας , μόνο που για κάποιους ο κύκλος της δημιουργίας είναι μικρότερος και για άλλους μεγαλύτερος, για κάποιους τα όρια είναι μικρότερα και για άλλους μεγαλύτερα, άλλοι αρκούνται να ανήκουν και να πιστεύουν μια ειδωλική πηγή , κι αλλοι δεν ικανοποιούνται και αναζητούν  μια άλλη πιο  αληθινή ...
  Άλλωστε το σύμπαν είναι απέραντο κι έχει τα πάντα , όλες τις διαβαθμίσεις κι όλες τις εκφάνσεις της δημιουργίας  ...και μόνο εσύ γνωρίζεις μέχρι που θέλεις να φτάσεις...απο που ήρθες και που θέλεις να πας...
  Μόνο εσύ μπορείς να γνωρίσεις ποιά είναι η πηγή σου και μόνο σε σένα , η ψυχή σου αν της το επιτρέψεις θα σου αποκαλύψει αυτή την αλήθεια.
Καλό δρόμο....




Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Γιέ του ήλιου ...

'Ανοιξε ένα παράθυρο στο φως
γλυκειά μου αγάπη, ήλιος να μπει
με το μπλέ της θάλασσας να ενωθεί
και του ουρανού την απεραντοσύνη

Σαν έρθεις να κρατάς λίγα λουλούδια
σημάδι να σ' αναγνωρίσω
και λίγη αστρόσκονη  ρίξε στα μαλλιά σου να λάμπει

Φως του ουρανού και λάμψη της γης να δηλώνει
και να μου πεις
πως οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι να αγαπούν
κι όχι να πολεμάνε

Έρωτας παντοτινός μεσ΄ τις καρδιές τους να ανάψει
φλόγα ιερή της ζωής
μαζί σου να θεριέψει
στα πέρατα του κόσμου
το μήνυμα σου να φτάσει.

Από καρδιά σε καρδιά να ταξιδέψει
να σεργιανίσει ,
στα σοκκάκια των ψυχών
των πονεμένων και των αδικημένων
τη λύτρωση να φέρει

Θα λάμψει ολάκερη η γης
απ΄το  φως των ματιών σου
κι η θάλασσα κι ο ουρανός ένα θα γίνουν

Όλη η πλάση  θα γιορτάζει
την επιστροφή
τη δική σου

Αγαπημένε και μοναδικέ γιέ του ήλιου!!!












Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

"Σούλι 250 χρ. ελεύθερο κι αυτόνομο κράτος"

Λίγοι γνωρίζουν την αληθινή ιστορία του Σουλίου  κι ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν ότι ήταν μιά αυτόνομη πολιτεία- κράτος , που άντεξε 250 χρόνια  ελεύθερη  επί Τουρκοκρατίας.
Ψάχνοντας για φωτό του Σουλίου  ανακάλυψα οτι η χρυσή αυγή έχει καταθέσει στεφάνι εκεί.Τώρα τι σχέση έχουν οι χρυσαυγίτες με τους Σουλιώτες ή τι σχέση φαντάζονται ότι έχουν, είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα. Το να  οικειοποιούνται τους ήρωες και τα σύμβολα ενός λαού κάποιοι τυχαίοι απατεώνες είναι τουλάχιστον προσβολή. Προβληματίστηκα αν θα έπρεπε να γράψω αυτό το άρθρο φοβούμενη μην χαρακτηριστώ εθνικίστρια . Είναι επίσης τραγικό στις μέρες να φοβόμαστε να μιλήσουμε για την ιστορία του τόπου μας η για την αγάπη που έχουμε  προς την πατρίδα μας για τον ίδιο λόγο. Αν μη τι άλλο έχουμε χρέος να την σεβόμαστε αν όχι να την αγαπάμε. Όπως επίσης να τιμάμε και τους ήρωες της και προγόνους μας χωρίς φόβο και πάθος , χωρίς έπαρση και αλαζονία και προπάντων χωρίς φανατισμό . Καλώς η κακώς γεννήθηκαμε σ' αυτή τη χώρα ,σ' αυτή τη ζωή  γαλουχηθήκαμε με την ιστορία της , τα ήθη και έθιμα της, τις παραδόσεις της. Ενα κομμάτι της προσωπικότητας μας οφείλεται σ' aυτήν την μητέρα, γιατί η πατρίδα μας είναι μια μεγαλύτερη μητέρα και μια ακόμα μεγαλύτερη είναι η ολόκληρη η γη.  Ως Ηπειρώτισσα νιώθω χρέος μου να γράψω και να δημοσιεύσω την ιστορία της ιδιαίτερης πατρίδας μου που είναι το Σούλι και μέσα απ΄ αυτό,  να τιμήσω εκείνους που αγωνίστηκαν και κατάφεραν να ζήσουν το όνειρο τους , το όνειρο της ελευθερίας , με αυτοοργάνωση και αυτοδιάθεση χωρίς εξουσίες και αφεντικά. Για μένα το Σούλι ήταν ένα αναρχικό χωριό και οι Σουλιώτες αναρχικοί με ανυπότακτες καρδιές. 

