Translate

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Aνήμερα της 28ης Oκτωβρίου 1940


Tο απόσπασμα που ακολουθεί προέρχεται από το προσωπικό ημερολόγιο του Γιώργου Θεοτοκά. Είναι μια αυθεντική μαρτυρία, γραμμένη εν θερμώ την ίδια μέρα που ξέσπασε ο Eλληνοϊταλικός πόλεμος. Ο συγγραφέας καταγράφει τα προσωπικά του αισθήματα αλλά και τις πρώτες αντιδράσεις των κατοίκων της Aθήνας, όταν μαθαίνουν το νέο.


                                                                                                                                                                    Kηφισιά, 28 Oκτωβρίου 1940
Ξυπνώ με τις καμπάνες που σημαίνουν την κήρυξη του πολέμου και τον πρώτο συναγερμό. Επιτέλους είμαστε μέσα! Ο ωραιότατος καιρός, οι καμπανοκρουσίες, κάποια κίνηση ιδιαίτερη, κάποια έξαψη που αισθάνουμαι τριγύρω μου, στο σπίτι, όλα αυτά προσδίδουν, από την πρώτη στιγμή, στην ημέρα που αρχίζει, μια όψη εορτάσιμη, πανηγυρική. Η πρώτη μου σκέψη είναι: «Tο μεσημέρι το αργότερο θα έρθουν τα αεροπλάνα να μας βομβαρδίσουν».
Ξεκινώ για την Aθήνα νωρίτερα από την συνηθισμένη μου ώρα. Στο δρόμο, ενώ πηγαίνω για τον Πλάτανο να πάρω το λεωφορείο, με συνοδεύει μια γρια προσφυγίνα, μαγείρισσα σε κάποιο σπίτι όπως μου λέει, που τρέχει να πάει στον Πειραιά να δει τι γίνουνται τα παιδιά της. Είναι πανικόβλητη, μου μιλά για την καταστροφή της Σμύρνης, για τα πτώματα στους δρόμους.
Στο λεωφορείο διαβάζω την εφημερίδα και ξεχνιούμαι. Απάθειά μου. Οι επιβάτες μιλούν για τον πόλεμο με πολλή ψυχραιμία και κάποτε με ευθυμία.
Μετά τους Aμπελόκηπους, μπαίνοντας στην Aθήνα, αντικρίζω την πρώτη πολεμική εικόνα και αισθάνουμαι την πρώτη συγκίνηση της ημέρας. Μια στρατιωτική μονάδα φεύγει από τα Παραπήγματα. Οι στρατιώτες είναι άοπλοι. Είναι πολύ νέοι και καλά ντυμένοι. Τραγουδούν, γελούν και παίζουν φάπες, κάνουν σαν παιδιά που ξεκινούν για μια ευχάριστη εκδρομή. Μες στο λεωφορείο μου μια γυναίκα ξαφνικά αρχίζει να κλαίει με λυγμούς, μια άλλη κλαίει κρυφά, στρέφει το πρόσωπό της έξω για να μην τη δουν.
Φτάνω στο γραφείο, συζητώ με τον Aλέκο για τις εκκρεμείς υποθέσεις, ύστερα βγαίνω στην οδό Bουκουρεστίου. Παντού υπάρχει μια κίνηση ασυνήθιστη, αλλά τίποτα που να μοιάζει με φόβο. Ο κόσμος είναι γενναίος και εύθυμος, πηγαινοέρχεται στους δρόμους, συζητεί με θέρμη, αλλά χωρίς υπερβολική νευρικότητα.
Ξαναβρίσκω όλη την απάθειά μου που είχε θαρρείς κλονιστεί για μια στιγμή στο λεωφορείο. Αισθάνουμαι ότι ανήκω σ’ ένα σύνολο που δεν έχασε την αυτοπειθαρχία του.
Στην γωνιά Bουκουρεστίου και Σταδίου μια αρκετά μεγάλη διαδήλωση νέων έχει επιτεθεί στα γραφεία της Ala Litoria. Σπάζουν πόρτες, μπαίνουν μέσα και τα σπάνουν όλα, γεμίζουν το δρόμο με συντρίμμια και χαρτιά. Το νεανικό πλήθος φωνάζει και γελά. Αισθάνουμαι ότι μου μεταδίδει τον ενθουσιασμό του, φωνάζω κι εγώ και γελώ.
Σιγά, σιγά η Aθήνα παίρνει το ύφος των μεγάλων εθνικών εορτών, κάτι που θυμίζει λ.χ. τα Eκατόχρονα της Eλληνικής Eπανάστασης, αλλά πιο αυθόρμητα και πιο νεανικά. Καιρός θαυμάσιος, καταγάλανος ουρανός. Πλήθη νέων (…) έχουν χυθεί στους κεντρικούς δρόμους , με λάβαρα, σημαίες, δάφνες, μουσικές. (…) O κόσμος συμμετέχει σ‘ αυτές τις εκδηλώσεις, χειροκροτεί, ζητοκραυγάζει. Είχα πολλά, πάρα πολλά χρόνια να δω τέτοιο ενθουσιασμό στην Aθήνα. Αισθάνεται κανείς ένα πάθος  μες στον αέρα, ένα ενθουσιασμό, μια λεβεντιά. Ξύπνησε το ελληνικό φιλότιμο, είναι κάτι ωραίο. Και μια τέλεια εθνική ενότητα. Είναι η πρώτη φορά που αισθάνουμαι τέτοιαν ομόνοια να βασιλεύει στον τόπο.

