" Φόβος "

"Φόβος είναι η απόσταση που μας χωρίζει απο την ψυχή μας"
(δεν θυμάμαι ποιός το είπε, όμως μ'άρεσε και το κράτησα..)

Όπου υπάρχει ψυχή, σε όποια πράξη μας, σε όποια εκδήλωση ή έκφραση του εαυτού μας, της ψυχής μας δηλαδή, δεν υπάρχει φόβος, ο φόβος διαλύεται κι εξαφανίζεται . Τη θέση του παίρνουν ο ενθουσιασμός, η χαρά , η αγάπη , η αποδοχή και όλα τα θετικά συναισθήματα.
Είχε ψυχή, λέμε για αυτόν που κάνει μια γενναία πράξη, νίκησε το φόβο του δηλαδή, στην ουσία βρήκε το δρόμο κι ενώθηκε με την ψυχή του κι έπραξε όπως αυτή του είπε.
Ο φόβος είναι μια ιδέαση, μια ψευδαίσθηση, μια σκιά που πέφτει στην ψυχή μας κι όπως κάθε σκιά, εξαφανίζεται όταν ανάβει  το φως, κι αυτό το φως είναι η γνώση που προέρχεται απ' την ψυχή.
Η ψυχή δεν φοβάται, δεν γνωρίζει τι είναι φόβος και γιατί να φοβηθεί άλλωστε, αφού γνωρίζει ότι πάντα θα υπάρχει. Είναι η μόνη ουσία που διαρκεί παντοτινά, με σώμα η χωρίς, εκείνη συνεχίζει να υπάρχει. Η  ψυχή έχει τη γνώση κι όχι το σώμα.Την αληθινή γνώση της ζωής και της δημιουργίας κι όχι την περιορισμένη και πεπερασμένη γνώση του θανάτου.
Το σώμα, η ύλη κι ο εγκέφαλος του, δημιουργούν  αυτό το συναίσθημα του φόβου . Είναι  ο φόβος του φθαρτού, της ανυπαρξίας και της άγνοιας ,η αμετάκλητη πορεία προς το  θάνατο δημιουργεί και γεννά το φόβο. Είναι   η συναισθηματική μνήμη του πεπερασμένου που φέρει το σώμα και η ύλη του που δημιουργεί  φόβο.
Γιατί όμως υπερισχύει,  τι σημασία έχει για πόσο θα υπάρχει, αφού είναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα πάψει να υπάρχει, τι χρειάζεται ο φόβος και ποιά η χρησιμότητά του?
Ο φόβος είναι μια μνήμη,όπως είπαμε προηγουμένως , ίσως μια καταγραφή της πτώσης από το φως στο σκοτάδι.
"Θυμάμαι πως κάποτε ήμουν φως και τώρα δεν είμαι. Αισθάνομαι την απομάκρυνση απο την ψυχή μου κι αυτό με τρομάζει, γιατί νιώθω ανίσχυρος, αδύναμος , γυμνός, χωρίς προστασία, χωρίς την ασπίδα μου. Χωρίς το λευκό μου φως , αυτό που  περιβάλλει όλα τα όντα που προέρχονται απο τη θεία δημιουργία του φωτός, νιώθω ελλειπής . Νιώθω στην ουσία την έλλειψη  αυτού του φωτεινού σώματός  , την απομάκρυνσή μου απ΄αυτό . Αυτό το θεικό φως που όταν το βρίσκω με κάνει άτρωτο."
 Γιατί υπάρχει κι αυτή η μνήμη , η μνήμη ότι κάποτε υπήρξα φωτεινό ον , είναι μια μνήμη καταγεγραμμένη μέσα μου , αυτή η μνήμη με ωθεί να αναζητώ , να προβληματίζομαι , να αμφισβητώ και να μην δέχομαι τον φόβο ως δεδομένο.
Την έλλειψη αυτού του φωτός, της αρχικής μου υπόστασης, έρχεται να μου την θυμίσει ο φόβος.   "Πρόσεξε , είσαι σε λάθος δρόμο, έπεσες σε παγίδα, σε μαύρη τρύπα. άλλαξες πορεία, πάρ το αλλιώς, είναι αδιέξοδο απο κει που πας, δεν έχει τίποτα εκεί για να βρείς, όσο προχωράς σ΄αυτό το δρόμο όλο και θα σκοτεινιάζει , το γκρι θα γίνεται μαύρο, μαύρο πίσσα κατράμι, όσο θα συνεχίζεις τόσο θα μαυρίζει. Εδώ είναι ο κόσμος του μαύρου, του ασπρόμαυρου, του σώματος της ύλης, ο γήινος τρισδιάστατος κόσμος που δεν χωράει όλη τη δημιουργία ,ούτε μπορεί να την εξηγήσει . Όσο  θα βρίσκεσαι εκεί όλα έτσι θα 'ναι. Χρειάζεται να ανέβεις λίγο ψηλότερα για να βλέπεις καλύτερα, να βρεις μια άλλη θέση μέσα σου όπου θα σου δίνει καλύτερη θέαση και τις απαντήσεις που χρειάζεσαι.  Το γνωρίζεις μέσα σου, γνωρίζεις ότι δεν είσαι από δω, ότι για λίγο ήρθες, μην πέφτεις στην παγίδα του , γιατί θα μεγαλώνει ο φόβος σου, θα τον βλέπεις παντού. Βρες έστω μια χαραμάδα φωτός, να βγείς από κεί, πάντα κάπου υπάρχει. Το φως υπάρχει μέσα σου , είναι η ψυχή σου, είσαι δημιούργημα της , έστω μια μικρή κουκκίδα της να βρεις είναι αρκετή για να σε επαναφέρει ."