Τι ήταν το Σούλι και η «Σουλιώτικη Συμπολιτεία».
Γύρω στο 1550(α) πολλοί χριστιανοί που ήθελαν να αποφύγουν την κατάπίεση και τον αναγκαστικό εξισλαμισμό των Τούρκων, ανέβηκαν στα Κασσιώπια όρη (σε μια τοποθεσία, η οποία βρίσκεται περίπου 100 χμ. Νοτιοανατολικά από τα Γιάννενα) και ίδρυσαν  εκεί το χωριό Σούλι. Το Σούλι βρίσκεται σε μια μικρή πεδιάδα, στην κορυφή ενός απότομου υψώματος, 600 μέτρα πάνω από την κοίτη του ποταμού Αχέρoντα. Ένα απότομο και πολύ επικίνδυνο μονοπάτι κατεβαίνει στο ποτάμι, ενώ πίσω του υψώνεται μια επιβλητική αλυσίδα βουνών, που ήταν η φυσική άμυνα του Σουλίου.
Με την προσέλευση πολλών κυνηγημένων από τους Τούρκους Xριστιανών οι οποίοι εύρισκαν στο Σούλι καταφύγιο, δημιουργήθηκαν άλλα τρία χωριά πάνω στους ίδιους βράχους, (που ήταν ένα είδος φυσικών Κάστρων), κι έτσι σχηματίστηκε το «τετραχώρι», που το αποτελούσαν τα χωριά : Σούλι,  Σαμονίβα,  Κιάφα,  και  Αβαρίκος.
Όταν το τετραχώρι δεν μπορούσε να χωρέσει τους καινούργιους χριστιανούς, που συνεχώς ερχότανε για να ξεφύγουν την τουρκική καταπίεση, επειδή «Κατέφυγον εις Σούλιον άπαντες οι λίθον ξηρόν αντί δούλου θανάτου ασμένως προαιρούμενοι» (β), σχηματίστηκαν άλλα εφτά χωριά στις πλαγιές και στους πρόποδες των Κασσιώπιων βουνών. Τα χωριά αυτά ήταν :
το Τσεκουράτι, το Περεχάτι, τα Βίλια, το Αλποχώρι, η Κοντάτες, η Γκιονάλα, και η Ρουσιάτσα.
Συνολικά τα έντεκα αυτά χωριά, που αποτελούσαν την «Σουλιώτικη Συμπολιτεία», είχαν πληθυσμό έξι χιλιάδες κατοίκους, από τους οποίους οι 2000 ήταν πολεμιστές. Από την ίδρυσή της (1550) μέχρι την εγκατάλειψη του Σουλίου (1803) η Σουλιώτικη Συμπολιτεία ήταν πάντα αυτόνομη, ανεξάρτητη και ελεύθερη.
Οι Σουλιώτες δεν ήταν μόνο ελεύθεροι και ανεξάρτητοι, εν μέσω καταπιεστικής Τουρκοκρα-τίας, αλλά είχαν καταφέρει  «δια των όπλων να κυριεύσουν εκ των Αγάδων Μαργαριτίου και εκ του Ισλάμ Πρόνιου της Παραμυθίας  εξήκοντα έξ χωρία»(γ), τα οποία πλήρωναν σ’αυτούς φόρο υποτέλειας. Οι κάτοικοι των χωριών αυτών ονομάζονταν «παρασουλιώτες».
Η αρχή του Δημοσίου Δικαίου, που σκέφθηκαν μόνοι τους και εφάρμοζαν οι Σουλιώτες ήταν η παρακάτω :
«Οι τόποι τους οποίους κατέχουν οι Τούρκοι, δεν ανήκουν εις τους Τούρκους. Είναι οι τόποι των πατέρων μας. Οι πατέρες μας εστερήθησαν αυτούς δια της βίας και ημείς τα τέκνα των και οι κληρονόμοι των, έχομεν δικαίωμα να ανακτήσωμεν, δια να ζήσωμεν, ο,τι δυνάμεθα δια της δυνάμεως να ανακτήσωμεν. Ως προς τους Έλληνας και τους λοιπούς Χριστιανούς, οι οποίοι μοχθούν χάριν των Τούρκων, άς λάβουν τα όπλα μαζί με ημάς δια να ανακτήσουν την κοινήν χώρα, ή ας υποταχθούν, ώστε ημείς να μεταχειρισθώμεν αυτούς, όπως εκείνοι, οι οποίοι μας είχον αρπάσει την χώραν».
Με άλλα λόγια έδιναν οι Σουλιώτες στους εαυτούς τους το δικαίωμα να «ανακτήσουν δια της δυνάμεως» (δηλαδή με πόλεμο) όσους τόπους μπορούσαν, και ακόμα μεταχειριζόταν τους λοιπούς Έλληνες και Χριστιανούς, αυτούς που δεν έπαιρναν τα όπλα για να πολεμήσουν μαζί τους, και οι οποίοι «μοχθούσαν χάριν των Τούρκων», όπως οι Τούρκοι τους ραγιάδες τους. Τους ανάγκαζαν δηλαδή να πληρώνουν στη Σουλιώτικη Συμπολιτεία φόρους υποτέλειας.  Αυτά ήταν τα έσοδα τους.
Υποσημειώσεις :
(α) Ο Χριστόφορος Περραιβός στο Βιβλίο του «Ιστορία του Σουλλίου και Πάργας» που εκδόθηκε το 1803 στο Παρίσι γράφει : «. . . όθεν καθ’ όλας αυτάς τας διηγήσεις , η χρονολογία του   Σουλλίου πιθανόν να μην υπερβαίνει τα δια-κόσια πεντήκοντα έτη.» (1803 - 250 = 1553).   Πρέπει επομένως το Σούλι να πρωτοκατοικήθηκε γύρω στα 1550

(β) I. Λαμπρινίδης, «Ηπειρωτικά Μελετήματα».
(γ) I.. Λαμπρινίδης , «Ηπειρωτικά Μελετήματα», 1880, 

Η Οργανωτική δομή της Σουλιώτικης Συμπολιτείας.
Η μονάδα μέτρησης του πληθυσμού στους Σουλιώτες ήταν η Οικογένεια. Όλες οι συγγενικές οικογένειες αποτελούσαν μία Φάρα, ή γένος (ζ) στα ελληνικά.
«Εκάστη φάρα πείθεται εις τον διακεκριμμένον, και σημαντικώτερον  φύλαρχό της(η). Εις το Σούλλι κατώκουν τετρακόσιαι πεντήκοντα οικογένειαι, φυλαί δε αι εξής : Τζαβελλάται, Βοτζαράται, Δρακάται, Δαγκλιάται, Κουτζομικάται, Μπουτζάται, Σιάται, Καλογεράται,
Καραμπινάται, Βελιάται, Θανασάται(θ),  Κασκαράται, Τοράται, Μαντζάται, Παππαγιαννάται, Βασιάται, Τοντάται, Παλαμάται, Ματάται, Μπουζμπάται.
Εις την Κιάφαν, οικογένειαι ενενήκοντα, φυλαί δε τέσσερεις : Ζερβάται, Νικάται,Φωτάται, Πανταζάται.
Εις τον Αβαρίκον οικογένειαι εξήκοντα πέντε, φυλαί τρείς : Σαλαράται, Μπουφάται, Τζιορίται.
Εις την Σαμωνίβαν, οικογένειαι πεντήκοντα φυλαί τρείς :  Μπεκάται, Δαγκλιανάται, Ηράται.»
Όλες οι φάρες από το Τετραχώρι και το Εφταχώρι ήταν 45.
Την Σουλιώτικη Συμπολιτεία, που ιδρύθηκε γύρω στα 1500, την αποτελούσαν τα κύρια Σουλιτοχώρια, δηλαδή το Τετραχώρι και το Επταχώρι. Γύρω από αυτά,  και κάτω από αυτά, υπήρχαν τα 66 χωριά των παρασουλιωτών περιοίκων.  Το πολίτευμα της Σουλιώτικης Συμπολιτείας λειτουργούσε σύμφωνα με μια σειρά από άγραφους νόμους.
Θεμελιώδεις θεσμοί(ι) ήταν :
   Η Εκκλησία του Δήμου.
   Η Γερουσία.
   Οι πολέμαρχοι με το πολεμικό Συμβούλιο.
Η εκκλησία του Δήμου συνεδρίαζε στον Αη-Δονάτο σε κρίσιμες περιστάσεις, όταν επρόκειτο να ληφθεί σοβαρή απόφαση για πόλεμο ή για ειρήνη.
Η Γερουσία είχε νομοθετικές δικαστικές, πολιτικές και ποινικές αρμοδιότητες, την συγκροτού-σαν οι αρχηγοί από τις 45 Φάρες.