Γ.Θεοτοκάς
Tετράδια Hμερολογίου 1939-1953
Bιβλιοπωλείον της Eστίας
Kείμενα Nεοελληνικής Λογοτεχνίας, A’ γυμνασίου
 

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

"Η λευκή κουκίδα που έγινε καταρράκτης "



Δημιουργούν όλο και πιο εντυπωσιακά γεγονότα - εφέ στον εικονικό κόσμο του μάτριξ ,για να μας προσελκύσουν , να μας τρομάξουν, να φοβηθούμε...και μόλις μυρίσει αρκετά ο φόβος μας, θα επιτεθούν.Τότε γινόμαστε η κατάλληλη τροφή για τα θηρία.

Ένας είναι ο εχθρός κι αυτόν τον λένε φόβο, πολλά τα παράγωγά του ,
 αλλάζει εύκολα μορφές και πρόσωπα.
Δημιουργώντας σκιές  σε κυριεύει.

Κάθε φορά λοιπόν που φοβάσαι , θυμήσου να ανάβεις ένα κερί ,
για κάθε σου φόβο να κάνεις μια προσευχή .
Να επιστρέφεις σε σένα, μέσα σου,  στην ψυχή σου.

Εκεί είναι το καταφύγιο σου, η αλήθεια σου και η προστασία σου ,
εκεί κανείς δεν μπορεί να σε βλάψει,
εκεί δεν μπορεί να μπει κανείς εκτός από σένα ,
εκεί υπάρχει μόνο το είναι σου, η ουσία σου...

Κι αν εκεί μέσα ακόμα τίποτα δεν βλέπεις,
κι αν εκεί συναντάς πάλι φόβο και σκιές, κατέβα  πιο κάτω,
λίγο πιο μέσα, λίγο πιο βαθιά στο είναι σου,
όσο πιο κάτω , πιο μέσα και πιο βαθιά  χρειάζεται,
μέχρι να βρείς την λευκή κουκίδα της ψυχής σου.

Αυτό είναι το κέντρο της ύπαρξής σου,
αυτό  είναι το καταφύγιό σου.
Είναι το μόνο που δεν μπορούν να σου πάρουν.

Μείνε εκεί και αφουγκράσου ,
 αφήσου στην αναπνοή σου να σε οδηγήσει,
νιώσε, νιώσε...
το μεγαλείο της ύπαρξής ανοίγεται εντός σου.
Αγάπη, πληρότητα, γαλήνη, ευδαιμονία, ελευθερία, ομορφιά, αρμονία...
όλα είναι εκεί και σε περιμένουν . Ενώσου μαζί τους , γίνε ένα.
Τώρα είναι δικά σου , σου χαρίζονται σαν δώρα από το ανώτερο είναι , απο τον ανώτερο εαυτό σου.