Είναι λαβύρινθος ο φόβος, δεν έχει διέξοδο, κάθε μικρός φόβος όταν δεν τον αντιμετωπίζεις μεγαλώνει, θεριεύει, γίνεται μεγαλύτερος και στο τέλος σε κατασπαράζει, σαν το μινόταυρο σε περιμένει κλεισμένος στο λαβύρινθο, τρέφεται απο σένα, απο μένα, απ΄όλους μας , ο φόβος τρέφεται με φόβο, το θηρίο ορμάει από φόβο, μυρίζεται το φόβο επιτίθεται  κι αυτό το τρέφει.
 Κατασπαράζει ο ένας τον άλλον απο φόβο, ποιος θα επιβιώσει,  ποιός για λίγο θα παρατείνει τη ζωή του?
" Την ψυχή σου ζητάει σαν αντάλλαγμα, δημιουργώντας σου φόβο, σε απομακρύνει απο την ψυχή σου, γίνεσαι μόνο σώμα και η σάρκα θέλει σάρκα για να τραφεί, δεν υπάρχει αλλιώς, πεθαίνει .Μέσα απ΄το φόβο συνεχίζει να υπάρχει , επιβεβαιώνοντας την ύπαρξή του.
Αναμετρήσου μαζί του, δες τον ,αντίκρισέ τον κατάματα, αντέχεις,?
Μπορείς να δείς την ανυπαρξία του?
Μπορείς να δεις το τίποτα?

" Εν οίδα , ότι ουδέν οίδα " γνωρίζουμε ότι είπε ο Δάσκαλος Σωκράτης , που μπορεί να σημαίνει , ότι " Ένα οίδα ότι οίδα το ουδέν" κι όχι αυτό που έχουμε μάθει. Γιατί μόνο όταν αντικρίσεις και γνωρίσεις τι είναι το τίποτα αρχίζεις να συνθέτεις γνώση , αρχίζεις να συνθέτεις ψυχή που σε οδηγεί σε άλλο δρόμο , αυτό της εσωτερικής γνώσης και της σοφίας .

Αν λοιπόν μπορείς να αντικρύσεις το τίποτα ,  τότε είσαι κάτι, έχεις κι άλλα μάτια, βλέπεις με άλλα μάτια, με τα μάτια της ψυχής σου, γιατί η ψυχή μπορεί να δει το σώμα σαν εξωτερικός παρατηρητής, το σώμα δεν μπορεί να δει το σώμα ολόκληρο, παρά μόνο τμήματά του, κι ότι δεν βλέπει, ότι δεν είναι ορατό, αποτελεί ένα σκοτεινό σημείο κι είναι άγνοια.
Μόνο απ΄έξω μπορείς να δεις το σώμα, με τα μάτια της ψυχής σου.  Η ψυχή διαπερνάει και περιβάλλει το σώμα, δεν είναι μόνο μέσα του , βρίσκεται ταυτόχρονα και μέσα κι έξω, κινείται συνεχώς κι έχει την ικανότητα να βλέπει τα πάντα και να γνωρίζει τα πάντα,  μπορεί να βλέπει το όλον.
Αν έστω και μια φορά νίκησες κάποιο φόβο σου, τότε μπορείς να το ξανακάνεις, γνωρίζεις τον τρόπο, έχεις το νήμα που σε γυρίζει πίσω, που σε βγάζει απ' τον λαβύρινθο, το νήμα που έρχεται απο την ψυχή σου και σε οδηγεί σε κείνη.
Αν όχι,  θα περιπλανιέσαι στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού σου μέχρι να σε φάει ο μινόταυρος.
Κι αφού παντού κυριαρχεί φόβος και μινόταυροι το σίγουρο είναι οτι είμαστε πολύ μακριά απ' την ψυχή μας.
Και πάντα είναι ο ίδιος δρόμος, η ίδια διαδρομή, ακολουθώντας το νήμα λύνεται το αίνιγμα.
Τουτέστιν όπου υπάρχει ψυχή , φόβος δεν υπάρχει και ορθώς λέγουν ότι φόβος είναι η απόσταση που μας χωρίζει απο κείνη. Με  την δική μου νοητική ικανότητα και αντίληψη τα πράγματα έχουν έτσι, για κάποιους άλλους μπορεί να  είναι αλλιώς .

« Ο μόνος αληθινός δρόμος είναι αυτός που σε γυρίζει σε σένα , στην ψυχή σου , εκείνη πάντα γνωρίζει να σε οδηγήσει σωστά, εκείνη γνωρίζει το δρόμο  και μόνο αυτή, μια και είσαι δικό της δημιούργημα »