Ο Χρ. Περραιβός γράφει σχετικά : « ουδένα νόμον γραπτόν, ούτε δικαστήριον τακτικό είχον οι Σουλλιώται, αλλά, δια την εσωτερικήν ευταξίαν, και πειθαρχίαν, όταν τις των πολιτών ήθελε πράξη τι αμάρτημα συνήρχοντο οι προεστώτες των φυλών, εξέταζον την υπόθεσιν και εξέδιδον την απόφασιν προφορικώς, εις την οποίαν άνευ προφασιολογίας ώφειλεν ο καταδικασθείς να υπακούση, τουναντίον, υποχρεούτο η φυλή του να εκτελέση την απόφασιν δια της βίας.»
Δεκαμελές πολεμικό Συμβούλιο με τους αρχηγούς από τις 10 κυριότερες φάρες περιστοίχιζε τον Πολέμαρχο ο οποίος ήταν ο αρχηγός της μεγαλύτερης φάρας. Συνήθως κάποιος Τζαβέλας, ή κάποιος Μπότσαρης.
Οι Σουλιώτες δεν ασκούσαν κανένα επάγγελμα, εκτός από την κτηνοτροφία και τον πόλεμο, με τον οποίον προστάτευαν την ελευθερία τους και λεηλατούσαν του Αγάδες και τους Μπέϊδες της ευρύτερης περιοχής. Ο Περραιβός γράφει σχετικά. :
«. . ούτε τέχνην, ούτ’ εμπόριον μετεχειρίζετό τις εξ αυτών, το μόνον και κύριον επάγγελμά των είναι η κτηνοτροφία. Όλη η σπουδή και αφοσίωσίς των παιδιόθεν περιστρέφεται εν τοις όπλοις, τα οποία περιπατούντες, καθήμενοι, τρώγοντες και κοιμώμενοι δεν αμελούσι.»
http://www.souli.8m.com/history.html#

Σημαντικός δε ήταν και ο ρόλος των γυναικών , τις οποίες σέβονταν οι Σουλιώτες.
Οι γυναίκες ήταν δίπλα στους άντρες τους στις μάχες , πολεμούσαν αλλα και κουβαλούσαν πολεμοφόδια, τρόφιμα, η ότι άλλο ήταν αναγκαίο.
 Παρατηρούσαν τους μαχητές , εγκωμίαζαν τους ανδρείους , έψεγαν τους άνανδρους , "η παρουσία τους στίς μάχες ωφελούσε τα μέγιστα , επειδη αναζωπύρωνε την φιλοτιμία και την άμιλλα των ανδρών " γράφει ο Περραιβός στο βιβλίο του .
Οταν δε φιλονικούσαν οι άντρες μεταξύ τους κι έμπαιναν οι γυναίκες στη μέση να τους χωρίσουν είτε με καλό τρόπο είτε με άγριο εκείνοι υποχωρούσαν γιατί το θεωρούσαν ντροπή και μικροπρέπεια να αντιστέκονται στις γυναίκες.

Το Σούλι αποτελούσε πρότυπο και παράδειγμα για όλη την τότε σκλαβωμένη Ελλάδα. Χωρίς το Σούλι που άντεξε250 χρόνια ίσως να μην υπήρχε επάνασταση.
Άλλωστε κάποιες ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι η επανάσταση ξεκίνησε απο το Σούλι και τον Μάρκο Μπότσαρη το 1820 περισοοτερα μπορείτε να διαβάσετε εδω.

http://koutalianossimos.wordpress.com/2013/09/26/%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-1821/







  

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

" ...μιά αντανάκλαση είναι η ζωή μας..."



Σπάσε τον εαυτό σου σε χίλια κομμάτια
άφησέ τα να τα σκορπίσει ο άνεμος
να τα ξεπλύνει η βροχή
να τα φωτίσει ο ήλιος
μην κρατήσεις τίποτα δικό σου
μείνε εκεί άδειος , κενός , ένα τίποτα

Μιά μέρα θα ξαναγυρίσουν
θα σ'αναζητήσουν εκείνα
γιατί τίποτα πραγματικά δικό σου
δεν μπορεί να ζήσει μακρυά σου
όσους κύκλους κι αν κάνει 

μιά μέρα μαζί σου θα ενωθεί

Ισως να μην τ'αναγνωρίσεις με την πρώτη ματιά
με την πρώτη αίσθηση
γιατί τώρα μεταμορφώθηκαν, άλλαξαν
συνθέτουν έναν άλλο εαυτό
αυτό που πραγματικά είσαι
κι όχι αυτό που νόμιζες ότι είσαι

Μόνο όταν σπάσει η πανοπλία του εγώ
η ψυχή ελευθερώνεται και φανερώνεται

Το εγώ που νόμιζες ότι είσαι, έφυγε
για να δώσει χώρο
στην ψυχή σου να επιστρέψει 

κι ελεύθερη στον άνεμο
σαν πεταλούδα να πετάξει.