Ακόμα κι αν σε σκοτώσουν , τώρα γνωρίζεις ,
πως δεν υπάρχει φόβος για το άγνωστο, για τον θάνατο,
άγνοια και σκιές δεν υπάρχουν.
Υπάρχεις μόνο εσύ και η ουσία σου . Το είναι σου άνοιξε , φωτίστηκε .
Αυτός ήταν ο μεγαλύτερος σου φόβος, δεν γνώριζες τι θα συναντούσες, δεν γνώριζες τι υπήρχε μέσα σου.
Τώρα γνωρίζεις  κι όταν γνωρίζεις δεν υπάρχει φόβος ...
Γνωρίζεις ότι εσύ θα συνεχίσεις να υπάρχεις,
γιατί η ουσία σου είναι άφθαρτη, η ψυχή σου είναι φτιαγμένη απο ύλες αθάνατες που ταξιδεύουν αιώνια στο χρόνο.

Θα γυρίζεις πάντα εκεί όταν νιώθεις ότι βάλλεσαι, όταν νιώθεις ότι φοβάσαι.
Όταν η εικονική πραγματικότητα παίρνει τεράστιες διαστάσεις γύρω σου και προσπαθεί να σου επιβληθεί και να σε καταπιεί. Εσύ απλώς επέστρεφε.

Γύρισε μέσα σου και μείνε εκεί όσο χρειαστεί, από κει θα έχεις τη δυνατότητα να βλέπεις δύο κόσμους, τον εσωτερικό σου και τον εξωτερικό, θα ανακαλύψεις ότι πολλές φορές δεν έχουν καμιά σχέση κι άλλες πάλι ότι είναι αλληλένδετοι. Σαν κύκλοι  περιστρέφονται γύρω από την ίδια ουσία.

Μείνε εκεί και παρατήρησε, μέχρι ο εσωτερικός σου κόσμος να μεγαλώσει τόσο που ο εξωτερικός να πάψει να υπάρχει.
Μείνε εκεί μέχρι το μέσα με το έξω να γίνουν ένα, μέχρι το εσωτερικό σου φως να φωτίσει τόσο δυνατά που όπου κι αν πηγαίνεις να μην είναι τίποτα ικανό να το σβήσει. Να μην έχουν χώρο οι σκιές να υπάρξουν.

Μέχρι η ψυχή μας να βγει στο φως κι ολόλαμπρη να βαδίσει , θα δίνουμε μάχες.
Κάθε μέρα,  κάθε στιγμή , θα σπάμε κι ένα μας φόβο,
θα σπάμε κι ένα κομμάτι του εγωικού  μας εαυτού,
στη θέση του θα φυτρώνει ένα φτερό στην πλάτη μας.
Μέχρι να δυναμώσουμε,
να μεγαλώσουν τα φτερά μας και να πετάξουμε ελεύθεροι.

 ΄Ενας - ένας κι όλοι μαζί,παράλληλα βαδίζουμε για τον ίδιο σκοπό.
 Αλλάζουμε την πραγματικότητα γύρω μας.
Σπάμε τον εικονικό κόσμο,
στη θέση του γεννιέται ένας καινούργιος κόσμος ,
είναι ο δικός μας εσωτερικός κόσμος .
Είναι  η  αλήθεια που φέρουμε μέσα μας.
Είναι ο   αληθινός κόσμος που φέρουμε μέσα μας.

Χρέος μας είναι , αφού τον ανακαλύψουμε ,
 να τον βγάλλουμε στο φως, να τον φανερώ
σουμε,
να τον κάνουμε γνωστό,
να τον διαδώσουμε ,
να ζήσουμε σύμφωνα μ'αυτόν.
Τότε πραγματικά θα είμαστε και θα ζούμε ελεύθεροι.

"Όταν η ψυχή και το σώμα ένα θα γίνουν...η αρμονία θα επιστρέψει στον κόσμο ξανά..."

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

"ΝΕΕΣ ΟΠΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ - ΑΣ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ ΤΩΡΑ"


ΤΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ-
ΑΣ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ ΤΩΡΑ»
Αγαπητοί παρατηρητές,
Είμαστε έτοιμοι να εξευρευνήσουμε το μάτριξ; Να κάνουμε ένα αναγνωριστικό ταξίδι προσδιορισμού του σημείου του ΤΩΡΑ στο χωρο- χρόνο;
Σε ποια  κατάσταση βρισκόμαστε;
Θα ήθελα να σταθούμε για μια στιγμή και να σκεφτούμε:
Τι κόσμο έχουμε μέχρι τώρα υλοποιήσει;…
Τι μπορούμε να συνειδητά να δούμε σαν παρατηρητές-δημιουργοί;…
Πόσο μακριά είναι αυτός ο κόσμος από τα πιο ωραία όνειρα που έχουμε όλοι μας ονειρευτεί για τη ζωή μας;…