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

" Το μονοπάτι "





Σαν μέσα σου ανοίξει αυτό το κάτι
τον κόσμο αλλιώς θα δεις
τα πάνω κάτω έρχονται

στην αρχή θα σαστίσεις
πως είναι δυνατόν θα αναρωτηθείς
ολα ανάποδα να είναι

αυτό είναι το πρώτο ξύπνημα
απο κεί αρχίζει ένας άλλος δρόμος
απο δω και πέρα δυο κόσμους
παράλληλους θα βλέπεις

τον έναν που λέν πραγματικό
τον άλλον τον ονειρικό
εκείνον που νιώθει η ψυχή σου

κάθε στιγμή σ' αυτή τη διαδρομή
δύο επιλογές θα  έχεις

δυό κόσμους να ενώσεις
 ή δυό κόσμους να διαχωρίσεις

να βλέπεις με τρία μάτια ή το ένα να κλείσεις
να συγκρουστείς ή να αποδεχτείς

τότε θα καταλάβεις τι γεννά τη σύγκρουση
τον πόλεμο, το μίσος και τον φθόνο

και συ θα λες 
δεν είμαι εγώ αυτό
μέσα μου κάτι άλλο  υπάρχει
κανείς  όμως δεν θα το βλέπει

γιατί κανείς δεν σε βλέπει
με το εσωτερικό του μάτι
όσο κλειστές παραμένουν οι καρδιές
τόσο κλειστό παραμένει και το  μάτι 

καί τότε θα καταλάβεις
πόσο λίγα αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι
και πόσο είναι εγκλωβισμένοι 
στα τείχη του εγωισμού, στου σώματος την ύλη

τι κι αν πολλοί το έχουν πει
σοφοί  μα κι οι επιστήμονες
σήμερα το δηλώνουν
πως ο κόσμος που ζούμε
μια μέγιστη πλάνη είναι

αν μόνος σου δεν το βιώσεις
αν μέσα σου δεν αφεθείς να ταξιδέψεις
ποτέ δεν θα γευτείς το μεγαλείο του εαυτού σου
το μεγαλείο που κρύβεται βαθειά μέσ' την ψυχή σου

θα φοβηθείς, αυτό ειναι σίγουρο
τα λογικά σου θα νομίζεις οτι χάνεις
μα εσυ επέμενε...
επέστρεφε στον εαυτό σου

προδοσία θυμήσου είναι η άρνηση του εαυτού σου
Iούδας ήταν εκείνος που υπέκυψε  στην σκοτεινή πλευρά του
πρόδωσε τον εσωτερικό του εαυτό εκείνον του δασκάλου

το δάσκαλο που ζει μέσα σου οφείλεις να ακούσεις
να σεβαστείς και να αγαπήσεις
είναι ο νέος σου εαυτός
ο αναγεννημενος
άστον να σε οδηγήσει

αυτός ο εαυτός που αιώνες έκρυβες
ήρθε η ώρα να τον αποκαλύψεις
πολλοί σε περίμεναν κι άλλοι τόσοι περιμένουν
τον δρόμο εσύ ν' ανοίξεις

κάθε φορά που μια ψυχή αφυπνίζεται
δέος το σύμπαν πλημμυρίζει 
ανοίγει ο δρόμος προχωράμε
λένε οι ψυχές

μα αν εσύ κοντοσταθείς , δειλιάσεις και κιοτέψεις
πίσω σου όλοι θα στιβαχτούν
όλοι όσοι περιμένουν τη σειρά τους

τόλμα λοιπόν , προχώρα...
δεν είσαι εδώ μόνο για σένα
μα και για όλους
δεν είσαι εδώ περαστικός
αποστολή ήρθες να εκπληρώσεις

τώρα είναι η ώρα 
της μεγάλης πράξης
την θεωρία την έμαθες 
το μέσα και το έξω αναγνώρισες
καινούργιο εαυτό απόκτησες
τώρα πρέπει να βρείς τι θα τον κάνεις

μην φοβηθείς να τον αποκαλύψεις
γιατί κάθε προδοσία σήμερα τριπλά θα μας στοιχίσει
πίσω πια δεν μπορείς να πας έκλεισε ο δρόμος
μα μόνο μπροστά

εσύ νέο μονοπάτι θα χαράξεις
εκεί που κανείς ποτέ δεν πάτησε 
χιλιάδες τώρα  περιμένουν να περάσουν.



(φωτό,  ζωγραφική Christian  Debertd) 



Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

"οι ψυχές και οι μορφές"





όμορφη που είναι η ζωή
όταν μέσα από τα μάτια του την βλέπεις
όμορφος που 'ναι ο έρωτας
όταν μέσα σου ξαναγεννιέται

αχ! αυτή η ομορφιά
ανώτερη αίσθηση
συμμετρίας και αρμονίας
όταν απ΄την ψυχή αναβλύζει

ομορφιά είναι μια συνάντηση 
που τόσο πολύ ποθούσες με αγωνία 
να γίνεται πράγμα απλό και γνώριμο
τέλειο στην  φυσικότητα του

ομορφιά είναι μια  σκέψη  
όταν στον αγαπημένο ταξιδεύει

ομορφιά είναι η αίσθηση
που μεταμορφώνει σε χαρά
το κλάμα και το δάκρυ
που νύχτες ολόκληρες έχυνες 
πριν εκείνος φανεί μπροστά σου

ομορφιά είναι ένα άγγιγμα ψυχής
η απαλότητα στο χάδι
η τρυφερότητα στο βλέμμα
η λεπτότητα στους τρόπους

ομορφιά είναι η συνισταμένη
όλων των αισθήσεων
η αίσθηση του μέτρου,
του συγχρονισμού,
της ιδανικής αρμονίας,
 του τόσο-όσο 

δεν ειναι ναρκισσισμός η ομορφιά
όταν από βαθειά μέσα σου αναβλύζει

ομορφιά είναι να νιώθεις
πόσο όμοιες είναι κάποιες μορφές 
πόσο όμορες οι συνήθειες τους
πόσο μοιάζουν κάποιες  ψυχές

ομορφιά είναι η αίσθηση
που μέσα σου ανακαλύπτεις
χάρη σε κείνον ή  αυτό
που βρίσκεται μπροστά σου

κάλλος την λέγαν κάποτε
καλαισθησία  η αίσθησή της

αίσθηση μοναδική
να νιώθεις πως όλα είναι
έτσι όπως χρειάζεται να είναι

τίποτα περιτό
τίποτα υπερβολικό
τίποτα δεν λείπει
και τίποτα δεν περισσεύει
τίποτα δεν επιθυμείς
και τίποτα δεν χάνεις
γιατί όλα τα έχεις μέσα σου
σε πλήρη αρμονία

ομορφιά είναι
οτι με αγάπη είναι φτιαγμένο

αγάπη λεν την ομορφιά
κι ομορφιά την αγάπη

"όταν  οι ψυχές και οι μορφές ενώνονται
χρόνο δημιουργούν
κι αρμονικά στο χρόνο ταξιδεύουν"




( φωτο  "Ζευγάρι "Ανάγλυφο γλυπτό από άσπρο τσιμέντο (1962-1965) του Χριστόφορου Σάββα
Μουσείο τεχνών Λουκίας και Μιχαλάκη Ζαμπέλα )









Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Γκουρτζίεφ "΄Ανθρωπος και πράξη "

   (Απόσπασμα απο το βιβλίο  "Ο Γκουρτζίεφ μιλά στους μαθητές του" )  




     Ο άνθρωπος είναι ένα ον που μπορεί να "πράξει". Να πράξει σημαίνει, να πράξει συνειδητά και σύμφωνα με τη θέλησή του. Και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι δεν μπορούμε να βρούμε πιο ολοκληρωμένο ορισμό για τον άνθρωπο.

      Χωρίς καμμιά υπερβολή μπορούμε να πούμε , ότι όλες οι διαφορές που μας εντυπωσιάζουν ανάμεσα στους ανθρώπους ,μπορούν να αναχθούν στις διαφορές συνειδητότητας των πράξεων τους. Οι άνθρωποι μας φαίνονται τόσο διαφορετικοί ακριβώς επειδή οι πράξεις μερικών απ'αυτούς είναι κατά τη γνώμη μας βαθιά συνειδητές, ενώ οι πράξεις άλλων είναι τόσο ασυνείδητες , πιο ασυνείδητες και απο μιας πέτρας, η οποία αντιδρά τουλάχιστον σωστά στα εξωτερικά φαινόμενα. Το πρόβλημα περιπλέκεται από το γεγονός ότι ένας και ο αυτός άνθρωπος εκδηλώνει παράλληλα με αυτό που εμφανίζεται σε μας σαν πλήρως συνειδητές πράξεις θελήσεως, άλλες, τελείως ασυνείδητες, μηχανικές αντιδράσεις ζώου. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος ο άνθρωπος εμφανίζεται σαν ένα εξαιρετικά πολύπλοκο ον.

       Ο άνθρωπος είναι αυτός που μπορεί να "πράξει" , αλλά ανάμεσα στους συνηθισμένους ανθρώπους , καθώς επίσης και ανάμεσα σε κείνους που θεωρούνται ασυνήθιστοι, δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να "πράξει."  Στην περίπτωση τους οτιδήποτε, απ'την αρχή ως το τέλος, "συμβαίνει" δεν μπορύν να "πράξουν" τίποτα.

      Στην προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή, στην πολιτική, την επιστήμη, την τέχνη, τη φιλοσοφία και τη θρησκεία , όλα "συμβαίνουν", απο την αρχή ως το τέλος, κανένας δεν μπορεί να "πράξει" οτιδήποτε. Αν δυο πρόσωπα, αρχίζοντας μια συζήτηση για τον άνθρωπο συμφωνούν να τον ονομάσουν ον ικανό για δράση, για "πράξη" θα καταλαβαίνουν πάντα ο ένας τον άλλο. Για να πράξει κανείς είναι απαραίτητος ένας πολύ ψηλός βαθμός της γνώσης του είναι. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει "πράξη" γιατί στην περίπτωση τους και σε οτιδήποτε γύρω τους, όλα "συμβαίνουν" και όλα, πάντα, έχουν "συμβεί". Εντούτοις ο άνθρωπος μπορεί να "πράξει".

        Ένας άνθρωπος που κοιμάται δεν μπορεί να "πράξει". Σ' αυτόν, τα πάντα συμβαίνουν στον ύπνο.
Εδώ δεν εννοούμε τον ύπνο με την κυριολεξία του οργανικού μας ύπνου, αλλά με την έννοια μια καταστάσης συνειρμικής ύπαρξης. Πρώτα απ' όλα πρέπει να ξυπνήσει. Έχοντας ξυπνήσει, θα δει ότι όπως είναι δεν μπορεί να "πράξει". Θα πρέπει να πεθάνει θεληματικά. Όταν πεθάνει μπορεί να γεννηθεί. Αλλά το ον που μόλις γεννήθηκε πρέπει να μεγαλώσει και να μάθει. Όταν μεγαλώσει τότε θα "πράξει".

       Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος είναι ανίκανος και για την παραμικρή ανεξάρτητη η αυθόρμητη πράξη. Ο άνθρωπος στο σύνολό του δεν είναι άλλο παρά το αποτέλεσμα εξωτερικών επιδράσεων. Ο άνθρωπος είναι μια διαδικασία , ένας σταθμός που διαβιβάζει δυνάμεις. Ας φανταστούμε έναν άνθρωπο αποστερημένο εκ γενετής απο όλες τις εντυπώσεις και που κάποιο θαύμα του διαφύλαξε τη ζωή, ένας τέτοιος άνθρωπος , θα ήταν ανίκανος για την παραμικρή πράξη ή κίνηση. Στην πραγματικότητα δε θα μπορούσε και να ζήσει, μια και δε θα μπορούσε ούτε να αναπνεύσει , ούτε να τραφεί. Η ζωή είναι μια πολύπλοκη σειρά ενεργειών , αναπνοή, τροφή, ανταλλαγή, υλικών, ανάπτυξη κυττάρων και ιστών, ανακλαστικά, νευρικές παρορμήσεις και ούτω καθ'εξής. ΄Ενας άνθρωπος που του έλειψαν οι εξωτερικές εντυπώσεις, δε θα μπορούσε να παρουσιάσει αυτές τις εκδηλώσεις, αυτές τις πράξεις, που συνήθως αποδίδονται στη θέληση και στη συνειδητότητα.

       Έτσι, απο τη θετικιστική άποψη, ο άνθρωπος διαφέρει απο τα ζώα μόνο λόγω της μεγαλύτερης πολυπλοκότητας των αντιδράσεών του στις εξωτερικές εντυπώσεις και του μεγαλύτερου διαστήματος ανάμεσα στις εντυπώσεις και τις αντιδράσεις. Και οι δυο όμως και ο άνθρωπος και τα ζώα , δεν έχουν ανεξάρτητη δράση που να έχει πηγάσει απο μέσα τους. Αυτό μάλιστα που ονομάζεται θέληση στον άνθρωπο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συνισταμένη των επιθυμιών του.