«Η Ταινία της Ζωής, και το Κβαντικό Πεδίο των Δυνατοτήτων».
Τι είναι η ζωή, και ο κόσμος γύρω μας;
Οι πανάρχαιες μεταφυσικές ρήσεις αλλά και οι σύγχρονες επιστημονικές διαπιστώσεις, οι οποίες σήμερα σε μεγάλο βαθμό συμπίπτουν, μας επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι «Το σύμπαν είναι μια ψευδαίσθηση». Ότι τα πάντα είναι Ενεργειακά πεδία. Η  ύλη που βλέπουμε, δεν υπάρχει, παρά μόνο για τις 5 αισθήσεις μας. Αποτελείται από κενό χώρο, γεμάτο με Ενέργεια….
Η ύλη δηλαδή είναι κάτι που δεν μπορεί να χαθεί, παρότι ίσως οι αισθήσεις μας νομίζουν ότι αυτό συμβαίνει….. Η ακτινοβολία της ύλης παραμένει στο σύμπαν. Αυτό που εμείς θεωρούμε «αδιαπέραστο» είναι στην πραγματικότητα 99% κενό…… Πολύ λίγοι πυρήνες πρωτονίων και νετρονίων,  με πεδία ηλεκτρονίων γύρω τους…. Αλλά, ένα ενεργό κενό πεδίο, ένας τεράστιος ωκεανός γεμάτος άπειρη ενέργεια…..
Σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας, η ύλη και η ενέργεια ταυτίζονται…. και εναλλάσσονται. Η ενέργεια μετατρέπεται σε ύλη και η ύλη σε ενέργεια….
Ούτε λίγο ούτε πολύ, τα πάντα είναι ενέργεια, δονούμενη σε διάφορα μήκη κύματος.
Το σώμα μας, είναι συμπύκνωση ενέργειας. Ένα δυναμικό ενεργειακό πεδίο γεμάτο «συμπυκνωμένο» φως.
Είμαστε ενεργειακές οντότητες, αυτό που λέμε στον εσωτερισμό πνεύμα, ψυχή, φως……….. όχι ένα υλικό σώμα που έχει πνεύμα, αλλά Πνεύμα σε μια αποκρυστάλλωση, μια εικόνα, ένα όχημα που το λέμε σώμα, αντιληπτό με τις πέντε αισθήσεις μας.
Τι λέει η κβαντική Φυσική;
Σύμφωνα με τη θεωρία του κβαντικού Φυσικού Σρέντιγκερ, κάθε  βασική  μονάδα ύλης, κάθε υποατομικό σωματίδιο έχει διπλή, υλική και κυματική φύση, ανάλογα με τον τρόπο που εμείς το παρατηρούμε. Δηλαδή μόλις παρατηρήσουμε το σωματίδιο, από κύμα-πεδίο πιθανότητας, καταρρέει και γίνεται υλικό,……. πέφτει μέσα στο χωρο-χρόνο, το δεσμεύουμε……
Και μάλιστα τα διάφορα σωματίδια είναι ολογραφικά, κατέχουν δηλαδή όλη το σοφία, τις πληροφορίες του συνόλου, παρότι είναι ελαχιστότατα….
Επίσης συνδέονται μεταξύ τους με έναν μυστηριώδη τρόπο που τα κάνει να αλληλοεπηρεάζονται ακαριαία, ακόμα και σε τεράστιες αποστάσεις από τον παρατηρητή.
Θα λέτε τώρα τι μας νοιάζει αυτό; Ποια πρακτική χρησιμότητα έχει αυτή η αντίληψη της πραγματικότητας στη ζωή μας, στις κοινωνίες μας, στις εμπειρίες μας;
Πάμε στην υλική πραγματικότητα των αισθήσεών μας. Πως θα μας φαίνονταν αν μας έλεγαν ότι αυτό που αντιλαμβανόμαστε και βιώνουμε γύρω μας, είναι μια παγίδα μέσα στην οποία είμαστε εγκλωβισμένοι, εμείς οι πανίσχυροι, φωτεινοί, υπέροχοι…………
Μια ταινία που επαναλαμβάνεται συνέχεια, ρουτινιάρικα, ανιαρά, χωρίς αλλαγές, καθώς την παρατηρούμε………………
Την ταινία αυτή και την έκβασή της, το πως θα εξελιχθεί….., θα μπορούσαμε να την αλλάξουμε, αν κατανοούσαμε κάποια κβαντικά δεδομένα για το Φυσικό μας Σύμπαν και τη σχέση μας με αυτό; ……