       Αυτή είνα μια καθαρά θετικιστική άποψη. Αλλά πολύ λίγοι άνθρωποι πρεσβεύουν αυτήν την άποψη με ειλικρίνια και σταθερότητα. Οι περισσότεροι, ενώ διαβεβαιώνουν τους εαυτούς τους και τους άλλους ότι διατηρούν σταθερά επιστημονική θετικιστική άποψη του κόσμου, διακατέχονται στην πραγματικότητα από ένα κράμα θεωριών, δηλαδή, αναγνωρίζουν τη θετικιστική άποψη των πραγμάτων ως ένα σημείο, μέχρις ότου αρχίσει να είναι πολύ αυστηρή και να προσφέρει πολύ λίγη παρηγοριά. Ενώ απο τη μια μεριά αναγνωρίζουν ότι όλες οι φυσικές και ψυχικές διεργασίες στον άνθρωπο είναι ανακλαστικού χαρακτήρα , την ίδια στιγμή, παραδέχονται κάποια ανεξάρτητη συνειδητότητα, κάποια πνευματική αρχή και ελεύθερη θέληση.

        Θέληση σύμφωνα με αυτήν την άποψη, είναι ένας κάποιος συνδυασμός , που έχει την προέλευσή του σε ορισμένες ειδικά ανεπτυγμένες ιδιότητες , οι οποίες ενυπάρχουν σε έναν άνθρωπο που είναι ικανός να πράξει. Η θέληση είναι σημάδι μιας οντότητας πολύ υψηλής υπαρξιακής τάξης σε σύγκριση με την οντότητα ενός συνηθισμένου ανθρώπου.

       Μόνο αυτοί που διαθέτουν τέτοια οντότητα μπορούν να πράξουν. Όλοι οι άλλοι άνθρωποι είναι απλώς αυτόματα, που ενεργοποιούνται με εξωτερικές δυνάμεις όπως οι μηχανές ή τα κουρδιστά παιχνίδια, που κινούνται τόσο όσο διαρκεί το ξετύλιγμα του ελατηρίου τους, και που είναι ανικανα να προσθέσουν οτιδήποτε στη δύναμή του.

      Ο άνθρωπος , έτσι όπως τον ξέρουμε , είναι μια μηχανή. Αυτή την ιδέα της μηχανικότητας του ανθρώπου πρέπει κανείς να την παρουσιάζει σωστά στον εαυτό του και να την καταλάβει καλά, για να δει τη σημασία της και όλες τις συνέπειες και τα αποτελέσματα που προκύπτουν απο αυτή.

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

" Νεκρική σιγή"











Νεκρική σιγή
απλώνεται γύρω μας
απόηχος μεγάλης θλίψης
αγκομαχούν οι άνθρωποι
στενάζουν τα κρεβάτια

Λίγη απόμεινε ψυχή
χαμένοι όλοι μοιάζουν
στα καλντερίμια του μυαλού
κλειστή και σφαλιστή
παραμένει η καρδιά τους

Ω! πόσο μακριά της
φύγαμε πάλι
μιά ανάσα
ο δρόμος του γυρισμού
άλλη μια ανάσα

Έρχεται η ώρα
του οριστικού αποχωρισμού
η ώρα του μεγάλου σάλτου
δεν θα περάσουν όλοι απέναντι
δεν γίνεται να ζήσουν
όσοι χωρίς ψυχή βαδίζουνε
τον δρόμο δεν θα βρούνε
όσοι έφαγαν  λωτό
εκεί για πάντα θε να  μείνουνε

Μην ξεχνάς ο Οδυσσέας
μόνος του έφτασε στην Ιθάκη
οι σύντροφοι του χάθηκαν
παραπλανήθηκαν , λύγισαν,
μικρές ήταν οι αντοχές τους
αλλιώς περίμεναν αυτοί
πως θα ταν το ταξίδι

Λίγοι τον δρόμο ξέρουνε
λίγοι τον περπατούνε
λίγοι πολύ θα αντέξουνε
σε τούτο το ταξίδι

Αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που χάνεις
είπε ο ποιητής
 πίσω ποτέ να μην κοιτάξεις...



( φωτό, ζωγραφική Kieron Williamson, Βρετανός από το Norfolk, ήταν μόλις 9 ετών και είχει ήδη διακριθεί στη ζωγραφική τέχνη, )






Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

" το πρώτο άνθος"





Και η ψυχή ήρθε επέστρεψε , είναι εδώ και
διεκδικεί τον χώρο που της ανήκει. 

" Εγώ είμαι η ψυχή σου , σου μιλώ και σου λέω.

 Πέταξε τα όλα 
τίποτα μην πάρεις μαζί σου
άσε πίσω σου 
τις νίκες και τις ήττες σου
τις πίκρες και τις χαρές σου
άσε πίσω σου εκείνον τον εαυτό σου 
που σήμερα δεν υπάρχει.

Φόρεσε την αγάπη σου και πάμε
φόρεσε την αλήθεια σου και πάμε
φόρεσε τη γνώση σου και πάμε.

Μαζί μου μόνο αυτά χρειάζεσαι
για να είσαι πλήρης
όλα τ' άλλα άστα σε μένα.

Εγώ θα σου βρω τροφή όταν πεινάσεις
νερό να πλυθείς  , να ξεδιψάσεις
αέρα να αναπνεύσεις όταν δειλιάσεις.

Έζησες πολλά χρόνια μακριά μου
και ξέχασες , ξέχασες
όλα όσα είμαι ικανή να δημιουργήσω.

Άσε με να σου προσφέρω τα δώρα 
που αιώνες είχα φυλαγμένα για σένα
μέσα στην καρδιά σου

Τώρα που άνοιξες και την είδες 
είδες και μένα
τώρα πίσω δεν μπορείς να πας.

Ακολούθα με 
τόλμα και κάνε το βήμα 
χωρίς εμένα δεν μπορείς να υπάρξεις
τώρα γνωρίζεις την υπαρξή μου
δεν μπορείς να υποκριθείς τον ανήξερο
δεν μπορείς να υποδυθείς κανένα ρόλο
έξω από Σένα.