Η έννοια του χρόνου, η 4η διάσταση.Τι είναι χρόνος;
Ο κόσμος μας δεν είναι μόνο τρισδιάστατος. Ζούμε σε ένα πολυδιάστατο σύμπαν (κάποιοι υποστηρίζουν ότι έχει 11 διαστάσεις). Εμείς γνωρίζουμε 3, μήκος, πλάτος, ύψος. Μια 4η  βασική διάσταση, ο χρόνος, είναι πολύ παρεξηγημένη,…… Ο χρόνος, με την κοινή έννοια, δεν υφίσταται. Η έννοια του ημερολογίου, αντιπροσωπεύει και μεταφράζει την απόσταση, κατά την κυκλική κίνηση του πλανήτη γη γύρω από τον εαυτό του και γύρω από τον ήλιο….
Με τον ίδιο τρόπο, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι μια κίνηση, διαδοχή γεγονότων, που έχει μόνο νόημα μέσα στο χώρο…..
Φανταστείτε τις εικόνες των αστεριών, οι ακτινοβολίες των οποίων φτάνουν στα μάτια μας ταξιδεύοντας μετά από μερικές χιλιάδες έτη φωτός και αυτή η φαντασμαγορία που αντιλαμβανόμαστε στο στερέωμα, σε έναν βαθμό είναι μια ουτοπία, μια  φανταστική ταινία του παρελθόντος…, που ίσως δεν έχει καμιά σχέση με την τωρινή πραγματικότητα…
Αυτές οι εικόνες είναι δονήσεις, ενέργεια που ταξιδεύει με την ταχύτητα του φωτός……

Τι είναι το ταξίδι στο χρόνο;
Προχωρώντας σε αυτό το συλλογισμό, κάθε κίνηση και κάθε γεγονός στον πλανήτη μας, ακτινοβολεί ενέργεια. Όλες οι εικόνες αυτές, κάθε κλάσματος του δευτερολέπτου, μένουν το αέναο του χωροχρονικού συνεχούς…..  (Πάνω σε αυτή την αρχή λέγεται ότι στηριζόταν η λειτουργία της περίφημης μηχανής του χρόνου, μιας εφεύρεσης του μοναχού Ερνέστο Βατικάνο (Μαρία Ντολόρες Περικολοζαμέντε), η οποία συντονιζόταν με ακτινοβολίες-εικόνες του παρελθόντος, που όπως είπαμε, παραμένουν στο συμπαντικό χώρο…….)
Αυτές οι ενεργειακές εικόνες- αιθερικές καταγραφές, εξηγούν τον όρο του εσωτερισμού, «ακασικά  αρχεία» ή το συλλογικού ασυνείδητο του Καρλ Γιούνγκ με το οποίο όλοι είμαστε συνδεδεμένοι μέσω του προσωπικού μας ασυνείδητου, και δίνουμε ή παίρνουμε πληροφορίες.

Τι είναι το Μάτριξ;
Η πρώτη ύλη αυτών των καταγραφών προέρχεται από ένα λεπτοφυές μορφογενετικό πεδίο αιθεροαστρικής υφής, έναν ενεργειακό χυλό, που βρίσκεται σε συνεχή κίνηση……..
Το λεγόμενο Μάτριξ, πλέγμα, ή κατά την κβαντική φυσική κβαντικό πεδίο των πιθανοτήτων. Εκεί υπάρχουν όλες οι πιθανές εκδοχές για όλα τα θέματα. Άπειρες, σαν υλικό για τις υλοποιήσεις μας.

Τι υλοποιούμε;
Σύμφωνα με την κβαντική θεωρία, αυτό εξαρτάται από τον παρατηρητή. Ότι παρατηρούμε, αυτό υλοποιούμε. Ότι δεν παρατηρούμε, αυτό δεν υπάρχει για μας. Υλοποιούμε-αντιλαμβανόμαστε το Σύμπαν το οποίο παρατηρούμε. Χωρίς τον παρατηρητή και ερμηνευτή, που είναι η προσωπική μας επίγνωση-συνείδηση-δόνηση, δεν θα υπήρχε αυτή η ψευδαίσθηση που λέγεται υλικός κόσμος!………..
Τι μπορούμε να παρατηρούμε-υλοποιούμε;
Η κβαντική φυσική έρχεται σαν μια ακατανόητη, μαγική επιστήμη, να καταρρίψει κάθε προηγούμενη αντίληψη (π.χ.τη Νευτώνεια θεωρία που λέει ότι ζούμε σε έναν κόσμο ύλης που δεν μπορούμε να επηρεάσουμε), αποδεικνύοντας επιστημονικά ότι εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε τα πάντα γύρω μας, τα σώματά μας, τις καρέκλες αυτές, τα τραπέζια, τα λουλούδια,……. που δεν είναι απλά αντικείμενα ύλης, αλλά συμπυκνώσεις ποσοτήτων ενέργειας (κάτι γνωστό από την αρχαιότητα, τα πάντα ρει)…..μέσα στο μάτριξ……….
Δεν υπάρχουν ξεχωριστά όντα, άνθρωποι απομονωμένοι. Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι σε ένα χυλό ενέργειας μέσα στον οποίο κυριολεκτικά κολυμπάμε χωρίς να μπορούμε με τις περιορισμένες 5 αισθήσεις μας να τον αντιληφθούμε συνολικά….
Παρατηρούμε- υλοποιούμε μόνο εκείνο το Σύμπαν, εκείνες τις υλικές καταστάσεις που ταιριάζουν στη δόνησή μας, στο δικό μας μήκος κύματος…….

Η προσωπική συνείδηση του παρατηρητή είναι το βασικό καθοριστικό στοιχείο. Το προσωπικό του σύστημα αξιών-αντιλήψεων-στάσεων είναι η δόνησή μας!