Δεν σου ζητώ άθλους μεγάλους να κάνεις
δεν σου ζητώ μετάλια και παράσημα να κερδίσεις
μήτε βωμούς και ναούς για χάρη μου να στήσεις.
Δεν χρειάζομαι χώρους λατρείας για να σ' αγαπήσω
μήτε δόξες για να φανερωθώ και να υπάρξω.

Είμαι η ψυχή σου
σου μιλώ και σου λέω

Είμαι  η ελευθερία και η δικαιοσύνη
είμαι η γνώση και  η αλήθεια
η ειρήνη και η αρετή
είμαι η σύνεση και το μέτρο
η μέση οδός
είμαι η αγάπη και η ενότητα σου
όλα όσα  απεγνωσμένα ψάχνεις να βρείς
έξω απο μένα και δεν υπάρχουν .

Χωρίς εμένα είσαι χαμένος
καταδικασμένος στην ανυπαρξία
στο χάος του μηδενός
κομένος στα δύο άνθρωπε
διαιρεμένος και διχασμένος
δεν μπορείς να προχωρήσεις

Μπορεί να  υπάρξεις για λίγο
μαζί μου θα υπάρχεις για πάντα

Ένα πράγμα μόνο σου ζητώ
αυτό που τώρα σου φαντάζει ακατόρθωτο
ο πιο δύσκολος άθλος σου
είναι και ο πιο απλός.

Σου ζητώ να είσαι ο εαυτός σου 
 ενώσου μαζί μου
και δεν θα είσαι μόνος σου πια.

Τόλμα να με δείς
και να μ'αγγίξεις
τόλμα να γευτείς τις ομορφιές μου
τόλμα να ακούσεις τις επιθυμίες μου
τόλμα να νιώσεις την ύπαρξή σου.

Μάθε να ζείς μαζί μου
απλά λιτά και σίγουρα
αυτός είναι ο τρόπος
ο δρόμος της καρδιάς

Πάρτον κι οδήγα
οδήγα το κορμί σου
οδήγα τη σκέψη σου, το νού σου, την καρδιά σου
ανέβα λίγο πιο ψηλά 
έλα στη θέση μου και κοίτα απο δω τον κόσμο
και παρατήρησε
πόσο  αλλιώτικα όλα δείχνουν 

Μα πίσω μην κάνεις ούτε μια στιγμή
νίκησε τον δισταγμό και την αμφιβολία
που μέσα σου άλλοι σπέρνουν

Πορέψου μ'εμπιστοσύνη και θέληση
που απο μένα απορρέουν
με γεναιότητα και θάρρος
αντίκρυσε τον κόσμο με τα μάτια μου
 και πέρνα όλα τα εμπόδια
 που στο δρόμο σου θα βρεθούν.

Με άλλη γνώση τώρα βάδιζε
Είσαι η γνώση , η αλήθεια, η αγάπη
Δεν έχεις φόβο μήτε κι ελπίδα
Άγνωστο δεν υπάρχει
Σκοτάδι δεν υπάρχει.

Το φως σου είμαι εγώ
και σαν λυχνάρι στέκω ολόρθη
τον δρόμο σου να φωτίζω.
Όπου βαδίζεις κι όπου στέκεσαι
η αύρα μου σε συνοδεύει
ασπίδα προστασίας απλώνει γύρω σου
και σε οδηγεί

δρόμους σου ανοίγει
ακόμα κι αν εσύ
στα τυφλά νομίζεις ότι βαδίζεις

Το παν και το άπαν είμαι εγώ
όλα όσα είσαι κι όλα όσα θέλεις να είσαι

Μόνο γύρω σου να παρατηρείς
την ομορφιά της ζωής και την ασχήμια 
πως παράλληλα βαδίζουν 
πως συναντιούνται οι γλάροι με τα ψάρια
τα βουνά με τη θάλασσα
ο ήλιος  με τη  γη και το φεγγάρι

Ανέπνεε σε κάθε σου βήμα
πάρε και δώσε πνοή ζωής 
φτιάξε σταγόνες ύπαρξης 
ξεδίψασε τον κόσμο

Να περπατάς και να συνθέτεις
σε κάθε σου βήμα  το νέο σου είναι
τον Αναστημένο Άνθρωπο
αυτόν που γεννήθηκε απο τις στάχτες του
αυτόν που λυτρώθηκε απο τον θάνατο
αυτόν που τώρα αναγνωρίζεις.

Κράτα με γερά κοντά σου μα κι απαλά
όχι σφιχτά μα ούτε και χαλαρά

Είμαι εγώ η ψυχή σου που σου μιλώ
και σου λέω
Είμαι εδώ για σένα
αρκεί να με νιώθεις
να με αφουγκράζεσαι
όταν σου γνέφω.

Να με βλέπεις στο θρόισμα του ανέμου
στο χαμόγελο ενός παιδιού
στο φιλί των αγαπημένων
στο κελάιδισμα των πουλιών.

Είμαι εγώ η ψυχή σου
και είμαι παντού 
γύρω σου
μέσα σου
πάνω σου
κάτω σου
σε περιβάλλω 
και σε διαπερνώ

δεν είμαι αέρας
δεν είμαι νερό
δεν είμαι φωτιά
μήτε και χώμα

Είμαι μια σταγόνα  απ' όλα αυτά μαζί 
ένα απειροελάχιστο ίχνος της ύπαρξής σου
 ολόκληρη η υπόσταση σου.

Είμαι η πνοή σου 
η πηγή και η προέλευση σου
ο πυρήνας σου
το ιερό και άβατον σου

Είμαι η ουσία σου και το πρώτο άνθος "


Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

" Συναίνεση "








Η συναίνεση αποτελεί τον κύριο τρόπο
για να είναι κανείς ελεύθερος.
Όταν αρχίζεις να συναινείς,
δεν εναντιώνεσαι πλέον σε κάτι.
Δεν υπάρχει τίποτα πλέον για να εναντιωθείς..

Πρώτα απ'όλα, συναινείς ως προς τους γονείς σου,
ακριβώς όπως είναι.
Και συναινείς ως προς τους γονείς του πατέρα σου
και τους γονείς της μητέρας σου,ακριβώς όπως είναι.
Και συναινείς ως προς τον εαυτό σου,
ακριβώς όπως είσαι.
Δεν έχεις καμία επιθυμία να ήταν κάτι διαφορετικό.
Αποτελείς την καλύτερη δυνατή έκδοση του εαυτού σου...