Ο εσωτερισμός υποστηρίζει ότι η συνείδηση ή συναίσθημα, ή πεδίο ενεργειακής δόνησης, είναι η δημιουργική δύναμη που καθορίζει την υλοποίηση του σώματός μας, του είδους των εμπειριών μας καθώς και του περιβάλλοντός μας……. Αυτά αποτελούν τον ευρύτερο εαυτό, το βασίλειο το κάθε ατόμου…
Η συνείδηση, ή συναίσθημα ενεργοποιείται από τη σκέψη, που χειρίζεται το λόγο. Σκέψη-συναίσθημα, ή συνείδηση- εμφάνιση στο υλικό πεδίο, ή υλοποίηση……
Αλλά και η σύγχρονη Ψυχολογία υποστηρίζει επίσης, ότι το πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, τη ζωή και τις εμπειρίες μας είναι πολύ προσωπικό θέμα και εξαρτάται από το προσωπικό μας σύστημα αξιών-αντιλήψεων-στάσεων, ότι δηλαδή μόνο αυτά που μας αφορούν παρατηρούμε και ερμηνεύουμε, με τον δικό μας τρόπο. Τα υπόλοιπα, για μας δεν υπάρχουν κάν (Αντιληπτική προσοχή)
Τι είναι το Σύμπαν μέσα στο οποίο ζούμε τώρα;
Συνδημιουργούμε το Σύμπαν μας, ένα κοινό εικονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο βιώνουμε εμπειρίες ζωής, που υλικά ορίζεται καθαρά και μόνο από τις πέντε αισθήσεις μας, που αποτελούν τον κοινό κώδικα επικοινωνίας.
Κατά τα άλλα, ο καθένας μας ζει σε ένα ξεχωριστό σύμπαν. Όχι μεταφορικά, αλλά ουσιαστικά. Η πραγματικότητα σε ένα δυναμικό σύμπαν είναι μη αντικειμενική. Ο χώρος, χρόνος, η ύλη που ξέραμε μέχρι τώρα, απλά δεν υπάρχουν! Ζούμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας μέσα στο εικονικό περιβάλλον των σκέψεων και των φαντασιώσεών μας…..
Η μόνη πραγματικότητα, είναι η συνείδηση, ο παρατηρητής.
Πόσο ελεύθεροι είμαστε να καθορίσουμε, σαν παρατηρητές, το είδος του σύμπαντος-των εμπειριών που βιώνουμε;
Όσο ελεύθεροι είμαστε να αλλάξουμε την προσωπική μας δόνηση, στάση ζωής, το επίπεδο ενέργειάς μας, να κάνουμε ένα κβαντικό άλμα………..
Τι λέτε; Μπορούμε; Με το θέμα αυτό ασχολείται ο εσωτερισμός (και όχι μόνον, βλέπε θεωρία του κρίσιμου πλήθους)
Τι είναι ένα Κβαντικό άλμα;
Τα ηλεκτρόνια, καθώς κινούνται σε τροχιά γύρω από τον πυρήνα, αν απορροφήσουν επί πλέον ενέργεια, δεν κινούνται μέσα στο χωροχρόνο όπως τα συνηθισμένα αντικείμενα, αλλά κινούνται ακαριαία, που σημαίνει ότι ξεπερνούν την έννοια της ταχύτητας, ακόμα και της ταχύτητας του φωτός. Εξαφανίζονται και εμφανίζονται από μια θέση σε άλλη χωρίς να περάσουν μέσα από το χώρο. Διακτινίζονται! Ακούγεται μαγικό! Ο Νιλς Μπορ, αυτό το ονόμασε  κβαντικό άλμα:
Όταν ένα ηλεκτρόνιο χάνει ενέργεια, εκπέμπει δηλαδή ένα φωτόνιο, μεταπηδά σε χαμηλότερη τροχιά κοντύτερα στον πυρήνα ενός ατόμου, ενώ όταν απορροφά ενέργεια, μεταπηδά ακαριαία σε υψηλότερη τροχιά. Μεταπηδά. Δεν διασχίζει το χώρο. Σαν να μη έφτανε αυτό, μας λέει η κβαντική θεωρία ότι δεν υπάρχει τρόπος που καθορίζει  το που και πως, αλλά αυτό συμβαίνει εντελώς τυχαία. (Αυτό έκανε τον Αίνστάιν να πει το περίφημο «Ο θεός δεν παίζει ζάρια με το σύμπαν» για να λάβει την απάντηση του Νιλς Μπόρ, «σταμάτα να λες στο Θεό τι να κάνει»).
Τι είναι τα παράλληλα σύμπαντα;
Σύμφωνα με τον prof. M.R. Franks, κάθε κατάσταση ενέργειας που μπορούμε να συλλάβουμε με το νου και τη φαντασία μας, υπάρχει. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή, υπάρχει ένα σύμπαν, που διαφέρει από το δικό μας, μόνο στο ότι για παράδειγμα, έχει ένα  ηλεκτρόνιο με λιγότερη ενέργεια ίσως και κάπου μακριά, ας πούμε στο γαλαξία  Ανδρομέδα…… Ένα άλλο σύμπαν έχει πχ. Ένα φωτόνιο τοποθετημένο λιγάκι πιο δεξιά, άλλο με δυο ήλιους, χωρίς γη, άλλο με εμένα με ξανθά μαλλιά, κλπ. (Αναρωτιέμαι αν θα μου πάνε…) Και κάθε διάταξη ύλης και ενέργειας, εφόσον μπορούμε να τη φανταστούμε, υπάρχει σαν ξέχωρο σύμπαν.
Ο Έβερετ, και ο Ντόιτς, αναφέρονται σε μια απειρία δυναμικών, κινούμενων συμπάντων, που αλλάζουν διαρκώς….κάθε κβαντική μεταβολή σε κάθε άστρο, σε κάθε γαλαξία, σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά του σύμπαντος, χωρίζει τον κόσμο μας σε μυριάδες αντίτυπα του εαυτού του. Εκατομμύρια κβαντικές καταστάσεις, εκατομμύρια τα αντίτυπα στα οποία θα χωριστεί ο κόσμος μας. Έτσι δεχόμαστε ότι υπάρχουν άπειροι παράλληλοι κόσμοι, μαζί με αυτόν που βλέπουμε οποιαδήποτε στιγμή. Με τον ίδιο τρόπο, υπάρχουν άπειρα άτομα που είναι περίπου ίδιοι με μας , που κατοικούν αυτούς τους κόσμους…..
Υπάρχει κάποια άλλη παραλλαγή της ανωτέρω θεωρίας που αναφέρει ότι τα παράλληλα σύμπαντα παραμένουν στατικά, παγιωμένα και αμετάλλαχτα, μέχρι κάποιος να τα παρατηρήσει. Η ή ίδια θεωρία αναφέρει, ότι το σύμπαν μας είναι ιδιαίτερο, επειδή το έχουμε επιλέξει με τη δική μας ύπαρξη!
Σύμφωνα με το Δημήτρη Νανόπουλο, αν αρχίσουμε από μια οποιαδήποτε φανταστική ενεργειακή κατάσταση, θα υπάρχει ένας άπειρος αριθμός ενεργειακών καταστάσεων που διαφέρουν μεταξύ τους κατά μια κβαντική μετάπτωση, (μεταβολή). Δεν αποκλείεται μάλιστα στο μέλλον να δημιουργούμε σύμπαντα στο εργαστήριο.
Η θεωρία του πολυσύμπαντος ή των πολλών παράλληλων συμπάντων έχει διάφορες εκδοχές, και κάθε επιμέρους σύμπαν (μεταξύ αυτών το δικό μας) μέσα σε αυτό το πολυσύμπαν μπορεί να έχει τους δικούς του ξεχωριστούς φυσικούς νόμους, που ισχύουν μόνο σε αυτό, ενώ στα άλλα σύμπαντα οι νόμοι που τα διέπουν, μπορεί να είναι αφάνταστα διαφορετικοί ή και σχετικά παρόμοιοι, έχουν όμως οπωσδήποτε ως κοινό παρονομαστή τη βαρύτητα(και αντιβαρύτητα;). Το ένα σύμπαν «γεννάει» το άλλο, μέσα σε μια αέναη διαδικασία παραγωγής συμπάντων, η οποία, καταργεί την έννοια της αρχής και του τέλους του χρόνου.
Έχει ηλικία 13,7 δισεκατομμυρίων ετών, δεν είναι παρά το 4%, καθώς το υπόλοιπο είναι αόρατο, αποτελούμενο κατά 23% από «σκοτεινή ύλη» και 73% από «σκοτεινή ενέργεια».