Και συναινείς ως προς την ενοχή σου.
Συναινείς σε όλα απο τα οποία έχεις αποστασιοποιηθεί
μέσα σου.
Τα κοιτάς και λες:
Ναι,συναινώ σε όλα!

Και συναινείς ως προς τις επιτυχίες σου
και τις αποτυχίες σου,το ίδιο πολύ-το ίδιο πολύ.
Εξελίσσεσαι μέσα από τις επιτυχίες σου,
και εξελίσσεσαι επίσης μέσα από τις αποτυχίες σου.
Μέσω της συναίνεσης,
μπορείς να αφήσεις κάτι πίσω σου,
και να κινηθείς μπροστά με ελπίδα....

Και συναινείς στις συνθήκες της ζωής σου,
ίσως και στις συνθήκες της εργασίας σου,στο σχολείο ή
στη χώρα σου,ακριβώς όπως είναι.
Σε περίπτωση διαφωνίας,συναινείς και ως προς την μια
πλευρά και ως προς την άλλη.
Και συναινείς ακόμα και ως προς την ίδια τη διαφωνία,
ακριβώς ως έχει...

Και νιώθεις τι αποτέλεσμα επιφέρει αυτό στην ψυχή σου,
στο σώμα σου,
κι εσύ μονάχα συναινείς...

Με αυτό τον τρόπο αντλείς δύναμη.
Όταν υπάρχει κάτι για το οποίο έχουμε αντίρρηση,
χάνουμε δύναμη.
Μέσω της συναίνεσης αντλούμε δύναμη,
επειδή τότε είμαστε εναρμονισμένοι με τα πάντα...

Κι αν έχεις μιαν αρρώστια ή κάποια άλλη δυσκολία,
να συναινείς.
Σε όλα όσα συναινείς,
μπορεί να σε αφήσουν ύστερα από λίγο,
γιατί όταν συναινείς,
τότε έχουν συντελέσει το καθήκον τους...

Συναίνεσαι σε ό,τι νιώθεις τώρα,ακριβώς όπως είναι.
Είναι όπως είναι,και δεν θα είναι διαφορετικό.
Συναίνεσαι σε ό,τι συμβαίνει μόλις τώρα...

Μέσω της συναίνεσης,αφήνουμε πίσω μας
τα συναισθήματα που είχαμε ως παιδιά.
ενηλικιωνόμαστε,γινόμαστε δυνατοί και ικανοί...

Bert Hellinger

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

" Ο καθρέφτης της ψυχής"



Νοητικές παγίδες και φράγματα
 στήνουν οι σκέψεις μας
 που μοιάζουν αξεπέραστα
σαν γυάλινοι τοίχοι
ορθώνονται μπροστά  μας

Δύσκολη η διάκριση
 πίσω τους μπορείς να δείς
αλλά δεν μπορείς να αγγίξεις

Το τζάμι που σε διαχωρίζει από σένα
δεν το βλέπεις

Το τελευταίο πέρασμα
θα είναι και το πιο μαρτυρικό

Κάποιος είπε
πως  ο καθρέφτης της ψυχής
δεν σπάει
αν σπάσει τα λογικά σου χάνεις

Κάποιος άλλος είπε
πως η ψυχή δεν ζει
πίσω απο καθρέφτες
γιατί εγκλωβισμένη
πάντα θα είναι

Αρκετοί  το τολμούν
ελάχιστοι  το καταφέρνουν

Μόνο αν σπάσεις
το φράγμα όμως θα μάθεις.
τι υπάρχει πίσω του
πραγματικά θα διαπιστώσεις

Νερό καθάριο
μέσα σου θα κυλήσει
και θα καθαρίσει
όλες τις πλάνες
όλες τις παγίδες
που το μυαλό σου στήνει

Αν το τολμήσεις θα δείς
με άλλο νου τη ζωή
με άλλα μάτια τον κόσμο

Θα θυμηθείς
ποιός είσαι
και τι ήρθες  να κάνεις
εδώ που είσαι

Θα θυμηθείς
τι είσαι ικανός να κάνεις
θα θυμηθείς ...

Και τότε θα μπορέσεις
να  με δείς αληθινά
όπως κι εγώ σε βλέπω
με την ψυχή σου...


(φωτό , ζωγραφική Εγγονόπουλος )

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

"Έλα σου λέω, πάμε "



Μην κάθεσαι  άλλο 
εκεί κάτω στη σκοτεινιά 
το φως είναι λίγο πιο
 πάνω ,  λίγο πιο ψηλά 

Μα δεν μπορώ 
κουράστηκα να ανεβαίνω
σ΄ακούω να λές 
μόνο σκοτάδι βλέπω
εδώ τριγύρω 

Έλα,  μην σταματάς τώρα , 

Πάμε σου λέω 
λίγο πιο πάνω 
λίγο πιο ψηλά 

είναι το φως
πιο ψηλά 

είναι ο ήλιος
πιο ψηλά 

είναι η πηγή σου
πιο πέρα σε περιμένει

η ψυχή σου
ανέβα...

κάνε κουράγιο κι ανέβα...

Αν μείνεις πίσω τώρα
κανείς δεν θα γυρίσει 

να σε βρεί
μην σταματάς...

τώρα είναι η ώρα 
να βγούμε στο φως
και να θυμάσαι...

λιγο πριν το ξημέρωμα είναι 
το πιο βαθύ σκοτάδι
κοντεύουμε...

για πολλούς έχει ήδη ξημερώσει

Έλα πάμε μαζί

δώσ ΄μου το χέρι
 και πάμε...
βγες απ'  τα σκοτάδια 

του μυαλού σου
δεν είναι αλήθεια

 ότι βλέπεις
θα στο ξαναπώ
άλλαξε το νού σου
την καρδιά σου
ενδύσου νέα ρούχα 

και πάμε...

Ένας καινούργιος κόσμος 

μας περιμένει
και  είσαι απαραίτητος
ολοι μας είμαστε 

απαραίτητοι, ουδείς περισσεύει 

Έχουμε πολύ δουλειά να κάνουμε
έχουμε να φτιάξουμε 

έναν ολόκληρο κόσμο...

'Ελα σου λέω, πάμε...



(φωτο, ζωγραφική Christian Debertd)