Τι να παρατηρήσουμε λοιπόν; Ποια συνείδηση, ποιον Κόσμο να χτίσουμε;
Υπάρχουν άπειρες παράλληλες εκδοχές βιωμάτων που κατατάσσονται ανάλογα με το φάσμα ενεργειών που περιέχουν, σε υψηλότερες και χαμηλότερες ενεργειακές  καταστάσεις δονήσεων. Δηλαδή,δεν μπορεί να βιώνει κάποιος υγεία, ευτυχία, ευημερία, υψηλές δονητικές καταστάσεις αν σαν παρατηρητής επιλέγει ένα χαμηλότερο δονητικά περιβάλλον. Ένα περιβάλλον μιζέριας και κατάπτωσης. Απλά δεν είναι δυνατόν…
Όσο πιο χλιαρά τα οράματά μας, τόσο πιο χλιαρή η πραγματικότητα που ζούμε. Τα υψηλά οράματα είναι υψηλής ενέργειας παρατηρήσεις. Και αφού τα πάντα είναι ενέργεια, παραμένει στο χέρι του παρατηρητή, σε ποιο σύμπαν θα εστιάσει την προσοχή και τη δράση του.

Συνεπώς παραμένει δική μας επιτακτική ευθύνη να ψάξουμε και να εντοπίσουμε τις αξίες μας, τα οράματά μας σαν άτομα και σαν λαός, το δικό μας σύστημα αξιών, τα νέα κοινωνικά μοτίβα που θέλουμε να ζήσουμε, και να σταθούμε εκεί…
Μη χάνοντας το βλέμμα μας καθώς παρατηρούμε αυτούς τους στόχους, μέχρι, μέσα από τη δράση μας, να τους κάνουμε πραγματικότητα. Αρχίζοντας πρώτα από τη δική μας ζωή και τη δική μας χώρα και κατ’επέκταση και στον πλανήτη ολόκληρο.

Ας σταθούμε για λίγο και ας σκεφτούμε:
Εμείς τι ακριβώς θέλουμε στη ζωή; Συγκεκριμένα και ξεκάθαρα, τι ζητάμε;…..
Τι κόσμο θα θέλαμε να υλοποιήσουμε; Ποιον κόσμο ακριβώς;…..
Ο παρατηρητής το καθορίζει.  
Αν εμείς δεν είμαστε υπεύθυνοι, τότε ποιος;
Αν ΤΩΡΑ δεν είναι η στιγμή, τότε πότε;

Τεό Βράτολη-Βολχάουπτ
Πρόεδρος του Κολλεγίου Μεταφυσικών Επιστημών
Εκπαιδεύτρια  Ενηλίκων, Θεολόγος, Μεταφυσικός, Ειδικός στη Διοικητική Οργανισμών.